Osijek

• • SDP, HNS, HSS, ANU (10), MOST (5), HDSSB (3), Ind. (2) - 20
• • HDZ (10)
• • BB (3)
• • Desno (2)

Osijek (chorwacki wymowa: (słuchaj)) to czwarte co do wielkości miasto w Chorwacji, liczące w 2011 roku 108 048 mieszkańców. Jest to największe miasto i centrum gospodarcze i kulturalne wschodnio-chorwackiego regionu Slawonia, a także centrum administracyjne Osijeka-Baranji Hrabstwo. Osijek znajduje się na prawym brzegu rzeki Drawy, 25 kilometrów (16 mil) w górę od jej ujścia do Dunaju, na wysokości 94 metrów (308 stóp).

Spis treści

• 1 Nazwa
• 2 Historia
  • 2.1 Pochodzenie
  • 2.2 Cesarstwo Habsburgów
  • 2.3 XX wiek
    • 2.3.1 Chorwacka wojna o niepodległość
  • 2.4 Klimat
• 3 ludność
• 4 instytucje i przemysł
• 5 Polityka
• 6 Społeczeństwo i kultura
  • 6.1 Wydarzenia kulturalne
  • 6.2 Kuchnia
  • 6.3 Sport
  • 6.4 Turystyka, zabytki i atrakcje
• 7 Transport
• 8 Znane osoby
• 9 Stosunki międzynarodowe
  • 9.1 Miasta bliźniacze - miasta siostrzane
• 10 Odnośniki
  • 10.1 Bibliografia
  • 10.2 Notatki
  • 11 Linki zewnętrzne
  • 2.1 Pochodzenie
  • 2.2 Cesarstwo Habsburgów
  • 2.3 XX wiek
    • 2.3.1 Chorwacka wojna o niepodległość
  • 2.4 Klimat
• 2.3.1 Chorwacka wojna o niepodległość

• 6.1 Wydarzenia kulturalne
• 6.2 Kuchnia
• 6.3 Sport
• 6.4 Turystyka, zabytki i atrakcje

• 9.1 Miasta bliźniacze - miasta siostrzane

• 10.1 Bibliografia
• 10.2 Notatki

Nazwa

Nazwę nadano miastu ze względu na jego położenie na wzniesieniu, które zapobiegło zalaniu miasta przez lokalne wody bagienne. Jego nazwa Osijek pochodzi od chorwackiego słowa oseka , które oznacza „odpływ”. Ze względu na swoją historię w monarchii habsburskiej i krótko w imperium osmańskim, a także obecność mniejszości niemieckiej i węgierskiej w całej swojej historii, Osijek ma (lub miał) swoje nazwy w innych językach, zwłaszcza węgierskim: Eszék , niemiecki: Esseg lub Essegg , turecki: Ösek , łacina: Essek . Zapisuje się go również jako Esgek.

Jego starożytna nazwa brzmiała Mursa i ma pochodzić od proto-indoeuropejskiego słowa * móri (morze, bagna). Być może ten sam rdzeń można dostrzec w toponimach „Marsonia” i „Mariniana”.

Historia

Początki

Początki osadnictwa ludzkiego w Osijeku sięgają Czasy neolitu, z pierwszymi znanymi mieszkańcami należącymi do Ilirów, a później najeżdżającymi plemiona celtyckie. Po podboju Panonii Osijek, znany wówczas jako Mursa, znajdował się pod administracją i ochroną rzymskiego 7. legionu, który utrzymywał w kolonii kastrum wojskowe i most na rzece Drawie. Cesarz rzymski Hadrian podniósł starą osadę Mursa do rangi kolonii ze specjalnymi przywilejami w 131. Po tym wydarzeniu Mursa miała burzliwą historię, w której kilka decydujących bitew toczyło się w jego bezpośrednim sąsiedztwie, wśród których najbardziej godne uwagi są bitwy. między Aureolusem a Ingenuusem w 260 roku, a szczególnie brutalna i krwawa bitwa pod Mursą Major w 351 roku. Bitwy te, zwłaszcza ta druga, miały długofalowe konsekwencje dla kolonii i regionu, który był już pod coraz większą presją ze strony najeżdżających Gotów i inne plemiona najeżdżające. Po upadku zachodniego cesarstwa rzymskiego i zniszczeniu lokalnych plemion przez Awar Kaghanate w VI wieku obszar ten został ponownie zasiedlony przez Chorwatów, słowiańskie plemię, które przybyło na Bałkany w VII wieku.

