Santo Domingo

Santo Domingo (hiszpańska wymowa: czyli „Święty Dominik”), kiedyś znane jako Santo Domingo de Guzmán, jest stolicą i największym miastem Republiki Dominikany i największy obszar metropolitalny na Karaibach pod względem liczby ludności. W 2010 roku miasto liczyło 2 908 607 mieszkańców, włączając obszar metropolitalny. Miasto sąsiaduje z granicami Distrito Nacional („DN”, „Dystrykt Narodowy”), które z trzech stron graniczy z prowincją Santo Domingo.

Założone przez Hiszpanów w 1496 roku na wschodnim brzegu Rzeki Ozama, a następnie przeniesione przez Nicolása de Ovando w 1502 r. na zachodni brzeg rzeki, miasto jest najstarszą stale zamieszkałą osadą europejską w obu Amerykach i pierwszą siedzibą hiszpańskich rządów kolonialnych w Nowym Świecie. Santo Domingo to pierwszy uniwersytet, katedra, zamek, klasztor i twierdza w Nowym Świecie. Miejska strefa kolonialna została wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Santo Domingo było nazywane Ciudad Trujillo (hiszpańska wymowa :), od 1936 do 1961, po tym, jak dyktator Republiki Dominikany, Rafael Trujillo, nazwał stolicę swoim imieniem. Po jego zabójstwie miasto odzyskało swoje pierwotne oznaczenie.

Santo Domingo jest kulturalnym, finansowym, politycznym, handlowym i przemysłowym centrum Dominikany, w którym zlokalizowane są najważniejsze gałęzie przemysłu kraju. Santo Domingo służy również jako główny port morski kraju. W porcie miejskim u ujścia rzeki Ozamy mieszczą się największe statki, a port obsługuje zarówno ciężki ruch pasażerski, jak i towarowy. Temperatury są wysokie przez cały rok, a zimą są chłodniejsze bryzy.

Spis treści

• 1 Historia
• 2 Geografia
  • 2.1 Klimat
• 3 Pejzaż miejski
  • 3.1 Architektura
  • 3.2 Okolice
• 4 Ludność
• 5 Rząd i polityka
• 6 Gospodarka
  • 6.1 Centra handlowe
• 7 Kultura
• 8 parków i terenów rekreacyjnych
• 9 Zdrowie
• 10 Edukacja
• 11 Transport
  • 11.1 Transport publiczny
  • 11.2 Lotniska
  • 11.3 Port morski
  • 11.4 Drogi i autostrady
  • 11.5 Główne arterie
• 12 Sport
  • 12.1 Baseball
  • 12.2 Koszykówka
  • 12.3 Kluby sportowe
• 13 Media
  • 13.1 Telewizja
  • 13.2 Radio
• 14 Stosunki międzynarodowe
  • 14.1 Miasta bliźniacze - miasta partnerskie
• 15 Galeria
• 16 osób z Santo Domingo
• 17 Zobacz także
• 18 Bibliografia
• 19 Bibliografia 20 linków zewnętrznych

• 2.1 Klimat

• 3.1 Architektura
• 3.2 Okolice

• 6.1 Centra handlowe

• 11.1 Transport publiczny
• 11.2 Lotniska
• 11.3 Port morski
• 11.4 Drogi i autostrady
• 11.5 Główne aleje

• 12.1 Baseball
• 12.2 Koszykówka
• 12.3 Kluby sportowe

• 13.1 Telewizja
• 13.2 Radio

• 14.1 Miasta bliźniacze - miasta partnerskie

Historia

Przed przybyciem Krzysztofa Kolumba w 1492 r. rdzenni mieszkańcy Taíno zamieszkiwali wyspę, którą nazywali Quisqueya (matka wszystkich ziemie) i Ayiti (kraina wysokich gór), którą Kolumb nazwał później Hispaniola, obejmującą terytorium dzisiejszej Republiki Haiti. W tym czasie terytorium wyspy składało się z pięciu wodzów: Marién, Maguá, Maguana, Jaragua i Higüey. Rządzili nimi odpowiednio caciques (wodzowie) Guacanagarix, Guarionex, Caonabo, Bohechío i Cayacoa.

Pochodzi z 1493 roku, kiedy Hiszpanie osiedlili się na wyspie, a oficjalnie od 5 Sierpień 1498, Santo Domingo stało się najstarszym europejskim miastem w obu Amerykach. Bartholomew Columbus założył osadę i nazwał ją La Nueva Isabela, po wcześniejszej osadzie na północy, nazwanej na cześć królowej Hiszpanii Izabeli I. W 1495 roku została przemianowana na „Santo Domingo”, na cześć św. Dominika. Santo Domingo stało się znane jako „Brama na Karaiby” i główne miasto Hispanioli. Ekspedycje, które doprowadziły do ​​kolonizacji Puerto Rico przez Ponce de León, kolonizacji Kuby przez Diego Velázqueza de Cuéllara, podboju Meksyku przez Hernando Cortesa i obserwacji Oceanu Spokojnego przez Vasco Núñeza de Balboa, rozpoczęto z Santo Domingo.

W czerwcu 1502 Santo Domingo zostało zniszczone przez potężny huragan, a nowy gubernator Nicolás de Ovando kazał go odbudować w innym miejscu po drugiej stronie rzeki Ozama. Oryginalny układ miasta i dużą część jego murów obronnych można nadal docenić w całej Strefie Kolonialnej, wpisanej na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.

