Mingachevir

Współrzędne: .mw-parser-output .geo-default, .mw-parser-output .geo-dms, .mw-parser-output .geo-dec {display: inline} .mw-parser-output .geo-nondefault, .mw-parser-output .geo-multi-punct {display: none} .mw-parser-output .longitude, .mw-parser-output .latitude {white-space: nowrap} 40 ° 46'12 ″ N 47 ° 02'56 ″ E / 40,77000 47,04889 N ° E / 40,77000; 47.04889

Mingaczewir (azerbejdżański: Mingəçevir (słuchaj)) jest czwartym co do wielkości miastem w Azerbejdżanie, liczącym około 104 500 mieszkańców. Jest znane jako miasto świateł ze względu na elektrownię wodną na rzece Kur, która dzieli miasto na pół.

Obecne miasto zostało założone w 1948 roku, częściowo przez niemieckich jeńców wojennych schwytanych podczas II wojny światowej. Mingechevir jest także siedzibą Mingachevir Polytechnic Institute. Miasto jest administracyjnym podziałem Azerbejdżanu. Dzielnica znajduje się 323 km od Baku i 17 km od linii kolejowej Baku-Tbilisi. Geograficznie region położony jest w centrum republiki po obu stronach rzeki Kury.

Spis treści

• 1 Historia
• 2 Gospodarka
  • 2.1 Zbiornik i elektrownia wodna
• 3 Demografia
  • 3.1 Grupy etniczne
  • 3.2 Religia
• 4 Klimat
• 5 Kultura
  • 5.1 Muzea
  • 5.2 Muzyka i media
  • 5.3 Parki i ogrody
  • 5.4 Sport
• 6 Transport
  • 6.1 System publiczny
• 7 Edukacja
• 8 Znani mieszkańcy
• 9 Stosunki międzynarodowe
  • 9.1 Miasta bliźniacze
• 10 Zobacz także
• 11 Referencje
• 12 Linki zewnętrzne

• 2.1 Zbiornik i elektrownia wodna

• 3.1 Grupy etniczne
• 3.2 Religia

• 5.1 Muzea
• 5.2 Muzyka i media
• 5.3 Parki i ogrody
• 5.4 Sport

• 6.1 System publiczny

• 9.1 Miasta bliźniacze

Historia

Archeologiczna historia tego obszaru sięga od epoki eneolitu (3000 pne) do XVII wieku. W 1871 r. Przewodniczący komitetu archeologicznego Kaukazu A. I. Berje przekazał informacje o zabytkach archeologicznych Mingaczewiru na drugim zjeździe archeologów w Petersburgu. błędnie przedstawiając Mingaczewir jako starożytną osadę.

Po tym Mingaczewir pozostawał poza zainteresowaniem archeologów aż do połowy lat 30. XX wieku, kiedy wznowiono badania archeologiczne w ramach budowy elektrowni wodnej. W 1935 r. Badania pod kierownictwem prof. Pakhomova ujawniły dwie starożytne osady i cmentarze, na które składały się różnego rodzaju groby. Niestety, II wojna światowa uniemożliwiła ukończenie badań.

Bezpośrednio po wojnie rozpoczęto budowę elektrowni wodnej. To zapoczątkowało systematyczne i zaplanowane badania Mingaczewir jako starożytnej osady. Wykopaliska archeologiczne prowadziła od kwietnia 1946 r. Do sierpnia 1953 r. Grupa archeologów pod kierownictwem S. M. Qaziyeva w związku z budową elektrowni wodnej Mingaczewir decyzją Rady Najwyższej Azerbejdżańskiej Akademii Nauk. Podczas wykopalisk znaleziono ponad 20 000 zabytków - grobów i kurhanów, środków produkcji, przedmiotów związanych z życiem codziennym, biżuterii itp., Które odzwierciedlały okresy historyczne w kolejności chronologicznej.

Większość starożytnych zabytków pisanych na Kaukazie Alfabet albański i inne znaleziska archeologiczne dowiodły, że Mingaczewir był osadą liczącą 5000 lat. Większość z tych znalezisk znajduje się obecnie w Muzeum Historycznym Azerbejdżanu, podczas gdy część z nich znajduje się w Muzeum Historycznym Mingaczewir.

