Pikit

Pikit, oficjalnie gmina Pikit (Maguindanaon: Ingud nu Pikit ; Iranun: Inged a Pikit ; Hiligaynon: Banwa śpiewał Pikit ; Cebuano: Lungsod sa Pikit ; tagalog: Bayan ng Pikit ) to gmina pierwszej kategorii w prowincji Cotabato na Filipinach. Według spisu z 2015 roku liczy 154 441 osób.

Jest to najbardziej zaludniona gmina i jednostka samorządu lokalnego w prowincji.

Tak zwana wojna Pikit między separatystami muzułmańskimi a armią Filipin miała miejsce na początku 2003 roku.

Spis treści

• 1 Geografia
• 2 Barangay
• 3 Klimat
• 4 Historia
• 5 Demografia
  • 5.1 Porównania populacji
• 6 Gospodarka
• 7 incydentów
• 8 Referencje
• 9 Linki zewnętrzne

• 5.1 Porównania ludności

Geografia

Gmina jest ograniczona na północy przez gminę Aleosan, na południu przez Pagalungan, Maguindanao, na zachodzie przez gminę Midsayap i bagna Liguasan, a na wschodzie przez gminę Datu Montawal.

Barangays

Pikit jest politycznie podzielony na 42 barangay.

• Bagoaingud (Bagoinged)
• Balabak
• Balatican
• Barungis
• Batulawan
• Bualan
• Buliok
• Bulod
• Bulol
• Calawag
• Dalingaoen (Lalingaon)
• Damalasak
• Fort Pikit
• Ginatilan
• Gli-gli
• Gokoton (Gokotan)
• Inug-ug
• Kabasalan
• Kalacacan
• Katilacan
• Kolambog
• Ladtingan
• Lagunde
• Langayen
• Macabual
• Macasendeg
• Manaulanan
• Nabundas
• Nalapaan
• Nunguan
• Paidu Pulangi
• Pamalian
• Panicupan
• Poblacion
• Punol
• Rajah Muda
• S. Balong
• S. Balongis
• Silik
• Takepan
• Talitay
• Tinutulan

1. ^ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v - 22 barangay w Pikit stanowi część Specjalnego Obszaru Geograficznego regionu Bangsamoro, mimo że Cotabato i Pikit nie podlegają jurysdykcji administracyjnej region autonomiczny. Został oddzielony od Soccsksargen po dwuczęściowym plebiscycie, który odbył się w styczniu i lutym 2019 r. Biuro Koordynacji Rozwoju (DCO) w Bangsamoro nadzoruje sprawy barangayów.

Klimat

Historia

Pikit była najstarszą osadą, jaka kiedykolwiek powstała w prowincji Cotabato. Punkt orientacyjny, który ostatecznie stał się imiennikiem miasta, Fort Pikit, został założony w 1893 roku przez Hiszpanów, którzy do tego czasu dopiero niedawno podbili prowincję Cotabato z Sułtanatu Maguindanao. Nazwę „Pikit” nadali temu miejscu Hiszpanie. Dawniej nazywany był przez tubylców „Malasiquit”, ponieważ znajdował się w cieniu położonych względem siebie wzgórz. Fort powstał w celu umocnienia ich wpływów w regionie.

Hiszpanie opuścili Fort Pikit pod koniec XIX wieku, co utorowało drogę do ostatecznej amerykańskiej okupacji w 1902 roku.

Na mocy Ustawy o kolonii Osmeña z 1912 r. Pikit został założony 17 czerwca 1913 r. Przez pierwszych chrześcijańskich kolonistów filipińskich z prowincji Cebu. Około stu dwudziestu Cebuano podlegało agentowi kolonii, Vicente Lozada. Pierwsza partia kolonistów z Cebu dotarła do Fort Pikit po dwóch dniach żeglugi na pokładzie łodzi rzecznej o nazwie „Hall” i płynęła wzdłuż Rio Grande de Mindanao.

Rio Grande, na którym wylądowali koloniści, jest teraz pole kukurydzy. Stał się suchym lądem z powodu odcięcia rzeki znalezionej w Kulanguan, Tunggol, Pagalungan, Maguindanao.

Pierwsza partia kolonistów została rozprowadzona w Ladtingan, Calawag, Ginatilan, Panicupan, Manding i Inug-ug. Należeli do kolonii nr 1, podczas gdy inni koloniści podążali za nimi w latach 1914 do 1915 i zostali przydzieleni do następujących kolonii, kolonii nr 2 (Paidu Pulangi), kolonii nr. 3 (Silik) Kolonia nr 4 (Makasendeg) Kolonia nr 5 (Pagalungan) i kolonia nr 7 (Talitay).