Diego Colon przybył w 1509 r., przejmując władzę wicekróla i admirała. W 1512 r. Ferdinand założył Real Audiencia z Juanem Ortizem de Matienzo, Marcelo de Villalobosem i Lucasem Vazquezem de Ayllonem mianowanymi sędziami apelacyjnymi. W 1514 roku Pedro Ibanez de Ibarra przybył z prawem Burgos. Rodrigo de Alburquerque został mianowany repartidor de indios , a wkrótce został nazwany visitadores , aby egzekwować prawo .:143–144,147

Pierwszy poważny bunt niewolników w obu Amerykach wydarzyło się w Santo Domingo w 1522 roku, kiedy niewolnicy poprowadzili powstanie na plantacji cukru Diego Columbus, syna Krzysztofa Kolumba. W 1586 roku Franciszek Drake z Anglii zdobył miasto i zatrzymał je jako okup. Raport, który dotarł do Anglii w maju 1586 r., Stwierdza, że ​​z Santo Domingo wyciągnął z więzienia 1200 Anglików, Francuzów, Flamandów i „prowincjałów, oprócz 800 mieszkańców kraju”. Inwazja Drake'a zasygnalizowała upadek hiszpańskiej dominacji nad Hispaniolą, co zostało zaakcentowane na początku XVII wieku polityką, która doprowadziła do wyludnienia większości wyspy poza stolicą. Ekspedycja wysłana przez Olivera Cromwella w 1655 r. Zaatakowała miasto Santo Domingo, ale Anglicy zostali odparci przez milicjantów mulatów i metysów. Santo Domingo zmarł tylko 25 osób. W 1697 r. Traktat ryswicki obejmował uznanie przez Hiszpanię panowania Francji nad zachodnią częścią wyspy, obecnie Haiti. W XVIII wieku korsarze z Santo Domingo trollowali na Morzu Karaibskim, atakując statki niewolników. Działalność ta okazała się bardzo korzystna dla dominikańskich korsarzy, o czym świadczy fakt, że kapitan Lorenzo Daniel, alias Lorencin, schwytał ponad 70 statków z Wielkiej Brytanii podczas wojny angielsko-hiszpańskiej w latach 1762–1763.

• Pedro Santana
• Juan Pablo Duarte
• Ramón Matías Mella
• Francisco del Rosario Sánchez

• Charles Hérard
• Jean-Louis Pierrot
• Faustin Soulouque

Francuzi importowali niewolników do pracy na plantacjach w swoich koloniach w Saint-Domingue i byli eksploatowany aż do rewolucji francuskiej w 1789 r. Były niewolnik plantacji Toussaint L'ouverture poprowadził powstanie niewolników w 1791 r., uzbrojono ich w broń francuską. Sprzymierzyli się z Hiszpanią i napadli na kolonię z Santo Domingo, ale w 1794 roku francuski rząd rewolucyjny skapitulował przed Toussaint i mianował go generałem brygady. Haiti buntownicy walczyli nie tylko z dominikanami, ale także z Francuzami, rywalizującymi ze sobą grupami rebeliantów i Brytyjczykami.

Od 1795 do 1822 roku miasto kilkakrotnie przechodziło z rąk do rąk wraz z kolonią, na której czele stanął. Po latach walk został scedowany na Francję w 1795 roku. Francuzom nie udało się jednak utrwalić tej cesji, głównie ze względu na stałą obecność wojsk brytyjskich w Saint-Domingue (pozostawały one do 1798 r.). Gdy wieść o cesji Santo Domingo stała się znana na wyspie, wielu Dominikanów stanęło po stronie Wielkiej Brytanii przeciwko Francji, witając brytyjskie statki w swoich portach, przysięgając wierność Brytyjczykom w zamian za ochronę i zaciągając się do sił zbrojnych francuskiego wroga. Miasto zostało na krótko zajęte przez buntowników haitańskich w 1801 roku, odzyskane przez Francję w 1802 roku i ponownie odzyskane przez Hiszpanię w 1809 roku. kraj, prowadzony przez José Núñez de Cáceres, obalił hiszpańską koronę. Naród został podbity przez Haiti zaledwie dwa miesiące później. W wyniku tych wydarzeń miasto i kolonia straciły znaczną część swojej urodzonej w Hiszpanii populacji na półwyspie, co spowodowało dużą niestabilność i niepokoje.

27 lutego 1844 Santo Domingo ponownie stało się stolicą wolnego naród, kiedy uzyskał niepodległość od Haiti, kierowany przez dominikańskiego nacjonalistę Juana Pablo Duarte. Miasto było nagrodą, o którą walczyły różne frakcje polityczne przez kolejne dekady niestabilności. Ponadto kraj musiał stoczyć wiele bitew z Haiti; bitwa 19 marca, bitwa 30 marca, bitwa pod Las Carreras i bitwa pod Beler to tylko niektóre z najbardziej znanych starć, o których mowa w hymnie narodowym, a ulice miasta nazwano ich imionami.

Właściciel ziemski Mulat Buenaventura Báez pojawił się jako jeden z przywódców Dominikańskiej Wojny o Niepodległość i nie udało mu się (w 1846 r.) przekonać Francji do ustanowienia protektoratu w Republice Dominikany. Báez służył jako prezydent od 1849 do 1853 i od 1856 do 1858 i rozpoczął ofensywę morską na Haiti. Marynarka Dominikany zaatakowała haitańskie porty i statki w południowym Haiti, skutecznie niszcząc haitańską marynarkę. W 1861 roku Hiszpania wróciła do kraju po zawarciu umowy z dominikańskim dyktatorem Pedro Santaną, na mocy którego ten ostatni otrzymał kilka honorowych tytułów i przywilejów w zamian za przyłączenie młodego narodu z powrotem pod panowanie Hiszpanii. Dominikańska wojna o przywrócenie rozpoczęła się jednak w 1863 roku, aw 1865 roku królowa Burbonów Izabela II wycofała swoich żołnierzy z wyspy. W wyniku wojny zginęło ponad 50 000 osób, w tym 40 888 Hiszpanów. Pomimo odzyskania wolności, stolica nadal doświadczała trudności, poczynając od Pedro Antonio Pimentela, szefa rządu tymczasowego w Santiago de los Caballeros, próbował triumfalnie maszerować na Santo Domingo w sierpniu 1865 r., Aby zostać powstrzymanym przez rywalizujące siły południowe pod José María Cabral.

W ciągu następnych dwóch trzecich wieku Santo Domingo i Republika Dominikany przeszły wiele rewolucji i zmian władzy. Santo Domingo doświadczyło pierwszej z dwóch inwazji Stanów Zjednoczonych w 1916 roku, kiedy różni przywódcy walczyli o władzę prezydencką i kontrolę nad miastem. Stany Zjednoczone interweniowały, ustanawiając przywódcę wojskowego, Harry'ego Sheparda Knappa. Amerykańscy marines i dominikanie starli się w Santo Domingo w dniach 24–25 października 1916 r., W wyniku czego zginęło dwóch amerykańskich marines i trzech dominikanów. Ostatecznie Amerykanie wycofali się w 1924 r.

