Prowincja Jeju

Prowincja Czedżu, oficjalnie Specjalna Prowincja Samorządna Czedżu, jest jedną z dziewięciu prowincji Korei Południowej. Prowincja znajduje się na wyspie Jeju (koreański: 제주도; RR: Jejudo ; koreańska wymowa:), dawniej transliterowana jako Cheju lub Cheju Do, największa wyspa w kraju. Wcześniej był znany Europejczykom jako Quelpart, a podczas japońskiej okupacji jako Saishū. Wyspa leży w Cieśninie Koreańskiej, na południowy zachód od prowincji Jeolla Południowa, której była częścią, zanim stała się oddzielną prowincją w 1946 roku. Jej stolicą jest miasto Jeju i jest domem dla najwyższej góry Korei Południowej, Mt. Halla.

Spis treści

• 1 Historia
  • 1.1 Wczesna historia
  • 1.2 Historia współczesna
    • 1.2.1 Okupacja japońska
    • 1.2.2 Powstanie Jeju, 1948
    • 1.2.3 Światowe dziedzictwo
• 2 Podziały administracyjne
  • 2.1 Historyczne
  • 2.2 Nowoczesne
  • 2.3 Obecnie
    • 2.3.1 Nazewnictwo
    • 2.3.2 Okręgi wyborcze Zgromadzenia Narodowego
  • 2.4 Miasta
  • 2.5 Symbole
• 3 Społeczeństwo i kultura
  • 3.1 Kontrowersje
    • 3.1.1 Napływ chińskich turystów i programistów
    • 3.1.2 Baza Marynarki Wojennej Jeju
• 4 Religia
• 5 Sport
  • 5.1 Zawody międzynarodowe
  • 5.2 Związek piłkarski
• 6 Kuchnia
• 7 Mity i legendy
• 8 Ekonomia
• 9 Turystyka
  • 9.1 Atrakcje turystyczne
  • 9,2 Polityka wizowa
• 10 mediów
• 11 prowincje siostrzane
• 12 Zobacz także
• 13 Uwagi i referencje
• 14 Linki zewnętrzne

• 1. 1 Wczesna historia
• 1.2 Historia współczesna
  • 1.2.1 Okupacja japońska
  • 1.2.2 Powstanie Jeju, 1948
  • 1.2.3 Światowe dziedzictwo

• 1.2.1 Okupacja japońska
• 1.2.2 Powstanie Jeju, 1948
• 1.2. 3 Światowe dziedzictwo

• 2.1 Historyczne
• 2.2 Nowoczesne
• 2.3 Obecnie
  • 2.3.1 Nazewnictwo
  • 2.3.2 Okręgi wyborcze Zgromadzenia Narodowego
• 2.4 Miasta
• 2.5 Symbole

• 2.3.1 Nazewnictwo
• 2.3.2 Okręgi wyborcze Zgromadzenia Narodowego

• 3.1 Kontrowersje
  • 3.1.1 Napływ chińskich turystów i deweloperów
  • 3.1.2 Baza Marynarki Wojennej Jeju

• 3.1.1 Napływ chińskich turystów i programistów
• 3.1 .2 Baza Marynarki Wojennej Jeju

• 5.1 Zawody międzynarodowe
• 5.2 Związek piłkarski

• 9.1 Atrakcje turystyczne
• 9.2 Polityka wizowa

Historia

Wczesna historia

Według legendy z Samseong wyłoniło się trzech półbogów , który podobno znajdował się na północnych zboczach Mt. Halla i stali się przodkami ludu Jeju, którzy założyli Królestwo Tamna.

Twierdzono również, że trzej bracia, w tym Ko-hu, byli 15 potomkami Koulli, jednego z przodków z jeju, zostali przyjęci przez dwór Silla, w którym to czasie imię Tamna zostało oficjalnie uznane, podczas gdy oficjalne stanowiska rządowe Komendanta, Księcia i Gubernatora zostały nadane przez sąd trzem. Jednak nie ma konkretnych dowodów na to, kiedy pojawiły się „Trzy Imiona” (Samseong-Ko, Yang i Pu) ani dokładnej daty, kiedy Ko-hu i jego bracia zostali przyjęci przez Sillę. Można przypuszczać, że okres założycielski „trzech imion” miał miejsce w okresie Trzech Królestw (Goguryeo, Baekje i Silla) na kontynencie Korei.

Taejo, założyciel Goryeo, próbował ustanowić ten sam związek między Goryeo i Tamną, tak jak Tamna z Sillą. Tamna odmówiła przyjęcia tego stanowiska, a sąd Goryeo wysłał wojska, aby zmusić Tamnę do poddania się. Ko ja-gyeon, wódz Tamna, poddał się Goryeo w 938 i wysłał swojego syna, księcia Mallo, na dwór Goryeo jako faktycznego zakładnika. W 1105 r. (10 rok króla Sukjonga) dwór Goryeo zniósł nazwę Takna, która była używana do tego czasu i od tego roku wyspa była znana jako „Tamna-gun” (dystrykt), a urzędnicy Goryeo byli wysłany, by zająć się sprawami wyspy.

Kraj Tamna został zmieniony na hrabstwo Tamna w 1153 r., za panowania króla Uijong i Choi Cheok-kyeong został wysłany jako Tamna-Myeong lub wódz Tamna. Za panowania Gojonga z Goryeo, Tamna została przemianowana na „Jeju”, co oznacza „prowincja za morzem”.: 93

W 1271 roku generał Kim Tong-jeong uciekł z resztkami sił Sambyeolcho z Jindo i zbudowali Twierdzę Hangpadu w Kwiil-chon, skąd kontynuowali walkę z połączoną armią koreańsko-mongolską, ale w ciągu dwóch lat, w obliczu armii wroga liczącej ponad 10 000 żołnierzy, Sambyeolcho zostało unicestwione.