Najwcześniejsza odnotowana wzmianka o Osijeku pochodzi z 1196 roku. W latach 1353-1472 miasto było własnością feudalną rodziny Kórógyi. Po śmierci ostatniego Kórógyi król Macieja Korwina nadał je rodzinie Rozgonyi. Miasto zostało prawie całkowicie zniszczone przez zdobywców osmańskich w dniu 8 sierpnia 1526 r. Turcy odbudowali je w osmańskim stylu orientalnym i zostało wymienione w spisie ludności tureckiej z 1579 r. W 1566 r. Sulejman Wspaniały zbudował słynny drewniany most o długości 8 km. łodzi w Osijeku, uważanych wówczas za jeden z cudów świata. W Imperium Osmańskim Osijek był częścią Budin Eyalet.

Po bitwie pod Mohaczem w 1687 roku Osijek został wyzwolony przez Monarchię Habsburgów 29 września 1687 roku.

Imperium Habsburgów

Osijek został przywrócony do panowania zachodniego 29 września 1687 r., kiedy Turcy zostali wyparci, a miasto zostało zajęte przez Cesarstwo Habsburgów. W latach 1712-1715 władze austriackie zbudowały w sercu miasta nową twierdzę, mury zewnętrzne i wszystkie pięć planowanych bastionów (autorstwa architekta Maximiliana de Gosseau), zwane Tvrđa. Plac Świętej Trójcy od północy otoczony jest budynkiem Dowództwa Wojskowego, od zachodu budynkiem Gwardii Głównej, a od wschodu budynkiem Magistratu (obecnie Muzeum Slawonii). Na środku placu znajduje się pomnik zarazy wzniesiony w 1729 roku przez wdowę po generale Maksymilianie Petrasie.

Gornji grad ("Górne Miasto") zostało założone w 1692 r., A Donji grad (" Dolne Miasto ”), a następnie w 1698 r. Zasiedlone głównie przez mieszkańców bagnistych terenów Baranji. Tvrđa, Gornji grad i Donji grad działały jako odrębne gminy do 1786 roku, kiedy to zostały zjednoczone w jedną całość. Pod koniec XVIII wieku przejęła od Viroviticy centrum powiatu Virovitica. W tym okresie imperium Habsburgów ułatwiło również migrację i osiedlanie się niemieckich imigrantów do miasta i regionu.

W 1809 roku Osijek otrzymał tytuł Wolnego Miasta Królewskiego, a na początku XIX wieku był największe miasto w Chorwacji. Miasto rozwijało się na wzór innych miast Europy Środkowej, a wpływy kulturowe, architektoniczne i społeczno-gospodarcze przenikały z Wiednia i Budy. Na początku rewolucji węgierskiej 1848 r. Miasto było w posiadaniu Węgrów, ale 4 lutego 1849 r. Zajęli je Austriacy pod wodzą generała barona Trebersberga.

Pod koniec XIX i na początku XX wieku, Osijek był siedzibą powiatu Virovitica autonomicznego terytorium Królestwa Chorwacji-Slawonii w Austro-Węgrzech.

W XIX wieku życie kulturalne obracało się głównie wokół teatru, muzeów (pierwsze muzeum, Muzeum Slavonia, została otwarta w 1877 roku dzięki darowiznom prywatnym), kolekcjom i drukarniom (franciszkanom). Społeczeństwo miejskie, którego rozwojowi towarzyszyła dobrze prosperująca gospodarka i rozwinięte stosunki handlowe, związane było z festiwalami religijnymi, imprezami publicznymi (jarmarkami), rozrywką i sportem. Część miasta Novi Grad (Nowe Miasto) została zbudowana w XIX wieku, podobnie jak Retfala na zachodzie.

