Guaymas

Guaymas (wymowa hiszpańska:) to miasto w gminie Guaymas, w południowo-zachodniej części stanu Sonora, w północno-zachodnim Meksyku. Miasto jest położone 134 km na południe od stolicy stanu Hermosillo i 389 km (242 mil) od granicy USA. Gmina położona jest w Zatoce Kalifornijskiej i na zachodnim krańcu pustyni Sonora i ma gorący, suchy klimat oraz 117 km plaż. Oficjalna nazwa gminy to Guaymas de Zaragoza, a oficjalna nazwa miasta to Heróica Ciudad de Guaymas.

Właściwe miasto jest głównie portem przemysłowym i jest głównym portem stanu Sonora. W mieście odbywa się coroczny karnawał, który odbywa się od 1888 roku. W pobliżu San Carlos i jego plaże są głównymi atrakcjami turystycznymi.

Spis treści

• 1 Historia
• 2 Klimat
• 3 Miasto
• 4 Karnawał Guaymas
• 5 Gmina
• 6 Stacja namierzająca
  • 6.1 Komunikacja i transport
• 7 Profil socjodemograficzny
  • 7.1 Grupy etniczne
  • 7.2 Ewolucja demograficzna
• 8 Gospodarka
  • 8.1 Rybołówstwo
  • 8.2 Rolnictwo
  • 8.3 Hodowla zwierząt
  • 8.4 Przemysł
  • 8.5 Turystyka
• 9 miast partnerskich
• 10 referencji
• 11 linków zewnętrznych

• 6.1 Komunikacja i transport

• 7.1 Grupy etniczne
• 7.2 Ewolucja demograficzna

• 8.1 Rybactwo
• 8.2 Rolnictwo
• 8.3 Hodowla
• 8.4 Przemysł
• 8.5 Turystyka

Historia

Przed przybyciem Europejczyków tereny znane obecnie jako Guaymas były zdominowany przez plemiona Guaymas, Seri i Yaqui. W 1539 roku do zatoki Guaymas przybyły dwa hiszpańskie statki, Santa Agueda i El Trinidad . Dowodził nimi Francisco de Ulloa, który nazwał ten obszar „portem portów”.

Niektóre małe misje jezuickie na tym obszarze zostały założone w latach 1610 i 1620, kiedy jezuici założyli osiem wiosek misyjnych z Yaqui . Seri stanowczo sprzeciwiali się osadnictwu Europejczyków i zaciekle stawiali opór aż do 1769 roku.

Juan María de Salvatierra i Eusebio Kino poprosili o pozwolenie na ewangelizację obszaru, który otrzymał w 1697 roku. W 1701 roku Salvatierra przybył na ten obszar i założył misję Loreto nieco w głąb lądu, skąd jest teraz Guaymas. Aby otrzymać zaopatrzenie statkiem i ewangelizować Indian Guaymas, jezuici założyli kolejną małą misję w zatoce, którą nazwali San José de Guaymas. Na jego czele stał Manuel Diaz. Seri wielokrotnie atakowali misję San José, zmuszając ją kilkakrotnie do opuszczenia i odbudowy. Ostatni raz misja została porzucona w 1759 roku.

W 1767 roku wicekról Marqués de Croix zarządził główną ofensywę wojskową, Ekspedycję Sonora, mającą na celu podbicie plemion Seri i Pima. Po wykonaniu tego hiszpańscy koloniści zbudowali w Guaymas fort z cegły z czterema wieżami, początkowo pod dowództwem kapitana Lorenzo Cancio. Do dziś nie zachowały się żadne ślady fortu, ale misję San José wyznacza kościół znajdujący się przy drodze prowadzącej do Empalme. Mniej więcej w tym samym czasie koloniści formalnie utworzyli mapę zatoki Guaymas i oficjalnie założyli miasto Guaymas w 1769 roku przez José Gálveza w Real de Alamos w imieniu rządu wicekróla. Pomimo dekretu żaden kolonista nie osiedlił się tam aż do początku XIX wieku.

