Vientiane

Vientiane (/ viˌɛntiˈɑːn / vi-EN-ti-AHN , francuski:; Lao: ວຽງ ຈັນ, wymawiane) to stolica i największe miasto Laosu, nad brzegiem rzeki Mekong w pobliżu granicy z Tajlandią. Wientian stał się stolicą w 1573 roku w obawie przed najazdem Birmy, ale później został splądrowany, a następnie zrównany z ziemią w 1827 roku przez Syjamczyków (Tajów). Wientian było administracyjną stolicą w czasach francuskich rządów, a ze względu na wzrost gospodarczy w ostatnim czasie jest teraz gospodarczym centrum Laosu. Według spisu powszechnego 2020 miasto liczyło 948 477 mieszkańców.

Vientiane jest uważane za dom dla najważniejszych zabytków narodowych Laosu - That Luang - który jest znanym symbolem Laosu i ikoną buddyzmu w Laosie. Można tam również znaleźć inne znaczące świątynie buddyjskie w Laosie, takie jak Haw Phra Kaew, w którym niegdyś znajdował się Szmaragdowy Budda.

Miasto było gospodarzem 25. Igrzysk Południowo-Wschodniej Azji w grudniu 2009 roku, z okazji 50-lecia powstania Igrzyska Azji Południowo-Wschodniej.

Spis treści

• 1 Etymologia
• 2 Historia
• 3 Geografia i klimat
  • 3.1 Geografia
  • 3.2 Klimat
• 4 Turystyka
• 5 Kolegia i uniwersytety
• 6 Radiofonia i telewizja
• 7 Ekonomia
• 8 Transport
  • 8.1 W Laosie
  • 8.2 Z Tajlandii
  • 8,3 Do Tajlandii
  • 8.4 Z Chin
  • 8.5 Samolot
• 9 Opieka zdrowotna
• 10 Zobacz także
• 11 Bibliografia
• 12 Więcej informacji
• 13 Linki zewnętrzne

• 3.1 Geografia
• 3.2 Klimat

• 8.1 W Laosie
• 8.2 Z Tajlandii
• 8.3 Do Tajlandii
• 8.4 Z Chin
• 8.5 Samolot

Etymologia

Nazwa miasta pochodzi od fr om Pali, liturgiczny język buddyzmu Theravada. Nazwa Vientiane to francuska wersja laotańskiej nazwy miasta, Viang Chan , odzwierciedlająca trudności, jakie mieli Francuzi w wymowie tej ostatniej. Viang oznacza miasto (pierwotnie osada otoczona murem). Słowo chan ma wiele potencjalnych znaczeń, ale w tym kontekście powszechnie uważa się, że odnosi się do drzewa sandałowego. Niektórzy uważają jednak, że oznacza to księżyc. Ten problem istnieje, ponieważ słowa „księżyc” (ຈັນ ທ ຣ ໌, z sanskrytu चन्द्र candra ) i „drzewo sandałowe” (ຈັນ ທ ນ ໌, z sanskrytu चन्दन candana ) są zapisywane i wymawiane identycznie jak ຈັນ chan we współczesnym Lao. Inne tłumaczenia nazwy miasta w języku angielskim to Viangchan lub czasami Wiangchan.

Historia

Wielki laotański epos, Phra Lak Phra Lam, twierdzi, że książę Thattaradtha założył miasto, kiedy opuścił legendarne laotańskie królestwo Muong Inthapatha Maha Nakhone , ponieważ odmówiono mu tronu na rzecz swojego młodszego brata. Thattaradtha założył miasto o nazwie Maha Thani Si Phan Phao na zachodnim brzegu rzeki Mekong; to miasto miało później stać się dzisiejszym Udon Thani w Tajlandii. Pewnego dnia siedmiogłowa Naga powiedziała Thattaradthie, aby założył nowe miasto na wschodnim brzegu rzeki, naprzeciwko Maha Thani Si Phan Phao . Książę nazwał to miasto Chanthabuly Si Sattanakhanahud ; który podobno był poprzednikiem współczesnego Vientiane.