Podczas dynastii Joseon (1392-1910) mieszkańcy Czedżu byli traktowani jak obcokrajowcy, a Czedżu uważano za miejsce hodowli koni i wygnanie dla więźniów politycznych .:95 W XVII wieku Injo z Joseon wydał edykt zakazujący mieszkańcom wysp z podróży na kontynent Korei. 95 W konsekwencji mieszkańcy wyspy Jeju zorganizowali kilka poważnych powstań, w tym powstanie Kang Je Geom (1862), Bang Seong Chil Rebellion (1898) i Lee Jae Su Rebellion (1901) .: 95

Historia nowożytna

W 1910 roku Japonia zaanektowała Koreę, w tym Dżedżu, rozpoczynając okres trudności i niedostatku mieszkańców wysp, z których wielu zmuszonych było podróżować do pracy na kontynent lub do Japonii. : 99 Mieszkańcy Jeju byli aktywni w koreańskim ruchu niepodległościowym w okresie rządów Japonii.: 100 W Dżedżu szczyt oporu nastąpił w latach 1931–32, kiedy haenyeo („kobiety morza”) z sześciu we wschodnich wioskach rozpoczęły się protesty przeciwko kontrolowanemu przez Japonię Stowarzyszeniu Nurków .:101 Zanim było brutalnie sprzymierzeńca zmiażdżony, protesty rozprzestrzeniły się i ostatecznie 17 000 osób wzięło udział, a ponad 100 zostało aresztowanych w największym koreańskim ruchu protestacyjnym, jaki kiedykolwiek kierowany był przez kobiety i pracowników rybołówstwa .:101

3 kwietnia 1948 r., na tle trwającego ideologiczna walka o kontrolę nad Koreą i różnorodne pretensje wyspiarzy do lokalnych władz, wielu komunistycznych sympatyków na wyspie zaatakowało posterunki policji i biura rządowe. Brutalne i często masowe stłumienie lewicowego buntu doprowadziło do śmierci dziesiątków tysięcy mieszkańców wsi i komunistycznych radykałów oraz uwięzienia kolejnych tysięcy w obozach dla internowanych.

Chociaż twierdzi się, że rząd USA nadzorował i wspierał działania „antykomunistyczne” administracyjnie, jeśli nie otwarcie w terenie, należy jeszcze dokonać walidacji. W tym czasie Stany Zjednoczone były mocno zaangażowane w operacje przeciw powstaniu w całej Korei, co doprowadziło do wojny koreańskiej i zaangażowania ONZ. Podobnie Północno-Zachodnia Liga Młodzieży, sponsorowana przez rząd koreański grupa strażników składająca się z uchodźców, którzy uciekli z Korei Północnej, aktywnie represjonowała wszystkich „sympatyków komunistów”, prowadząc kampanię strzelania do każdego wchodzącego lub opuszczającego „strefę wroga” prezydenta. oraz stosowanie otwartej, zbrojnej przemocy i tego, co dziś można by nazwać działalnością terrorystyczną. Doprowadziło to do śmierci setek wyspiarzy, a wielu innych wyspiarzy było gwałconych i torturowanych. Uważa się, że nietolerancja ze strony urzędników Korei kontynentalnej wobec wyspiarzy, sponsorowana przez rząd i organizację izolacja wyspy oraz pogłoski o ukrywaniu dowodów łączących stłumaczy rebelii z obcymi mocarstwami oraz ludzi, którzy pozostali bez ścigania, są główną przyczyną ignorancji publicznej zabezpieczając się przed zaprzeczeniem ludobójstwa dokonanego 3 kwietnia 1948 roku na Cheju-do. Film dokumentalny BBC i PBS, Korea: The Unknown War oraz wiele działań i publikacji, w tym Sun-i Samch'on autorstwa Hyun Ki Young, autorstwa organizacji i osób z Cheju-do i całego świat nadal próbuje rzucić światło na to wydarzenie. Powstanie stało się symbolem niepodległości Jeju od Półwyspu Koreańskiego.

Prowincjonalny budynek administracyjny został doszczętnie spalony we wrześniu 1948 roku, a nowy budynek ukończono w grudniu 1952 roku w ciągu 1 do 2 dong.

Jeju Volcanic Island and Lava Tubes, jednogłośnie na 31. Komitecie Światowego Dziedzictwa 27 czerwca 2007 r., została wpisana na listę światowego dziedzictwa.

Podział administracyjny

Historyczne

W 1273 r. Mongolska dynastia Yuan ustanowiła na wyspie wojskowego namiestnika i przez prawie sto lat wyspa znajdowała się pod całkowitą kontrolą tych gubernatorów.

Podczas dynastia Joseon, wszystkie prawa administracyjne i systemy wyspy Jeju, która do tej pory utrzymywała pewną niezależność, zostały wchłonięte przez scentralizowaną formę rządu ustanowioną przez Joseon.

W 1402 roku tytuły dowódcy i Prince zostały zniesione. W 1416 roku wyspa została podzielona na trzy główne okręgi administracyjne: Obszar leżący ogólnie na północ od Mt. Na czele Halli stał „Moksa”, czyli sędzia hrabstwa, podczas gdy wschodni obszar hrabstwa Jeongui (dzisiejsza wioska ludowa Seongeup) i południowo-zachodni obszar hrabstwa Daejeong (dzisiejsze Moseulpo, Daejeong-eup i góra Sanbang) były na czele. przez Hyeon-gam (także sędzia hrabstwa).

W sierpniu 1864 r. zarówno hieony Jeongui, jak i Daejeong zostały usunięte spod kontroli „moksa” na północ od góry w dzisiejszym obszarze Jeju-si i zostały przemianowane na „Gun” (hrabstwo) i przeszedł pod bezpośrednią kontrolę Gwanchalsa (gubernatora) prowincji Jeolla. Z powodu sporu między tymi „Guns” a „moksą” Czedżu, system został zniesiony w styczniu 1880 r., A dwa „Guns” „ponownie zmieniono na„ hyeon ”.

