Perugia

Perugia (/ pəˈruːdʒə /, także USA: / -dʒiə, peɪˈ- /, włoski: (słuchaj); łac .: Perusia ) to stolica zarówno region Umbrii w środkowych Włoszech, przez który przepływa Tyber, jak i prowincja Perugia. Miasto położone jest około 164 km (102 mil) na północ od Rzymu i 148 km (92 mil) na południowy wschód od Florencji. Obejmuje wysokie wzgórze i część dolin w okolicy. Region Umbria graniczy z Toskanią, Lacjum i Marche.

Historia Perugii sięga czasów etruskich; Perugia była jednym z głównych miast etruskich.

Miasto jest również znane jako miasto uniwersyteckie, z Uniwersytetem w Perugii założonym w 1308 roku (około 34 000 studentów), Uniwersytetem dla Obcokrajowców (5 000 studentów) i niektóre mniejsze uczelnie, takie jak Akademia Sztuk Pięknych „Pietro Vannucci” (wł. Accademia di Belle Arti „Pietro Vannucci” ) publiczne ateneum założone w 1573 r., Instytut Mediacji Lingwistycznej Uniwersytetu w Perugii dla tłumaczy , Konserwatorium Muzyczne w Perugii, założone w 1788 roku, i inne instytuty.

Perugia jest także znanym ośrodkiem kulturalnym i artystycznym Włoch. Miasto jest gospodarzem wielu corocznych festiwali i wydarzeń, np. Eurochocolate Festival (październik), Umbria Jazz Festival (lipiec) i International Journalism Festival (w kwietniu) i jest kojarzony z wieloma znanymi artystami.

Malarz Pietro Vannucci, nazywany Perugino, pochodził z Città della Pieve, niedaleko Perugii. Udekorował lokalną Sala del Cambio serią fresków; osiem jego obrazów można również zobaczyć w National Gallery of Umbria.

Perugino był nauczycielem Rafaela, wielkiego artysty renesansu, który stworzył pięć obrazów w Perugii (dziś nie ma już w mieście) i jeden fresk . Inny malarz Pinturicchio mieszkał w Perugii. Galeazzo Alessi to najsłynniejszy architekt Perugii.

Symbolem miasta jest gryf, który można zobaczyć w postaci tablic i posągów na budynkach w całym mieście. To także symbol lokalnego klubu piłkarskiego AC Perugia, który wcześniej grał w Serie A.

Spis treści

• 1 Historia
• 2 Ekonomia
• 3 Geografia
  • 3.1 Klimat
• 4 Demografia
• 5 Edukacja
• 6 Frazioni
• 7 Główne zabytki
  • 7.1 Kościoły
  • 7.2 Budynki świeckie
  • 7.3 Starożytności
  • 7.4 Nowoczesna architektura
  • 7.5 Sztuka
• 8 Kultura
• 9 Znane osoby
• 10 Sport
• 11 Transport
• 12 Miast bliźniaczych - miasta siostrzane
• 13 Bibliografia
• 14 Bibliografia
• 15 Dalsza lektura
• 16 Linki zewnętrzne

• 3.1 Klimat

• 7.1 Kościoły
• 7.2 Budynki świeckie
• 7.3 Antyki
• 7.4 Nowoczesna architektura
• 7.5 Sztuka

Historia

Perugia była umbryjską osadą, ale po raz pierwszy pojawia się w historii pisanej jako Perusia , jedno z 12 sprzymierzonych miast Etrurii; po raz pierwszy została wspomniana w relacji Q. Fabiusa Pictora, wykorzystanej przez Liwiusza, o wyprawie przeprowadzonej przeciwko Lidze Etruskiej przez Fabiusa Maximusa Rullianusa w 310 lub 309 rpne. W tym czasie uzgodniono trzydziestoletnie indutiae (rozejm); jednak w 295 roku Perusia wzięła udział w trzeciej wojnie samnickiej i została zmuszona, wraz z Volsinii i Arretium (Arezzo), do poszukiwania pokoju w następnym roku.

