Tehuacan Meksyk

Tehuacán

Tehuacán (wymowa hiszpańska:) to drugie co do wielkości miasto w meksykańskim stanie Puebla, położone w południowo-wschodniej dolinie Tehuacán, graniczącej ze stanami Oaxaca i Veracruz. Spis powszechny z 2010 r. Wykazał 248 716 mieszkańców w mieście i 274 906 w otaczającej gminie Tehuacán, której służy jako siedziba gminy. Gmina ma powierzchnię 390,36 km² (150,72 2).

Spis treści

1 Kultura
2 Gospodarka
3 Geografia
4 Turystyka
5 Archeologia
- 5.1 Udomowienie kukurydzy
6 Znani mieszkańcy
7 Zobacz także
8 Bibliografia
9 Linki zewnętrzne

5.1 Udomowienie kukurydzy

Kultura

Pierwotnie osada rdzennych Amerykanów stała się oficjalnie miastem w Wicekrólestwo Nowej Hiszpanii w 1660 roku.

Tehuacan jest znane z organizacji wielu różnorodnych festiwali upamiętniających tradycje i kostiumy zdobyte przez lata od starożytnych tubylców. Jednym z najbardziej rozpoznawalnych festiwali ostatnich 15 lat jest Festival Internacional de Tehuacán 1660, który celebruje artystyczne i kulturowe tło miasta.

Pod koniec XIX wieku miasto było dobrze znane ze swoich minerałów. sprężyny. W rzeczywistości Peñafiel (obecnie należący do Cadbury Schweppes), znany producent napojów bezalkoholowych, wydobywa wodę z tych studni do wykorzystania w swoich produktach. Tehuacán posiada również ważne skupisko producentów drobiu, co sprawia, że miasto i jego okolice są jednym z najważniejszych regionów produkujących jaja w Meksyku.

Gospodarka

Główna działalność gospodarcza w Tehuacan dolina to produkcja drobiarska. Gmina jest drugim co do wielkości producentem jaj spożywczych w kraju, z ponad 25 milionami niosek oraz znaczną produkcją brojlerów na mięso kurze. Firmy, które dominują w branży to El Calvario, Mr. Egg, Huevo Tehuacán, PATSA i IMSA.

Po podpisaniu umowy NAFTA Tehuacán zobaczył zalew tekstylnych maquiladoras powstałych w mieście i okolicach. Te fabryki tekstylne głównie produkowały niebieskie dżinsy na eksport do takich firm jak The Gap, Guess, Old Navy i JC Penney. Szacuje się, że w szczytowym okresie boomu maquila (skrót od maquiladora) w mieście było ponad 700 maquili, w tym te, które działały z domów, często w ukryciu. Chociaż sytuacja ta spowodowała ujemne bezrobocie (zerowe bezrobocie), a maquile szukały pracowników tak daleko jak Orizaba i Córdoba w sąsiednim stanie Veracruz, stworzyła także koszmar miejski i środowiskowy. W ciągu jednej dekady Tehuacán zmieniło się z 150-tysięcznego miasta w 360-tysięczne. Chociaż wiele maquili zostało zamkniętych dzisiaj, w 2007 roku w Tehuacan znaleziono ich ponad 700.

Geografia

Tehuacán znajduje się w południowo-wschodniej części Meksyku. Miasta graniczące z północą to Tepanco de López, Santiago Miahuatlán, Vicente Guerrero y Nicolás Bravo; Eastern Vicente Guerrero, San Antonio Cañada y Ajalpan; Southern San Gabriel Chilac, Zapotitlán, San Antonio Texcala y Altepexi; i Western Zapotitlán, San Martín Atexcal, Juan N. Méndez y Tepanco de López.

Miasto Tehuacan liczy 248 716 mieszkańców, a pogoda geograficzna wynosi 19 stopni Celsjusza przez większość roku. Tehuacan to ważne terytorium znane jako Dolina Tehuacan z różnorodnym ekosystemem.

Innym ważnym czynnikiem geograficznym, który należy wziąć pod uwagę w przypadku regionu Oaxaca i doliny Tehuacan, jest obszar telluryczny, w którym znajduje się miasto. Tehucan jest otoczone neowulkaniczną osią, która obejmuje stany Nayarit, Jalisco, Colima, Michoacán, Guanajuato, Querétaro, México, Hidalgo, Morelos, Tlaxcala, Puebla i Veracruz. Oś ta łączy główne aktywne wulkany regionu i ze względu na tę aktywność wulkaniczną miasto wykazuje ciągłe ruchy Ziemi, szczególnie w sezonie letnim i wiosennym.

Dolina Tehuacan charakteryzuje się dużą różnorodnością gatunków roślin i zwierząt, zwłaszcza Rezerwat Biosfery Tehuacan-Cuicatlán, położony 30 minut na południowy zachód od Tehuacan, który należy do miasta i chroni 200 gatunków kaktusów, w większości gatunków zagrożonych.