W 1895 roku Jeju-mok został zmieniony na Jeju-Bu z gubernatorem (Gwanchalsa) i wicegubernatorem (Chamsagwan) oraz nowo utworzoną agencją policji, podczas gdy w Jeongui i Daejeong biura 'Gunsu' (hrabstwo szef) zostały przywrócone. Już w następnym roku urząd „Gunsu” został zniesiony, a stary system został przywrócony.

Następnie w 1906 roku, całkowicie znosząc system Moksa, przyjęto system Gunsu lub naczelnika hrabstwa. W 1910 roku Jeongui i Daejeong zostały włączone do Jeju gun, podczas gdy Chuja-myeon znalazło się pod jurysdykcją Wando-gun, części prowincji South Jeolla.

Nowoczesna

Japonia zaanektowała Koreę w 1910. W 1915 r. gun lub system okręgowy, który został przyjęty w 1906 r., Został zniesiony, a wyspa Jeju została wyznaczona jako część systemu „wysp” i nazwana Jeju myeon w prowincji South Jeolla. W 1931 roku Jeju-myeon został podniesiony do rangi Jeju-eup lub „miasteczka”, co dało wyspie jedno miasteczko (dzisiejszy obszar Jeju-si) i 12 „mejonów”. W 1945 roku Japonia zrzekła się zwierzchnictwa nad Koreą, a 1 września 1955 roku miasto Jeju otrzymało status miasta z 40 okręgami administracyjnymi, które 1 stycznia 1962 roku zostały zredukowane do 14 okręgów. W dniu 8 lipca 1956 roku, Seogwi, Daejeong i Hallim-myeons zostały podniesione do statusu miasteczek, podczas gdy południowo-zachodnia część Hallim Township została oddzielona i nowo wyznaczona jako okręg Hankyeong (myeon), co dało prowincji jedno miasto, dwa hrabstwa, trzy miasta i 10 milionów lat lub dzielnice z 14 okręgami w mieście Jeju. 23 maja 1979 r. Nastąpiła restrukturyzacja okręgów Jeju-si i dodanie trzech kolejnych, dając 17 okręgów.

W marcu 1980 r. Rozpoczęto budowę nowego biura prowincjonalnego w Yeon-dong w Jeju-si, aw grudniu tego roku cztery myeon Aewol, Gujwa, Namwon i Seongsan zostały podniesione do rangi miasteczek, dając obszarowi administracyjnemu jedno miasto, dwa powiaty, siedem miasteczek, sześć okręgów, a w obrębie Jeju-si 17 okręgi.

W 1981 roku rozwój kompleksu turystycznego Jungmun doprowadził do zjednoczenia miasteczka Seogwi i Jungmun-myeon (dystryktu) w jeden jako Seogwipo-si składający się z 12 okręgów (dong), dając prowincji dwa miasta, dwa powiaty, sześć gmin, pięć powiatów i 29 okręgów. W dniu 1 października 1983 r. Oddział Samdo w Jeju-si został podzielony na dwa okręgi, co daje łącznie 30 okręgów w prowincji.

Oddział Yongdam w Jeju-si został przekształcony w oddział Yongdam i drugi w Yongdam 1 października 1985 r. 1 kwietnia 1986 r. Jocheon myeon (dystrykt) został podniesiony do rangi Township, a gmina Yeonpyeong-ri Gujwa została podniesiona do statusu dystryktu Udo (myeon). Obszar prowincji administrował obecnie 2 miastami, 2 powiatami, 7 gminami, 5 powiatami i 31 okręgami, stan województwa na dzień 3 grudnia 1996 roku.

Obecnie

Do 2005 roku, Prowincja Czedżu została podzielona odpowiednio na dwa miasta ( si ), Czedżu i Seogwipo oraz dwa okręgi ( gun ), Bukjeju (północne Jeju) i Namjeju (południowe Jeju) . Te dwa miasta zostały dodatkowo podzielone na trzydzieści jeden dzielnic ( dong ). Z drugiej strony oba powiaty zostały podzielone na siedem miast ( eup ) i pięć dzielnic ( myeon ). Siedem miast i pięć dzielnic zostało następnie podzielonych na 551 wiosek ( ri ).

W 2005 roku mieszkańcy Czedżu zatwierdzili w referendum propozycję połączenia hrabstwa Bukjeju z miastem Jeju, i Namjeju County w Seogwipo City. Od 1 lipca 2006 r. Prowincja została również przemianowana na Specjalną Samorządną Prowincję Jeju z dwoma mniejszymi pododdziałami: Miasto Jeju i miasto Seogwipo. Oprócz zmiany nazwy, prowincja otrzymała szerokie uprawnienia administracyjne, które wcześniej były zarezerwowane dla rządu centralnego. Jest to część planu przekształcenia Jeju w „Wolne Międzynarodowe Miasto”.

Jeju, 1 lipca 2006 roku, zostało przekształcone w pierwszą i jedyną samorządną Prowincję Korei Południowej.

W języku koreańskim do to transkrypcja fonetyczna dwóch różnych znaków hanja (chińskich) oznaczających „wyspę” (島) i „prowincję” (道). Jednak Jejudo ogólnie odnosi się do wyspy, podczas gdy Jeju-do odnosi się do rządowej jednostki administracyjnej. Poniższa tabela zawiera również nazwę Jeju City, stolicy prowincji.

Jeju jest reprezentowane przez 3 okręgi wyborcze Zgromadzenia Narodowego Korei Południowej: Jeju-gap, Jeju-eul (w Jeju) i Seogwipo .

