Monitor brazylijski Parnaíba (U17)

• 620 ton - standard
• 720 ton - pełne obciążenie

• Silniki Diesla
• Dwa śmigła

• 16 dni
• 90 ton paliwa

• 1 x armata 76 mm
• 2 x armata automatyczna Bofors 40 mm / 70
• 6 x 20 mm Oerlikon
• 2 x 81 mm moździerz

Parnaíba (U-17) to monitor rzeczny brazylijskiej marynarki wojennej. Obecnie jest ostatnim monitorem w służbie.

Spis treści

• 1 Historia
• 2 Modernizacja
• 3 Referencje
  • 3.1 Uwagi
  • 3.2 Bibliografia
• 4 Linki zewnętrzne

• 3.1 Uwagi
• 3.2 Bibliografia

Historia

Został zbudowany dla marynarki wojennej w Rio de Janeiro i wszedł do służby 9 marca 1938 roku. Brał udział w II wojnie światowej i od 2020 roku jest najstarszym okrętem wojennym na świecie, który nadal pozostaje w służbie.

Jest przydzielony do Flotylli Mato Grosso.

Podczas drugiej wojny światowej okręt został przydzielony do służby w porcie Salvador, Bahia, gdzie przeszedł lekkie misje eskortowe i patrole przybrzeżne przeciwko zagrożeniu ze strony niemieckich okrętów podwodnych, głównie ze względu na ekstremalnie płytkie zanurzenie, które teoretycznie pozwoliłoby przejść pod nią każdy atak torpedowy bez żadnych uszkodzeń statku . A także jej misje eskortowe odbywały się głównie na wodach przybrzeżnych z powodu jej słabej zdolności żeglugowej na wodach otwartych, co wymagało od marynarki wojennej stałych napraw na statku.

Modernizacja

Przeszedł program modernizacji w bazie morskiej Ladario Riverine w okresie od stycznia 1998 do 6 maja 1999 roku, kiedy to jej oryginalna fabryka silników tłokowych została zastąpiona silnikami Diesla, aby zwiększyć jej zasięg i wytrzymałość. Jeden z jej oryginalnych silników został wystawiony w sali pamięci porucznika Maximiano w Szóstym Okręgu Marynarki Wojennej. Platforma helikoptera została zamontowana nad fantailem, umożliwiając jej obsługę IH-6B Bell Jet Ranger III, zastępując Eurocopter AS350.