W 216 i 205 pne pomagał Rzymowi w Druga wojna punicka, ale później wspomina się o niej dopiero w 41–40 rpne, kiedy Lucjusz Antoniusz schronił się tam i został pokonany przez Oktawiana po długim oblężeniu, a jego senatorowie wysłani na śmierć. W mieście i jego okolicach znaleziono wiele ołowianych kul używanych przez procarzy. Powiedziano nam, że miasto zostało spalone, z wyjątkiem świątyń Wulkana i Junony - masywne etruskie mury tarasowe, naturalnie, nie mogły w ogóle ucierpieć - a miastu, którego terytorium rozciągało się na milę, otrzymało pozwolenie. być zajęty przez kogokolwiek wybrał. Musiało zostać odbudowane niemal od razu, ponieważ istnieje kilka podstaw dla posągów z napisem Augusto Sacr (um) Perusia restituta ; ale stała się kolonią dopiero w 251–253 rne, kiedy została przesiedlona jako Colonia Vibia Augusta Perusia , pod panowaniem cesarza C. Vibius Trebonianus Gallus.

Rzadko wspominają o nim geografowie, dopóki nie było to jedyne miasto w Umbrii, które oparło się Totili, który zdobył je i spustoszył miasto w 547 roku, po długim oblężeniu, najwyraźniej po ewakuacji miejskiego garnizonu bizantyjskiego. Negocjacje z oblegającymi siłami spadły na biskupa miasta Herkulanusa jako przedstawiciela mieszczan. Mówi się, że Totila nakazał biskupowi obdarcie ze skóry i ścięcie głowy. Św. Herkulanus (Sant'Ercolano) został później patronem miasta.

W okresie lombardzkim o Perugii mówi się jako o jednym z głównych miast Tuscii. W IX wieku, za zgodą Karola Wielkiego i Ludwika Pobożnego, przeszedł pod panowanie papieży; ale w XI wieku jego gmina umacniała się i przez wiele stuleci miasto utrzymywało niezależność, walcząc z wieloma sąsiednimi ziemiami i miastami - Foligno, Asyż, Spoleto, Todi, Siena, Arezzo itd. VI, rex romanorum i przyszły cesarz, przyznał dyplomatyczne uznanie władzom konsularnym miasta; później papież Innocenty III, którego głównym celem było nadanie godności państwowej dominiom stanowiącym dziedzictwo św. Piotra, uznał ważność cesarskiego oświadczenia i uznał ustalone praktyki obywatelskie za mające moc prawną.

Przy różnych okazjach papieże znajdowali w jego murach azyl przed zgiełkami Rzymu i było to miejsce spotkań pięciu konklawe (papiestwo w Perugii), w tym tych, którzy wybrali Honoriusza III (1216), Klemensa IV (1265), Celestine V (1294) i Clement V (1305); obecność papieską charakteryzowała pokojowa reguła między wewnętrznymi rywalizacjami. Ale Perugia nie miała zamiaru po prostu wspierać papieskich interesów i nigdy nie zaakceptowała papieskiej suwerenności: miasto sprawowało jurysdykcję nad duchownymi, a ponadto w 1282 r. Perugia została ekskomunikowana z powodu nowej ofensywy wojskowej przeciwko Gibelinom, niezależnie od papieskiego zakaz. Z drugiej strony, obok XIII-wiecznego brązowego gryfa z Perugii, znajdującego się nad drzwiami Palazzo dei Priori, stoi jako emblemat guelficki lew i Perugia pozostali wierni głównie partii Guelph w walkach Gwelfy i gibeliny. Jednak ta dominująca tendencja była raczej antygermańską i włoską strategią polityczną. Obecność Angevinów we Włoszech wydawała się stanowić przeciwwagę dla władz papieskich: w 1319 r. Perugia ogłosiła Angevina św. Ludwika z Tuluzy „Obrońcą suwerenności miasta i Palazzo jego Przeorów” i umieściła jego postać wśród innych świętych patronów ponad bogatymi wejście do Palazzo dei Priori. W połowie XIV wieku Bartholus z Sassoferrato, który był znanym prawnikiem, twierdził, że Perugia nie jest zależna ani od imperialnego, ani papieskiego wsparcia. W 1347 roku, w czasie niefortunnego przedsięwzięcia Rienziego mającego na celu odrodzenie republiki rzymskiej, Perugia wysłała dziesięciu ambasadorów, aby oddali mu cześć; a kiedy papiescy legaci usiłowali wymusić to przez obcych żołnierzy lub w celu wymuszenia wkładu, napotkali energiczny opór, który w 1369 r. wdał się w otwartą wojnę z papieżem Urbanem V; w 1370 r. strona szlachecka doszła do porozumienia, podpisując traktat boloński, a Perugia została zmuszona do przyjęcia legata papieskiego; jednak wikariusz generalny Państwa Kościelnego, Gérard du Puy, opat Marmoutier i bratanek Grzegorza IX, został wygnany w wyniku powstania ludowego w 1375 r., a jego fortyfikacje Porta Sole zostały zrównane z ziemią.