W 1930 r. Miasto nawiedził huragan San Zenón, który spowodował poważne zniszczenia. Po odbudowie Santo Domingo było oficjalnie znane jako Ciudad Trujillo ze względu na kult jednostki narzucony przez dyktatora Rafaela Leónidasa Trujillo, który rządził od 1930 roku. Po jego zamachu w 1961 roku miasto zostało przemianowane z powrotem na Santo Domingo.

W 1962 roku Juan Bosch został wybrany na prezydenta. Został obalony siedem miesięcy później, co doprowadziło do wojny domowej prowadzonej przez Francisco Caamaño, który przewodził Constitucionalistas walczącym o przywrócenie demokracji. Doprowadziłoby to do drugiej inwazji Stanów Zjednoczonych w 1965 roku. Wojska amerykańskie zaangażowały się w ciężkie walki przeciwko Constitucionalistas 15 i 16 czerwca. Newsweek opisał to w ten sposób:

Wśród zgiełku broni automatycznej, ostrego grzechotania dział kalibru .50 i ciężkich eksplozji bazooki i karabinów bezodrzutowych, spadochroniarze z 82. Dywizji Powietrznodesantowej Stanów Zjednoczonych przebili się przez cztery bloki miasta do bastionu Caamaño. Ciężki ogień z amerykańskich dział na rzece Ozama otoczył siedzibę rebeliantów na El Conde Street, zniszczył budynki i wywołał ogromne pożary.

Ostatecznie walki zakończyły się 31 sierpnia 1965 r., A 2850 Dominikanów i 44 amerykańskich żołnierzy zginęło. . Caamaño został zesłany do Londynu.

W 1992 roku minęła 500. rocznica, El Quinto Centenario, odkrycia Ameryki przez Krzysztofa Kolumba. Latarnia morska Columbus - Faro a Colón - została wzniesiona w Santo Domingo na cześć tej okazji, a jej koszt to około 400 milionów pesos dominikańskich.

Geografia

Rzeka Ozama przepływa przez 148 kilometrów (92 mil) przed wypłynięciem do Morza Karaibskiego. Pozycja Santo Domingo na jego brzegach miała ogromne znaczenie dla rozwoju gospodarczego miasta i rozwoju handlu w czasach kolonialnych. Rzeka Ozama to miejsce, w którym znajduje się najbardziej ruchliwy port w kraju.

Klimat

Średnia temperatura w Santo Domingo jest niewielka, ponieważ pasaty tropikalne pomagają złagodzić upał i wilgotność przez cały rok . Dzięki tym pasatom w Santo Domingo panuje tropikalny klimat sawanny (Aw), ale rzadko doświadcza ciepła, którego można się spodziewać. Od grudnia do marca to najfajniejsze miesiące z gorącymi dniami z mniejszą wilgotnością i świeżymi nocami (temperatury od 17 do 19 ° C (63 do 66 ° F)). Najcieplejsze są od lipca do września. Santo Domingo średnio 1445 milimetrów (56,9 cala) deszczu rocznie. Najsuchsze miesiące trwają od grudnia do kwietnia, jednak ze względu na pasaty i góry na południowym zachodzie, nawet w tych miesiącach widać deszcz. Ponieważ najbardziej suchy miesiąc ma nieco poniżej 60 milimetrów (2,4 cala), Santo Domingo należy do kategorii klimatu tropikalnego monsunowego w klasyfikacji klimatu Köppena. Podobnie jak wiele innych miast na Karaibach, Santo Domingo jest bardzo podatne na huragany. Huragan Georges spowodował poważne zniszczenia we wrześniu 1998 r. Najniższa odnotowana temperatura wynosiła 11,0 ° C (51,8 ° F) w dniach 5 lutego 1951 r. I 7 stycznia 1957 r., A najwyższa 39,5 ° C (103,1 ° F) w dniu 29 maja 2002 r.

Pejzaż miejski

Architektura

Wiele z najbardziej znanych zabytków Santo Domingo znajduje się w dzielnicy Zona Colonial miasta, wpisanej na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO od 1990 roku. W strefie kolonialnej, graniczącej z Río Ozama, znajduje się również imponująca kolekcja budynków z początku XVI wieku, w tym pałacowe domy i majestatyczne kościoły, które odzwierciedlają styl architektoniczny późnego średniowiecza.

Do najważniejszych historycznych budynków miasta należy Catedral Santa María La Menor, pierwsza katedra w obu Amerykach, która wyróżnia się; Alcázar de Colón, pierwszy zamek w obu Amerykach, niegdyś rezydencja wicekróla Indii Don Diego Colóna, syna Krzysztofa Kolumba; Monasterio de San Francisco, ruiny pierwszego klasztoru w obu Amerykach; Museo de las Casas Reales, w monumentalnym kompleksie obejmującym dawny Pałac Gubernatorów i budynek dawnej Królewskiej Audiencji Santo Domingo; Fortaleza Ozama, najstarsza twierdza w obu Amerykach; Pantéon Nacional, dawny gmach jezuicki, w którym obecnie znajdują się szczątki różnych znanych dominikanów; i klasztor Dominikanów, pierwszy klasztor w obu Amerykach.

Na północnym krańcu Calle Las Damas odrestaurowany i rozbudowany Plaza de España graniczy z Las Atarazanas (dawna stocznia marynarki wojennej, obecnie muzeum) i wiele małych sklepów i restauracji. Obszar ten był pierwszym europejskim centrum handlowym w obu Amerykach i nadal stanowi centrum działalności. Alcázar de Colón, niegdyś kolonialny pałac rodziny Columbus - poczynając od jego syna Diego - jest obecnie muzeum prezentującym meble i dekoracje z epoki. Budynek został pierwotnie zbudowany w 1510 r. I przywrócony do obecnego wyglądu w 1952 r.

Inwestycja 700 milionów dolarów w porcie rzeki Ozama przylegającym do rzeki Ciudad Colonial, mająca na celu przekształcenie Santo Domingo w port zawijania luksusowych statków wycieczkowych, w tym prywatna przystań. Projekt realizuje Sans Soucí Ports SA

• Edificio Baquero

• Edificio Diez

• Edificio Cerame

Edificio Baquero

Edificio Diez

Edificio Cerame

Okolice

Właściwe miasto Santo Domingo jest podzielone na włączone do siebie obszary (dzielnice) zwane sektory , które można uznać za małe miasta miejskie. Wszystkie sektory są obsługiwane bezpośrednio przez urząd burmistrza.

