Słowiańska Ukraina

Słowiansk

Zobacz przetłumaczoną maszynowo wersję artykułu na język ukraiński.
Tłumaczenie maszynowe, takie jak DeepL lub Tłumacz Google, jest użytecznym punktem wyjścia do tłumaczenia, ale tłumacze muszą popraw błędy w razie potrzeby i potwierdź, że tłumaczenie jest dokładne, zamiast po prostu kopiować i wklejać przetłumaczony maszynowo tekst do angielskiej Wikipedii.
Nie tłumacz tekstu, który wydaje się niewiarygodny lub niskiej jakości. Jeśli to możliwe, zweryfikuj tekst z odniesieniami zawartymi w obcojęzycznym artykule.
Musisz podać informację o prawach autorskich w podsumowaniu zmian towarzyszącym tłumaczeniu, podając międzyjęzykowy link do źródła tłumaczenia. Podsumowanie edycji atrybucji modelu Treść tej zmiany została przetłumaczona z istniejącego artykułu w Wikipedii na Ukrainie pod adresem]; zobacz jego historię pod kątem atrybucji.
Powinieneś także dodać szablon {{Translated | uk | Слов'янськ}} do strony dyskusji.
Więcej wskazówek znajdziesz w Wikipedii: Tłumaczenie .

Sloviansk (ukraiński: Слов'янськ, zromanizowany: Slov "jans'k ; rosyjski: Славянск, zlatynizowany: Slavjansk ) ; przed 1784 - Tor) to miasto o znaczeniu obwodowym w obwodzie donieckim we wschodniej części Ukrainy, pełniące również funkcję centrum administracyjnego obwodu słowiańskiego (powiat), choć nie należącego do rejonu. 1676. Miasto było jednym z centralnych punktów we wczesnych etapach konfliktu prorosyjskiego na Ukrainie w 2014 r., Ponieważ było pierwszym miastem, które zostało zajęte przez wojska wspierane przez Rosję. Odzyskane przez siły ukraińskie w lipcu 2014 r. Ludność : 108 363 (szac. 2020).

Spis treści

1 Historia
- 1.1 starcia w 2014 roku
2 Demografia
3 Klimat
4 Gospodarka
5 Transport
6 Organizacje religijne
7 Uwaga ble people
8 Zobacz także
9 Referencje
10 Linki zewnętrzne

1.1 Konflikty w 2014 roku

Historia

Historia Słowiańska sięga początków XVI wieku, kiedy to na jego terytorium pojawiły się pierwsze osady ukraińskich chłopów. Później, w 1645 roku, została założona graniczna twierdza przeciwko napadom Krymu i najazdom niewolników na południowe przedmieścia współczesnej Ukrainy i Rosji. W 1664 roku powstała pierwsza solarnia do wydobywania soli, która spowodowała pojawienie się mieszkań dla robotników. W 1676 roku u zbiegu rzek Kazenyy Torets i Sukhyy Torets, gdzie tworzą one rzekę Torets, dopływ Doniec, zbudowano fortecę o nazwie Tor. Wkrótce potem obok twierdzy wyrosło miasto Tor.

Ponieważ w pobliżu znajdowało się kilka słonych jezior, miasto stało się producentem soli. W XVI wieku głównym rodzajem przemysłu lokalnego była produkcja soli, ale w XVIII wieku stała się nierentowna i zaprzestano jej 21 grudnia 1782 roku.

W 1784 roku miasto zostało przemianowane na Słowiańsk i stało się część gubernatorstwa charkowskiego imperium rosyjskiego w 1797 r. W 1832 r. nad brzegiem jeziora Ropne powstał kurort.

W kwietniu 1918 r. wojska lojalne wobec Ukraińskiej Republiki Ludowej przejęły kontrolę nad Słowiańsk.

