Manchester, New Hampshire

• Kevin J. Cavanaugh
• Will Stewart
• Pat Long
• Jim Roy
• Anthony Sapienza
• Elizabeth Moreau
• Ross W. Terrio
• Michael Porter
• Barbara E. Shaw
• Bill Barry
• Normand Gamache
• Keith Hirschmann
• Daniel P. O'Neil
• Joseph Kelly Levasseur

Manchester to miasto w południowej części stanu New Hampshire w Stanach Zjednoczonych. Jest to najbardziej zaludnione miasto w północnej Nowej Anglii (stany Maine, New Hampshire i Vermont). Według spisu powszechnego z 2010 roku miasto liczyło 109 565 mieszkańców, a w 2019 roku populację oszacowano na 112 673.

Manchester jest, wraz z Nashua, jedną z dwóch siedzib w najludniejszym hrabstwie New Hampshire, Hillsborough Hrabstwo. Manchester leży w pobliżu północnego krańca północno-wschodniego megalopolis i leży nad brzegiem rzeki Merrimack. Po raz pierwszy został nazwany przez kupca i wynalazcę Samuela Blodgetta, imiennika Samuela Blodget Park i Blodget Street na północnym krańcu miasta. Jego wizją było stworzenie wielkiego centrum przemysłowego, podobnego do tego z pierwotnego Manchesteru w Anglii, który był pierwszym uprzemysłowionym miastem na świecie.

Manchester często pojawia się pozytywnie na listach oceniających przystępność cenową i żywotność miast USA szczególnie wysoko w klimacie małych firm, przystępności cenowej, mobilności awansu i poziomie edukacji.

Spis treści

• 1 Historia
• 2 Geografia
  • 2.1 Okolice
  • 2.2 Otoczenie rozwoju
  • 2.3 Klimat
• 3 dane demograficzne
• 4 rankingi
• 5 Ekonomia
  • 5.1 Śródmieście
  • 5.2 Zakupy
• 6 Kultura i sztuka
• 7 Sport
  • 7.1 Profesjonaliści
• 8 Rząd
• 9 Edukacja
  • 9.1 Szkoły publiczne
  • 9.2 Szkoły prywatne i czarterowe
  • 9.3 Szkoły policealne
• 10 Media
  • 10.1 Radio
  • 10.2 Telewizja
• 11 Infrastruktura
  • 11.1 Transport
    • 11.1.1 Powietrze
    • 11.1.2 Drogi
    • 11.1.3 Autobus
    • 11.1.4 Kolej pasażerska
  • 11.2 Bezpieczeństwo publiczne
    • 11.2.1 Organy ścigania
    • 11.2.2 Straż pożarna
• 12 znanych osób
• 13 miast partnerskich
• 14 Galeria
• 15 Zobacz także
• 16 Notatki
• 17 Bibliografia
• 18 Dodatkowe informacje
• 19 Linki zewnętrzne

• 2.1 Okolice
• 2.2 Otoczenie rozwoju
• 2.3 Klimat

• 5.1 Śródmieście
• 5.2 Zakupy

• 7.1 Profesjonalny

• 9.1 Szkoły publiczne
• 9.2 Szkoły prywatne i społeczne
• 9.3 Szkoły policealne

• 10.1 Radio
• 10.2 Telewizja

• 11.1 Transport
  • 11.1.1 Powietrze
  • 11.1.2 Drogi
  • 11.1.3 Autobus
  • 11.1.4 Kolej pasażerska
• 11.2 Bezpieczeństwo publiczne
  • 11.2.1 Organy ścigania
  • 11.2.2 Straż pożarna

• 11.1.1 Lotnictwo
• 11.1.2 Drogi
• 11. 1.3 Autobus
• 11.1.4 Kolej pasażerska

• 11.2.1 Organy ścigania
• 11.2.2 Straż pożarna

Historia

Rdzenni Indianie z Pennacook zwani Amoskeag Falls na rzece Merrimack - obszarze, który stał się sercem Manchesteru - Namaoskeag , co oznacza „dobre miejsce do wędkowania”. W 1722 roku John Goffe III osiadł obok Cohas Brook, później budując tamę i tartak w miejscu, które nazwano „Old Harry's Town”. Został przyznany przez Massachusetts w 1727 roku jako „Tyngstown” weteranom wojny królowej Anny, którzy służyli w 1703 roku pod dowództwem kapitana Williama Tynga. Ale w 1741 r. Oddzielenie New Hampshire od Massachusetts, stypendium zostało unieważnione i zastąpione przez Wilton w stanie Maine, w wyniku czego gubernator Benning Wentworth w 1751 r. Zmienił go na „Derryfield” - nazwisko, które żyje w Derryfield Park, Derryfield Country Club i prywatna szkoła w Derryfield.