Miasta

Symbole

• Prowincjonalny kwiat: rododendron ( Rhododendron Weyrichii / Max (Chamkkot) )
• Drzewo prowincjonalne: Laurel kamfory ( Cinnamomum camphora siebold / Noknamu)
• Ptak prowincjonalny: Dzięcioł ( Dendrocopos leucotos quelpartensis )

Społeczeństwo i kultura

Ze względu na względną izolację wyspy, mieszkańcy Jeju rozwinęli kulturę i język odmienny od kultury i języka Korei kontynentalnej. Jeju jest domem dla tysięcy lokalnych legend. Być może najbardziej wyrazistym artefaktem kulturowym jest wszechobecny dol hareubang („kamienny dziadek”) wyrzeźbiony z bloku bazaltu.

Innym odrębnym aspektem Czedżu jest matriarchalna struktura rodziny. zwłaszcza w Udo i Mara, ale występuje również w pozostałej części prowincji. Najbardziej znany tego przykład można znaleźć wśród haenyeo („kobiet morza”), które często były głowami rodzin, ponieważ kontrolowały dochody. Zarabiali na życie ze swobodnego nurkowania, często przez cały rok w dość zimnej wodzie bez sprzętu do nurkowania, w celu zbierania uchodźców, konszów i niezliczonych innych produktów morskich. Uważa się, że kobiety lepiej spędzają cały dzień na nurkowaniu w głębokich wodach, ponieważ lepiej znoszą zimno. We wczesnych latach sześćdziesiątych 21% kobiet na wyspie było wolnymi nurkami, co stanowiło 60% dochodów z rybołówstwa na wyspie. Jednak z powodu szybkiego rozwoju gospodarczego i modernizacji od 2014 r. Tylko około 4500 haenyeo, większość w wieku powyżej 60 lat, nadal aktywnie działało.

Bangsatap to małe, okrągłe wieże wykonane z wielu kamieni. Istnieje wiele Bangsataps i są one widoczne na wsi w Jeju. Ludzie zwykle gromadzą wiele kamieni, tworząc kształt przypominający wieżę, aby uchronić się przed nieszczęściem w swojej wiosce. Zbudowali Bangsatap zgodnie z teorią wróżenia, ponieważ uważają, że geografia jest bardzo ważna w wyborze odpowiedniego dla nich miejsca. Jest to również dobry przykład do zademonstrowania wiary religijnej na wyspie Jeju, ponieważ jest to przedmiot, w który ludzie pokładają wiarę: ludzie wkładają wiosło ryżowe do Bangsatap, aby zebrać jak najwięcej pieniędzy, a także żelazny garnek, aby przezwyciężyć katastrofę i walczyć z ogniem w ich wiosce. Nikt tego nie wie, kiedy Bangsatap został zbudowany w porównaniu z rokiem poprzednim.

Kontrowersje

W ostatnich latach prowincja Czedżu stała się popularnym celem podróży chińskich turystów i deweloperów komercyjnych. Ci Chińczycy są zachęcani do podróżowania do Jeju z wielu powodów, w tym bliskości wyspy do Chin (zaledwie dwie godziny lotu z Pekinu), polityki Jeju umożliwiającej obcokrajowcom podróżowanie do Jeju bez wizy oraz chęci przyznać chińskim właścicielom kondominium status stałego rezydenta. Dzięki tej atrakcyjnej polityce obecność chińskich obywateli na Jeju dramatycznie wzrosła. Według New York Times , prawie połowa z 6,1 miliona chińskich turystów, którzy odwiedzili Koreę Południową w zeszłym roku, odwiedziła Jeju, co oznacza pięciokrotny wzrost w porównaniu z 2011 r. Ponadto Chińczycy mają obecnie 2050 akrów (830 ha) na Jeju z zaledwie pięciu akrów w 2009 roku.

Chociaż może to być korzystne dla gospodarki Jeju, to zjawisko to niepokoi wielu mieszkańców Jeju. Mając wciąż w pamięci dziedzictwo japońskiej okupacji, niektórzy mieszkańcy Jeju obawiają się, że ich dom na wyspie zamienia się teraz w „chińską kolonię”. Obawy te potęguje zwiększona aktywność militarna Chin na morzach wschodnich i południowochińskich oraz rosnąca zależność gospodarcza Korei Południowej od Chin.

Do innych codziennych obaw należy fakt, że podczas gdy Chińczycy z pewnością wydają dużo pieniędzy na Jeju, większość pieniędzy jest wydawana w restauracjach i hotelach należących do Chińczyków, a nie do mieszkańców Czedżu. Podobnie, niektórzy mieszkańcy wyrażali złość z powodu chińskich hoteli i kasyn pojawiających się w pobliżu szkół. W niedawnym sondażu 68% mieszkańców Jeju stwierdziło, że napływ chińskich turystów nie pomógł jej w rozwoju. Uczucie wielu mieszkańców Jeju, że Chińczycy nie szanują Korei Południowej ani lokalnych zwyczajów, doprowadziło do częstych starć między miejscowymi a chińskimi turystami w barach i sklepach.

W czerwcu 2007 roku rząd Korei Południowej wybrał Gangjeong, wioska na południowym wybrzeżu wyspy, będąca siedzibą kontrowersyjnej bazy morskiej o wartości 970 milionów dolarów. Mieszkańcy wioski protestowali i złożyli pozwy, aby spróbować zablokować budowę i szeroko nagłośnili swój sprzeciw.

Religia

Religia w Jeju (2005)

Według spisu w 2005 roku 32,7% mieszkańców Jeju wyznaje buddyzm, a 17,5% chrześcijaństwo (10,3% protestantyzm i 7,2% katolicyzm). 49,8% ludności w większości nie jest religijna lub wyznaje koreański szamanizm.

Sport

Międzynarodowe zawody

Wyspa Jeju była jednym z miast-gospodarzy 2002 roku Mistrzostwa Świata FIFA, z meczami odbywającymi się na stadionie Pucharu Świata w Jeju. Miasto Jeju było gospodarzem Mistrzostw Świata Kobiet w boksie AIBA 2014 w Halla Gymnasium.