Turystyka

Tehuacan oferuje różnorodność atrakcji, od zajęć na świeżym powietrzu po miejsca historyczne i muzea, które zachowują lata historii nie tylko regionu, ale także czasów starożytnych i powstania Republiki Meksykańskiej.

Najpopularniejsze miejsca do odwiedzenia to:

Peñafiel i Garci Crespo Natural Springs Podziemne galerie, w których produkuje się słynną wodę mineralną znaną jako „Agua Tehuacan”. Jest to część naturalnego procesu w wyniku topnienia śniegu z wulkanów, który zawiera wysoki poziom minerałów, co sprawia, że bulgocze.

Były klasztor San Francisco to XVI-wieczny kompleks klasztorny, który był używany jako dom jednej z najbardziej znanych szkół łacińskich w Nowej Hiszpanii. Architektura i historia wydrukowane na malowidłach ściennych pokazują przejście z jednego okresu historii do drugiego.

Muzeum Mineralogii to muzeum, które posiada prywatną kolekcję Don Miguela Romero, jednej z najbardziej rozpoznawalnych postaci z miasta Tehuacan, które przekazało ważne dzieła sztuki i dzieła naukowe, takie jak kamienie księżycowe, minerały kopalne i meteoryty podane w prezencie oraz inne znalezione w regionie Doliny Tehuacan podczas różnych eksploracji w czasie.

Ogród Botaniczny Kaktusów znajduje się 30 kilka minut od miasta w południowej części doliny Tehuacan i zachowuje ponad 200 gatunków kaktusów na całym obszarze, co czyni go najbardziej różnorodnym ekosystemem na świecie.

Archeologia

Przejście od koczowniczego polowania i zbieractwa do osiadłego, rolniczego stylu życia w dolinie Tehuacan było przedmiotem szeroko zakrojonych badań.

Dolina była domem dla kultury Tehuacán (5000 pne - 2300 pne).

Archeolog Richard MacN eish wraz ze swoimi współpracownikami przeprowadził szeroko zakrojony projekt rozpoznania i wykopalisk w Tehuacán, który był prowadzony w latach 1960-1965. MacNeish i jego zespół przetestowali 15 jaskiń, a następnie skoncentrowali się na 6 o nazwach El Riego, Tecorral, San Marcos, Purrón, Abejas i Coxcatlán.

Wyniki zostały opublikowane w pięciotomowej edycji serii i przyciągnęły wiele uwagi.

„MacNeish odkrył, że po późno archaicznym kompleksie kamiennych misek pojawiła się pierwsza meksykańska ceramika. Nazwana na cześć Jaskini Purrón, gdzie pojawiły się po raz pierwszy, te monochromatyczne meksykańskie ceramiki przypominały kamienne misy (i przez krótki czas współistniały z nimi).

Udomowienie kukurydzy

Z historycznego punktu widzenia dolina Tehuacán jest ważna do całego Meksyku, ponieważ archeolodzy odkryli tu najstarsze znane formy uprawianej kukurydzy.

Według MacNeisha (MacNeish, 1981, 1985), dolina Tehuacán była pierwszym miejscem, w którym kukurydza była kiedykolwiek uprawiany przez ludzkość. Doszedł do tego wniosku, gdy znalazł ponad 10 000 kolb teosinte w miejscu znanym obecnie jako Jaskinia Coxcatlan. To, co znalazł, było właściwie w połowie drogi między kukurydzą a teosinte - kolby kukurydzy wielkości filtra papierosowego.

Później, w 1989 roku, jego praca została ponownie oceniona i potwierdzona. Przetestowano próbki Zea mays z Cueva San Marcos i Cueva Coxcatlan w dzielnicy Tehuacan. Najstarsze daty to 4700 lat temu (nieskalibrowane) lub 3600 lat pne (skalibrowane) .

Te stanowiska znajdują się w dolinie rzeki Balsas, która ciągnie się dalej w dół rzeki do stanu Guerrero. Znajdują się tam również bardzo wczesne miejsca uprawy kukurydzy, które ostatnio przyciągnęły uwagę.

Nowsze dowody potwierdzają, że dolina rzeki Balsas jest pierwszym miejscem na świecie, gdzie kukurydza została po raz pierwszy udomowiona około 9000 lat temu.

Tak zwany „Balsas teosinte”, obecnie uważany za bezpośredniego poprzednika kukurydzy, rośnie w tym czasie głównie w środkowej części doliny Balsas. W przeszłości mogło się ono rozwijać w innych częściach tej doliny, w zależności od badań paleoklimatologicznych.

Niedawna debata wśród naukowców dotyczyła tego, gdzie dokładnie w dolinie rzeki Balsas ten typ teosinte ( Zea mays ssp. parviglumis ).