Shubra al Khaymah Egipt

Shubra El Kheima

Shubra El Kheima, (arab. شبرا الخيمة, IPA :) to czwarte co do wielkości miasto w Egipcie. Znajduje się w gubernatorstwie Qalyubia, wzdłuż północnego krańca gubernatora Kairu. Stanowi część aglomeracji Wielkiego Kairu.

Spis treści

1 Dane demograficzne
2 Transport
3 Zabytki
- 3.1 Mohamed Ali Palace
4 Galeria
5 Odnośniki i notatki
6 Linki zewnętrzne

3.1 Mohamed Ali Palace

Demografia

Shubra El Kheima była zamieszkana głównie przez pracowników (i ich rodziny), którzy pracowali w okoliczne fabryki od lat czterdziestych XX wieku. Jednak ostatnio zawiera on wielką ekspansję Wielkiego Kairu na północ w wyniku migracji z obszarów wiejskich. Według spisu powszechnego z 2006 roku populacja wynosiła 1 016 722. Jest podawany jako dwa kism (oddziały):

Shubra El Kheima 1 10,41 km2, 461 689 osób, graniczy z Nilem, z miejską stacją kolejową
Shubrā El Kheima 2 17,27 km2, 563 880 mieszkańców w głębi lądu, w tym Bahtim

Od narodowego spisu ludności z 2017 r. w gubernatorstwie istnieje trzeci kism (Al Khusus). Nie wiadomo, czy zostanie to przeniesione do Shubra El Kheima, czy też zostanie uznane za oddzielne miasto , ponieważ nazwy gmin w Egipcie wydają się nieformalne. Korzystając z danych z 2018 r. (Na podstawie zrewidowanych prognoz danych CAPMAS z 2017 r.), Populacja tych dwóch wynosi 1187747 i 42910 osób na km2. Łącznie w trzech kizmach mieszka 1655941 osób z 46764 osobami na km2.

Transport

Shubra El Kheima jest północnym końcem linii 2 metra w Kairze.

Zabytki

Mohamed Ali Palace

Shubra El Kheima gości pałac Mohameda Ali Paszy, założyciela współczesnego Egiptu. Wybrał odizolowany pałac lub oficjalną rezydencję z dala od Cytadeli w dzielnicy Shubra, budowę pałacu rozpoczęto w 1808 r., A zakończono w 1821 r. Pałac Mohammada Alego lub Shubra Palace wyróżnia się stylem dekoracji, który łączy w sobie islamski styl dekoracji i europejski.

Pałac Mohammeda Alego to pierwsza kwitnąca budowla w Shubra. Pałac ten składał się kiedyś z około 13 budynków, ale jedynymi pozostałymi jego częściami są recepcja, kioski z fontannami, obszar dorzecza i ogród, który został wyposażony w kolekcję rzadkich roślin, a niektóre z nich nadal istnieją i obecnie jest muzeum.

Ostatecznie pałac przeszedł pod zwierzchnictwo Najwyższej Rady Starożytności w 1978 roku. Najbardziej niezwykły jest salon, w którym znajdowała się jadalnia, na każdym etapie tego wzgórze skalarne, które było nawadniane, wieża koła wodnego, która została zbudowana, aby zapewnić ogrodom i willi świeżą wodę.