Związek piłkarski

Jeju United to jedyny profesjonalny klub sportowy w Jeju-do. Jeju United zajęła drugie miejsce w Lidze K w 2010 roku. Jeju-do organizuje słynny turniej piłkarski, który rozpoczął się w 1971 roku.

Kuchnia

Wyspa Jeju to najbardziej wysunięta na południe i największa wyspa odizolowana od Półwyspu Koreańskiego. Ze względu na brak słodkiej wody uprawa niełuskana prowadzona jest jedynie na niewielką skalę, przy czym główną cechą rolnictwa jest uprawa zbóż, takich jak proso, proso jęczmienne, gryka i jęczmień. Dlatego tradycyjny posiłek Jeju składa się zazwyczaj z japgokbap , czyli miski gotowanych na parze wielu ziaren jako dania głównego, z soloną suszoną rybą zwaną jaban jako banchan (przystawki) i zupę na bazie doenjang (pasty sojowej), na przykład baechuguk z kapusty napa, kongnipguk z liści soi lub muguk z rzodkiewką. Dania z czedżu są przygotowywane z prostych składników, a ich smak jest ogólnie słony.

Surowe owoce morza zwane motyką są powszechnie spożywane jako część posiłku. Ciepła pogoda wpływa na kuchnię Czedżu, ponieważ gimjang , przygotowując kimchi późną jesienią do spożycia na zimę, nie jest w Czedżu tak jak w innych prowincjach potrzebny. Tylko niewielka ilość kimchi jest marynowana przez mieszkańców Jeju. Reprezentatywnymi daniami głównymi kuchni Czedżu są owsianka z ryb, owoców morza, wodorostów lub grzybów. Przykłady obejmują jeonbokjuk wykonane z abalone, okdomjuk wykonane z czerwonego kafelka, gejuk wykonane z krabów, gingijuk wykonane z małych kraby zwane bangge ( Helice tridens ), maeyeoksae juk zrobione z młodym miyeok (미역) (wakame) i chogijuk wykonane z shiitake.

Gamgyul to odmiana pomarańczy podobna do mandarynki lub mandarynki, powszechnie zbierana na wyspie Jeju. Czarna świnia to także rarytas na wyspie. Czarne świnie słyną z czarnych włosów i mięsa ze względu na jego gumowatą konsystencję. Mięso jest pożywne i nie ma wyjątkowego zapachu wieprzowiny. Inne godne uwagi cechy czarnych świń to ich długie pyski, wąskie pyski i małe, stojące uszy. Mięso końskie jest również przysmakiem wyspy.

Mity i legendy

W prowincji Jeju szczególnie rozpowszechnione są liczne mitologiczne opowieści i legendy; obejmuje je słowo yetmal (koreański: 옛말 oznacza „stary język”), odpowiadające za przekazanie całości istoty mitu lub opowieści ludowej, które w większości przypadków występuje w formie przysłowia lub stwierdzenia filozoficznego. Wspomniane historie pozostają upowszechniane w formie prozy między mówcą a słuchaczem, stanowiąc tradycję ustną; każda historia zawiera element prawdy pochodzący z wydarzeń w prowincji Jeju. O. Ta fikcyjna opowieść może być literaturą ustną, ale z punktu widzenia ideologicznego historia staje się również filozofią. Na podstawie powyższego historie te można zaklasyfikować jako przysłowia, stwierdzenia filozoficzne lub folklor wywodzący się z historii wyspy.

Charakterystyczne cechy historii prowincji Jeju można odnaleźć w postaci i legenda historyczna; na przykład w legendzie Ahunahopgol (koreański: 아흔 아홉 골 전설, czyli „mit 99 kanionów”) pozostają uwidocznione okoliczności historyczne odpowiadające za brak osób z talentem przywódczym, wyrażające geometryczne przeznaczenie perspektywiczny. Legendy historyczne prowincji dotyczyły generalnie jednostki o szczególnej sile; jednak ograniczenia wyspy pozostają przedstawione w formie alternatywy dla bohatera, głodującego silnego mężczyzny. Podstawowym przykładem pozostaje legenda malmurlee (koreański: 말머리 전설, „głowa konia”); Ten rodzaj historii pokazuje ograniczenia mieszkańców prowincji, gdzie główna postać urodziła się jako silny bohater, jak wspomniano wcześniej, ale pozostaje niezdolna do przezwyciężenia historycznej izolacji.

Szczególny przykład mitologii w prowincja pozostaje mitem Seolmundae Halmang , dobrze znanej w Jeju; zgodnie z tym mitem Seolmundae Halmang („babcia Seolmundae”) mogła jednym krokiem dotrzeć z Seongsan Ilchulbong („Sunrise Peak”, wulkanicznego stożka tufowego na wybrzeżu wyspy Jeju) na wyspę Guan Tal w Aewol-eup i na górę Halla w ciągu 2 kroków. Była bardzo silna, opętała 500 dzieci i zbudowała górę Halla z siedmioma gałkami ziemi. Pewnego dnia Seolmundae Halmang robiła zupę dla swoich synów, gdy polowali; kiedy ich nie było, wpadła do garnka i utonęła. Po powrocie łapczywie jedli zupę, nie wiedząc, że zawiera ich matkę; jednak najmłodszy syn wiedział, informując resztę rodziny, a cała rodzina płakała i zamieniała się w 500 kamieni w ich miejsce.

Ekonomia

Gospodarka Czedżu była tradycyjnie wspierana przez przemysł podstawowy, rolnictwo i rybołówstwo, ale turystyka odgrywa coraz ważniejszą rolę, ponieważ wyspa jest odwiedzana przez dziesięć milionów turystów rocznie. Są to głównie mieszkańcy Korei kontynentalnej, ale od początku dekady 2010 przybyły setki tysięcy chińskich turystów i ich liczba rośnie.

W 2006 roku prognozowano, że PKB tej prowincji wyniesie 8,5 biliona wonów ( około 8,5 mld USD), około 15 mln wonów na mieszkańca. Prognozowano, że budżet rządu prowincji na 2006 r. Wyniesie 1,1 bln wonów, co oznacza wzrost o 10% w stosunku do 2005 r.