Regiony sektorowe:

• Ciudad (miasto) - odnosi się do oryginalnych starszych części miasta, z których wiele pochodzi z czasów kolonialnych.
• Ensanche (dosł. „poszerzanie”) - zwykle, ale nie zawsze, stosowane do bardziej „nowoczesne” części miasta.
• Willa (wieś) - miejskie peryferie zarówno starego miasta Santo Domingo, jak i obecnej (mniejszej) dzielnicy narodowej; pierwotnie były to odrębne wioski, stąd ich nazwy.

Ludność

Demografia Santo Domingo jest podobna do innych obszarów metropolitalnych kraju, z wyjątkiem tego, że populacja imigrantów (głównie Haitańczycy) jest większe w mieście ze względu na względną łatwość znalezienia pracy i dynamizm gospodarczy w porównaniu z innymi prowincjami. Santo Domingo, podobnie jak większość kraju, składa się z rodzimych dominikańskich mulatów, chociaż jest tam wielu Afro-Dominikanów i Euro-Dominikanów, a także duża społeczność imigrantów. W rzeczywistości ponad 20% populacji miasta składa się z imigrantów, głównie Haitańczyków. W mieście są jednak również niedawni imigranci z Europy, Azji, a także z innych krajów Ameryki Łacińskiej. Miasto Santo Domingo ma znaczną społeczność Azjatów (głównie Chińczyków), Arabów (głównie Libańczyków), a także Europejczyków (głównie Hiszpanów i Włochów). W mieście jest również znaczna liczba Wenezuelczyków i Portorykańczyków, a także urodzonych w USA dominikanów powracających do ojczyzny swoich rodziców. Północno-wschodni kwadrant miasta jest najbiedniejszy, natomiast południowy zachód jest bogatszy. Santo Domingo jest również uważane za jedno z epicentrów rosnącej dominikańskiej klasy średniej. Miasto jest jednym z najbardziej rozwiniętych gospodarczo miast Ameryki Łacińskiej. Ludność Santo Domingo w 2010 r. W obszarze metropolitalnym wynosiła 3,8 miliona.

Rząd i polityka

Santo Domingo jest ośrodkiem rządu Dominikany. Biuro i ministerstwa prezydenta, Kongres Narodowy, Sąd Najwyższy i inne główne instytucje rządowe znajdują się na obszarze metropolitalnym.

Miastem zarządza Ayuntamiento del Distrito Nacional (Urząd Miasta), który jest odpowiedzialny za funkcje miejskie. Obecnym burmistrzem Santo Domingo jest Carolina Mejía de Garrigó.

„Policía Nacional” (policja krajowa) i „Policia Turística” (policja turystyczna) (POLITUR) mają za zadanie egzekwowanie bezpieczeństwa w mieście.

Ekonomia

Miasto jest ośrodkiem aktywności gospodarczej na Dominikanie. To tutaj koncentruje się większość bogactwa kraju i jest siedzibą krajowego organu ustawodawczego, sądowniczego i wykonawczego. Wiele firm krajowych i międzynarodowych ma swoje siedziby lub biura regionalne w Santo Domingo. Miasto przyciąga wiele międzynarodowych firm i franczyz, takich jak Ikea, Goldcorp i Barrick ze względu na swoje położenie i stabilność gospodarczą.

Infrastruktura jest odpowiednia dla większości operacji biznesowych. Kluczowym elementem, który pomógł miastu rosnąć i konkurować na świecie, jest infrastruktura telekomunikacyjna. Santo Domingo i Republika Dominikany jako całość cieszą się nowoczesnym i rozległym systemem telekomunikacyjnym zliberalizowanym pod koniec lat 90. XX wieku, który skorzystał z rozległych inwestycji zagranicznych. W ostatnich latach przyciągnęło to wiele call center. Santo Domingo ma nie tylko doskonałą infrastrukturę telekomunikacyjną, ale także pokaźną populację dwujęzyczną, która mówi po angielsku.

Rozwój gospodarczy miasta można zaobserwować w rozległym pionowym wzroście w wielu jego dzielnicach. Boom budowlany znajduje odzwierciedlenie w wielu gęsto zaludnionych wieżach mieszkalnych, centrach handlowych, podwyższonych autostradach, rozbudowie metra i ogólnym wzroście działalności handlowej.

Santo Domingo ma kwitnącą klasę średnią, kontrastującą ze znacznymi obszarami ubóstwa które pozostają wyzwaniami na przyszłość. Marginalizowane warunki slumsów istnieją głównie w północno-wschodniej kwadrancie miasta, z mniejszymi obszarami rozciągającymi się na całe miasto. Obszary intensywnego rozwoju obejmują Poligono Central, które graniczy z Avenida John F.Kennedy od północy na południu Avenue 27 February, Avenida Winston Churchill na zachodzie i Avenida Máximo Gómez na wschodzie, i charakteryzuje się mieszanym rozwojem i bardzo aktywnym życie nocne.

Santo Domingo ma obszary o wysokim rozwoju, między innymi Serralles, Naco, Arroyo Hondo, Piantini, Urb Fernandez, Ens. Julieta, Paraiso, Los Prados, Bella Vista, Sarasota i inne sektory, w których można znaleźć większość klasy średniej.

Bella Vista i La Esperilla to obecnie najszybciej rozwijające się sektory z dużymi mega-projektami. Gazcue należy do bardziej tradycyjnej południowo-wschodniej części miasta i jest znane ze swoich budynków z lat 30. do 60. XX wieku.

Centra handlowe

• Acropolis Center
• Ágora Mall
• Bella Vista Mall
• Blue Mall
• Carrefour
• Diamond Mall
• Downtown Center
• Galería 360
• IKEA

• Galeria Silver Sun
• Malecon Center
• Novo-Centro
• Plaza Central
• Plaza Lama
• Plaza Las Américas
• Plaza Naco
• Sambil Santo Domingo

Kultura

Sztuki performatywne są bardzo ważne w Santo Domingo. Miasto posiada własną orkiestrę symfoniczną, orkiestrę kameralną, operę, balet, folklor oraz teatr narodowy, w tym kilka mniejszych grup. Plac Kultury jest centrum działalności, ale w całym mieście odbywają się koncerty, balet, folklor i inne przedstawienia. Casa de Teatro to miejsce spotkań awangardowych artystów, aktorów i muzyków. Organizuje wystawy sztuki i literatury, oferuje kursy malarstwa, dramatu i tańca, a także comiesięczne konkursy poezji, opowiadań i innych form literatury.