W 1807 roku Samuel Blodget otworzył system kanałów i śluz, aby umożliwić statkom przepływ wokół wodospadu, część sieci rozwijającej się w celu połączenia tego obszaru z Bostonem. Wyobraził sobie powstanie wielkiego ośrodka przemysłowego, „Manchesteru Ameryki”, w odniesieniu do Manchesteru w Anglii, będącego wówczas na czele rewolucji przemysłowej. W 1809 roku Benjamin Prichard i inni zbudowali na zachodnim brzegu rzeki Merrimack napędzaną wodą przędzalnię bawełny. Najwyraźniej podążając za sugestią Blodgetta, nazwa Derryfield została przemianowana na „Manchester” w 1810 roku, w którym młyn został włączony jako Amoskeag Cotton & amp; Przedsiębiorstwo Produkcji Wełnianej. Został zakupiony w 1825 roku przez przedsiębiorców z Massachusetts, rozbudowany do trzech młynów w 1826, a następnie zarejestrowany w 1831 jako Amoskeag Manufacturing Company.

Inżynierowie i architekci Amoskeag zaplanowali modelowe miasto firmowe na wschodnim brzegu, założone w 1838 roku z ulicą Wiązów jako główną arterią. Utworzenie miasta nastąpiło w 1846 r. Dla Manchesteru, który wkrótce stał się siedzibą największej przędzalni bawełny na świecie - młyna nr 11, rozciągającego się na 900 stóp (270 m) długości, 103 stóp (31 m) szerokości i zawierającego 4000 krosien. Inne produkty wytwarzane w społeczności obejmowały buty, cygara i papier. Odlewnia Amoskeag produkowała karabiny, maszyny do szycia, maszyny tekstylne, wozy strażackie i lokomotywy w oddziale zwanym Amoskeag Locomotive Works (później Manchester Locomotive Works). Szybki rozwój młynów wymagał dużego napływu pracowników, powodując zalew imigrantów, zwłaszcza francuskich Kanadyjczyków. Wielu mieszkańców wywodzi się od tych pracowników. Firma Amoskeag Manufacturing Company zakończyła działalność w 1935 roku, chociaż jej młyny z czerwonej cegły zostały odnowione do innych celów. Rzeczywiście, XIX-wieczny dobrobyt młyna pozostawił po sobie jedne z najwspanialszych wiktoriańskich obiektów handlowych, miejskich i mieszkaniowych w stanie.

• Młyny nad rzeką Merrimack i West Side Manchester

• Elm Street, ok. 1905

• Dzieci w firmie Amoskeag Manufacturing w Manchesterze (1909); fot. Lewis Hine

Młyny na rzece Merrimack i West Side w Manchesterze

Elm Street, ok. 1905

Dzieci do pracy w Amoskeag Manufacturing w Manchesterze (1909); zdjęcie: Lewis Hine

Geografia

Manchester leży w południowo-środkowej części New Hampshire, 18 mil (29 km) na południe od Concord, stolicy stanu, i w tej samej odległości na północ od Nashua, drugie co do wielkości miasto w stanie. Manchester leży 82 km na północny zachód od Bostonu, największego miasta Nowej Anglii.

Według United States Census Bureau, miasto ma powierzchnię 35 mil kwadratowych (90,6 km2). z czego 33,1 mil kwadratowych (85,7 km2) to ląd, a 1,9 mil kwadratowych (4,8 km2) to woda, co stanowi 5,33% miasta. Manchester jest odwadniany przez rzekę Merrimack i jej dopływy, rzekę Piscataquog i Cohas Brook. Jezioro Massabesic znajduje się na wschodniej granicy. Najwyższy punkt w Manchesterze znajduje się na szczycie Wellington Hill, gdzie wzniesienie osiąga 570 stóp (170 m) nad poziomem morza.

Okolice

Manchester Planning Board w swoim planie generalnym 2010, definiuje 25 dzielnic w obrębie miasta. LivableMHT sporządził mapy dzielnic i centrów okolicznych wsi zgodnie z definicją miasta. Rozpoznawanie poszczególnych dzielnic różni się, przy czym niektóre mają stowarzyszenia sąsiedzkie, ale żadna nie ma żadnego prawnego ani politycznego autorytetu.

Historycznie rzecz biorąc, główne dzielnice to Amoskeag, Rimmon Heights, Notre Dame / McGregorville i Piscataquog / Granite Square. znany jako „Piscat” na West Side; oraz North End, Janeville / Corey Square, Hallsville i Bakersville po wschodniej stronie; wraz z Youngsville i Goffes Falls na peryferiach miasta.

W 2007 roku miasto rozpoczęło program Inicjatyw Sąsiedzkich, aby „zapewnić, że nasze dzielnice są tętniącymi życiem i mieszkalnymi obszarami, ponieważ są to części miasta, w których większość mieszkańców spędza czas mieszkając, grając, robiąc zakupy i chodząc do szkoły ”. Celem tej inicjatywy jest ożywienie i przebudowa dzielnic, a także przywrócenie poczucia społeczności sąsiedzkiej, które przez jakiś czas były pomijane w mieście. Miasto rozpoczęło program od poprawienia wyglądu ulic i infrastruktury w dzielnicy Rimmon Heights w West Side, co pobudziło rozwój i inwestycje w społeczności i przez nią. Pomimo sukcesu programu w Rimmon Heights, w ostatnich latach nie było jasne, w jaki sposób miasto planuje wdrażać podobne programy w całym mieście. Miasto ogłosiło plany rozszerzenia programu Inicjatyw Sąsiedzkich na okolicę Hollow w lutym 2012 roku.

