Hamhung Korea Północna

Hamhung

Hamhŭng ( Hamhŭng-si ; koreańska wymowa:) to drugie co do wielkości miasto Korei Północnej i stolica prowincji South Hamgyŏng. Pod koniec 2005 roku pobliskie Hŭngnam zostało utworzone jako oddział ( kuyŏk ) w obrębie Hamhŭng-si. W 2008 r. Liczyło 768 551 mieszkańców.

Spis treści

1 Podział administracyjny
2 Geografia
- 2.1 Klimat
3 Historia
4 Ekonomia
5 obozów więziennych
6 Transport
7 Kultura
8 Edukacja
9 Osoby urodzone w Hamhŭng
10 Miast bliźniaczych - miast partnerskich
11 Zobacz także
12 Przypisów
13 Więcej informacji
14 Linki zewnętrzne

2.1 Klimat

Podział administracyjny

Hamhŭng jest podzielony na 7 kuyŏk (okręgi):

Haean-guyŏk
Hoesang- guyŏk
Hŭngdŏk-kuyŏk
Hŭngnam-guyŏk
Sap'o-guyŏk
Sŏngch'ŏn'gang-guyŏk (Sŏngch ' ŏn-guyŏk do 1990)
Tonghŭngsan-guyŏk (Pallyong-guyŏk do 1977)

Geografia

Hamhŭng znajduje się na lewej gałęzi Rzeka Sŏngch'ŏn, we wschodniej części równiny Hamhŭng (함흥 평야), w prowincji South Hamgyŏng w północno-wschodniej Korei Północnej. Tonghŭngsan ma 319 m (1047 stóp) wysokości.

Klimat

Hamhung ma wilgotny klimat kontynentalny (klasyfikacja klimatu Köppen: Dwa ), z ciepłym, wilgotne lata i umiarkowanie chłodne, suche zimy.

Historia

Yi Seong-gye, założyciel dynastii Yi, przeszedł na emeryturę do miasta po udanym zamachu stanu dokonanym przez jego syna Yi Banga - wygrał w 1400 roku. Chociaż jego syn wysłał posłów do pojednania, jego ojciec kazał ich zabić. Współczesne koreańskie wyrażenie „wysłannik króla do Hamhŭng” (Hamheungchasa) odnosi się do osoby, która wyrusza w podróż i nigdy więcej o niej nie słyszano. Było znane jako Kankō podczas japońskich rządów w Korei w latach 1910-1945. Zostało wyzwolone przez Armię Czerwoną 22 sierpnia 1945 roku.

Miasto zostało zniszczone w 80-90% przez Amerykańskie naloty podczas wojny koreańskiej (1950-1953) i były okupowane przez wojska ROK w okresie od 17 października 1950 do 17 grudnia 1950. Od 1955 do 1962 roku Hamhŭng był przedmiotem szeroko zakrojonego programu odbudowy i rozwoju Niemiec Wschodnich, w tym m.in. rozwój branż związanych z budownictwem i intensywne szkolenia dla koreańskich pracowników budowlanych, inżynierów, urbanistów i architektów. Kiedy w 1955 roku przybył architekt z wykształcenia Bauhaus, Konrad Püschel, pierwszy kierownik planowania miejskiego projektu Hamhŭng, towarzyszyło mu około 175 członków zespołu projektowego „Deutsche Arbeitsgruppe (DAG)”. Projekt zakończył się dwa lata. wcześniej niż planowano i mało widoczna z powodu konfliktu chińsko-sowieckiego i przeciwstawnych stanowisk, jakie Korea Północna i Niemcy Wschodnie zajęły w tej kwestii.

Od 1960 do 1967 roku Hamhŭng był administrowany oddzielnie od South Hamgyŏng jako bezpośrednio rządzone miasto ( Chikhalsi ). Przed 1960 rokiem i od 1967 roku miasto było częścią prowincji South Hamgy .ng.