Santo Domingo jest siedzibą wielu muzeów, z których wiele jest położony w dzielnicy Zona Colonial. W Zona Colonial znajduje się Muzeum Alcázar, w pałacu Diego Colona, ​​Muzeum Casas Reales, z artefaktami z okresu kolonialnego i kolekcją starożytnej broni podarowanej przez Trujillo, Muzeum Marynarki Wojennej Atarazanas, w dawnych stoczniach morskich , Museo de la Catedral, Museo Memorial de la Resistencia Dominicana, dokumentujące walkę o wolność za rządów Trujillo i Balaguer, Museo Duarte poświęcone bohaterowi niepodległości Dominikany oraz Muzeum Świata Ambar.

Plaza de la Cultura mieści również najważniejsze obiekty kulturalne miasta, w tym Teatro Nacional (Teatr Narodowy) i różne muzea; Palacio Nacional, w którym mieści się Prezydencja Republiki Dominikany; Palacio de Bellas Artes (Pałac Sztuk Pięknych), neoklasycystyczny budynek będący stałą siedzibą Narodowej Orkiestry Symfonicznej tego kraju; oraz bulwar 27 de Febrero, deptak dla pieszych znajdujący się przy ruchliwej Avenida 27 de Febrero, na którym znajdują się dzieła sztuki wybitnych dominikańskich artystów i rzeźbiarzy. Kolejną atrakcją jest Centro Olímpico Juan Pablo Duarte, kompleks sportowy w centrum Santo Domingo. Kompleks ten był używany podczas Igrzysk Panamerykańskich w 2003 roku.

Na Plaza de la Cultura znajduje się Muzeum Człowieka Dominikańskiego z artefaktami z prekolumbijskiej cywilizacji Taíno, Narodowe Muzeum Historii i Geografii, Muzeum Historii Naturalnej i Muzeum Sztuki Nowoczesnej. Inne muzea to Museo Bellapart, wybitna prywatna kolekcja dominikańskiego malarstwa i rzeźby z XIX i XX wieku oraz Museo Prehispanico, główna prywatna kolekcja prekolumbijskiej sztuki Taíno.

Parki i tereny rekreacyjne

Miasto ma różne parki, z których wiele jest stosunkowo dużych. Santo Domingo (D.N) otoczone jest pasem Santo Domingo Greenbelt. Mirador Norte Park leży na północy miasta, w pobliżu Villa Mella, a Mirador Sur Park znajduje się w południowo-zachodniej części miasta. Mirador del Este znajduje się na wschodnim brzegu rzeki Ozama i jest siedzibą latarni morskiej Columbus. Independencia Park i Colón Park znajdują się w Zona Colonial.

Inne godne uwagi parki to:

• Parque Enriquillo
• Parque Independencia
• Parque Metropolitano Las Praderas
• El Malecón
• Jardín Botánico Nacional
• Parque Zoológico Nacional
• Barrio Chino de Santo Domingo
• Parque Núñez de Cáceres
• Parque Iberoamérica

Zdrowie

Prywatne:

• Diagnostyka Centrum, Medycyna Zaawansowana i Telemedycyna (CEDIMAT)
• Centrum Medycyny Zaawansowanej Dr Abel González
• Centrum Okulistyki Zaawansowanej i Chirurgia laserowa
• Centrum medyczne Gonzalez Alcantara
• West Indian Medical Center
• Centrum medyczne Corominas Pepin
• Karaibskie Centrum medyczne
• Dominikańskie centrum medyczne
• Medical Center Dominican - Kuban
• Medical Center Dr. Seaton
• Centrum medyczne Gazcue
• Nowoczesne centrum medyczne
• Prawdziwe centrum medyczne
• Cross Medical Center Richardson
• UCE Medical Center
• Odont Medical Center. Amer. Centrodom -Don Bosco
• Centrum Medyczne Odont. Amer. Centrodom - Paradise
• Abreu Clinic
• United Hearts Clinic
• Patiño Gómez Clinic
• Clinic Independence
• Rodríguez Santos Clinic
• San Rafael Clinic
• San Martin Medical Group
• Służba zdrowia Dominikanie

Publiczne:

• Centralny Szpital Siły Zbrojne
• Billini Ojciec Nauczanie Szpital
• Szpital Dr Francisco Moscoso Puello
• Szpital Dr Luis E. Aybar (Morgan)
• Szpital Infantil Dr Robert Reid Cabral
• Centrum stomatologiczne Vargas jimenez
• Szpital Dario Contreras

Organizacja non-profit:

• Centro de Ortopedia y Especialidades CURE International
• Dr. Klinika Cruz Jiminián
• General Hospital Health Plaza
• Instytut Dermatologii i Chirurgii Skóry Dr Hubert Bogaert Díaz
• Dominican Institute of Cardiology
• Instytut Onkologii Dr. Heriberto Pieter

Edukacja

W Santo Domingo jest osiemnaście uniwersytetów, najwięcej spośród wszystkich miast na Dominikanie . Założony w 1538 roku Universidad Autónoma de Santo Domingo (UASD) to najstarszy uniwersytet w obu Amerykach i jedyny uniwersytet publiczny w mieście. Santo Domingo ma najwyższy w kraju odsetek mieszkańców z wyższym wykształceniem.