Pokój obywatelski był nieustannie zakłócany w XIV wieku przez walki między partią reprezentującą lud ( Raspanti ) a szlachtą ( Beccherini ). Po zabójstwie w 1398 roku Biordo Michelotti, który został panem Perugii, miasto stało się pionkiem w wojnach włoskich, przechodząc do Gian Galeazzo Visconti (1400), papieża Bonifacego IX (1403) i Władysława z Neapolu ( 1408-14), zanim wszedł w okres zdrowego zarządzania pod panowaniem Signoria kondottiero Braccio da Montone (1416-14), który osiągnął porozumienie z papiestwem. Po wzajemnych okrucieństwach rodzin Oddi i Baglioni, władza została w końcu skoncentrowana w Baglioni, którzy, choć nie mieli pozycji prawnej, przeciwstawili się wszelkim innym władzom, chociaż ich krwawe wewnętrzne sprzeczki zakończyły się masakrą 14 lipca 1500 r. Gian Paolo Baglioni został zwabiony do Rzymu w 1520 roku i ścięty przez Leona X; aw 1540 r. Rodolfo, który zabił legata papieskiego, został pokonany przez Pier Luigiego Farnese, a miasto, zdobyte i splądrowane przez jego żołnierzy, zostało pozbawione przywilejów. Cytadela znana jako Rocca Paolina, od imienia papieża Pawła III, została zbudowana według projektów Antonio da Sangallo Młodszego „ ad coercendam Perusinorum audaciam ”.

W 1797 roku , miasto zostało zdobyte przez wojska francuskie. W dniu 4 lutego 1798 roku utworzono Republikę Tyberiny , z Perugią jako stolicą i francuską trójkolorową flagą. W 1799 roku Republika Tyberiny połączyła się z Republiką Rzymską.

W 1832, 1838 i 1854 roku Perugia nawiedziły trzęsienia ziemi. Po upadku republiki rzymskiej w latach 1848–49, kiedy Rocca został częściowo zburzony, w maju 1849 r. Przejęli go Austriacy. W czerwcu 1859 r. Mieszkańcy zbuntowali się przeciwko doczesnej władzy Papieża i utworzyli rząd tymczasowy, ale powstanie zostało krwawo stłumione przez wojska Piusa IX. We wrześniu 1860 roku miasto zostało ostatecznie zjednoczone, wraz z resztą Umbrii, jako część Królestwa Włoch. Podczas II wojny światowej miasto doznało tylko niewielkich zniszczeń i zostało wyzwolone przez brytyjską 8. armię 20 czerwca 1944 r.

Gospodarka

Perugia zasłynęła z czekolady, głównie dzięki jednemu firma, Perugina, której Baci („pocałunki” po angielsku) są szeroko eksportowane. Czekolada perugijska jest popularna we Włoszech. Fabryka firmy zlokalizowana w San Sisto (Perugia) jest największą z dziewięciu lokalizacji Nestlé we Włoszech. Według oficjalnej strony Nestlé USA, dziś Baci jest najbardziej znaną marką czekolady we Włoszech.

W październiku w mieście odbywa się festiwal czekolady.

Geografia

Perugia to stolica regionu Umbria Odległości miast od Perugii: Asyż 19 kilometrów (12 mil), Siena 102 km (63 mil), Florencja 145 km (90 mil), Rzym 164 km (102 mil).