Rozwój w okolicy

Miejski rdzeń Manchesteru rozciąga się poza granice miasta w kilku kierunkach, szczególnie na zachód i południe od centrum, w tym:

• Pinardville: W mieście Goffstown Pinardville jest dość gęstym, dawne przedmieście tramwajów wzdłuż Mast Road na zachód od Manchesteru. Jest domem dla Saint Anselm College.
• River Corridor: W mieście Bedford, River Corridor to średniej gęstości, głównie handlowa dzielnica wzdłuż South River Road, około dwóch i pół mili od centrum Manchesteru. Obszar ten niedawno wdrożył finansowanie podwyższenia podatków w celu ulepszenia i utrzymania infrastruktury, a najnowszy plan generalny miasta Bedford wezwał do zwiększenia rozwoju wielofunkcyjnego użytku i promowania możliwości poruszania się pieszo i tranzytu, chociaż ostatnio autobusy Manchester Transit Authority na tym obszarze były ograniczone w wyniku decyzji miasta Bedford o zaprzestaniu świadczenia usług finansowania.
• Północno-wschodnia część Bedford: północno-wschodnia część Bedford to podmiejska dzielnica mieszkaniowa o małej lub średniej gęstości zaludnienia, położona w pobliżu końca dawnego tramwaju św. wzdłuż Donald Street i powojennych zabudowań wzdłuż Boynton Street, z kilkoma biznesami rozsianymi po całym terenie. Obszar nie ma formalnej nazwy, ale odcinek wzdłuż ulicy Boynton był różnie nazywany Równinami i Sosnami. Obszar północny jest bardziej wiejski, a jego duże części należą do Saint Anselm College.
• Hooksett i South Hooksett: Południowo-wschodnia część miasta Hooksett to rozległa, podmiejska dzielnica handlowa na północ od Manchesteru. Istnieje również nowsza dzielnica handlowa wzdłuż 3A w Hooksett po drugiej stronie rzeki od South Hooksett.
• Port lotniczy Manchester – Boston w pobliżu południowo-wschodniego rogu miasta, a okoliczne obszary przemysłowe rozciągają się do sąsiedniego Londonderry.

Klimat

W Manchesterze panuje czterosezonowy wilgotny klimat kontynentalny (Köppen Dfa ), z długimi, mroźnymi i śnieżnymi zimami oraz bardzo ciepłymi i nieco wilgotnymi lata; Wiosna i jesień pomiędzy to ostre i stosunkowo krótkie przejścia. Miesięczna średnia dzienna temperatura waha się od 24,4 ° F (-4,2 ° C) w styczniu do 72,5 ° F (22,5 ° C) w lipcu. Średnio występuje 11 dni z maksimami na lub powyżej 90 ° F (32 ° C) i 3,0 dni z minimami na lub poniżej 0 ° F (-18 ° C) rocznie. Opady są dobrze rozłożone przez cały rok, chociaż zima jest najbardziej suchą porą roku, a wczesna wiosna jest najbardziej mokra. Rekordowe temperatury wahają się od -29 ° F (-34 ° C) 16 lutego 1943 r. Do 103 ° F (39 ° C) 22 lipca 2011 r.

Demografia

Miasto jest centrum Manchesteru, New Hampshire, obszaru miejskiego i miejskiego Nowej Anglii (NECTA MA), który według spisu z 2010 roku liczył 187 596 mieszkańców. Według spisu powszechnego z 2010 roku miasto liczyło 109565 mieszkańców, a szacunkowa liczba ludności w 2018 roku wynosiła 112 525. Obszar metropolitalny Manchester-Nashua, którego populacja w 2015 roku szacowana jest na 406 678, jest domem dla prawie jednej trzeciej populacji New Hampshire.

Według spisu z 2010 roku było 109 565 mieszkańców, 45 766 gospodarstw domowych i 26 066 rodzin w mieście. Gęstość zaludnienia wynosiła 3320,2 osób na milę kwadratową (1281,5 / km2). Było 49288 budynków mieszkalnych o średniej gęstości 1,493,6 na milę kwadratową (576,5 / km2). Rasowe skład miasta było 86,1% bialej, 4,1% czarnej lub Afroamerykanie, 0,30% rdzenni Amerykanie, 3,7% Azjaci, 0,1% mieszkańcy wysp Pacyfiku, 3,1% ludności innej rasy oraz 2,7% z dwóch lub więcej ras. Hiszpanie lub Latynosi byli 8,1% populacji. Biali nielatynoscy stanowili 82,0% populacji, w porównaniu z 98,0% w 1980 roku.

W 2011 roku największymi grupami przodków w populacji miasta były: Francuzi i Kanadyjczycy francuskojęzyczni (23,9%), Irlandczycy ( 19,5%), angielski (9,9%), niemiecki (8,6%) i włoski (8,1%).

Według spisu z 2010 roku 45 766 gospodarstw domowych było, z czego 26,4% stanowią dzieci poniżej wieku z 18 mieszka z nimi, 38,4% stanowiły małżeństwa mieszkające razem, 13,1% stanowią kobiety nie posiadające męża oraz 43,0% stanowią osoby samotne. Spośród wszystkich gospodarstw domowych 32,4% składa się z jednej osoby oraz 9,8% żyjących samotnie ma powyżej 65 lat lub starszych. Średnia wielkość gospodarstwa domowego wynosi 2,34 osoby, a średnia wielkość rodziny to 2,99.