Inne uniwersytety to:

• Universidad Adventista Dominicana (UNAD)
• Universidad APEC (UNAPEC)
• Instituto Tecnológico de Santo Domingo (INTEC)
• Universidad del Caribe (UNICARIBE)
• Universidad Iberoamericana (UNIBE) (UNIBE)
• Universidad Católica Santo Domingo (UCSD)
• Universidad de la Tercera Edad (UTE)
• Universidad Tecnológica de Santiago (UTESA)
• Universidad Nacional Pedro Henríquez Ureña (UNPHU)
• Instituto de Ciencias Exactas (INCE)
• Universidad Organización y Método (O & amp; M)
• Universidad Interamericana (UNICA)
• Universidad Eugenio María de Hostos (UNIREMOS)
• Universidad Francisco Henríquez y Carvajal (UFHEC)
• Universidad Instituto Cultural Domínico Americano (UNICDA)
• Pontificia Universidad Católica Madre y Maestra (PUCMM)
• Universidad de Psicologia Industria l Dominikana (UPID)

Transport

Transport publiczny

Santo Domingo ma podziemny i podwyższony system szybkiego transportu publicznego. Jest to najbardziej rozległe metro w regionie Karaibów i Ameryki Środkowej pod względem całkowitej długości i liczby stacji. Metro w Santo Domingo jest częścią dużego „Krajowego planu generalnego” mającego na celu poprawę transportu w mieście, a także w pozostałej części kraju. Pierwsza linia została zaplanowana, aby odciążyć ruch uliczny na alejach Máximo Gómez i Hermanas Mirabal. Druga linia, która została otwarta w kwietniu 2013 roku, ma odciążyć korytarz Duarte-Kennedy-Centenario w mieście z zachodu na wschód. Od sierpnia 2013 r. Metro składa się z tych dwóch linii. W najbliższej przyszłości planowane jest wybudowanie czterech kolejnych linii, w sumie sześciu. Przed otwarciem drugiej linii w 2012 roku 30 856 515 pasażerów jechało metrem Santo Domingo. Według danych rządowych ponad 300 000 osób codziennie jeździ na 31-kilometrowym systemie.

W 2018 roku 5-kilometrowe Santo Domingo Kolejka linowa (teleferico) została otwarta dla publiczności, aby obsługiwać najbiedniejsze obszary na wschodzie i północy obszaru metropolitalnego i służyć jako połączenie z metrem. Z kolejki linowej korzysta codziennie ponad 12 000 osób.

Lotniska

Santo Domingo jest obsługiwane przez dwa lotniska. Aeropuerto Internacional La Isabela to nowo wybudowane lotnisko położone w północnej części miasta, w odległości kilku kilometrów od centrum miasta. Obsługuje głównie loty krajowe i czarterowe. Głównym międzynarodowym lotniskiem obsługującym miasto jest Santo Domingo Las Americas, które obsługuje Amerykę Północną, Środkową i Południową, a także Europę.

Port morski

Port Santo Domingo znajduje się na Rzeka Ozama. Jego lokalizacja w centrum Karaibów doskonale nadaje się do elastycznego planowania podróży i ma doskonałe wsparcie, infrastrukturę drogową i lotniskową w regionie Santo Domingo, co ułatwia dojazd i transfer. Port nadaje się zarówno do postoju, jak i tranzytu.

Renowacja portu jest częścią dużego projektu przebudowy, mającego na celu integrację obszaru portu i strefy kolonialnej oraz promowanie rejsów, jachtów i luksusowych cel turystyczny. Wspierany przez ustawodawstwo zatwierdzone w 2005 roku projekt, opracowany przez Sans Souci Group, obejmuje również budowę nowej przystani sportowej oraz 122-akrowego (0,49 km2) kompleksu mieszkaniowo-rekreacyjnego w sąsiedztwie portu.

Drogi i autostrady

Santo Domingo jest końcem czterech z pięciu autostrad krajowych. Miasto jest połączone z południowo-zachodnią częścią kraju drogą krajową DR-2 (Avenida George Washington i Autopista 30 de Mayo), a z miastami na północnym zachodzie kraju DR-1 (Expreso Kennedy, Corredor Duarte), która obsługuje jako bezpośrednie połączenie z miastem Santiago de los Caballeros. DR-3 (Expreso 27 de Febrero / Autopista de Las Américas) łączy Santo Domingo bezpośrednio ze wschodnią częścią kraju, w tym z miastami San Pedro de Macorís, La Romana i głównymi miejscami turystycznymi, takimi jak Punta Cana i Bávaro, oraz z prowincja Samana (na północnym wschodzie) autostradą Samana. W mieście motoconchos (taksówki motocyklowe), guaguas / voladoras (autobusy publiczne niskiej jakości) i carros públicos / conchos (wspólne taksówki) to powszechne środki transportu. Metro Santo Domingo to najwyższa jakość w regionie Karaibów i Ameryki Środkowej. Składa się z 2 linii przecinających miasto.

Główne aleje

Expreso John F. Kennedy: Ta droga ekspresowa przecina Dystrykt Narodowy ze wschodu na zachód w północno-środkowej części. Aleja składa się w sumie z dziesięciu pasów, po pięć z każdej strony. Dwa środkowe pasy drogi to pasy ekspresowe ułatwiające tranzyt. Posiada również kilka obwodnic i skrzyżowań na podwyższeniu.

Avenida 27 de Febrero: jest to główna aleja przecinająca Dystrykt Narodowy ze wschodu na zachód w centralnej części Santo Domingo. Rozpoczyna się przy moście Juan Bosch i przecina całe miasto, aż do ronda przy Plaza de la Bandera, które rozciąga się na miasto Santo Domingo West i kończy na autostradzie Duarte. W sumie arteria składa się z dziesięciu pasów. Pięć z każdej strony. Cztery pasy w centrum alei są ekspresowe, które ułatwiają przejazd przez miasto ze wschodu na zachód, z kilkoma podwyższonymi skrzyżowaniami, wiaduktami i tunelami. Posiada również ekskluzywne pasy dla autobusów.

Avenida Simón Bolívar: rozciąga się od Independence Park do skrzyżowania z Avenue Winston Churchill. Aleja ta składa się w całości z dwóch lokalnych pasów jednokierunkowych ze wschodu na zachód.

Avenida Independencia: ciągnie się od skrzyżowania z Avenida Gregorio Luperón do Independence Park. Aleja składa się w sumie z czterech pasów (dwóch w kierunku wschodnim i dwóch w kierunku zachodnim) od skrzyżowania z Av G. Luperon do skrzyżowania z Avenida Italia. Od skrzyżowania z Av Italy do Independence Park Avenue przechodzi w jedną stronę na wschód i zawiera tylko dwa pasy ruchu.