Jeju jest również siedzibą kluczowych funkcji Daum Communications, wiodącej koreańskiej strony internetowej i wyłącznego właściciela Lycos do sierpnia 2010.

Jeju słynie również z organizacji wielu konferencji i spotkań międzynarodowych, w tym Światowej Konferencji Skautowej w lipcu 2008. Jeju posiada własne międzynarodowe centrum kongresowe ICC Jeju. Szczyt Pamiątkowy ASEAN-KOREA 2009 odbył się w ICC Jeju.

W 2010 roku południowokoreański rząd federalny zlecił Wyspie Jeju rozwój jako miejsce międzynarodowych spotkań, zachęt, konferencji, wystaw i od tego czasu wyspa była gospodarzem wielu znaczących wydarzeń, takich jak zachęta dla 10 000 pasażerów China Baozhen Group i 8 000 pasażerów Amway South Korean. W 2010 roku w ośrodku odbyło się 67 wydarzeń, co umożliwiło mu zajęcie 27. miejsca na świecie i siódmego w Azji w rankingu UIA światowych miejsc spotkań.

Turystyka

Turystyka zajmuje znaczną część Gospodarka Jeju. Umiarkowany klimat, naturalne krajobrazy i plaże Czedżu sprawiają, że jest to popularne miejsce turystyczne dla mieszkańców Korei Południowej, a także turystów z innych części Azji Wschodniej. Najpopularniejszymi miejscami turystycznymi na wyspie są wodospady Cheonjeyeon i Cheonjiyeon, góra Halla, jaskinia Hyeobje i wyspa Hyeongje. W Czedżu jest wiele sportów rekreacyjnych, w których turyści mogą uczestniczyć, w tym golf, jazda konna, polowanie, wędkarstwo, wspinaczka górska itp. W zależności od sezonu, w Jeju odbywa się wiele festiwali dla turystów, w tym zawody pływania z pingwinami zimą, kwitnienie wiśni wiosenny festiwal, letnia noc na plaży latem, a jesienią święto koni w Jeju. Dla większości turystów ruch do iz wyspy odbywa się głównie przez międzynarodowe lotnisko Jeju, a transport na wyspie odbywa się wypożyczonymi samochodami. Niektóre lokalne produkty są popularne wśród turystów, w tym specjalne ryby kaflowe Czedżu i pomarańcze mandarynki, a także pamiątki i sklepy wolnocłowe.

Jeju została wybrana jako jeden z Nowych 7 Cudów Natury dzięki Nowej Siedmiu Kampania Wonders of Nature Fundacji New7Wonders. Kampania zebrała setki milionów głosów, a siedem najważniejszych cudów zostało ogłoszonych 11/11/11.

Muzea na wyspie to m.in. Muzeum Komputerowe Nexon.

Atrakcje turystyczne

Hallim Park to jedna z najstarszych i najpopularniejszych atrakcji turystycznych na Jeju. Znajduje się na zachodnim wybrzeżu.

Na wyspie co roku odbywa się festiwal pożarów, który wynika ze zwyczaju usuwania szkodliwych owadów i starej trawy z wiosek zimą. Święto ognia odbywa się piętnastego dnia pierwszego miesiąca księżycowego. Dal-gip (aby zebrać dużo drewna) jest spalany, gdy księżyc wschodzi, modląc się o dobre zbiory i składając dobre życzenia. Tradycyjne potrawy z Czedżu są spożywane w miejscu festiwalu. Ten festiwal odbył się 13 razy do 2009 roku. "Jeju Jeongwol Daeboreum Fire Festival" rozpoczął się w 1997 roku i stał się wiodącym festiwalem w Jeju. Odbywa się to w Saebyeol Oreum w Bongseong ri, Aewol Eup. Podróż samochodem z międzynarodowego lotniska Jeju zajmuje do 25 minut. Mieszkańcy Czedżu dokładają wszelkich starań, aby przygotować Festiwal Ognia, aby przekazać, rozwinąć i ostatecznie rozwinąć branding unikalnych zasobów kultury ludowej Jeju.

Saebyeol oreum ma charakterystyczne cechy złożonego wulkanu. Ma krater w kształcie podkowy, który jest bardzo szeroki i lekko rozszczepiony. Wznosi się wysoko, a małe szczyty tworzą owal od szczytu południowego do północno-zachodniego. Skala jest nad poziomem morza 519,3 m (1704 ft), wysokość 119 m (390 ft), obwód 2713 m (8901 ft), powierzchnia 522216 m2 (0.201629 2). Saebyeol oreum jest średniej wielkości spośród 360 oreum na wyspie Jeju. Nazwa pochodzi od powiedzenia „jaśnieje jak gwiazda”.

Olle to słowo w lokalnym dialekcie, które odnosi się do ścieżek między domami i drogami publicznymi.

Jeju Olle Szlak, zwany Jeju Olle Gil lub po koreańsku po prostu „jejuolle”, to długodystansowa ścieżka na wyspie Jeju. Trasa, głównie wzdłuż linii brzegowej, składa się z 21 połączonych, ponumerowanych tras głównych, 5 głównych ostróg i krótkiej ostrogi, która łączy się z lotniskiem Jeju. Kursy mają średnią długość 16 kilometrów (9,9 mil) i łącznie 404 km (251 mil). Dokładna długość i lokalizacje zmieniają się w czasie, gdy szlaki są modyfikowane lub zmieniane.

Trasy biegną przez małe wioski, przecinają plaże, wiją się przez farmy i sady, wiją się przez lasy i wspinają się na oreum („niskie pasożytnicze wulkany”) na wyspie Jeju.

