Magnitogorsk Rosja

Magnitogorsk

Magnitogorsk (rosyjski: Магнитогорск, IPA:, lit. miasto magnetycznej góry ) to miasto przemysłowe w obwodzie czelabińskim w Rosji, położone po wschodniej stronie skrajnego południowego zasięgu Uralu nad rzeką Ural. Jego populacja wynosi 407 775 (spis ludności z 2010 r.).

Został nazwany na cześć góry Magnitnaja, anomalii geologicznej, która kiedyś składała się prawie całkowicie z rudy żelaza, około 55% do 60% żelaza. Jest to drugie co do wielkości miasto w Rosji, które nie jest centrum administracyjnym żadnego podmiotu ani okręgu federalnego. Magnitogorsk obejmuje największą hutę żelaza i stali w kraju, Magnitogorsk Iron and Steel Works. Oficjalne motto miasta brzmi „Miejsce, w którym spotykają się Europa i Azja”, ponieważ miasto zajmuje ziemie zarówno w Europie, jak i Azji.

Spis treści

1 Historia
- 1.1 Późniejsze lata
2 Status administracyjny i miejski
3 Transport
4 Edukacja i kultura
5 sport
6 ekologia
7 klimat
8 miast bliźniaczych - miasta siostrzane
9 Referencje
- 9.1 Uwagi
- 9.2 Źródła
10 Dodatkowe informacje
11 Linki zewnętrzne

1.1 Późniejsze lata

9.1 Uwagi
9.2 Źródła

Historia

Magnitogorsk został założony w 1743 roku jako część linii fortów Orenburg zbudowanych za panowania cesarzowej Elżbiety. Do 1747 r. Osada rozrosła się na tyle, aby uzasadnić budowę małej drewnianej kaplicy nazwanej później „Kościołem Świętej Trójcy”.

Rosyjskie wydobycie rudy żelaza w tym regionie sięga 1752 r. przedsiębiorcy Tverdysh i Myasnikov postanowili zbadać wykonalność wydobycia na tym obszarze. Wykorzystali fakt, że góra Magnitnaya nie należała wtedy do nikogo; zabezpieczyli to dla siebie, zwracając się do cesarzowej Elżbiety. W 1759 r. Petycja została przyjęta i rozpoczęto produkcję rudy żelaza.

W latach trzydziestych XX wieku miasto uległo gwałtownym zmianom, kiedy zgodnie z planami pięcioletnimi Stalina Magnitogorsk miał stać się miastem jednego przemysłu. wzorowany na dwóch z najbardziej zaawansowanych wówczas miast w Stanach Zjednoczonych produkujących stal; Gary w stanie Indiana i Pittsburgh w Pensylwanii. W tym czasie setki zagranicznych ekspertów napłynęło, aby wdrożyć i pokierować pracami.

W 1928 roku do Cleveland w stanie Ohio przybyła radziecka delegacja, aby omówić z amerykańską firmą konsultingową Arthur G. McKee plan założenia w Magnitogorsk kopia huty stali US Steel w Gary. Umowa została zwiększona czterokrotnie i ostatecznie nowa fabryka miała zdolność produkcyjną przekraczającą cztery miliony ton rocznie.

Była to wizytówka radzieckiego osiągnięcia. Ogromne rezerwy rudy żelaza w tym regionie uczyniły z niego doskonałą lokalizację do budowy huty stali zdolnej rzucić wyzwanie swoim zachodnim rywalom. Jednak duża część siły roboczej, jako byli chłopi, miała zazwyczaj niewiele umiejętności przemysłowych i niewielkie doświadczenie w przemyśle. Aby rozwiązać te problemy, do kierowania pracami przybyło kilkuset zagranicznych specjalistów, w tym zespół architektów na czele z Niemcem Ernstem Mayem.

Zgodnie z pierwotnymi planami, miasto miało przebiegać zgodnie z linearnym układem miasta. , z rzędami podobnych dzielnic superbloków biegnących równolegle do fabryki, z oddzielającym je pasem zieleni lub pasem zieleni. Planiści dostosowaliby sferę życia i produkcji tak, aby zminimalizować niezbędny czas podróży: pracownicy przeważnie mieszkaliby w sektorze strefy mieszkaniowej najbliżej sektora branży przemysłowej, w której pracowali.

Jednak kiedy maj zakończył swoje plany dotyczące Magnitogorska, budowa zarówno fabryki, jak i mieszkań już się rozpoczęła. Rozległa fabryka i ogromne oczyszczające jeziora pozostawiły niewiele miejsca na rozwój, dlatego May musiał przeprojektować swoją osadę, aby pasowała do zmodyfikowanego miejsca. Ta modyfikacja sprawiła, że miasto było bardziej „linowe” niż liniowe. Chociaż obszar przemysłowy jest skoncentrowany na lewym brzegu Uralu, a większość osiedli znajduje się na jego prawym brzegu, mieszkańcy miasta są nadal narażeni na szkodliwe opary i dym fabryczny.

Książka Za Uralem , autorstwa Johna Scotta, dokumentuje rozwój przemysłowy Magnitogorsk w latach trzydziestych XX wieku. Scott omawia dynamiczny rozwój przemysłowy i społeczny podczas pierwszego pięcioletniego planu Stalina oraz narastającą paranoję reżimu radzieckiego poprzedzającą Wielką Czystkę pod koniec lat trzydziestych XX wieku.