Avenida George Washington: Potocznie nazywa się ją „El Malecón”. To nadmorski bulwar Santo Domingo, biegnący wzdłuż wybrzeża Morza Karaibskiego. Rozciąga się od Palo Hincado Street do skrzyżowania z Abraham Lincoln Avenue; Od tego miejsca do Haina River Highway 30 maja rozciąga się również President Billini Walk, który zaczyna się przy ulicy Palo Hincado i łączy się z Avenida del Puerto wzdłuż zachodniego brzegu rzeki Ozama. Na całej swojej długości składa się z czterech pasów (po dwa z każdej strony). Na tym bulwarze znajdziesz najbardziej ekskluzywne hotele w mieście, kilka kasyn, mieszany kompleks biznesowo-mieszkalny Malecón Center, Obelisk i Park Eugenio María de Hostos. Jest to również bulwar, na którym odbywa się parada karnawałowa Santo Domingo.

Avenida Winston Churchill: rozciąga się od Kennedy Avenue do Avenida 27 de Febrero, a stamtąd biegnie dalej jako Avenida Jimenez Moya, aby dotrzeć do Centro de los Heroes i wreszcie promenada. Ta arteria wyróżnia się palmami daktylowymi, które są posadzone na chodnikach. Droga na całej długości składa się z sześciu pasów (po trzy z każdej strony) i dużego zalesionego pasa środkowego, popularnie zwanego Boulevard de la Churchill („Bulwar Churchilla”), w obrębie którego znajduje się Bulwar Gwiazd.

Avenida Abraham Lincoln: rozciąga się od Avenida Kennedy do falochronu. Trasa składa się z sześciu pasów (po trzy z każdej strony) i pasa środkowego, nadającego się do biegania, wyłożonego palmami. Przecina handlowe i rozrywkowe centrum miasta.

Avenida José Ortega y Gasset: Rozciąga się od alei Paseo de los Reyes Católicos do 27 de Febrero. Aleja składa się z czterech pasów, po dwa z każdej strony. Wzdłuż tej alei znajduje się kompleks sportowy Centro Olímpico Juan Pablo Duarte i kompleks medyczny Hospital General de la Plaza de la Salud.

Avenida Tiradentes: rozciąga się od pomostu na południu, przez uniwersytet stanowy Universidad Autónoma de Santo Domingo. Rozciąga się na północ wzdłuż Avenida 27 de Febrero, John F. Kennedy i dalej na północ, obok miejskiego stadionu baseballowego Estadio Quisqueya, aż do Narodowego Zoo Parque Zoológico Nacional.

Avenida Gregorio Luperón: Rozciąga się od Kennedy Avenue do autostrady 30 maja na zachodnim skraju Santo Domingo. Droga przelotowa składa się z ośmiu pasów, po cztery z każdej strony i zadbanego pasa rozdzielczego. Lokalne atrakcje znajdujące się na tym pasie obejmują strefę przemysłową Gallístico Centre Herrera i Plaza de la Bandera.

Avenida Máximo Gómez y Báez: główna południowo-północna aleja miasta, rozciąga się od Malecón do Presidente Peynado most. Bulwar składa się z czterech pasów, po dwa z każdej strony. Główne budynki i ciekawe miejsca wzdłuż tego bulwaru to: Cmentarz Narodowy, Plaza de la Cultura, gdzie mieści się Teatr Narodowy i Pałac Sztuk Pięknych. Istnieją również dwa uniwersytety (UNAPEC i UTESA), a także siedziba Banku Ludowego i pięciogwiazdkowy hotel „Hotel Barceló Santo Domingo”.

Avenida Juan Pablo Duarte: Rozciąga się od skrzyżowania Avenida Paseo i męczennicy monarchów katolickich na Calle Padre Billini w strefie kolonialnej. Aleja składa się z trzech pasów na drodze z północy na południe, która staje się jednym pasem prowadzącym do Strefy Kolonialnej. Ta aleja jest głównym szlakiem handlowym dla osób o niskich dochodach w całym obszarze metropolitalnym z domami towarowymi, restauracjami i sklepami oferującymi towary i usługi po umiarkowanych cenach. W „Duarte” (popularnie znanym) można znaleźć Nowy Rynek, park Enriquillo, plac handlowy Duarte i Chinatown w Santo Domingo.

Avenida Nicolás de Ovando y Cáceres: Znajduje się w północnej części Santo Domingo rozpoczynający się na rondzie w sektorze Cristo Rey i na zakręcie między innymi z alejami Ortega y Gasset, Máximo Gómez, Arbert Duarte i Thomas; kulminacją w sektorze Simón Bolívar. Ta aleja charakteryzuje się wieloma firmami sprzedającymi części samochodowe.

Sport

Baseball

Baseball jest najpopularniejszym sportem w kraju i został wprowadzony przez Marines Stanów Zjednoczonych. Santo Domingo jest domem dla dwóch z sześciu drużyn Dominican Professional Baseball League.

• Tigres del Licey, założona w 1907 roku, zdobyła 22 mistrzostwa kraju od 1951 roku. Jest to najstarsza drużyna narodowa. , zdobywając również 10 tytułów mistrzostw Karaibów.
• Leones del Escogido, założona w 1921 roku, jest zwycięzcą 15 mistrzostw kraju od 1951 roku. Jest to trzecia drużyna z największą liczbą zdobytych tytułów mistrzowskich. Drużyna ma na swoim koncie 4 tytuły zdobyte w Caribbean Series.

Te dwie drużyny mają swoją siedzibę na Estadio Quisqueya Juan Marichal w Ensanche La Fe.

Koszykówka

Turniej koszykówki Santo Domingo Superior odbywa się każdego roku w Okręgu Narodowym, w którym bierze udział kilka drużyn reprezentujących kilka sektorów i klubów towarzyskich w mieście.

Niektóre z drużyn biorących udział w turnieju to:

• El Millón
• Rafael Barias
• Los Prados
• Mauricio Báez

• Mejoramiento social (BAMESO)
• Huellas del Siglo
• San Carlos
• San Lázaro

W 2005 roku miasto było gospodarzem Mistrzostw FIBA ​​Americas Championship, które rozegrano w Palacio de los Deportes Virgilio Travieso Soto.