Pod koniec XVIII i na początku XIX wieku w Guaymas był podobno tylko jeden mieszkaniec, zwany „Tio Pepe” (wujek Pepe), który mówiono, że jest pijakiem i złodziejem. Na początku XIX wieku wieś zaczęli zasiedlać rolnicy i farmerzy, którzy posiadali duże posiadłości, ale nie mieli rynków zbytu. Rolnictwo utrzymywało się na poziomie utrzymania. W 1811 r. Zezwolono na komercyjny ruch morski, a później w 1823 r. Ustanowiono urząd celny. W 1820 r. Guaymas otrzymał nazwę San Fernando de Guaymas. Statki odwiedzały zatokę sporadycznie, ale tylko jeden dom służył tu do celów celnych. W tamtych czasach bezpieczniej było podróżować drogą morską niż lądową; Guaymas stało się ważnym przystankiem dla osób zmierzających na północ lub południe. Pierwszy import handlowy dotarł tutaj w 1827 r. Wraz z zamieszkaniem tego obszaru przez Europejczyków i Meksykanów, Guaymas przenieśli się do miasta Belén. W końcu zniknęli jako odrębna grupa.

Port stał się gminą w 1825 roku. Podczas wojny meksykańsko-amerykańskiej amerykańskie okręty wojenne, takie jak Portsmouth , Kongres , Dale i Argos zakotwiczone tutaj w pobliżu wyspy Pajaros i Almagre Grande. Statki ostrzeliwały miasto i zdobyły je, pozostawiając je w rękach USA od 1847 do 1848 roku.

W połowie XIX wieku Guaymas był celem kilku filibusterów lub nieautoryzowanych ekspedycji wojskowych z obcych narodów, których celem było wzniecenie buntu. Jedna została wykonana przez załogę angielskiego żaglowca „Challenge” i francuski statek o nazwie La Belle dowodzony przez hrabiego Gastóna Raousetta-Boulbóna, który zamierzał przejąć całą Sonorę. Francuzi zaatakowali miasto 13 lipca 1854 roku, ale port był skutecznie broniony przez José María Yáñez. Niedługo potem pluton egzekucyjny dokonał obliczenia. W nagrodę za tę czynność w 1859 r. Rząd narodowy podniósł miasto do rangi miasta. Później, w 1935 r., Nadał Guaymasowi tytuł „miasta heroicznego” za tę samą akcję. Oficjalna nazwa gminy Guaymas de Zaragoza została zatwierdzona w 1862 roku. W 1865 roku francuskie statki przybyły do ​​ataku na siły republikańskie, które zostały zmuszone do odwrotu. Francuzi okupowali miasto do 1866 roku.

W 1890 roku miasto liczyło 10 000 mieszkańców i było dość zamożne. Ustanowiona wówczas tradycja karnawałowa trwa do dziś.

W dniach 4-5 października 1911 r. W Guaymas uderzył potężny huragan i towarzysząca mu fala sztormowa, która zabiła około 500 osób w mieście i okolicy.

Podczas rewolucji meksykańskiej pierwsze w historii bombardowanie z powietrza celu morskiego miało miejsce tuż przy wybrzeżu Guaymas: w 1913 r. w zatoce pojawiło się pięć okrętów wojskowych należących do sił federalnych, a generał Alvaro Obregon z armii rebeliantów rozkazał bombardowanie tych statków przy użyciu samolotu „Sonora”.

Pierwsze nowoczesne obiekty portowe zostały zbudowane w 1925 roku dla meksykańskiej marynarki wojennej. W 1942 roku w La Ardilla zbudowano molo handlowe i magazyn. Znaczenie Guaymas jako portu wzrosło w latach 50. XX wieku, aw 1961 r. Zbudowano molo dla krajowej firmy naftowej PEMEX. Stacja naprawy okrętów marynarki wojennej, zwana Varadero Nacional, i silosy na eksport zboża, zwane Almacenes Nacional de Depósito, zostały zbudowane w 1964 roku.