Klimat

Mimo że Perugia jest położona w środkowej części Włoch, w mieście panuje wilgotny klimat subtropikalny (Köppen klasyfikacja klimatyczna Cfa ) podobna do większości północnych Włoch ze względu na położenie w głębi lądu i zróżnicowaną, pagórkowatą topografię Umbrii. Zazwyczaj lata są od ciepłych do gorących i wilgotnych, a zimy są mroźne z okazjonalnymi opadami śniegu. Klimat na tym obszarze charakteryzuje się niewielkimi różnicami między wzlotami i upadkami, a opady są odpowiednie przez cały rok.

Demografia

W 2007 r. W Perugii mieszkało 163 287 osób. prowincja Perugia w Umbrii, w której 47,7% stanowili mężczyźni, a 52,3% kobiety. Osoby niepełnoletnie (dzieci w wieku 18 lat i młodsze) stanowiły 16,41% populacji w porównaniu do emerytów, którzy stanowią 21,51%. Dla porównania włoska średnia wynosi 18,06 procent (nieletni) i 19,94 procent (emeryci). Średni wiek mieszkańców Perugii to 44 lata w porównaniu ze średnią włoską wynoszącą 42 lata. W ciągu pięciu lat między 2002 a 2007 rokiem populacja Perugii wzrosła o 7,86%, podczas gdy Włochy jako całość urosły o 3,85%.

W 2006 r. 90,84% ludności stanowili Włosi. Największa grupa imigrantów pochodziła z innych krajów europejskich (szczególnie z Albanii i Rumunii): 3,93%, obu Ameryk: 2,01% i Afryki Północnej: 1,3%. Większość mieszkańców to katolicy.

Edukacja

Obecnie w Perugii mieszczą się dwa główne uniwersytety, starożytny Università degli Studi (Uniwersytet w Perugii) i Uniwersytet Obcokrajowców ( Università per Stranieri ). Stranieri służy jako szkoła języka i kultury włoskiej dla uczniów z całego świata. Inne instytucje edukacyjne to Akademia Sztuk Pięknych w Perugii "Pietro Vannucci" (założona w 1573 r.), Konserwatorium Muzyczne w Perugii zajmujące się nauką muzyki klasycznej oraz Publiczna Szkoła Nadawców Dziennikarzy Radiowo-Telewizyjnych RAI. Miasto jest również gospodarzem Umbra Institute, akredytowanego programu uniwersyteckiego dla amerykańskich studentów studiujących za granicą. W mieście znajduje się również Università dei Sapori (Uniwersytet Smaków), Krajowe Centrum Kształcenia Zawodowego i Szkolenia w zakresie Żywności.

Frazioni

gmina obejmuje frazioni z Bagnaia, Bosco, Capanne, Casa del Diavolo, Castel del Piano, Cenerente, Civitella Benazzone, Civitella d'Arna, Collestrada, Colle Umberto I , Cordigliano, Colombella, Farneto, Ferro di Cavallo, Fontignano, Fratticiola Selvatica, La Bruna, La Cinella, Lacugnano, Lidarno, Madonna Alta, Migiana di Monte Tezio, Monte Bagnolo, Monte Corneo, Montelaguardia, Monte Petriolo, Mugnano, Olmo, Parlesca , Pianello, Piccione, Pila, Pilonico Materno, Piscille, Ponte della Pietra, Poggio delle Corti, Ponte Felcino, Ponte Pattoli, Ponte Rio, Ponte San Giovanni, Ponte Valleceppi, Prepo, Pretola, Ramazzano-Le Pulci, Rancolfo, Ripa, Sant „Andrea delle Fratte, Sant'Egidio, Sant'Enea, San Fortunato della Collina, San Giovanni del Pantano, Sant'Andrea d'Agliano, Santa Lucia, San Marco, Sa nta Maria Rossa, San Martino dei Colli, San Martino in Campo, San Martino in Colle, San Sisto, Solfagnano, Villa Pitignano. Inne miejscowości to Boneggio, Canneto, Colle della Trinità, Monte Pulito, Montevile, Pieve di Campo, Montemalbe i Monte Morcino.