Dwudziesty wiek

Najnowsze dodatki do miasta to Sjenjak , Vijenac Ivana Meštrovića, Novi grad i Jug II, które zostały zbudowane w XX wieku. Geograficzne położenie miasta nad rzeką oraz bogate dziedzictwo kulturowe i historyczne - zwłaszcza barokowa Tvrđa, jedna z najbardziej rozpoznawalnych budowli w regionie - sprzyjały rozwojowi turystyki. Rafineria w Osijeku była strategicznym celem bombardowań kampanii naftowej II wojny światowej.

Zaraz po wojnie dziennik Glas Slavonije został przeniesiony do Osijeku i od tamtej pory drukuje. W 1947 r. W mieście powstało archiwum historyczne, aw 1949 r. GISKO (biblioteka miejska). W 1950 r. Otwarto teatr dziecięcy i galerię sztuki. Kontynuując tradycję krzewienia dziedzictwa narodowego, zwłaszcza muzycznego, kulturalnego i art Firma "Pajo Kolarić" została założona 21 marca 1954 roku.

Osijek od 1958 roku połączony jest ze stolicą Republiki Chorwacji Zagrzebiem i byłą stolicą federalną Belgradem nowoczesną drogą utwardzoną. został zbudowany w 1962 roku.

Pierwszym wydziałem otwartym w Osijeku był Wydział Ekonomiczny (w 1959 roku jako Centrum Studiów Ekonomicznych Wydziału Ekonomicznego w Zagrzebiu), a zaraz potem liceum rolnicze, później przemianowane na na Wydziale Rolniczym i Wydziale Filozoficznym. Wydział Prawa powstał w 1975 r., Stając się tym samym pierwszym nowym członkiem nowo utworzonego Uniwersytetu w Osijeku.

W ramach dalszego rozwoju regionalnego ośrodka przemysłu spożywczego i rolniczego, główny (roboczy) kolektyw dla rolnictwo i przemysł powstały w 1962 roku. W latach 80-tych zbudowano nowy wiszący most dla pieszych nad Drawą. Otwarto również regionalne centrum JRT Telewizji Narodowej.

Podczas wojny w Chorwacji, w latach 1991-1995, miasto zostało zniszczone przez Jugosłowiańską Armię Ludową (JNA) i lokalnych Serbów, zwłaszcza w centrum i -katedra św. Piotra i Pawła oraz na peryferia. Około 800 osób zginęło w ostrzale miasta, które miało miejsce od sierpnia 1991 do czerwca 1992 roku. Ogółem w czasie wojny zginęło 1724 osób z Osijeku, w tym 1327 żołnierzy i 397 cywilów. Co najmniej pięciu chorwackich urzędników zostało skazanych za zbrodnie wojenne przeciwko serbskiej ludności cywilnej w Osijeku, w tym generał Branimir Glavaš.

Klimat

W Osijeku panuje ciepły letni wilgotny klimat kontynentalny (klasyfikacja klimatyczna Köppena Dfb ).

Ludność

Według spisu z 1910 roku miasto liczyło 31 388 mieszkańców. Oficjalny spis austriacki wymienia 12 625 Chorwatów, 11 269 Niemców lub Szwabów Dunajskich, 3729 Węgrów, 2889 Serbów i 876 innych. Według religii było 24 976 katolików, 2 943 prawosławnych, 2340 Żydów, 594 reformowanych (kalwinistów), 385 ewangelików, 122 grekokatolików i 28 innych. Po drugiej wojnie światowej duża część ludności Szwabii naddunajskiej została wydalona w ramach zemsty za domniemany udział w niemieckiej okupacji Jugosławii. Ich majątek stał się własnością publiczną i przekazany ofiarom II wojny światowej.

Według spisu powszechnego z 1981 roku całkowita liczba mieszkańców miasta wyniosła 104 775, w tym 63 373 (60,48%) Chorwatów, 13716 (13,09%) ) Serbów i 1521 (1,45%) Węgrów.

Przed chorwacką wojną o niepodległość spis ludności z 1991 r. Wykazał całkowitą populację 165253, w tym 110934 (67,1%) Chorwatów, 33146 (20,0%) Serbów , 3156 (1,9%) Węgrów, 276 (0,16%) Niemców i 17 741 (10,7%) osób sklasyfikowanych jako Jugosłowianie lub „inni”.