Połączenie promowe z miastem Santa Rosalía, Baja California Sur zostało założone w 1972 roku. W latach 80-tych port został rozbudowany przez szereg prywatnych projektów budowlanych, w tym te zbudowane przez Compañía Mexicana de Cobre, Cementos Tolteca i Compañía Mexicana de Ácido Sulfúrico. Ze względu na zmiany w meksykańskim prawie morskim, w 1995 r. Działalność portową przejęła prywatna firma Administración Portuaria Integral de Guaymas, będąca kontraktem z rządem.

Klimat

W Guaymas panuje klimat pustynny (Klasyfikacja klimatyczna Köppena BWh ), z gorącymi latami i ciepłymi zimami. Szczyt opadów przypada na miesiące od lipca do września.

Miasto

Guaymas to w zasadzie port przemysłowy i port rybacki krewetek, który zachował wiele historycznych atrakcji. Budynki w historycznym centrum mają mieszankę fasady neoklasycznej i mauretańskiej, jednak wiele z nich jest w ruinie. Miasto ma dwa główne place, jeden nazywa się 13 de Julio, który jest nazywany „plaza de los flojos” (plac leniwych mężczyzn) dla dużej liczby ludzi, którzy tam odpoczywają. W 13 de Julio Plaza znajduje się pomnik upamiętniający obronę Guaymas przez generała José María Yáñeza przed francuskim najazdem w 1854 roku. Najbardziej znaną osobą na tym placu jest León Riso, który spędził tu pięćdziesiąt pięć lat sprzedając domowe lody. . Kiosk w stylu mauretańskim w centrum podupadł z powodu wilgoci. Główny kościół w mieście, San Fernando, zbudowany w XIX wieku, wychodzi na ten plac.

Drugi główny plac to Plaza de los Tres Presidentes z posągami Plutarco Elías Calles, Adolfo de la Huerta i Abelardo L. , Rodríguez, z których wszyscy pochodzą z okolic Guaymas. Naprzeciwko tego placu znajduje się Pałac Miejski i małe betonowe molo z pomnikiem rybaka, na którym znajduje się tekst piosenki „La Barca de Guaymas”. Ten posąg jest uważany za symbol miasta.

Inne zabytki to stary budynek Bank of Sonora z neoklasyczną fasadą, stare więzienie zbudowane w 1900 roku, Casa de las Conchas (Dom Muszli), który ma dużą kolekcję wystawioną i na sprzedaż oraz Casa de Cultura (Centrum Kultury), które oferuje zajęcia i warsztaty z różnych dziedzin sztuki.

Uczelnie wyższe w mieście obejmują Instituto Tecnológico de Guaymas , Instituto Tecnológico de Sonora, Guaymas i Universidad TecMilenio Guaymas

Baseball to popularny sport w tym mieście. Lokalny zespół zawodowy nazywa się Ostioneros i miasto obsługuje promy do Santa Rosalía, B.C. i międzynarodowe lotnisko, ponieważ znajduje się między morzem a krajem ranczerskim, kuchnia miasta obejmuje zarówno owoce morza, jak i specjały z wołowiny, takie jak rybne tacos i carne asada.