W mieście ludność była rozproszona, z 21,6% w wieku poniżej 18 lat, 10,2% z 18 do 24 lat, 30,4% od 25 do 44, 26,0% od 45 do 64 i 11,8% w wieku 65 lat lub starszych. Mediana wieku wynosiła 36,0 lat. Na każde 100 kobiet przypadało 98,5 mężczyzn. Na każde 100 kobiet powyżej 18 roku życia przypadało 96,6 mężczyzn.

W 2011 r. szacowany średni dochód dla gospodarstwa domowego w mieście wynosił 51 082 USD, a średni dochód dla rodziny to 63 045 USD. Mężczyźni pracujący w pełnym wymiarze czasu pracy mieli średni dochód w wysokości 43 583 USD w porównaniu z 37 155 USD dla kobiet. Dochód na mieszkańca miasta wynosił 26 131 USD. Spośród ludności 14,1% i 9,6% rodzin żyło poniżej progu ubóstwa. Spośród wszystkich osób żyjących w ubóstwie 21,8% było w wieku poniżej 18 lat, a 9,9% było w wieku 65 lat lub starszych.

Rankingi

Manchester często wypada korzystnie na listach oceniających przystępność cenową i żywotność amerykańskich miast. W 2015 roku CNNMoney.com umieściło ją na pierwszym miejscu w Stanach Zjednoczonych wśród małych firm, aw 2009 roku inna witryna zajęła 13. miejsce na liście 100 najlepszych miast w USA do zamieszkania i rozpoczęcia działalności gospodarczej. Ponadto Kiplinger uznał Manchester za drugie najbardziej przyjazne podatkom miasto w USA, ustępując tylko Anchorage na Alasce. Również w 2009 roku magazyn Forbes umieścił region Manchesteru na pierwszym miejscu na liście „100 najtańszych miejsc do życia w Ameryce”. Według projektu Equality of Opportunity Project, opublikowanego w 2013 r., Manchester zajął siódme miejsce w rankingu najlepszych obszarów metropolitalnych w USA pod względem mobilności dochodowej. W 2014 roku magazyn Forbes umieścił to miasto w pierwszej piątce najlepiej wykształconych miast w Stanach Zjednoczonych.

Gospodarka

Manchester to największe miasto północnej Nowej Anglii. Jego gospodarka bardzo się zmieniła, ponieważ Manchester był głównie miastem przemysłu tekstylnego przez większą część swojej historii. W marcu 2009 roku Kiplinger uznał Manchester za drugie najbardziej przyjazne podatkowo miasto w USA, po Anchorage na Alasce. Wcześniej w tym roku CNN przyznało Manchesterowi 13. miejsce na liście 100 najlepszych miejsc do zamieszkania i założenia firmy w USA. Manchester nazywany jest Queen City, podobnie jak ostatnio wymyślone „Manch Vegas”. W 1998 roku magazyn Money uznał Manchester za „Małe miasto numer jeden na wschodzie”. Mall of New Hampshire, na południowych obrzeżach Manchesteru, w pobliżu skrzyżowania dróg międzystanowych 93 i 293, jest głównym centrum handlowym miasta. W 2001 r. Verizon Wireless Arena, miejsce na ponad 10 000 miejsc, zostało otwarte dla dużych koncertów i wydarzeń sportowych, wzmacniając wysiłki związane z rewitalizacją śródmieścia miasta, a po drugiej stronie ulicy od areny znajduje się już duży hotel i centrum kongresowe. Budynek został przemianowany na SNHU Arena w 2016 roku, na cześć Uniwersytetu Southern New Hampshire w Manchesterze.

Manchester jest siedzibą Segway, Inc., producenta dwukołowego, samobalansującego pojazdu elektrycznego wynalezionego przez Deana Kamena .

W 2017 roku największymi pracodawcami w Manchesterze były następujące organizacje i firmy:

• Elliot Hospital, 3682 pracowników
• Katolickie Centrum Medyczne, 2600 pracowników
• Southern New Hampshire University, 2093 pracowników
• Eversource Energy, 1400 pracowników
• FairPoint Communications, 1050 pracowników
• TD Bank, 900 pracowników
• Citizens Bank, 700 pracowników
• Saint Anselm College, 689 pracowników
• Anthem Blue Cross Blue Shield, 500 pracowników

Śródmieście

One City Hall Plaza w centrum Manchesteru ma 22 piętra, zaraz za nim znajduje się całkowicie czarny, 20-piętrowy Brady Sullivan Plaza, dawniej znany jako Hampshire Plaza. Są to najwyższe budynki w Nowej Anglii na północ od Cambridge w stanie Massachusetts. Sullivan Plaza jest krótsza od City Hall Plaza o zaledwie 16 stóp (4,9 m). Inne ważne budynki to 18-piętrowa wieża Wall Street Apartments; 14-piętrowy, niedawno przemianowany na Brady Sullivan Tower, który był dawnym budynkiem New Hampshire Insurance; 12-piętrowy DoubleTree Hotel and Convention Centre Manchester (który obsługuje SNHU Arena po drugiej stronie ulicy), Carpenter Centre (dawny hotel) oraz budynek kondominium Hampshire Towers; 10-piętrowy budynek Citizens Bank Building, który przez większą część początku i połowy XX wieku był kultowym „drapaczem chmur” Amoskeag Bank w Manchesterze; oraz kilka wieżowców liczących lub przekraczających 10 pięter w zachodniej części miasta. Ta częściowa lista obejmuje tylko budynki mieszkalne i komercyjne i nie obejmuje szpitali, iglic, kopuł itp.