Źródła historyczne wskazują, że między potężną armią rzymskiego dowódcy Pompejusza rozegrała się zacięta bitwa. oraz armia albańskiego gubernatora Orisa na terenie obecnej tamy na brzegu rzeki Kur w I wieku pne. Fakty historyczne dowodzą również, że starożytny Jedwabny Szlak przebiegał przez Mingaczewir.

Znana turecka podróżniczka Evliya Çelebi, która żyła w XVII wieku naszej ery, napisała o Mingaczwirze i opisała go jako dużą osadę na prawym brzegu rzeki. Rzeka Kur w pobliżu góry Bozdag. Według niego w tej osadzie działało kilka meczetów, warsztatów produkujących jedwab i tkaniny jedwabne, łaźnie itp. Droga przechodząca stamtąd nazywana była „drogą posłańca”. „Droga posłańca” łączyła wielbłąda i drogi handlowe do krajów Bliskiego Wschodu i azerbejdżańskich miast, takich jak Saki, Qabala, Samaxi, Barda, Beylaqan i inne.

W związku z budową elektrowni wodnej Mingaczewir ze wszystkich okręgów Azerbejdżanu przybyło do Mingaczwiru ogromna liczba osób, a w budowie tej elektrowni wzięło udział łącznie 20 000 osób. Wśród tych, którzy przyczynili się do budowy elektrowni do końca lat czterdziestych, było około 10 000 niemieckich jeńców wojennych. W budowie tego placu budowy jako największej elektrowni wodnej ówczesnego Związku Radzieckiego zaangażowani byli najbardziej doświadczeni specjaliści w kraju.

Dzisiejszy Mingaczewir otrzymał status miasta w 1948 roku. Ludność Miasto liczy obecnie 120 000 osób, w tym 20 000 przesiedleńców wewnętrznych z Karabachu i okupowanych dzielnic. Powierzchnia miasta wynosi 139,53 km². Mingaczewir położony jest na wysokości 55 metrów nad poziomem morza u podnóża południowo-wschodniej części łańcucha gór Bozdag i na skraju zbiornika wodnego Mingaczewir na nizinie Kur-Araz w środkowym Azerbejdżanie. Miasto zostało zbudowane w łagodnej i ciepłej strefie i ma ciepłe i suche lata oraz łagodne zimy. Średnia roczna temperatura wynosi 14 - 15 ° C, najwyższa temperatura 42 ° C (lipiec – sierpień), a najniższa (styczeń – luty) –10 ° C. Średnie roczne opady wynoszą 250–300 mm.

Miasto leży na obu brzegach rzeki Kur - największej i najdłuższej rzeki Kaukazu o długości 1515 km. (Rzeka pochodzi z Turcji, przepływa przez Gruzję i Azerbejdżan i wpada do Morza Kaspijskiego.) Mingaczewir leży 280–300 km na zachód od stolicy republiki, Baku.

Mingaczewir szybko się rozwija w ciągu ostatnich 54 lat, odkąd została założona. Obecnie uważane jest za czwarte miasto w kraju zarówno pod względem potencjału gospodarczego, jak i liczby mieszkańców, jest jednym z najważniejszych miast republiki pod względem energetycznym, przemysłowym, naukowym, edukacyjnym i kulturalnym. osób pełnosprawnych w Mingaczewir jest 53 000, podczas gdy liczba osób faktycznie zaangażowanych w pracę wynosi 16 000. Liczba osób zaangażowanych w małe firmy sięga 4000 osób.

Gospodarka

Od 2008 roku w mieście funkcjonuje farma rybna Mingachevir, która hoduje trzy rodzaje ryb, w tym karp, srebrny karp i jesiotr.

Zbiornik i elektrownia wodna

Budowa tamy Mingachevir tworzącej zbiornik Mingachevir i elektrownię wodną Mingachevir została ukończona w 1953 r. Elektrownie wodne Zapora gruntowa, której łączna pojemność wynosi 15,6 km sześciennych wody, jest jedną z najwyższych w Europie zapór zbudowanych metodą zraszania. Zbiornik położony jest 3 km na północny zachód od powiatu. Długość zbiornika wynosi 70 km, szerokość od 3 do 18 km, najgłębszy punkt około 75 metrów, a całkowita powierzchnia 605 km².