Karnawał Guaymas

Guaymas jest gospodarzem jednego z głównych obchodów karnawału w Meksyku i jest jednym z najstarszych w kraju. Coroczne wydarzenie rozpoczyna się w czwartek przed Środą Popielcową i kończy o północy początku Wielkiego Postu. Imprezy odbywają się w kilku miejscach, a wiele wydarzeń, takich jak coroczna parada, trwa kilka dni. Rozpoczyna się od Quema del malhumor lub Hoguera , kiedy spalona zostaje podobizna czegoś lub kogoś, kto wzbudził niezadowolenie publiczności. Każdego roku wizerunek przedstawia coś innego. W minionych latach wizerunek przedstawiał postacie Carlosa Salinasa de Gortari, Vicente Foxa, George'a H. W. Busha, meksykański podatek od wartości dodanej i brak wody. W 2009 roku wizerunek przedstawiał piosenkarza Julio Preciado za jego kiepską interpretację hymnu narodowego Meksyku na niedawnym turnieju baseballowym Serie del Caribe. Do innych ważnych wydarzeń należą koncerty znanych regionalnych i krajowych artystów, kilkudniowa parada z pływakami oraz wybór króla i królowej karnawału.

Historia karnawału w Guaymas zaczyna się po wojnie reformowanej i Interwencja francuska w Meksyku, kiedy Guaymas i reszta kraju przeżywały okres pokoju i rozwoju gospodarczego. Sukces portu w Guaymas przyciągnął wielu europejskich imigrantów i gości. Przynieśli pomysł zorganizowania karnawału podobnego do tych obchodzonych w Europie. Pierwszy karnawał Guaymasa jest opisany w książce El Viejo Guaymas (Old Guaymas), napisanej przez Alfonso Iberri. Był to jeden z pierwszych, który miał miejsce w Meksyku. W 1888 roku pierwszą królową karnawału była María Zuber, a pierwszym królem Alfredo Díaz Velasco. Po ulicach Guaymas paradowano w karecie króla i królowej, a za nimi jechali trenerzy z ich świtą. Wydarzenie zakończyło się wielkim balem tej nocy.

Początkowo karnawał był ograniczony do klas wyższych. Klasy niższe oglądały coroczną paradę, ale najważniejszym wydarzeniem były bale wydawane w różnych rezydencjach. Ta tradycja trwała aż do rewolucji meksykańskiej. W 1913 roku Alvaro Obregon przejął kontrolę nad portem, a wojna zrujnowała gospodarczo obszar. Wielu biznesmenów stanęło po stronie Porfirio Díaza i musiało odejść. Miasto chciało zachować coroczną tradycję karnawału. O kontrolę nad wydarzeniem walczyły różne kluby towarzyskie, zwłaszcza nadanie imienia Królowej Karnawału. Królowa była zdeterminowana, która grupa zapewniała najwięcej pieniędzy na imprezy karnawałowe, co doprowadziło do powszechnych oszustw i skandali, szczególnie w roku 1927, kiedy wojsko musiało zaangażować się w utrzymanie porządku.

zbieranie funduszy miało na celu udekorowanie 13 de Julio Plaza, gdy wydarzenie zostało upublicznione. Na plac przyszli ubrani w kostiumy ludzie, a impreza przyciągnęła ludzi z sąsiednich miast. Wydarzenie nadal obejmowało coroczne parady, teraz z pływakami, oraz bale prywatne i publiczne. Maski ukrywające tożsamość były dozwolone, pozwalały na odgrywanie praktycznych żartów, a homoseksualiści byli jednymi z tych, którzy wykorzystali anonimowość.

W latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych karnawał przekształcił się w całkowicie popularne wydarzenie masowe. uczestnictwo, przyciągając wielu gości do miasta. Do udziału zaproszono miasta partnerskie, takie jak El Segundo w Kalifornii i Mesa w Arizonie. Po inauguracji Plaza de los Tres Presidentes impreza została przeniesiona na ten większy plac, który umożliwiał karnawałowe przejażdżki i koncerty artystów znanych w regionie i kraju. Używanie masek zostało zakazane z powodu przemocy. Tradycyjna królowa jest teraz powszechnie wybierana, a król nazywa się Rey Feo (Brzydki Król). Z biegiem czasu nowy plac nie był już wystarczająco duży, aby pomieścić wydarzenie i wprowadzono opłatę za wstęp. Ustanowiono ochronę i punkty kontrolne dla broni. Rozpoczęła się koronacja króla gejów, a liczba platform biorących udział w paradzie wzrosła.