Collestrada, na przedmieściach Ponte San Giovanni, była świadkiem bitwy między mieszkańcami Perugii i Asyżu w 1202 roku.

Główne zabytki

Kościoły

• Katedra S. Lorenzo
• San Pietro : kościół i opactwo z końca XVI wieku.
• San Domenico : kościół bazylikowy zakonu dominikanów, którego budowę rozpoczęto w 1394 r., a zakończono w 1458 r. Przed 1234 r. w tym miejscu odbywały się targi i targ koni. Wygląd zewnętrzny przypisywano Giovanni Pisano, a wnętrze zostało odnowione w stylu barokowym przez Carlo Maderno. Masywną dzwonnicę częściowo wycięto około połowy XVI wieku. We wnętrzu znajduje się wspaniały grób papieża Benedykta XI i drewniany chór z okresu renesansu.
• Sant'Angelo , zwany także San Michele Arcangelo : mały kościół paleochrześcijański z V – VI wieku. Szesnaście zabytkowych kolumn w okrągłym układzie przypominającym rzymski kościół Santo Stefano Rotondo.
• Sant'Antonio da Padova .
• San Bernardino : kościół z fasadą autorstwa Agostino di Duccio.
• San Ercolano : XIV-wieczny kościół przypominający wielokątną wieżę. Ten kościół miał kiedyś dwa piętra. Jego górne piętro zostało zburzone, gdy zbudowano Rocca Paolina. Barokowe dekoracje wnętrz zamówione od 1607 roku. W ołtarzu głównym znajduje się sarkofag znaleziony w 1609 roku.
• Santa Giuliana : kościół i klasztor ufundowany przez spadkobiercę żeńskiego klasztoru w 1253 roku. lat kościół zyskał reputację rozwiązłości. Później siły napoleońskie zamieniły kościół w spichlerz. Teraz kościół jest szpitalem wojskowym. Kościół jednonawowy nosi tylko ślady fresków z XIII wieku, które prawdopodobnie pokrywały wszystkie ściany. Krużganek jest godnym uwagi przykładem architektury cystersów z połowy XIV wieku autorstwa Matteo Gattaponiego. Górna część dzwonnicy pochodzi z XIII wieku.
• San Bevignate : kościół templariuszy.
• Chiesa San Prospero.
• Kościół Compagnia della Morte.

Budynki świeckie

• Palazzo dei Priori (ratusz, obejmujący Collegio del Cambio, Collegio della Mercanzia i Galleria Nazionale), jeden z najwspanialszych budynków we Włoszech. Collegio del Cambio ma freski Pietro Perugino, a Collegio della Mercanzia ma piękne drewniane wnętrze z końca XIV wieku.
  • Galleria Nazionale dell'Umbria, Narodowa Galeria Sztuki Umbrii średniowiecza i renesansu (obejmuje dzieła Duccio, Piero della Francesca, Beato Angelico, Perugino)
• Fontana Maggiore , średniowieczna fontanna zaprojektowana przez Fra Bevignate i wyrzeźbiona przez Nicola i Giovanni Pisano.
• Kaplica San Severo , w której zachował się fresk namalowany przez Raphaela i Perugino.
• Rocca Paolina , renesansowa twierdza (1540–1543), z której dziś pozostał tylko bastion. Oryginalny projekt autorstwa Antonio i Arystotelesa da Sangallo obejmował Porta Marzia (III wpne), wieżę domu Gentile Baglioniego i średniowieczną piwnicę.
• Orto Botanico dell „Università di Perugia, uniwersytecki ogród botaniczny.
• Palazzo Donini, centrum Rady Regionu Umbrii.

• Galleria Nazionale dell'Umbria, Narodowa Galeria Sztuki Umbrii średniowiecza i renesansu (obejmuje prace Duccia, Piero della Francesca, Beato Angelico, Perugino)

Antyki

• Ipogeo dei Volumni (Hypogeum rodziny Volumnus), etruski grobowiec komorowy
• etruska studnia ( Pozzo Etrusco ).
• Narodowe Muzeum Archeologii Umbrii, gdzie zachowany jest jeden z najdłuższych napisów etruskich, tzw. Cippus perusinus .
• Łuk Etruski (znany również jako Porta Augusta ), etruska brama z elementami rzymskimi.