W przeciwieństwie do Phra Lak Phra Lam, większość historyków uważa, że ​​Vientiane było wczesną osadą Khmerów skupioną wokół hinduskiej świątyni, którą Pha That Luang miał później zastąpić. W XI i XII wieku, kiedy uważa się, że ludność Laosu i Tajlandii przybyła do Azji Południowo-Wschodniej z południowych Chin, kilku pozostałych Khmerów na tym obszarze zostało zabitych, usuniętych lub zasymilowanych z cywilizacją laotańską, która wkrótce wyprzedziła obszar.

W 1354 roku, kiedy Fa Ngum założył królestwo Lan Xang.:223 Vientiane stało się ważnym miastem administracyjnym, mimo że nie zostało stolicą. Król Setthathirath oficjalnie ustanowił ją stolicą Lan Xang w 1563 roku, aby uniknąć najazdu Birmy. Kiedy Lan Xang rozpadło się w 1707 roku, stało się niezależnym Królestwem Wientianu. W 1779 roku został zdobyty przez generała syjamskiego Phraya Chakri i uczyniony wasalem Syjamu.

Kiedy król Anouvong wzniósł nieudany bunt, został zniszczony przez wojska syjamskie w 1827 roku. Miasto zostało spalone doszczętnie i splądrowane z prawie wszystkich artefaktów laotańskich, w tym posągów Buddy i ludzi. Wientian był w wielkim zniszczeniu, wyludniony i znikał w lesie, kiedy przybyli Francuzi. Ostatecznie przeszedł pod panowanie francuskie w 1893 r. Stał się stolicą francuskiego protektoratu Laosu w 1899 r. Francuzi odbudowali miasto i odbudowali lub naprawili buddyjskie świątynie, takie jak Pha That Luang, Haw Phra Kaew, pozostawiając po sobie wiele kolonialnych budynków. Podczas rządów francuskich Wietnamczycy byli zachęcani do migracji do Laosu, w wyniku czego 53% populacji Vientiane było Wietnamczykami w 1943 roku. Jeszcze w 1945 roku Francuzi opracowali ambitny plan przeniesienia ogromnej populacji Wietnamczyków do trzech kluczowych obszary, tj. Równina Wientianska, region Savannakhet, płaskowyż Bolaven, który został odrzucony dopiero w wyniku japońskiej inwazji na Indochiny. Według Martina Stuarta-Foxa, gdyby ten plan został zrealizowany, Laotańczycy mogliby równie dobrze utracić kontrolę nad własnym krajem.

Podczas II wojny światowej Vientiane upadło z niewielkim oporem i zostało zajęte przez siły japońskie, pod dowództwem Sako Masanoriego. W dniu 9 marca 1945 roku przybyli francuscy spadochroniarze, którzy ponownie zajęli miasto 24 kwietnia 1945 roku.

Gdy Laotańska Wojna Domowa wybuchła między Królewskim Rządem Laosu a Pathet Lao, Vientiane stało się niestabilne. W sierpniu 1960 roku Kong Le zajął stolicę i nalegał, aby Souvanna Phouma została premierem. W połowie grudnia Phoumi Nosavan przejął stolicę, obalił rząd Phouma i mianował premierem Boun Oum. W połowie 1975 roku wojska Pathet Lao ruszyły w kierunku miasta, a Amerykanie rozpoczęli ewakuację stolicy. 23 sierpnia 1975 r. Kontyngent 50 kobiet Pathet Lao symbolicznie wyzwolił miasto. W dniu 2 grudnia 1975 r. Komunistyczna partia Pathet Lao przejęła Vientiane, pokonała Królestwo Laosu i przemianowała kraj na Laotańską Republikę Ludowo-Demokratyczną, co zakończyło laotańską wojnę domową. Następnego dnia w dżungli rozpoczęła się rebelia w Laosie, w której Pathet Lao walczyło z frakcjami Hmong i rojalistów.