Oprócz rzeki Kur zbiornik zasila dwa kanały o długości 172 km. długi Kanał Górny Karabag i Kanał Górny Sirvan o długości 123 km. Kanały te są wykorzystywane do nawadniania obszarów o powierzchni 10 000 km2 na stepach Mil, Mugan i Sirvan. Zbiornik Varvara i elektrownia wodna Varvara znajdują się 20 km na wschód od zbiornika Mingachevir na rzece Kur. Objętość bloków energetycznych elektrowni wodnej Varvara wynosi 16 MW.

Dane demograficzne

Grupy etniczne

Według spisu z 2009 roku, całkowita populacja miasta to 96.304, w tym 95.700 Azerbejdżanów, 413 Rosjan, 52 Lezginów i innych.

Religia

• Muzułmanie 95%
• Inni 5%

Klimat

Mingaczewir ma klimat półpustynny (klasyfikacja klimatu Köppena: BSk ) w pobliżu granicy wilgotnego klimatu subtropikalnego (klasyfikacja klimatu Köppena: Cfa ), ponieważ jej dość równomiernie rozłożone średnie roczne opady są tuż poniżej progu 400 mm, poza średnim rocznym zakresem temperatur.

Kultura

Państwowy Teatr Davudova Mingacevir powstał na bazie teatru ludowego w 1969 roku. Każdy klub ma swój własny zespół. W klubach działają również koła wokalne i muzyczne, a także szkolenia z obsługi komputera, krawiectwa, gier planszowych i plastycznych. W mieście jest 8 klubów, w tym klub Martyr Azar Niftaliyev, klub Samad Vurgun, klub Nariman Narimanov i inne.

Muzea

Muzeum Historyczne Mingacevir zostało założone w styczniu 1968 roku Muzeum posiada dwa oddziały - Pamięci Męczenników i Muzeum Niepodległości. Muzeum posiada 14 461 eksponatów. W mieście znajduje się również Galeria Mingaczewir, w której znajduje się 310 dzieł artystów azerbejdżańskich i rosyjskich, w tym prace Michaiła Vrubela i Ilji Repina.

Muzyka i media

W mieście działają 3 szkoły muzyczne - Hacibayov School, Bulbul School i Martyr Qasimov School. Nauka w tych szkołach trwa 7 lat. Do szkół tych uczęszcza łącznie 1500 uczniów, a szkoli ich 350 zawodowych nauczycieli. Szkoły mają różne kursy na temat tar, kamanca, nagara, saz (narodowych instrumentów muzycznych), fortepianu, skrzypiec i śpiewu.

Regionalny kanał Mingachevir TV ma swoją siedzibę w mieście.

Parki i ogrody

Miasto ma wiele parków, w tym Sahil Park i Park Przyjaźni.

Sport

Miasto ma jednego profesjonalistę piłkarska Energetik, rywalizująca w najwyższej klasie azerbejdżańskiej - Pierwszej Ligi Azerbejdżanu.

Miasto posiada również nowoczesne wioślarskie Kur Sport and Wioślarskie Centrum, które zostało odnowione i odsłonięte w 2010 roku. spodziewany jako gospodarz sprintu kajakowego na Igrzyskach Europejskich 2015.

Transport

System publiczny

Trolejbus Mingaczewir u szczytu swej wysokości składał się z trzech linii i istniał do 2005 roku .

Edukacja

Mingachevir State University, założony w 1991 roku, jest najstarszą azerbejdżańską instytucją edukacyjną w mieście. Chociaż pierwotnie był częścią Azerbejdżańskiej Państwowej Akademii Naftowej, instytut uzyskał niezależność w 1991 roku. Mingachevir Medical School, założona w 1991 roku, obejmuje 17 sal do nauki anatomii, terapii, chirurgii i pediatrii. W mieście działa również lokalny oddział Azerbejdżańskiego Instytutu Szkolenia Nauczycieli.

Znani mieszkańcy

Inni znani mieszkańcy to: polityk Aydin Mirzazade

Stosunki międzynarodowe

Miasta bliźniacze

Mingachevir jest powiązany z następującymi miastami:

• Tolyatti, Rosja, (od 2005)
• Gölbaşı, Turcja, (od 2007)
• Połock, Białoruś, (od 2012)
• Kars, Turcja, (od kwietnia 2013)
• Afula, Izrael, (od 2015)