Jezioro Ilopango

Jezioro Ilopango to jezioro kraterowe, które wypełnia kalderę wulkaniczną o wymiarach 8 na 11 km (72 km2 lub 28 2) w środkowym Salwadorze, na granicy San Salvador, La Paz i Cuscatlán. Kaldera, która zawiera drugie co do wielkości jezioro w kraju i znajduje się bezpośrednio na wschód od stolicy, San Salvador, ma krawędź o wysokości od 100 m (330 stóp) do 500 m (1600 stóp). Wszelkie nadwyżki odprowadzane są przez rzekę Jiboa do Oceanu Spokojnego. Erupcja wulkanu Ilopango jest uważana za możliwe źródło ekstremalnych zjawisk pogodowych w okresie 535–536. Lokalna baza wojskowa, międzynarodowe lotnisko Ilopango, organizuje coroczne pokazy lotnicze, podczas których międzynarodowi piloci z całego świata latają nad miastem San Salvador i jeziorem Ilopango.

Spis treści

• 1 Burzliwa historia
• 2 Zobacz także
• 3 Odnośniki
• 4 Linki zewnętrzne

Burzliwa historia

Cztery główne erupcje dacytyczno-ryolityczne miały miejsce w późnym plejstocenie i holocenie, powodując przepływy piroklastyczne i tefrę, które pokryły większość kraju.

Kaldera zapadła się ostatnio, gdzieś pomiędzy 410 a 535 ne (na podstawie datowania radiowęglowego roślin życie bezpośrednio związane z erupcją), która spowodowała powszechne przepływy piroklastyczne i spustoszyła miasta Majów; Jednak zespół naukowców doszedł do wniosku, że erupcja wulkanu mogła nastąpić w 431 roku n.e. ± 2 na podstawie odłamków wulkanicznych pobranych z rdzeni lodowych na Grenlandii, poziomów siarki zarejestrowanych w rdzeniach lodowych na Antarktydzie oraz datowania radiowęglowego zwęglonego drzewa złoża popiołu wulkanicznego. Erupcja wyprodukowała około 84 km3 (20 cu mil) tefry (kilka razy więcej niż erupcja Mount St. Helens w 1980 r.), Tym samym oceniając 6 na (VEI) wulkanicznym wskaźniku wybuchowości. „Opad chmurowy popiołu ... pokrył obszar co najmniej 10 000 kilometrów kwadratowych po pas w pumeksie i popiele”, co przez dziesięciolecia powstrzymałoby wszelkie przedsięwzięcia rolnicze na tym obszarze. Istnieje również teoria, że ​​erupcja i późniejsze zjawiska pogodowe oraz awarie rolnictwa bezpośrednio doprowadziły do ​​opuszczenia Teotihuacan przez pierwotnych mieszkańców. Inni badacze oszacowali, że podczas erupcji w VI wieku Ilopango wyrzuciło równowartość 10,5 mil sześciennych gęstej skały, co czyni go jednym z największych wydarzeń wulkanicznych na Ziemi w ciągu ostatnich 7000 lat.

Postawiono hipotezę, że ta erupcja spowodowała ekstremalne zjawiska pogodowe w okresie 535–536 w Europie i Azji, ale jest to mało prawdopodobne, biorąc pod uwagę badania opublikowane w 2020 r., które datują erupcję na 431 rne.

Późniejsze erupcje utworzyły kilka kopuł lawy w jeziorze i w pobliżu jego brzegu. Jedyna historyczna erupcja, która miała miejsce od 31 grudnia 1879 r. Do 26 marca 1880 r., Spowodowała powstanie kopuły lawy i VEI o wartości 3. Kopuła lawy dotarła do powierzchni jeziora, tworząc wysepki znane jako Islas Quemadas.