Manjanggul jest jednym z najdłuższych rury lawowe na świecie. Jaskinia Manjang w Donggimnyeong-ri, Gujwa-eup w północnym Czedżu, 30 km (19 mil) na wschód od miasta Jeju, została wyznaczona 28 marca 1970 r. Jako pomnik przyrody nr 98. Roczna temperatura wewnątrz jaskini waha się od 11 ℃ (82). do 21 ℃, co sprzyja korzystnym warunkom przez cały rok.

Jaskinia ma duże znaczenie akademickie, ponieważ w niej żyją rzadkie gatunki. Stworzone przez wypluwanie lawy, „żółw lawowy”, „kolumna lawy” i „ściana w kształcie skrzydła” wyglądają jak dzieło bogów. Uważany jest za atrakcję turystyczną światowej klasy.

System rur lawowych Geomunoreum to najbardziej imponująca i znacząca seria chronionych rur lawowych na świecie i obejmuje spektakularny zestaw wtórnych nacieków węglanowych (stalaktyty i inne formacje). Przytłacza inne rury lawowe swoją obfitością i różnorodnością. System rur lawowych Geomunoreum, uważany za najpiękniejszy taki system jaskiń na świecie, ma wyjątkowy efekt wizualny nawet dla tych, którzy doświadczają takich zjawisk. Pokazuje wyjątkowy spektakl wielokolorowych dekoracji węglanowych zdobiących dachy i podłogi oraz ciemnych ścian z lawy, częściowo pokrytych malowidłami ściennymi ze złogów węglanu.

Ponadto rury lawy są podobne do tych z wapienia kras pod względem skali, kształtu i dekoracji wewnętrznej, ale zupełnie innego pochodzenia. Rury lawy są znane z bazaltowych terenów w większości regionów wulkanicznych na świecie. Rury lawowe systemu Geomunoreum są jednak uważane za ważne na arenie międzynarodowej ze względu na ich długość, masywną objętość, skomplikowaną konfigurację przejść, dobrze zachowane wewnętrzne cechy lawy, obfite i spektakularne formacje wtórnych węglanów, łatwość dostępu oraz ich walory naukowe i edukacyjne . Inną cechą, która sprawia, że ​​Geomunoreum jest globalne i wyróżniające się, jest obecność złóż i formacji węglanowych. Bardzo małe złoża kalcytu są powszechne w rurach lawowych i są bardziej rozwinięte jako nacieki w jaskini Duck Creek w amerykańskim stanie Utah. Jednak pod względem obfitości, gęstości i różnorodności są one znacznie mniej imponujące niż te z rur lawowych Yongcheongul i Dangcheomuldonggul w Jeju, a skala tych dekoracji w jaskiniach lawowych na wyspie Jeju znacznie przewyższa jakiekolwiek inne porównywalne przykłady. Nominację wspiera Komisja ds. Jaskini Wulkanicznych Międzynarodowego Związku Speleologii - najbardziej autorytatywnego organu naukowego zajmującego się jaskiniami wulkanicznymi - która uważa, że ​​jaskinie lawowe w Jeju należą do najwyższych w rankingu międzynarodowym. Lawa Yongcheon Gul została odkryta później i ma taką samą wartość.

Krater Sangumburi to krater wygasłego wulkanu. W przeciwieństwie do swoich braci, Halli-san i Songsan Ilch'ubong, ten eksplodował szybko, ale nie wypluwał dużo lawy ani nie tworzył otaczającego stożka. Zjawisko to nazywa się maru w języku koreańskim, a Sangumburi jest jedynym tego rodzaju w kraju, co czyni go pomnikiem przyrody nr 263. Pozostały krater ma głębokość 100 m (330 stóp) i średnicę 350 m (1150 stóp) s. W kraterze żyje ponad 400 gatunków roślin i zwierząt.

Zwiedzający mogą obejść część krawędzi (reszta jest własnością prywatną i jest ogrodzona), ale nie mogą zejść do wnętrza krateru. Dobrze utwardzona ścieżka prowadzi z parkingu do obszaru widokowego, na którym znajduje się mały pawilon i kilka punktów widokowych. Na terenie znajdują się także groby wykonane w tradycyjny sposób z Czedżu: szeroki trapezoidalny kamienny mur otaczający mogiłę. Kilka miejsc ma małe kamienne figurki, które chronią kopiec przed złymi duchami. Przy wejściu do parku znajdują się duże skały z krateru. Podczas erupcji stopiona skała wyleciała z wulkanu w powietrze i ochłodziła się w wiele egzotycznych kształtów.

Seongsan Ilchulbong, zwany także „Szczytem Wschodu”, to archetyp stożka tufowego utworzonego przez erupcje hydrowolulkaniczne na płytkim dnie morskim. około 5000 lat temu. Na wschodnim wybrzeżu wyspy Jeju i podobno przypomina gigantyczny starożytny zamek, ten stożek tufowy ma 182 metry wysokości, zachowany krater przypominający misę i przedstawia różnorodne struktury wewnętrzne wynikające z klifu morskiego. Uważa się, że cechy te mają znaczenie geologiczne, dostarczając informacji o procesach erupcji i depozycji wulkanów hydromagnetycznych na całym świecie, a także o przeszłej aktywności wulkanicznej samego Seongsan Ilchulbong.

Oedolgae to 20-metrowa skała w kształcie kolumny w Sammaebong w Seogwipo. Powstał 1,5 miliona lat temu w wyniku erupcji wulkanu. Na szczycie Oedolgae rosną naturalnie sosny. Według legendy stara kobieta stała się kamieniem po tym, jak czekała na męża, który wypłynął w morze, aby złowić ryby i długo nie wracał. Dlatego ludzie nazywają to „halmang bawi”, co oznacza rock babci. Po lewej stronie Oedolgae znajduje się skała zwana someri bawi. Duża trawa porasta skałę, a okolica jest idealna do wędkowania. Oedolgae to popularne miejsce turystyczne, szczególnie wśród obcokrajowców.