W 1937 roku cudzoziemcom nakazano wyjechać, a Magnitogorsk zostało ogłoszone miastem zamkniętym. Niewiele jest wiarygodnych informacji na temat wydarzeń i rozwoju miasta w okresie zamkniętym.

Miasto odegrało ważną rolę podczas II wojny światowej, ponieważ dostarczyło dużo stali dla sowieckich działań wojennych i jego strategicznego położenia na wschód od Uralu uchroniło Magnitogorsk przed zajęciem przez wojska niemieckie.

Późniejsze lata

Podczas pierestrojki status miasta zamkniętego został zniesiony, a obcokrajowcy mogli ponownie odwiedzać miasto. Lata po pierestrojce przyniosły znaczącą zmianę w życiu miasta; Huta Żelaza i Stali została zreorganizowana jako spółka akcyjna Magnitogorsk Iron and Steel Works ( MISW lub MMK ), która pomogła w przebudowie linii kolejowej i budowie nowe lotnisko.

W związku z wyczerpywaniem się znacznych lokalnych rezerw rudy żelaza Magnitogorsk musi importować surowce ze złoża Sokolvsko-Sarbaisky w północnym Kazachstanie.

Status administracyjny i miejski
W ramach podziału administracyjnego jest zarejestrowane jako Miasto Magnitogorsk - jednostka administracyjna o statusie równym powiatom. Jako oddział miejski, miasto Magnitogorsk jest zarejestrowane jako Magnitogorsky Urban Okrug.

Transport

Miasto jest połączone międzynarodowym lotniskiem Magnitogorsk i linią kolejową. Transport publiczny obejmuje tramwaje, autobusy i taksówki. Miasto zajmuje 8.miejsce na świecie i drugie w Rosji pod względem korków samochodowych.

Edukacja i kultura

W Magnitogorsku znajdują się dwie uczelnie: Magnitogorsk State Technical University (MSTU) i Magnitogorsk State Conservatory (MSC). Magnitogorsk State University (MaSU), założony w 1932 roku, w 2013 roku został połączony z MSTU i przestał istnieć jako odrębny uniwersytet.

Istnieją również trzy teatry: Puszkin Drama Theatre (najstarszy w mieście), Dom Opery i Baletu oraz Teatr Lalek. Kościół Wniebowstąpienia Pańskiego został otwarty w 2004 roku.

Sport

Metallurg Magnitogorsk to drużyna hokejowa z siedzibą w Magnitogorsku, grająca w Kontinental Hockey League. Evgeni Malkin (ur. 1986) z Pittsburgh Penguins i Nikolai Kulemin (ur. 1986) z New York Islanders grali w klubie i obaj są tubylcami Magnitogorsk. Metallurg Magnitogorsk zdobył Puchar Gagarina w sezonie 2013-14 KHL i 2015-16 KHL.

Miejską drużyną piłkarską jest FC Magnitogorsk grający w Amatorskiej Lidze Piłkarskiej. Położone w pobliżu miasta Abzakovo jest popularną bazą narciarską zbudowaną przez MMK (patrz adres URL poniżej).

W mieście działa kilka klubów sportowych:

Ekologia

Magnitogorsk został wymieniony w ankiecie Blacksmith Institute z 2007 roku, obejmującej najbardziej zanieczyszczone miasta na świecie, umieszczając go na nieocenionej przez raport liście 25 najbardziej zanieczyszczonych miejsc spoza pierwszej dziesiątki. Zanieczyszczenia obejmują ołów, dwutlenek siarki, metale ciężkie i inne zanieczyszczenia powietrza. Według lokalnego szpitala tylko 1% wszystkich dzieci mieszkających w mieście jest w dobrym stanie zdrowia. Blacksmith Institute podaje, że według raportu lokalnej gazety „tylko 28% niemowląt urodzonych w 1992 roku było zdrowych, a tylko 27% miało zdrowe matki”. Jednak według Blacksmith Institute kierownicy zakładów zmodernizowali w ostatnich latach większość swojego sprzętu, a emisje zostały zmniejszone o około 60%.

Klimat

Magnitogorsk ma wyraźny czterosezon wilgotny klimat kontynentalny (Dfb) podobny do tych występujących na równinach północnoamerykańskich z cieplejszymi latami niż klimat subarktyczny (Dfc), ale ze stosunkowo surowymi zimami na szerokości geograficznej. Ten typ klimatu jest typowy dla południowo-rosyjskich obszarów z dala od dużych zbiorników wodnych. Średni lipcowy maksimum to około 25 ° C (77 ° F) z najniższymi wartościami 13 ° C (55 ° F), a styczniowe średnie wahają się od -10 ° C (14 ° F) w ciągu dnia do -18 ° C (0 ° F). F) w średnio niskim. Temperatury zbliżające się do 34 ° C (93 ° F) lub powyżej były mierzone od maja do września, z prawdziwymi silnymi mrozami poniżej -36 ° C (-33 ° F) były mierzone we wszystkich pozostałych miesiącach, z wyjątkiem przejściowych miesięcy kwietnia i października.