Według spisu ludności z 2001 roku całkowita populacja Osijeku spadła do 114,616. Chorwaci stanowili większość mieszkańców Osijeku, stanowiąc 86,58% mieszkańców miasta. Inne grupy etniczne obejmują 8767 (7,65%) Serbów, 1154 (1,01%) Węgrów, 480 (0,42%) Albańczyków, 211 (0,18%) Bośniaków, 175 (0,15%) Czarnogórców, 178 (0,16%) Macedończyków, 124 (0,11%) ) Romowie i inni, w tym 24 Żydów.

Ludność Osijeku w 2001 roku obejmowała 96,600 (84,28%) katolików, 78 (0,07%) katolików obrządku wschodniego, 8619 (7,52%) prawosławnych i 966 ( 0,84%) muzułmanie i inni.

W spisie z 2011 roku odnotowano następujące osady:

• Brijest, ludność 1187
• Briješće, ludność 1318
• Josipovac, populacja 4101
• Klisa, populacja 324
• Nemetin, populacja 139
• Osijek, populacja 84,104 mieszkańców
• Podravlje, populacja 357
• Sarvaš, populacja 1884
• Tenja, populacja 7376
• Tvrđavica, populacja 578
• Višnjevac, populacja 6,680

Instytucje i branże

Do najważniejszych instytucji w mieście należy Uniwersytet Josipa Juraja Strossmayera w Osijeku (założony w 1975 r.), Chorwacki Teatr Narodowy, Muzeum Slawonii (założone w 1877 r.), drukarnia z 1735 r. W mieście znajduje się również kilka gimnazjów, z których najstarsze pochodzi z 1729 r., szkoła rysunku z XIX wieku, ogród zoologiczny, ośrodek promocji hodowli bydła oraz instytut uprawy buraków cukrowych.

Fabryka chemiczna Saponia jest największą fabryką zlokalizowaną na terenie Osijeku. Jest głównym producentem detergentów, mydeł i kosmetyków, którego produkty cieszą się uznaniem w całym regionie jako wysokiej jakości. Jest to zdecydowanie największy eksporter na terenie miasta. Inne branże to browar regionalny, Pivovara Osijek (pierwsze chorwackie piwo), cukrownia, a także fabryka cukierków Kandit. Fabryka szczotek Niveta założona jako Siva w 1922 roku nadal działa.

Obszar Osijeku był kiedyś znacznie bardziej uprzemysłowiony i oferował szeroką gamę towarów i produktów tam były produkowane. Jedną z najwcześniejszych fabryk była założona w 1856 roku fabryka zapałek Drava , która już nie istnieje.

Inne branże obejmowały produkcję materiałów syntetycznych, maszyn rolniczych, mebli metalowych, drewna i drewno, tekstylia, obuwie i jedwab, a także obróbka metali i drukowanie. Jednak w latach dziewięćdziesiątych większość tych gałęzi przemysłu upadła, aw niektórych przypadkach całkowicie się zamknęła. Jednak miasto pozostaje w centrum ważnego regionu rolniczego.

Polityka

W wyborach w listopadzie 2007 roku żadna partia nie uzyskała większości, co nie jest niczym niezwykłym w Chorwacji jako wyborach lokalnych. mają reprezentację proporcjonalną. Jednak trzy matematycznie możliwe koalicje miały problemy polityczne, które sprawiały, że budowanie koalicji było niezwykle trudne. Listopadowe wybory były przedterminowymi (izvanredne) wyborami, spowodowanymi rozpadem koalicji dwóch głównych partii, Chorwackiej Partii Praw (HSP) oraz Chorwackiego Zgromadzenia Demokratycznego Slawonii i Baranji (HDSSB). Przyczyną awarii był brak zgody co do budowy nowego stadionu sportowego.

W wyborach, które odbyły się 25 listopada 2007 r., HSP i HDSSB uzyskały po 7 mandatów, Partia Socjaldemokratyczna (SDP) 6 mandatów, Chorwacka Unia Demokratyczna (HDZ) 4 i Chorwacka Partia Ludowa - Liberalni Demokraci (HNS) 1.