Mt. Halla to góra jednego z trzech bogów. Stoi w centrum wyspy Jeju, rozciągając się na wschód i zachód. Ściana wschodnia jest stroma, strona północna łagodna, a wschodnia i zachodnia tworzą płaską, szeroką wyżynę. Góra Halla to uśpiony wulkan utworzony przez działania wulkaniczne w czwartorzędu ery kenozoicznej. Jest głównie pokryty bazaltem. Na jej szczycie znajduje się krater i jezioro Baeknok. Ta góra jest domem dla alpejskich roślin i jest domem aż 1800 gatunków roślin. Szczyci się także bujnymi naturalnymi lasami i rozległymi łąkami.

43-kilometrowa (27 mil) droga 5.16 przecinająca wschodnią talię góry z miasta Jeju do miasta Seogwipo jest uważana za jedną z najlepszych turystów drogi w Korei. Wzdłuż tej drogi znajduje się wiele atrakcji turystycznych, takich jak Sancheondan i Seongpanak. Ludzie mogą podziwiać kwitnące azalie królewskie wiosną, bujne, zielone lasy latem, kolorowe liście jesienią i śnieżny krajobraz zimą.

37-kilometrowa (23 mil) skrzyżowanie Road 110 zachodnia talia góry od Jeju-si do Jungmun biegnie przez obszar o wysokości 1100 metrów (3600 stóp) nad poziomem morza. Przepływa przez zbiornik Eoseungsang, który jest źródłem wody dla mieszkańców wyspy Jeju. Na 99 przełęczach, jak głosi legenda, nie rodzi się ani król, ani tygrys, ponieważ brakuje jednego do 100 przejść. W pobliżu przechodzi również przez Youngsil Giam (Youngsil Grotesque Rocks). Do Wetse Oreum można się wspiąć wzdłuż Eorimok Trail i Youngsil Trail, a na szczyt Seongpanak Trail i Kwaneumsa Temple Trail.

Udo (zwane także U-wyspą, ponieważ do oznacza wyspę) jest na na północny wschód od Seongsan-ri, 3,5 kilometra (2,2 mil) od wybrzeża. To największa z wysp wchodzących w skład Jeju-si. Udo, dosłownie „Cow Island” po chińsku, ma tę nazwę, ponieważ wygląda jak leżąca krowa. Całe Udo to płaskowyż lawowy i żyzna równina, na której produkowane są główne produkty rolne, takie jak słodkie ziemniaki, czosnek i orzeszki ziemne. Na południowym wschodzie znajduje się pasożytniczy stożek, zwany shoi meori oreum .

Plaża Jungmun Saekdal znajduje się w Saekdal-dong, Seogwipo-si. Jest blisko strefy hotelowej i ma dogodny dojazd: hotel Sinla Jeju, hotel Lotte, hotel Jeju Hana znajdują się około 2 km od plaży. Plaża Jungmun Saekdal ma szczególną cechę geograficzną. Brzeg plaży skierowany jest na północ, a poziom wody jest stały na wysokości do około 200 metrów od brzegu. Pod wpływem Maparam (koreański: 마파람, co oznacza wiatr z północy w języku koreańskim) jest wiele dużych i małych fal, więc plaża jest zachmurzona przez ludzi, którzy przyjechali z wielu innych regionów, aby cieszyć się surfingiem latem.

Polityka wizowa

Jeju ma niezależną politykę wizową, która różni się od polityki wizowej Korei Południowej. Tak więc wszyscy zwykli posiadacze paszportów, z wyjątkiem tych z Afganistanu, Kuby, Ghany, Iraku, Kosowa, Libii, Nigerii, Palestyny, Korei Północnej, Macedonii Północnej, Sudanu, Syrii, Somalii i Jemenu mogą pozostać bezwizowymi przez 30 dni w Dżedżu, nawet jeśli normalnie wymagają wizy do Korei Południowej. Loty krajowe z kontynentu nie wymagają identyfikacji; jednak pasażerowie, którzy próbują wjechać na kontynent z Jeju, muszą przynieść dowód tożsamości, taki jak dowód osobisty, karta rezydenta Jeju, prawo jazdy Korei Południowej wydane przez Narodową Agencję Policji lub Miejską Agencję Policji Jeju lub paszport z odpowiednią wizą lub paszport bezwizowy lub paszport z ważną wizą do Stanów Zjednoczonych.

W związku z tym wszyscy zwykli posiadacze paszportów, z wyjątkiem następujących, mogą przebywać bez wizy przez 30 dni w prowincji Jeju, nawet jeśli normalnie potrzebują wizy do Korei Południowej:

• Afganistan
• Bangladesz
• Kamerun
• Kuba
• Egipt
• Gambia
• Ghana
• Iran
• Irak
• Kosowo
• Kirgistan

• Macedonia
• Myanmar
• Nepal
• Nigeria
• Pakistan
• Palestyna
• Senegal
• Somalia
• Sri Lanka
• Sudan
• Syria

• Uzbekistan
• Jemen

Media

Na wyspie Jeju jest pięć lokalnych gazet: Cheju Daily News, Jeminilbo, Hallailbo, Seogwipo-News, Jejumaeil. Jeju Weekly to jedyna drukowana gazeta anglojęzyczna na wyspie. JejuWorldWide.com to codzienna internetowa witryna internetowa z wiadomościami i wydarzeniami, która została otwarta na początku 2013 roku.

Stacje telewizyjne i radiowe obejmują Jeju Free International City Broadcasting System (stowarzyszony z SBS), KBS Jeju i Jeju MBC, i KCTV Czedżu.

Prowincje siostrzane

Międzynarodowe prowincje siostrzane Czedżu są również głównie wyspami (z wyjątkiem Kalifornii):

• - Prowincja Hainan
• - prowincja Bali
• - obwód sachaliński
• - gmina Aileu
• - stan Hawaje
• - region autonomiczny Madery
• - Autonomiczny Region Sardynii
• - Stan Kalifornia