Kluby sportowe

• Club Arroyo Hondo
• Club Casa de España
• Club de Villa Francisca
• Club Los Prados
• Club Mauricio Báez
• Club Naco

• Club Paraíso
• Club San Carlos
• Club San Lázaro
• Club Santo Domingo
• Club Libanés Sirio Palestino

Media

Jest 15 stacji telewizyjnych (obie UHF i VHF) w Santo Domingo. Santo Domingo ma największą liczbę sygnałów telewizyjnych w kraju, za nim plasuje się Santiago. Dodatkowe kanały telewizji kablowej są dostarczane przez firmy takie jak Aster, Cable TV Dominicana, SKY Dominicana i Telecable. W Santo Domingo jest 100 różnych stacji na częstotliwości AM i 44 na częstotliwości FM.

Telewizja

• Tele Antillas (kanał 2)
• CERTV ( kanał 4)
• Telemicro (kanał 5)
• Canal del Sol (kanał 6)
• Antena Latina (kanał 7)
• Color Visión (kanał 9)
• Telesistema (kanał 11)
• Telecentro (kanał 13)
• Digital 15 (kanał 15)
• Quisqueya TV (kanał 17)
• Teleglobo (kanał 19)
• Antena 21 (kanał 21)
• Kanał Telefuturo 23 (kanał 23)
• Telemedios dominicanos, SA (kanał 25)
• RNN (kanał 27)
• Teleuniverso ( kanał 29)

• Supercanal (kanał 33)
• NCDN (kanał 37)
• Koral 39 (kanał 39)
• Kanał Televida 41 (kanał 41)
• Teleradio América (kanał 45)
• Amé47 (kanał 47)
• Isla Visión (kanał 53)
• Mango TV (kanał 59)
• Santo Domingo TV (kanał 69)

Radio

FM

• Primera (88,1)
• Studio88 (88,5)
• Escape (88,9)
• Neon (89.3)
• Renuevo (89.7)
• Fuego 90 (90.1 )
• Estrella 90 (90,5)
• La91 (91,3)
• La Rocka (91,7)
• Hits92 (92,1)
• CDN La radio (92,5)
• Pura Vida (92,9)
• Independencia (93,3)
• Radio Enriquillo (93,7 )
• Wierność (94,1)
• KQ94 (94,5)
• Pocałunek (94.9)

• Radio Educativa dominicana (95.3)
• La nota diferente (95.7)
• RTVD (96.1)
• Ritmo 96 (96,5)
• Espacio fm (96,9)
• Radio Disney (97,3)
• Estación ( 97.7)
• Universal (98,1)
• Rumba (98,5)
• Dominicana FM (98.9)
• Sonido suave (99.3)
Bądź 99,7 (99,7)
• La 100,1 FM (100,1)
• Cima 100 (100,5)
• SuperQ (100,9)

• Z101 (101.3)
• Supra (101.7)
• La X 102 (102.1)
• La dura (102,5)
• Raíces (102,9)
• Milenium (103,3)
• Power 103 (103,7)
• Caliente (104,1)
• ESPN Deportes Radio (104.5)
• Śmiertelny (104.9)
• Vida (105.3)
• Fiesta FM (105,7)
• Disco 106 (106,1)
• Zol (106,5)
• La voz de las Fuerzas Armadas (106,9)
• Escándalo (107,3)
• Romántica (107,7)

AM

• Radio abc (540)
• Radio cristal (570)
• Radio televisión dominicana (620)
• Radio universal (650)
• Radio guarachita (690)
• HIZ (730)
• Radio cordillera (760)
• La voz del t rópico (790)
• HIJB AM (830)
• Radio clarín (860)
• Radio kontynentalne (890)
• Radio 920 AM (920)
• Radio popularne (Circuito Corporán ) (950)
• Radioemisora ​​La Voz Cultural de las Fuerzas Armadas (980)
• Radio comercial ( 1010)
• Centrala radiowa (1040)

• Radio Ambar (Cadena Sur, Radio RPQ) (1080)
• Radio Metro (Politiro) (1120)
• Onda Musical HIAS AM (1150)
• Radio mil (1180)
• Radio Ven Voz Evangelizadora (1210)
• Radio Bemba (1220)
• Radio Visión (1260)
• Cadena Espacial (1280)
• Radio Radio (1300)
• Radio Visión Cristiana Internacional (1330)
• Radio Listín (1360)
• Radio Renuevo (1440)
• Willa radiowa (1480)
• Radio pueblo (1510)
• Radio recuerdo (1540)
• Radio amanecer (1570)
• Radio Revelación en América (1600)

Stosunki międzynarodowe

Miasta bliźniacze - miasta partnerskie

Santo Domingo jest miastem partnerskim z:

• Bogota, Kolumbia
• Buenos Aires, Argentyna
• Caracas, Wenezuela
• Catbalogan, Filipiny
• Curitiba, Brazylia
• Guadalajara, Meksyk
• Hajfa, Izrael
• Hawana, Kuba
• La Muela, Hiszpania
• Madryt, Hiszpania
• Manaus, Brazylia (2009)
• Paryż, Francja
• Pontevedra, Hiszpania
• Providence, Rhode Island, Stany Zjednoczone
• Rosario, Argentyna
• Quito, Ekwador
• Santa Cruz de Tenerife, Hiszpania
• Santiago, Filipiny
• Tajpej, Tajwan

Santo Domingo ma cztery miasta partnerskie wyznaczone przez Sister Cities International:

• Augustine, Floryda, Stany Zjednoczone
• Hrabstwo Miami-Dade, Floryda, Stany Zjednoczone
• Miami, Stany Zjednoczone
• Nowy Jork, Stany Zjednoczone

Galeria

• Nowoczesna architektura Santo Domingo

• Pomnik Antonio de Montesino

• John F. Kennedy Avenue, Santo Domingo

• Santo Domingo nocą

• Anacaona Avenue w Santo Domingo. Park Mirador del Sur

• Bazylika Katedra Santa María la Menor

• Turyści w Ciudad Colonial

• Panteon narodowy

Nowoczesna architektura Santo Domingo

Pomnik Antonio de Montesino

John F. Kennedy Avenue, Santo Domingo

Santo Domingo nocą

Anacaona Avenue w Santo Domingo. Park Mirador del Sur

Bazylika Katedra Santa María la Menor

Turyści w Ciudad Colonial

Panteon narodowy

Ludzie z Santo Domingo