Vientiane było gospodarzem bez incydentów Igrzysk Południowo-Wschodniej Azji w 2009 roku. Osiemnaście konkursów zostało usuniętych z poprzednich igrzysk rozgrywanych w Tajlandii ze względu na śródlądowe granice Laosu i brak odpowiednich obiektów w Vientiane.

Geografia i klimat

Geografia

Wientian leży na zakolu rzeki Mekong, gdzie tworzy granicę z Tajlandią.

Klimat

Vientiane charakteryzuje się klimatem tropikalnej sawanny (Köppen Aw ) z wyraźną porą deszczową i porą suchą. Pora sucha w Vientiane trwa od listopada do marca. W kwietniu rozpoczyna się pora deszczowa, która w Vientiane trwa około siedmiu miesięcy. Wientian jest zwykle bardzo gorący i wilgotny przez cały rok, chociaż temperatury w mieście są zwykle nieco niższe w porze suchej niż w porze deszczowej.

Turystyka

Chociaż wciąż małe miasto, stolica przyciąga wielu turystów. Miasto zawiera wiele świątyń i buddyjskich zabytków. Popularną atrakcją dla zagranicznych gości jest Pha That Luang, ważny narodowy zabytek kultury Laosu i jedna z jego najbardziej znanych stup. Została pierwotnie zbudowana w 1566 roku przez króla Setthathiratha i odrestaurowana w 1953 roku. Złota stupa ma 45 metrów wysokości i prawdopodobnie zawiera relikwię Pana Buddy.

Innym miejscem, które jest również popularne wśród turystów jest Wat Si Muang. Świątynia została zbudowana na ruinach świątyni hinduskiej Khmerów, której pozostałości można zobaczyć za salą święceń. Został zbudowany w 1563 roku i uważa się, że jest strzeżony przez ducha miejscowej dziewczyny, Nang Si. Legenda głosi, że Nang Si, która była wtedy w ciąży, skoczyła na śmierć w ofierze, właśnie w momencie, gdy kolumna została opuszczona do dziury. Przed świątynią stoi posąg króla Sisavanga Vonga.

Pomnik Patuxai, zbudowany w latach 1957-1968, jest prawdopodobnie najważniejszym zabytkiem w mieście. Podczas gdy Łuk Triumfalny w Paryżu był inspiracją dla architektury, projekt zawiera typowe motywy laotańskie, w tym Kinnari, mityczną kobietę-ptak. Energiczni odwiedzający mogą wspiąć się na szczyt pomnika, aby podziwiać panoramę miasta.

Buddha Park został zbudowany w 1958 roku przez Luang Pu Bunleua ​​Sulilat i zawiera kolekcję rzeźb buddyjskich i hinduskich, rozrzuconych wśród ogrodów i drzewa. W parku znajduje się 28 kilometrów na południe od Vientiane, na skraju rzeki Mekong.

W Vientiane znajduje się jedna z trzech kręgielni w Laosie (pozostałe dwie znajdują się w Luang Prabang i Pakse).

Inne strony to:

• Haw Phra Kaew, dawna świątynia, obecnie muzeum i małe sklepy.
• Muzeum Narodowe Laosu
• Muzeum Kaysone Phomvihane
• Poranny targ Talat Sao
• That Dam, duża stupa
• Wat Ong Teu Mahawihan, buddyjski klasztor
• Wat Sri Chomphu Ong wt. , świątynia buddyjska
• Wat Si Saket, buddyjska świątynia
• Wat Sok Pa Luang, świątynia buddyjska
• Settha Palace Hotel, założony w 1932 roku
• Rynek Sanjiang

Kolegia i uniwersytety

Narodowy Uniwersytet Laosu, jeden z trzech uniwersytetów w kraju, znajduje się w Vientiane.