Nowoczesna architektura

• Centro Direzionale (1982–1986), centrum administracyjne należące do regionu Umbria. Budynek został zaprojektowany przez zdobywcę nagrody Pritzker Architecture, Aldo Rossiego.

Sztuka

Perugia ma bogatą tradycję artystyczną i artystyczną. Malarz wysokiego renesansu Pietro Perugino stworzył niektóre ze swoich arcydzieł w okolicy Perugii. Inny mistrz High Resaissance Raphael również działał w Perugii i namalował tam swój słynny Ołtarz Oddiego w latach 1502–2004.

Obecnie Galleria Nazionale dell'Umbria w Perugii mieści wiele arcydzieł, w tym Madonna z Dzieciątkiem i sześcioma Aniołami , która reprezentuje renesansową maryjną sztukę Duccia. Prywatna kolekcja dzieł sztuki Fondazione Cassa di Risparmio di Perugia ma dwie odrębne lokalizacje.

Collegio del Cambio to niezwykle dobrze zachowana reprezentacja renesansowego budynku, w której znajduje się wspaniały fresk Pietro Perugino. Nowo otwarta Akademia Sztuk Pięknych ma małą, ale imponującą galerię odlewów gipsowych oraz perugijskie obrazy i rysunki z XVI wieku.

Kultura

• Umbria Jazz Festival jest jednym z najważniejszych miejsc jazzowych w Europie i odbywa się corocznie od 1973 roku, zwykle w lipcu.
• Sagra Musicale Umbra to festiwal muzyki klasycznej i kameralnej.
• The International Festiwal Dziennikarstwa ( Festival del Giornalismo ).
• Euro-czekolada, festiwal czekolady i targi odbywają się zwykle w październiku każdego roku.
• Music Fest Perugia, festiwal muzyczny dla młodych utalentowanych muzyków, zwykle latem.

Znane osoby

• Trebonianus Gallus (206–253), cesarz rzymski
• Aaron the Księgarz, handlarz hebrajskich i innych starożytnych rękopisów
• Bartolo da Sassoferrato (1314–1357), średniowieczny prawnik
• Baldo degli Ubaldi (1327–1400), średniowieczny gitarzysta
• Biordo Michelotti (1352–1398), condottiero
• Braccio da Montone (1368–1424), condottiero
• Matteo da Perugia (fl. 1390-1416), kompozytor
• Niccolò Piccinino (1386-1444), condottiero
• Agostino di Duccio (ok. 1418-1481), rzeźbiarz
• Perugino ( 1450–1523), malarz
• Pinturicchio (1454–1513), malarz
• Giulio III (1487–1555), papież
• Galeazzo Alessi (1512–1572 ), architekt
• Vincenzo Danti (1530–1576), rzeźbiarz i inżynier budownictwa
• Ignazio Danti (1536–1586), matematyk, kosmograf i biskup
• Giovanni Andrea Angelini Bontempi (1624–1705), kompozytor
• Baldassarre Orsini (1732–1820), architekt, naukowiec i historyk sztuki
• Annibale Mariotti (1738–1801), lekarz i poeta
• Francesco Morlacchi (1784–1841), kompozytor
• Luisa Spagnoli (1877–1935), przedsiębiorca
• Gerardo Dottori (1884–1977), malarz
• Gabriele Santini (1886–1964), dyrygent orkiestrowy
• Giuseppe Prezzolini (1882–1982), pisarz
• Aldo Capitini (1899–1968), filozof
• Sandro Penna (1906–1977), poeta
• Walter Binni (1913–1997), l krytyk iteracyjny
• Antonietta Stella (ur. 1929), sopran
• Giovanni Mirabassi (ur. 1970), muzyk jazzowy
• Walkiria Terradura (ur. 1924), Partisan

Sport

AC Perugia Calcio to główny klub piłkarski miasta, grający w drugiej co do wielkości włoskiej lidze Serie B. Klub gra na 28-tysięcznym Stadio Renato Curi, nazwanym na cześć byłego piłkarza, który zginął podczas meczu. W latach 1983-2001 na stadionie odbywały się cztery mecze reprezentacji Włoch w piłce nożnej.