SNHU Arena stała się centralnym punktem centrum Manchesteru. Miejsce to może pomieścić nieco mniej niż 12 000 widzów na koncerty i co najmniej 10 000 konfiguracji miejsc do uprawiania sportu i innych form rozrywki. Od momentu otwarcia w 2001 roku gościł także głównych artystów nagrywających i komików, krajowe tournee teatralne, programy rodzinne i targi. Northeast Delta Dental Stadium (dawniej MerchantsAuto.com Stadium) to park baseballowy nad rzeką Merrimack w centrum miasta. Manchester i jest domem dla lokalnego oddziału baseballowego Toronto Blue Jays, New Hampshire Fisher Cats. Historic Gill Stadium wspierał profesjonalną niższą ligę baseballową na początku XXI wieku i nadal jest realnym i popularnym miejscem w centrum wielu wydarzeń sportowych i rozrywkowych, mieszcząc prawie 4000 widzów, w zależności od formatu imprezy.

W w ostatnich latach następowała ciągła przebudowa Amoskeag Millyard i jej historycznej dzielnicy mieszkalnej. Rosnąca popularność życia w centrum miasta spowodowała, że ​​wiele nieruchomości wybudowanych pierwotnie jako kamienice dla pracowników młyna w XIX wieku zostało przekształconych w stylowe, eklektyczne mieszkania. Wiele nowych sklepów detalicznych i instytucji szkolnictwa wyższego, w tym University of New Hampshire w Manchesterze, zostało w wyjątkowy sposób wyposażonych w obiekty przy Commercial i Canal Street.

Zakupy

Manchester ma trzy główne obszary handlowe: centrum Manchesteru, South Willow Street (NH Route 28) i Second Street (NH Route 3A) po zachodniej stronie. Mall of New Hampshire znajduje się przy South Willow Street i jest jednym z największych centrów handlowych w południowej części New Hampshire i środkowej Anglii z ponad 125 sklepami.

Kultura i sztuka

Do zabytków kultury należą zabytkowy teatr Palace Theatre, Currier Museum of Art, New Hampshire Institute of Art, Franco-American Centre, Manchester Historic Association Millyard Museum, Massabesic Audubon Centre, Amoskeag Fishways Learning and Visitors Center, Lawrence L. Lee Scouting Museum i Max I. Silber Library, Dom Zimmermana zaprojektowany przez Franka Lloyda Wrighta oraz SEE Science Center. Valley Cemetery, miejsce spoczynku wielu wybitnych obywateli od 1841 roku, jest wczesnym przykładem cmentarzyska w stylu ogrodu.

John F. Kennedy Memorial Coliseum to kolejne, mniejsze miejsce w centrum Manchesteru o pojemności około 3000 miejsc. Został ukończony w 1963 roku i służy jako lodowisko dla drużyn hokejowych Manchester Central i Memorial High School oraz jest domem dla klubu łyżwiarskiego Southern New Hampshire.

Pseudonim „ManchVegas” pochodzi od nielegalnego hazardu w lokalne firmy w późnych latach 80-tych lub wczesnych 90-tych. Wiele pizzerii i lokalnych barów miało automaty do pokera wideo, za pomocą których można było wypłacać prawdziwe pieniądze. Pseudonim powstał w wyniku ogólnopolskiej kampanii organów ścigania. Został wtedy przyjęty jako paszkwil ograniczonych możliwości rozrywkowych miasta. Od tego czasu termin ten stał się powodem do dumy w miarę rozwoju sceny rozrywkowej miasta. W 2003 roku było już dość dobrze znane, że w notatce na Virtualtourist.com napisano: „Mieszkańcy odzwierciedlają oschły humor w regionie, nazywając spokojnym Manchesterem„ ManchVegas ””. Do 2005 roku w artykule w Hippo w Manchesterze (lokalnym tygodniku alternatywnym) napisano, że ówczesny burmistrz Robert A. Baines „naciska na zastąpienie pseudonimu ManchVegas przez Manchhattan” (co oznacza Manchester + Manhattan). W 2009 roku ukazał się film Monsters, Marriage and Murder in ManchVegas , odwołując się do popularnego przezwiska Manchesteru i wykorzystując większość miasta jako tło.

Manchester ma rosnący kolektyw artystów, dzięki w dużej mierze na napływ młodych studentów z New Hampshire Institute of Art, Southern New Hampshire University i University of New Hampshire w Manchesterze. Slam Free or Die, jedyne cotygodniowe miejsce poezji slamowej w New Hampshire, znajduje się w Manchesterze i zostało uznane przez czytelników Write Bloody Publishing za „Najlepsze miejsce poezji na świecie”.