Ci, którzy przybyli w 1918 roku z Visayas i Luzon, nazywani byli domownikami, imigrantami, i osadników, ponieważ rząd nie zapewniał im już darmowego transportu i racji żywnościowych w czasie ich przybycia.

W czasach kolonii Kolonie miały specjalny rząd pod administracją superintendenta kolonii; Następnie powołano pana Maximo Abada. Pan Miguel Jacosalem, doc. Supt. dla kolonii nr 3, Datu Abdula Piang, doc. Supt. dla kolonii nr 3, pan Tuan Afdal, doc. Supt. dla kolonii nr 4, pan Ruperto Gemarino, doc. Supt. dla kolonii nr 5 i pana Primo Curo, Astt. Supt. dla kolonii nr 7.

W koloniach otwarto szkoły. Pierwszą otwartą szkołą była Ladtingan, której nadzorcą został James E. McCall. Pierwszymi nauczycielami byli Frucosa Lucero i Ponciana Lucero.

W 1924 roku koloniści zaczęli walczyć o miasto i lokalną autonomię, o utworzenie z Pikit zwykłej gminy.

W W 1928 roku Administracja Kolonii została przekazana Urzędowi Ziemi. Pikit utworzył Okręg Miejski, w tym nową gminę Pagalungan.

W 1935 roku budowa krajowej autostrady Cotabato-Davao pomogła w rozwoju tego miasta. Ta droga przechodzi przez serce Pikit. Pozwoliło to na szybszy i wygodniejszy środek transportu i wysyłki produktów rolnych.

Na początku 1947 roku ten Okręg Miejski został przekształcony w zwykłą gminę, jako gmina Pagalungan i Pikit jako dzielnica, Pan Gorgonio P. Initan był pierwszym burmistrzem, który został także pierwszym burmistrzem, ponieważ w tym roku odbyły się również wybory władz miejskich. Siedziba rządu znajdowała się w Pagalungan.

9 maja 1948 r. Personel planowania Barrio w towarzystwie Atty. Sergio F. Tocao, przybył do Pikit. To oznaczało triumf kolonistów w ustanowieniu Mandingu jako siedziby miejskiej.

29 września 1949 roku Pikit został utworzony jako zwykła gmina na mocy Proklamacji Wykonawczej z Mandingiem jako siedzibą władz miejskich. To zakończyło walkę kolonistów i oznaczało spełnienie ich aspiracji. Pikit powstał w gminie Pagalungan.

Pikit został ogłoszony zwykłą gminą dzięki staraniom ówczesnego kongresmana Gumbaya Pianga i gubernatora Dumy Sinsuat na mocy dekretu wykonawczego nr 270 z siedzibą w Manding.

Demografia

W spisie z 2015 r. populacja Pikit w Cotabato wynosiła 154 441 osób, przy gęstości 260 mieszkańców na kilometr kwadratowy lub 670 mieszkańców na milę kwadratową.

Porównania populacji

W 2015 roku Pikit osiągnął populację 154 441 osób, w porównaniu z 113 014 osobami w 2010 roku. Ten wysoki trend wzrostu populacji sprawił, że Pikit przejął pozycję Midsayap jako najbardziej ludna gmina w prowincji Cotabato. Midsayap zarejestrował populację 134 170 osób w 2010 roku; ustępuje tylko Pikitowi.

Wyprzedził także stolicę prowincji Kidapawan, która w 2010 roku liczyła 125 447 mieszkańców; jego populacja wzrosła do 140195 w 2015 r., trzecie miejsce od Pikit i ogólna liczba ludności na liście jednostek samorządu terytorialnego w prowincji Cotabato.

Gospodarka

Główny producent kukurydzy o powierzchni obsadzonych na 5074 ha i produkujących 13 310 ton rocznie. Gmina jest również głównym producentem ryb kokosowych i słodkowodnych. Mięso kokosowe lub kopra są wytwarzane z dojrzałych orzechów kokosowych. Odbywa się to poprzez rozłupywanie orzechów i suszenie mięsa kokosowego poprzez suszenie na słońcu lub za pomocą suszarek. Po osiągnięciu wilgotności około 14-16% pakowany jest w worki PE o wadze od 50 do 60 kg. Kopra jest głównym surowcem używanym do produkcji rafinowanego jadalnego oleju jadalnego i innych produktów na bazie orzecha kokosowego.

Incydenty

• Bombardowanie UCCP Pikit Church w dniu 8 października 2014 r., 2 osoby, które przeżyły i 3 martwe.