Miasto zostało zajęte przez Niemców 28 października 1941 r. W grudniu 1941 r. SS Einsatzkommando 4b rozstrzelało ponad tysiąc Żydów mieszkających w mieście. Armia Czerwona tymczasowo wypędziła hitlerowskich okupantów 17 lutego 1943 r. Niemcy odbili ją 1 marca 1943 r. Ostatecznie Armia Czerwona odzyskała ją 6 września 1943 r.

Starcia w 2014 roku

W dniu 12 kwietnia 2014 r., Podczas trwającego kryzysu po ukraińskiej rewolucji 2014 r., Zamaskowani mężczyźni w wojskowych mundurach i kamizelkach kuloodpornych uzbrojeni w karabiny szturmowe Kałasznikow zajęli budynek komitetu wykonawczego, wydział policji i biuro SBU w Słowiańsku. Minister spraw wewnętrznych Ukrainy Arsen Awakow określił bandytów mianem „terrorystów” i obiecał wykorzystać ukraińskie siły specjalne do odzyskania budynku.

13 kwietnia 2014 roku pojawiły się doniesienia o walkach między uzbrojonymi a ukraińskimi żołnierzami, z ofiarami po obu stronach. David Stern z BBC opisał prorosyjskie siły jako niosące rosyjską broń i przypominające żołnierzy, którzy przejęli instalacje krymskie na początku kryzysu krymskiego w 2014 roku.

29 maja 2014 r. Helikopter z czternastoma armiami żołnierze, w tym gen. Serhiy Kulchytskiy - szef walki i specjalnego szkolenia Gwardii Narodowej, rozbili się po zestrzeleniu przez bojowników pod Słowiańskiem. Odchodzący prezydent Ukrainy Olexander Turchynov opisał upadek jako „atak terrorystyczny” i obwinił prorosyjskich bojowników.

Do 5 lipca 2014 roku miasto było utrzymywane przez wspieranych przez Rosję separatystów; pod naciskiem armii ukraińskiej musieli wycofać się ze Słowiańska i wycofać się do Doniecka.

W 2015 roku w centrum miasta umieszczono tablicę ku czci Wołodymyra Rybaka.

Demografia

Według spisu ludności Ukrainy z 2001 roku:

Klimat

Klimat w Słowiańsku jest łagodnym lub ciepłym letnim podtypem (Köppen: Dfb ) wilgotnego klimatu kontynentalnego.

Gospodarka

Główny przemysł miasta dotyczy budowy maszyn:

Zakład ciężkiego sprzętu Slovvazhmash, który produkuje sprzęt chemiczny do produkcji i wykorzystania koksu dla przedsiębiorstw w Lipieck, Kemerowo i Czerepowiec. Z ich produktów korzystają firmy w Mariupolu, Krzywym Rogu, Doniecku i Kamieńskim.
Fabryka maszyn Betonmash produkująca mieszalnie betonu, części zamienne do maszyn górniczych i ślusarskich, części do pieców koksowniczych. Fabryka świadczy usługi odlewnicze dla firm w obwodzie donieckim, charkowskim, dniepropietrowskim.
Słowiański zakład mechaniczny zatrudniający około czterystu osób. Produkuje sprzęt chemiczny do produkcji koksu oraz suwnice i inne maszyny.
Fabryka izolatorów armatury Artem.
Fabryka produkująca izolatory wysokiego napięcia dla elektrowni wodnych i cieplnych. elektrownie.

Obecnie miasto jest ważnym uzdrowiskiem oferującym zabiegi lecznicze i kąpiele błotne z wykorzystaniem błota z dna pobliskich słonych jezior.

Transport

Miasto jest węzłem wielu linii kolejowych i dróg. Obecnie w użyciu są trzy stacje kolejowe, jedna nieczynna. Z miasta wyjeżdżają trzy linie kolejowe w kierunkach Lozova, Lyman i Kramatorsk. Ukraińska międzynarodowa autostrada M03 przebiega na skraju miasta, a krajowa autostrada N-20 odchodzi z miasta w kierunku Mariupola. Miejscową ludność obsługuje sieć trolejbusów składająca się z dwóch stałych tras i jednej letniej. Marszrutki są szeroko stosowane.