Ewentualna koalicja między HDSSB i SDP wywołała krytykę socjaldemokratów za brak zasad, na przykład ze strony Damira Kajina, który nazwał ją „koalicją taśmy sprzedaży”, nawiązując do zarzutów o zbrodnie wojenne, przed którymi stoi lider HDSSB Branimir Glavaš . Po tym, jak partie nie doszły do ​​porozumienia w sprawie koalicji, chorwacki rząd ogłosił nowe wybory do miasta. Wybory te odbyły się 9 marca 2008 r. I wyłoniły radnych HSP 9, HDSSB 6, HDZ, 5, SDP, 3 oraz koalicję HNS i dwóch mniejszych partii 2. Anto Đapić wyraził nadzieję na koalicję z HDZ.

Społeczeństwo i kultura

Wydarzenia kulturalne

W mieście przez cały rok odbywają się liczne imprezy. Najważniejsze z nich to Chorwacki Festiwal Muzyczny Tambura (w maju), z udziałem orkiestr tamburskich z całej Chorwacji oraz Letnie Noce w Osijeku (w czerwcu, lipcu i sierpniu), cykl kulturalnych i programy rozrywkowe na świeżym powietrzu, połączone z wyśmienitym jedzeniem i jarmarkami. Święto miasta Osijek jest obchodzone poprzez imprezy kulturalne i artystyczne oraz wystawy.

Okolice Osijeka stwarzają okazję do polowań i wędkarstwa na rzece Drawie i jej rozlewiskach. Polowanie na obszarze znanym jako Kopački Rit (w Baranji) jest znane poza granicami Chorwacji.

Kuchnia

Obfitość zwierzyny łownej i rolnictwa sprawiła, że ​​Osijek stał się półoficjalną gastronomią tego kraju. kapitał. Lokalne potrawy obejmują tradycyjne specjały w stylu slawońskim (kulen, kiełbasa o smaku papryki, inne rodzaje kiełbas, szynka, bekon, produkty mleczne), a także potrawy z dziczyzny i ryb, takie jak słynny riblji paprikaš (gulasz rybny z papryką). Dwie marki piwa warzonego w Osijeku to Osječko i Esseker.

Sport

Centrum rekreacyjno-sportowe Copacabana , otwarte w 1980 roku, znajduje się po lewej stronie brzeg rzeki Drawy, stwarza możliwości uprawiania różnych sportów wodnych (odkryte baseny i piaszczysta plaża z różnymi udogodnieniami) w miesiącach letnich. Miasto oferuje różne place zabaw: piłkę nożną, piłkę ręczną, koszykówkę, korty tenisowe itp. NK Osijek to główna drużyna piłkarska miasta, za którą podąża ich grupa kibiców Kohorta Osijek, grająca w chorwackiej Pierwszej Lidze na stadionie Gradski vrt. Miasto jest także siedzibą wielu mniejszych drużyn, w tym NK Grafičar Vodovod i NK Metalac. Przed drugą wojną światową najbardziej utytułowanym klubem w mieście był Slavija Osijek, który upadł w 1941 roku.

Nowa hala sportowa (Dvorana Gradski vrt) została zbudowana jako miejsce mistrzostw świata w piłce ręcznej mężczyzn 2009. W Osijeku odbywają się zawody sportów ekstremalnych zwane „Pannonian Challenge”, które obejmują zawody w deskorolce, jeździe na rolkach, freestyle BMX i MTB dirt racing.Osijek był gospodarzem Mistrzostw Świata Davisa 2017 pomiędzy Chorwacją a Hiszpanią w Gradski vrt Hall w lutym 2017 roku.

Turystyka, zabytki i atrakcje

Osijek pozostaje popularnym miejscem turystycznym w kraju ze względu na barokowy styl, otwarte przestrzenie i liczne możliwości rekreacji. Do najważniejszych zabytków miasta należą rynek główny, plac Ante Starčevića, XVIII-wieczna barokowa cytadela Tvrđa, promenada wzdłuż rzeki Dravy („promenada”) oraz wiszący most dla pieszych w kierunku Baranji.

Park Miejski króla Petara Krešimira IV i park Tomislav pochodzą z początku XX wieku i są chronionymi zabytkami narodowymi. Osijek jest także domem dla jednego z niewielu chorwackich ogrodów zoologicznych, położonych wzdłuż rzeki Dravy. W mieście znajduje się pomnik Ante Starčevića.