Biblioteka Manchester City służyła mieszkańcom miasta od połowy lat 50. XIX wieku, a od 1914 r. mieści się w Carpenter Memorial Building przy Pine Street. Oddział znajduje się przy North Main Street po zachodniej stronie.

Sport

miasto jest domem dla ośrodka narciarskiego McIntyre, który został otwarty w 1971 roku. Istnieją również drużyny sportowe z college'u, które grają w mieście i poza nim.

Zawodowcy

Manchester jest jedynym miastem w Nowym Hampshire z profesjonalną drużyną sportową: trzykrotni mistrzowie Ligi Wschodniej, New Hampshire Fisher Cats, grają na Northeast Delta Dental Stadium. Od 2001 do 2015 roku Manchester Monarchs grał w American Hockey League. W swoim ostatnim sezonie w Manchesterze Monarchowie wygrali mistrzostwo ligi. Od 2015 do 2019 roku miasto gościło w ECHL drużynę Manchester Monarchs niższej ligi.

Poniżej znajduje się lista profesjonalnych i niższych lig Manchesteru.

Rząd

Manchester został zarejestrowany jako miasto zgodnie z prawem stanu New Hampshire oraz działa pod silną formą rządu burmistrza. Burmistrz pełni funkcję przewodniczącego czternastoosobowej Rady Burmistrzów i Radnych, organu ustawodawczego miasta. Każdy z dwunastu okręgów Manchesteru wybiera jednego radnego, a dwóch dodatkowych członków w dużej części wybieranych jest w całym mieście. Joyce Craig jest obecnym burmistrzem.

Burmistrz pełni również funkcję przewodniczącego rady szkolnej. Podobnie jak rada radnych, rada szkolna składa się z dwunastu członków wybieranych przez okręg i dwóch członków ogólnie. Rada szkoły nie jest wydziałem miejskim; jest to raczej okręg szkolny powiązany z miastem, które uzyskuje finansowanie od rady burmistrza i radnych.

W Senacie New Hampshire Manchester reprezentuje trzech senatorów stanowych, wszyscy Demokraci:

• Kevin Cavanaugh (16 Dystrykt): Oddziały 1, 2, 12
• Donna Soucy (Dystrykt 18): Oddziały 5, 6, 7, 8, 9
• Lou D'Allesandro (Dystrykt 20): Okręgi 3, 4, 10, 11

W Radzie Wykonawczej New Hampshire Manchester należy do 4. dystryktu i jest reprezentowany przez republikanina Teda Gatsasa , były burmistrz miasta. Manchester jest częścią 1. okręgu kongresowego New Hampshire i jest reprezentowany przez demokratę Chrisa C. Pappasa.

Na szczeblu prezydenckim Manchester jest dość niezależny, ale podobnie jak większość innych dużych miast ma niewielką skłonność demokratyczną. George W. Bush ledwo poprowadził miasto 170 głosami w 2004 roku, a inne wybory prezydenckie pozostały bardzo bliskie.

Edukacja

Szkoły publiczne

Publiczny system szkolnictwa w Manchesterze jest prowadzony przez Manchester School District. Manchester School District ma cztery publiczne szkoły średnie:

• Manchester High School West
• Manchester High School Central
• Manchester Memorial High School
• Manchester School of Technology

Manchester School District ma cztery publiczne gimnazja i czternaście szkół podstawowych.

Szkoły prywatne i czarterowe

Manchester to obsługiwana przez trzy prywatne szkoły średnie:

• Trinity High School, prywatna rzymskokatolicka szkoła średnia
• Derryfield School, prywatna szkoła obsługująca klasy od szóstej do dwunastej
• Holy Family Academy, mała prywatna szkoła rzymskokatolicka działająca w klasach od siódmej do dwunastej

W mieście jest kilka szkół społecznych:

• Founders Academy, publiczna szkoła społeczna, która rozpoczęła się w roku szkolnym 2014-15 dla dzieci w klasach od 6 do 12
• Making Community Connections Charter School Manchester Campus, znana również jako MC2 (MC Squared), od 6 do Karta publiczna 12 klasy r school
• Mills Falls Charter School, publiczna szkoła czarterowa oferująca edukację Montessori od przedszkola do 6 klasy
• Polaris Charter School, publiczna szkoła czarterowa oferująca edukację na poziomie podstawowym
• Kreiva Academy, publiczna szkoła czarterowa w centrum Manchesteru dla klas od 6 do 12

Inne szkoły:

• Robert B. Jolicoeur School, prywatna szkoła specjalna
• Mount Zion Christian Schools, bezwyznaniowa, ewangelicka szkoła chrześcijańska prowadząca od przedszkola do dwunastej klasy
• Saint Benedict Academy, katolicka szkoła podstawowa obsługująca przedszkola do szóstej klasy (dawniej Saint Raphael School and Westside Regional Catholic School)
• Cardinal Lacroix School, katolicka szkoła podstawowa K-6, która łączy szkołę św. Antoniego i szkołę św. Kazimierza
• St. Catherine of Siena School, parafialna szkoła podstawowa dla dzieci w wieku przedszkolnym do 6 klasy.
• St. Józefa regionalnego gimnazjum katolickiego w klasach 7-8

