Nasiriyah

Nasiriyah (arab. ٱلنَّاصِرِيَّة; BGN: An Nāşirīyah ; pisane także jako Nassiriya lub Nasiriya ) to miasto w Iraku. Leży nad brzegiem Eufratu, około 360 km (225 mil) na południowy wschód od Bagdadu, w pobliżu ruin starożytnego miasta Ur. Jest stolicą gubernatorstwa Dhi Qar. W 2003 roku liczyło około 560 000 mieszkańców, co czyni go czwartym co do wielkości miastem w Iraku. Na początku XX wieku miała zróżnicowaną pod względem religijnym populację muzułmanów, Mandejczyków i Żydów, ale obecnie jej mieszkańcy to głównie szyiccy muzułmanie.

Nasiriyah została założona przez plemię Muntafiq pod koniec XIX wieku w czasach osmańskich. . Od tego czasu stał się głównym węzłem komunikacyjnym. Nasiriyah jest centrum obszaru uprawy dat. Miejski przemysł chałupniczy obejmuje szkutnictwo, stolarstwo i obróbkę srebra. Muzeum miejskie posiada dużą kolekcję artefaktów sumeryjskich, asyryjskich, babilońskich i Abbasydów. W pobliżu znajdują się ruiny starożytnych miast Ur i Larsa.

Spis treści

• 1 Klimat
• 2 Historia
  • 2.1 Establishment i epoka osmańska
  • 2.2 Rządy brytyjskie i Haszymidzkie
  • 2.3 Okres współczesny
  • 2.4 Wojna w Iraku (2003–2010)
• 3 Zobacz także
• 4 Bibliografia
• 5 Bibliografia
• 6 Linki zewnętrzne

• 2.1 establishment i era osmańska
• 2.2 rządy brytyjskie i haszymickie
• 2.3 Okres współczesny
• 2.4 Wojna w Iraku (2003–2010)

Klimat

Nasiriyah charakteryzuje się gorącym klimatem pustynnym ( BWh w klasyfikacji klimatu Köppena).

Historia

Zakład i ery osmańskiej

Nasiriyah została założona w 1872 roku przez Nasira al-Sadoon Pasha (arab. ناصر السعدون باشا), szejka („wodza”) plemiennej konfederacji Muntafiq, od której pochodzi nazwa miasta. W tym samym roku stało się centrum administracyjnym Muntafiq sanjak („dystrykt”). Nasir Pasza był głową sunnickiego klanu al-Saadun, który był rządzącą rodziną Muntafiqa, którego współplemieńcami byli głównie szyiccy muzułmanie. W czasie powstania Nasiriyah, władza Muntafiq w Basra Vilayet (południowy Irak) w coraz większym stopniu ustępowała centralizacji osmańskiej. Jednak Nasir Pasza został wyznaczony przez Turków na szefa wilajetu (prowincji) i zarejestrował pod swoim imieniem duże połacie ziemi wokół Nasiriyah. Jego syn, Saadun Pasha, został mutassarif (poborcą podatków) Nasiriyah, a do 1908 r. Praktycznie rządził południowym Irakiem w ich imieniu, popierając ich przychylność, silnie wspierając Rewolucję Młodych Turków z 1908 r.

Było głównym ośrodkiem handlu w osmańskim Iraku i importowało zagraniczne towary poprzez handel z Bagdadem i Basrą. Główne towary, które produkował Nasiriyah, obejmowały skórę, zboża i ghee. Miasto zawierało około 600 dobrze zbudowanych kamiennych domów, ale większość budynków i domów została zbudowana z cegły mułowej. W Nasiriyah było około 350 sklepów, a także pięć khan (zajazdów). Okolica miasta obfitowała w palmy daktylowe i pola zbożowe. Miasto nie było chronione murem, jak inne główne ośrodki administracyjne. Oprócz funkcji administracyjnych, które pełniła w dystrykcie Muntafiq, Nasiriyah służyła jako placówka rządowa i osada w regionie generalnie koczowniczym zdominowanym przez lokalne plemiona Beduinów.