Konkatedra św. Piotra i Pawła to neogotycka budowla z drugą co do wysokości wieżą w Chorwacji po katedrze w Zagrzebiu. Wieża mierzy 90 m (295,28 ft) i można ją zobaczyć z całego Osijeku. Ze względu na jego wielkość większość mieszkańców określa go mianem katedry, ale jest to tylko kościół parafialny. Kościół św. Piotra i Pawła został zaprojektowany przez Franza Langenberga i zawiera 40 witraży, choć nie wszystkie zachowały się w stanie nienaruszonym po bombardowaniu w latach 90. W kościele znajdują się również rzeźby Eduarda Hausera.

Transport

Połączenia transportowe do iz Osijeku obejmują główne węzły kolejowe i autostradowe, port rzeczny i lotnisko w Osijeku. Międzynarodowe loty z lotniska do lotniska Kolonia / Bonn w Niemczech rozpoczęły się w marcu 2008 r. W kwietniu ukończono i otwarto czteropasmową autostradę będącą częścią paneuropejskiego korytarza Vc, łączącą Osijek z resztą chorwackiej sieci nowoczesnych autostrad. 2009. Z Osijeku można dojechać pociągiem do wielu miejsc docelowych, w tym Zagrzebia, Rijeki, Požegi, Viroviticy, Našic, Slavonski Brod, Erdut, Vrpolje, Dalj i Đakovo.

Przez miasto przebiega mała sieć tramwajowa, która działa nieprzerwanie od 1884 roku i jest jedyną nadal działającą siecią tramwajową w Chorwacji poza Zagrzebiem. Sieć jest obecnie poddawana gruntownej przebudowie i ponad dwukrotnie dłuższa, a stare tramwaje w mieście zostały gruntownie zmodernizowane.

Znani ludzie

Znani ludzie, którzy urodzili się lub mieszkali w Osijeku Matija Petar Katančić, chorwacki pisarz z XVIII wieku, profesor archeologii, tłumacz Biblii na język chorwacki, autor pierwszej pracy o archeologii w Chorwacji), Josip Juraj Strossmayer, chorwacki biskup mecenas, Franjo Šeper, arcybiskup Zagrzebia od 1960 do 1968, a prefekt Kongregacji Nauki Wiary od 1968 do 1981, Franciszek, książę Teck, niemiecki książę i ojciec Marii z Teck (później Królowej Małżonki Jerzego V), stąd pradziadek Królowa Elżbieta II, rzeźbiarz Oscar Nemon, malarze Adolf Waldinger i Bela Čikoš Sesija, muzykolog Franjo Kuhač, skrzypek Franjo Krežma, muzycy Miroslav Škoro, Branko Mihaljević i Krunoslav Slabinac, historyk Ferdo Šišić, językoznawca Snježana Kordić, TV jo urnalista Vladimir Herzog, hollywoodzki producent Branko Lustig, piłkarze Davor Šuker i Franjo Glaser, strzelanka sportowa Jasna Šekarić i tenisistki Jelena Dokić i Donna Vekić. W mieście mieszkali także laureaci Nagrody Nobla Lavoslav (Leopold) Ružička i Vladimir Prelog, meteorolog i sejsmolog Andrija Mohorovičić, matematyk i klimatolog Milutin Milanković oraz Mijo Kišpatić, znany chorwacki mineralog i petrolog, pierwszy doktor nauk (dr hab. ) w dziedzinie nauk przyrodniczych na Uniwersytecie w Zagrzebiu.

Stosunki międzynarodowe

Miasta bliźniacze - miasta siostrzane

Osijek jest powiązany z:

• Pécs, Węgry, od 1972 roku
• Kranj, Słowenia, od 1965 roku
• Maribor, Słowenia, od 1995 roku
• Pforzheim, Niemcy, od 1994
• Ploiești, Rumunia, od 1996 roku
• Tuzla, Bośnia i Hercegowina, od 1996 roku

• Lozanna, Szwajcaria, od 1997
• Nitra, Słowacja, od 1997 r.
• Budapeszt, dzielnica XIII, Węgry, od 2001 r.
• Subotica, Serbia, od 2004 r.
• Prizren, Kosowo, od 2010 roku
• Vicenza, Włochy, od 2014 roku