Szkoły policealne

Okoliczne uczelnie wyższe, w których uczy się łącznie ponad 8 000 uczniów , obejmują:

• Uniwersytet Franklina Pierce'a, kampus filii w Manchesterze
• Granite State College, kampus filii Manchester
• Hellenic American University
• Manchester Community College
• Massachusetts College of Pharmacy and Health Sciences, Manchester, New Hampshire Secondary Campus
• New Hampshire Institute of Art (dawniej Manchester Institute of Arts and Sciences)
• Saint Anselm College, w sąsiedztwie Pinardville w sąsiednim mieście Goffstown, ale z adresem pocztowym i centralą telefoniczną w Manchesterze.
• Southern New Hampshire University na granicy Manchesteru i Hooksett
• Springfield College Manchester
• University of New Hampshire w Manchesterze, integralna uczelnia uniwersytetu of New Hampshire

Media

Miasto jest obsługiwane przez New Hampshire Union Leader (wcześniej Manchester Union Leader ), The Hippo i Manchester Ink Link .

Radio

Rynek radiowy w Manchesterze, obejmujący hrabstwo Hillsborough i części hrabstw Merrimack i Rockingham, jest domem dla następujących stacji radiowych FM:

• WEVS 88.3 / WEVO 89.1 (NPR), „New Hampshire Public Radio ”)
• WUMV 88.7 (muzyka ludowa, symulacja WUMB z Bostonu)
• WYDI 90.5 (chrześcijańska muzyka współczesna,„ Renew FM ”)
• WLMW 90.7 (programy religijne, „New Hampshire Family Radio”)
• WDER-FM 92.1 (programy chrześcijańskie, „Radio zmieniające życie”)
• W231BR (klasyczne hity, „Rewind 94,1” ")
• WZID 95.7 (współczesny dla dorosłych)
• WMLL 96.5 (klasyczne hity," 96.5 The Mill ")
• WOKQ 97,5 (muzyka country)
• WMVX 98.9 (klasyczne hity, „Valley 98.9”)
• WNNH 99.1 (klasyczne hity, „Frank 106,3 / 99,1”)
• WGIR-FM 101.1 (muzyka rockowa, „Rock 101”)
• W276BJ 103.1 (muzyka country, „103.1 the Outlaw”)
• WBNH-LP 105.1 (rock alternatywny, „Bedford 105-1”)
• WJYY 105,5 (najlepsze 40, „105-5 JYY”)
• WFNQ 106,3 (klasyczne hity, „ Frank 106.3 / 99.1 ")
• W295BL 106.9 (muzyka klasyczna, symulacja WCRB z Lowell, Massachusetts)
• WTPL 107,7 (wiadomości / rozmowy i sport," 107.7 The Pulse ")

Ponadto prawie wszystkie stacje z Bostonu można odbierać na całym rynku, a także niektóre stacje (w zależności od lokalizacji) z Worcester, wybrzeża i / lub regionu jezior.

Telewizja

Manchester znajduje się na północnym krańcu rynku telewizyjnego w Bostonie. Następujące stacje znajdują się w Greater Manchester:

Infrastruktura

Transport

Port lotniczy Manchester-Boston, czwarte co do wielkości lotnisko pasażerskie i trzecie co do wielkości lotnisko towarowe w Nowa Anglia służy miastu.

Autostrady międzystanowe 93 i 293 oraz FE Everett Turnpike to wielopasmowe autostrady łączące obszar metropolitalny z Concord i Białymi Górami na północy oraz Nashua i Boston na południu. NH 101 to czteropasmowa autostrada prowadząca na wschód z Manchesteru do Hampton Beach, łącząca miasto z południowo-wschodnią częścią stanu i wybrzeżem, a także Maine i Massachusetts North Shore przez Interstate 95. Na zachód od Manchesteru NH 101 to dwupasmowa autostrada służąca jako główna arteria do Keene, regionu Monadnock i innych punktów w południowo-zachodnim New Hampshire, ostatecznie łącząca się z NH 9 i granicą stanu z Vermont. Przez miasto przepływają także trasy 3A, 28, 28A i Bypass 28 w USA oraz trasy stanowe 3A, 28, 28A i Bypass 28.

Bezpośredni dostęp do autostrady z lotniskiem łączy Everett Turnpike na południe od miasta z regionalną trasą Manchester-Boston Lotnisko przez łącznik przez rzekę Merrimack, znaną jako Raymond Wieczorek Drive (na cześć byłego burmistrza Manchesteru, który przyczynił się do budowy drogi dojazdowej). Łącznik krzyżuje się również z autostradami U.S. 3 i NH 3A.

Manchester Transit Authority obsługuje kilka linii autobusowych w całym mieście i okolicach. Concord Coach i Boston Express świadczą usługi komunikacyjne do Bostonu i innych części stanu. Vermont Transit Lines (stowarzyszone z Greyhound Lines) ma linie do Montrealu. W 2008 roku Boston Express przeniósł się na przedmieścia Londonderry w stanie New Hampshire i obecnie świadczy ograniczone usługi do centrum Manchesteru.