W 1995 roku Hamhŭng był świadkiem, jak dotąd, jednego z jedynych udokumentowanych wyzwań dla rządu Korei Północnej, kiedy zniszczeni głodem żołnierze rozpoczęli maszerować w kierunku Pjongjangu. Bunt został stłumiony, a oddział żołnierzy rozwiązany.

Wydaje się, że głód w Korei Północnej w latach 90. miał nieproporcjonalny wpływ na ludność Hamhung. Andrew Natsios, były pracownik pomocy, administrator USAID i autor książki The Great North Korean Famine , opisał Hamhung jako „miasto najbardziej zniszczone przez głód”. Współczesne opublikowane raporty z The Washington Post i Reuters opisują liczne świeże groby na okolicznych wzgórzach i donoszą, że wiele dzieci Hamhunga cierpiało z powodu niedożywienia. Jeden z ocalałych stwierdził, że ponad 10% mieszkańców miasta zginęło, a kolejne 10% uciekło z miasta w poszukiwaniu pożywienia. Pomimo tego, że wcześniej byli oni zamknięci dla obcokrajowców, obcokrajowcy mogą teraz podróżować do Hamhung za pośrednictwem kilku zatwierdzonych organizatorów wycieczek z Korei Północnej.

Istnieją spekulacje, że Hamhung, z wysokim odsetkiem chemików i obszarem chemiczno-przemysłowym, kompleks zbudowany przez Japończyków podczas II wojny światowej, jest ośrodkiem produkcji metamfetaminy w Korei Północnej.

Gospodarka

Hamhŭng to ważny ośrodek przemysłu chemicznego w KRLD. Jest to miasto przemysłowe, które służy jako główny port dla handlu zagranicznego Korei Północnej. Produkcja obejmuje tekstylia (zwłaszcza vinalon), wyroby metalowe, maszyny, rafinowany olej i przetworzoną żywność.

Obozy więzienne

Dwa duże obozy reedukacyjne znajdują się w pobliżu Hamhung: Kyo-hwa-so No. 9 znajduje się w północno-wschodnim Hamhung, a Kyo-hwa-so nr 22 w hrabstwie Yonggwang na północ od Hamhung.

Transport

Miasto jest węzłem komunikacyjnym, łączącym różne porty wschodnie i północną część wewnętrzną. Stacja Hamhung znajduje się na linii kolejowej Pyongra Line. To miasto jest również połączone drogą powietrzną z lotniskiem Toksan. Miasto jest również obsługiwane przez wąskotorową, podmiejską linię Soho łączącą West Hamhung z Hungnam, przez fabrykę Vinylon 28 lutego.

Miasto ma również sieć trolejbusów.

Kultura

Hamhŭng jest gospodarzem Hamhŭng Grand Theatre, największego teatru w Korei Północnej. W Hamhŭng znajduje się muzeum narodowe.

Edukacja

Hamhŭng jest siedzibą Uniwersytetu Pedagogicznego w Hamhŭng, Uniwersytetu Farmacji Hamhŭng, Uniwersytetu Chemii Hamhŭng i Uniwersytetu Medycznego w Hamhŭng. Uczelnie zawodowe w Hamhǔng obejmują Hamhǔng College of Quality Control, Hamhŭng Hydrographic and Power College oraz Hamhǔng College of Electronics and Automation. Istnieje również filia akademii nauk.

W 2018 roku otwarto w mieście South Hamgyong Sci-Tech Library, największy tego typu obiekt poza Pjongjangiem.

Urodzeni w Hamhŭng

Yi Seonggye (이성계; 1335–1408), założyciel dynastii Chosŏn, ostatniej królewskiej linii Korei.
Ahn Soo-kil (안수길; 1911–1977) ), Południowokoreański pisarz
Richard E. Kim (1932–2009), koreańsko-amerykański pisarz
Yoon Kwang-cho (윤광조; ur. 1946), południowokoreański artysta ceramik
Yang Hyong-sop (ur. 1925), przewodniczący Najwyższego Zgromadzenia Ludowego w latach 1984–1998