Nadawanie

• Lao National Radio ma duży nadajnik średniofalowy z 277-metrowym masztem z odciągami na 18 ° 20 '33 "N, 102 ° 27' 01" E.
• China Radio International (CRI) FM 93.0.

Gospodarka

Wientian jest siłą napędową zmian gospodarczych w Laosie. W ostatnich latach miasto doświadczyło szybkiego wzrostu gospodarczego dzięki inwestycjom zagranicznym. W 2011 r. Giełda została otwarta wraz z dwiema spółkami notowanymi na giełdzie we współpracy z Koreą Południową.

Transport

W Laosie

Istnieją regularne połączenia autobusowe Dworzec autobusowy w Vientiane z resztą kraju. W Vientiane regularne połączenia autobusowe po mieście zapewnia Vientiane Capital State Bus Enterprise. Wientian będzie miał system metra, który jest obecnie w studium wykonalności prowadzonym przez China Railway Construction Corporation.

Z Tajlandii

Pierwszy most przyjaźni tajsko-laotańskiej, zbudowany w latach 90-tych, przecina Rzeka znajdująca się 18 kilometrów w dół rzeki od miasta Nong Khai w Tajlandii i jest głównym przejściem między dwoma krajami. Oficjalna nazwa mostu została zmieniona w 2007 roku przez dodanie „Pierwszy”, po tym, jak na początku 2007 roku otwarto Drugi Most Przyjaźni łączący Mukdahan w Tajlandii z Savannakhet w Laosie.

Połączenie kolejowe o szerokości metra ponad Most został oficjalnie zainaugurowany 5 marca 2009 r., kończąc na stacji kolejowej Thanaleng we wsi Dongphosy (prefektura Wientian), 20 km na wschód od Wientianu. Od listopada 2010 r. Władze Laosu planują przekształcić stację w kolejowy terminal towarowy dla pociągów towarowych, umożliwiając transport towarów z Bangkoku do Laosu po niższych kosztach niż byłoby to możliwe w przypadku transportu drogowego.

Aby Tajlandia

Codziennie non-stop kursują autobusy między Wientianem a Nong Khai, Udon Thani i Khon Kaen.

Z Chin

W październiku 2010 r. zapowiedział budowę szybkiej kolei o długości 530 km, łączącej Wientian z Xishuangbanną w prowincji Yunnan w Chinach. który później został przebudowany na pociąg dużych prędkości z przygranicznego miasta Boten do Wientianu, o łącznej długości 421,243 km, który ma być obsługiwany przez 21 stacji, w tym 5 głównych, przechodzących przez 165 mostów (całkowita długość 92,6 km) i 69 tunele (łączna długość 186,9 km) Budowa tej linii, będącej częścią dłuższej kolei Kunming to Singapore, rozpoczęła się 25 kwietnia 2011 roku.

Samolotem

Vientiane jest obsługiwane przez Wattay Międzynarodowy port lotniczy z połączeniami międzynarodowymi do innych krajów azjatyckich. Lao Airlines ma regularne loty do kilku krajowych miejsc docelowych w kraju (w tym kilka lotów dziennie do Luang Prabang oraz kilka lotów tygodniowo do innych lokalnych miejsc docelowych). W Tajlandii międzynarodowe lotnisko Udon Thani, jedno z głównych połączeń Wattay, jest oddalone o mniej niż 90 km.

Opieka zdrowotna

„Centrum medyczne de l'Ambassade de France” jest dostępne dla społeczność zagraniczna w Laosie. Szpital Mahosot jest ważnym lokalnym szpitalem zajmującym się leczeniem i badaniem chorób i jest powiązany z Uniwersytetem Oksfordzkim. W 2011 roku otwarto Klinikę Alliance w pobliżu lotniska, połączoną z tajskimi szpitalami. W międzynarodowej klinice Setthathirat pracują lekarze zagraniczni. Bezpłatne pogotowie ratunkowe zapewnia całodobowe pogotowie ratunkowe Vientiane Rescue, organizacja prowadzona przez wolontariuszy, utworzona w 2010 roku.