W latach pięćdziesiątych z Manchesteru Union Station w kierunku północno-zachodnim kursowały liczne pociągi Boston i Maine Railroad. aż do Montrealu, na północ do Woodsville, na wschód do Portsmouth i na południe do Bostonu, między innymi Alouette i Ambassador (oba to pociągi Boston - Montreal). Ostatnie kursy odbywały się raz dziennie pociągiem między Bostonem a Concord; usługa ta zakończyła się w 1967 roku.

Możliwość powrotu pociągu, przy czym Manchester obsługiwany jest przez „Capital Corridor”, przedłużenie kolei podmiejskiej MBTA z jej obecnego końca w Lowell w stanie Massachusetts do Concord, który obejmowałby również przystanek na lotnisku Manchester-Boston Regional Airport, jest badany przez New Hampshire Rail Transit Authority i New Hampshire Department of Transportation, które otrzymały federalne fundusze na badanie i planowanie trasy. Trasa Capital Corridor jest również badana pod kątem możliwej przyszłej linii kolei dużych prędkości łączącej Montreal i Boston. Obszar Manchester-Nashua jest jednym z 40 największych obszarów metropolitalnych w Stanach Zjednoczonych bez usługi Amtrak.

Wraz z rozbudową autostrady międzystanowej 93 do ośmiu pasów z Salem do Manchesteru w trakcie budowy rezerwowana jest przestrzeń w mediana dla potencjalnych przyszłych usług podmiejskich lub lekkich kolei wzdłuż tego korytarza. Badanie tranzytu I-93 zasugerowało również przywrócenie usług w oddziale Manchester i Lawrence dla kolei podmiejskich i towarowych. Ten korytarz wspierałby transport kolejowy wraz z dojazdami, czego nie może zrobić kolejka lekka.

Pod koniec 2011 roku Dean Kamen, wynalazca Segwaya i właściciel kilku budynków w Millyard, a także współzałożyciel FIRST, zaproponował pętlę kolejową dla centrum miasta i Millyard. Odbyło się kilka spotkań z lokalnymi firmami i właścicielami nieruchomości, urzędnikami miejskimi i lokalnymi deweloperami, ale pomysł jest na wczesnym etapie koncepcyjnym.

Pętla kolejowa w centrum miasta, jeśli zostanie zatwierdzona przez radę burmistrza i radnych, miał około trzech mil długości. Pętla prowadziłaby od Manchester Millyards na południe przez około pół mili, a następnie skręcałaby przez Elm Street, rozdzielałaby się na dwie tory (druga prowadząca w kierunku regionalnego lotniska Manchester-Boston) i wspinałaby się na północ do Bridge Street, kończąc na Brady Sullivan Tower na północnym krańcu Elm Street.

Bezpieczeństwo publiczne

Organy ścigania są zapewniane przez Departament Policji w Manchesterze. Posterunek policji w Manchesterze znajduje się przy 405 Valley Street, na rogu Valley and Maple.

Departament Więziennictwa hrabstwa Hillsborough znajduje się pod adresem 445 Willow Street. W więzieniu przebywa średnio 500 osadzonych.

Manchester jest chroniony przez cały rok przez 200 opłacanych, zawodowych strażaków (komórka IAFF 856) ze straży pożarnej miasta Manchester. Departamentem kieruje szef wydziału, Daniel Goonan, jeden zastępca szefa i pięciu szefów okręgów. Straż pożarna w Manchesterze działa w dziesięciu remizach strażackich w całym mieście i obsługuje flotę aparatów strażackich składającą się z dziesięciu silników, czterech ciężarówek z drabiną (dwie obsadzone / dwie obsadzone przez silnik), jednego ratownika i jednego szefa okręgu (dwa jeśli pozwolenia na siłę roboczą). Straż pożarna w Manchesterze odpowiada na ponad 26 000 wezwań alarmowych rocznie.

Znane osoby

Miasta partnerskie

• Neustadt an der Weinstraße, Nadrenia-Palatynat, Niemcy
• Taichung, Tajwan
• Tel Awiw, Izrael
• Gweru, Zimbabwe

Galeria

• Granite Street (1900)

• Pomnik wojenny (1905)

• Dom generała Johna Starka ( 1906)

• Stara Centralna Remiza Strażacka (1907)

• Biblioteka Starego Miasta (1908)

• Bridge Street (1909)

• Pearl Street School (ok. 1910)

• Union Station (ok. 1914 r.)

• Pomnik żołnierzy hiszpańsko-amerykańskich wojennych (poświęcony w 1920 r.)

• Manchester jest siedzibą stanu rzymskokatolickiego Diecezja przy 153 Ash Street.

• Manchester NH Skyline (listopad 2014)

Granite Street (1900)

Pomnik wojenny (1905)

Dom generała Johna Starka (1906)

Old Central Fire Station (1907)

Old City Library (1 908)

Bridge Street (1909)

Pearl Street School (ok. 1910)

Union Station (ok. 1914)

Pomnik żołnierzy hiszpańsko-amerykańskich wojennych (poświęcony 1920)

Manchester jest siedzibą stanowej diecezji rzymskokatolickiej pod adresem 153 Ash Street.

Manchester NH Skyline (listopad 2014)