Perugia ma dwie drużyny piłki wodnej: L.R.N. Perugia i Gryphus. Drużyna LRN Perugia jest obecnie w SERIE B (druga najwyższa liga), a drużyna Gryphus jest w SERIE C (trzecia najwyższa liga). LRN Perugia ma również żeńską drużynę piłki wodnej, która również gra w lidze SERIE B.

Sir Safety Umbria Volley, po angielsku Sir Sicoma Colussi Perugia, to włoski klub siatkówki grający na szczycie poziom włoskiej ligi siatkówki. Swoje pierwsze mistrzostwo Włoch wygrali w 2018 roku. Znani gracze to Luciano de Cecco z Argentyny, Aleksandar Atanasijević z Serbii i Wilfredo Leon z Polski.

Sztuki walki w Perugii są obecne od lat sześćdziesiątych w technikach chińskich, a następnie judo. Później był kontakt karate (później nazywany kickboxingiem), karate, taijiquan, jūjutsu, kendo, aikido, taekwondo, aw ostatnich latach pojawiła się także krav maga.

W 2014 roku Jessica Scricciolo, w ramach Ju- Jitsu Sports Group Perugia zdobyła tytuł Mistrza Świata w specjalności Fighting System 55 kg. W marcu 2015 na Mistrzostwach Świata Grecji (JJIF) Andrea Calzon '(Ju-Jitsu Sports Group Perugia) zdobył złoty medal w Ne-Waza (U21,56 kg) i brązowy medal w systemie walki.

Transport

Tramwaj elektryczny kursował w Perugii od 1901 do 1940 roku. Został wycofany z eksploatacji na rzecz autobusów, a od 1943 trolejbusów - te ostatnie były w eksploatacji do 1975 roku.

Dwie windy powstały od 1971 roku:

• Mercato Coperto (parking) - Terrazza Mercato Coperto
• Galleria Kennedy - Mercato Coperto (Pincetto)

Następnie pojawiły się publiczne schody ruchome:

• Rocca Paolina: Piazza Partigiani - Piazza Italia (1983)
• Cupa-Pellini: Piazzale della Cupa - Via dei Priori (1989)
• Piazzale Europa - Piazzale Bellucci (1993)
• Piazzale Bellucci - Corso Cavour (1993)
• Minimetrò: Pincetto - Piazza Matteotti (2008)

Od 1971 roku Perugia podjęła szereg działań w celu ograniczenia ruchu samochodowego, kiedy wprowadzono pierwszą strefę ograniczonego ruchu. Strefy te z czasem ulegały rozbudowie iw określonych porach dnia w centrum miasta obowiązuje zakaz jazdy. W dolnym mieście znajdują się duże parkingi, skąd można dojechać do miasta środkami transportu publicznego.

Od 2008 roku działa również zautomatyzowany transport osób o nazwie Minimetrò. Ma siedem stacji, z jednym terminalem na dużym parkingu, a drugim w centrum miasta.

Stacja kolejowa Perugia, znana również jako Perugia Fontivegge, została otwarta w 1866 roku. Stanowi część Foligno –Terontola kolej, która również łączy Florencję z Rzymem. Stacja znajduje się przy Piazza Vittorio Veneto, w gęsto zaludnionej dzielnicy Fontivegge, około 3 km (1,9 mil) na południowy zachód od centrum miasta.

Międzynarodowe lotnisko Perugia San Francesco d'Assisi - Umbria znajduje się 12 kilometrów (7,5 mil) poza miastem.

Miasta bliźniacze - miasta siostrzane

Perugia jest powiązana z:

• Aix-en-Provence, Francja
• Bratysława, Słowacja, od 1962 roku
• Grand Rapids, Stany Zjednoczone
• Poczdam, Niemcy
• Seattle, Stany Zjednoczone
• Tübingen, Niemcy