Rządy brytyjskie i Haszymidzkie

Podczas I wojny światowej Brytyjczycy podbili miasto kontrolowane wówczas przez Imperium Osmańskie w lipcu 1915 r. W bitwie o Nasiriyah 24 lipca 1915 r. Zginęło około 400 brytyjskich i indyjskich oraz do 2000 żołnierzy tureckich.

W 1920 roku Nasiriyah liczyła 6523 mieszkańców. Populacja była zróżnicowana etnicznie, przy czym muzułmanie arabscy ​​stanowili 72,7% mieszkańców, Żydzi 8%, Mandejczycy 9,7%, Persowie 4,6%, Lurs 4,3%, a pozostałą część populacji stanowili chrześcijanie, Turcy i Indianie.

Pierwsza komórka Komunistycznej Partii Iraku została założona w 1930 roku w Nasiriyah przez Yusufa Salmana Yusufa (znanego jako „Fahd”). Było to również miejsce narodzin Fuada al-Rikabiego, który w latach pięćdziesiątych założył iracką Partię Baas. W tamtym czasie iracka Baas składała się głównie z ludzi z Nasiriyah, a mianowicie krewnych i współpracowników Rikabiego.

Współczesny okres

Podczas wojny w Zatoce Perskiej w 1991 roku Nasiriyah wyznaczyła najdalszy punkt, do którego koalicja Siły zbrojne przedostały się do Iraku, a 82 Dywizja Powietrznodesantowa Stanów Zjednoczonych i elementy 101 Dywizji Powietrznodesantowej dotarły do ​​głównej drogi tuż za miastem. W marcu 1991 r., Po wycofaniu się Stanów Zjednoczonych po zakończeniu wojny, ludność szyicka z Nasiriyah wzięła udział w buncie przeciwko rządom irackiego prezydenta Saddama Husajna. Bunt został brutalnie stłumiony przez irackie wojsko, powodując ciężkie ofiary śmiertelne i duże szkody fizyczne. Wielu jego mieszkańców zostało zmasakrowanych przez irackie siły rządowe.

Do wojny w 2003 roku Nasiriyah była domem dla jednej z największych społeczności Mandejczyków w Iraku.

Wojna w Iraku (2003–2010)

W marcu 2003 roku Nasiriyah była jedną pierwszych wielkich bitew inwazji na Irak w 2003 roku. Phillip Mitchell z Międzynarodowego Instytutu Studiów Strategicznych tak opisał strategiczne znaczenie miasta dla The Guardian:

Nasiriyah jest główną siedzibą administracyjną, a także kwaterą główną dystryktu wojskowego Majida. Jest to główne strategiczne przejście przez Eufrat. Z tych wszystkich powodów Nasiriyah będzie dobrze broniona, co na chwilę spowolni Mecha.

23 marca amerykańskie siły inwazyjne zostały zaatakowane w pobliżu miasta: 11 żołnierzy amerykańskich zostało zabitych, a szeregowa armii Jessica Lynch, szeregowiec armii Lori Piestewa i specjalistka Shoshana Johnson zostali wzięci do niewoli podczas potyczek. Bitwa o Nasiriyah między siłami irackimi a 2.Morską Brygadą Ekspedycyjną pod znakiem wywoławczym „Task Force Tarawa” z Korpusu Piechoty Morskiej Stanów Zjednoczonych trwała od około 23 do 29 marca, w której zginęło 18 marines, a ponad 150 zostało rannych liczba trafiona przez przyjacielski ogień z samolotów Sił Powietrznych A-10, ale iracki opór został pokonany dość szybko potem. Miasto było stosunkowo spokojne od upadku Saddama Husajna. Bomba w ciężarówce zabiła 18 włoskich żołnierzy i 11 cywilów w listopadzie 2003 r. (Zobacz bombardowanie Nasiriyah w 2003 r.), A starcia wybuchły tutaj w kwietniu 2004 r.