Gmina

Jako siedziba gminy miasto Guaymas jest organem zarządzającym dla ponad 1500 innych społeczności, z których najliczniejsze to Bahía San Carlos, Pueblo Vícam, San Ignacio Río Muerto, Pótam, Bahía de los Lobos i Ortíz. Gmina zajmuje powierzchnię 12 206,18 km2. i całkowitą populację 134.153, z czego 101 502, czyli około 75% z nich mieszka w samym mieście. Gmina graniczy z gminami La Colorada, Suaqui Grande, Cajeme, Bácum i Hermosillo, a na zachodzie znajduje się Zatoka Kalifornijska. Większość gminy jest płaska i graniczy z Zatoką Kalifornijską z 175 km linii brzegowej. Wzdłuż jej wybrzeża znajdują się ważne zatoki, takie jak Guaymas, Lobos, San Carlos i La Herradura, w których znajduje się 83% pirsów Sonory w tej gminie. Główne elewacje to Serranías del Bacarete, Santa Ursula, San José, San Pedro, Luis Bland i Cerros del Vigia. Istnieją dwie główne rzeki zwane Mátape i Bácum, które wpadają do ujść do Zatoki. Gmina ma gorący, suchy klimat z maksymalnymi temperaturami średnio 31 ° C i minimalnymi średnio 18 ° C. Latem maksymalne temperatury mogą sięgać 50 ° C, a od czerwca do października temperatury oceanu sięgają 80 ° F. Większość terytorium porasta mesquite i kaktusy. Jest także domem dla zagrożonej wyginięciem California Fan Palm, a Washingtonia filifera występuje w przybrzeżnych gajach. Inne gatunki, takie jak Perityle , są od dawna zauważane w Guaymas. Zwierzęta pustynne, takie jak żółw pustynny, kameleon, puma, grzechotniki i inne, to główne gatunki dzikich zwierząt.

Prawie całe rolnictwo jest tu nawadniane i zależy od studni oraz zapory Ignacio Alatorre w dolinie Guaymas. Tutejsze pola rodzą pszenicę, soję, krokosz barwierski, kukurydzę, bawełnę i niektóre drzewa owocowe. Najważniejszym żywym inwentarzem jest tu bydło, na drugim miejscu znajdują się kozy. Jednak produkcja bydła nieco spadła, wraz ze wzrostem trzody chlewnej i ptactwa domowego. Najważniejsza branża związana jest z przetwórstwem produktów rybnych, takich jak konserwowanie i mrożenie, a wszystko to zlokalizowane w samym mieście. Otwarto tutaj stosunkowo dużą liczbę operacji produkcyjnych kontrolowanych przez zagraniczne firmy maquiladoras, zatrudniając ponad 11 000, produkujących precyzyjnie obrobione elementy do silników lotniczych, elementy elektryczne i mechaniczne do samochodów, urządzeń medycznych oraz form wtryskowych tworzyw sztucznych dla różnych gałęzi przemysłu. Budownictwo związane z portem to także duży pracodawca. Dochodzi tu do wydobycia, głównie grafitu, z niewielkimi ilościami złota, srebra i ołowiu. Najważniejszą działalnością gospodarczą gminy jest rybołówstwo. Większość łowi ryby w wodach Zatoki, ale niektórzy zajmują się akwakulturą. Sprzedawane gatunki obejmują sardynki, krewetki i kalmary. W wiejskich częściach wybrzeża Guaymas rybołówstwo zatrudnia ponad 80% populacji.

Gmina, zwłaszcza San Carlos, jest popularna wśród turystów z Arizony i Sonory, ale większość obszarów przybrzeżnych, gdzie surowe krajobraz pustynny spotyka się ze spokojnymi wodami Zatoki Kalifornijskiej, jest nadal niezagospodarowany. San Carlos jest ważnym miejscem dla wędkarzy sportowych z nowoczesnymi pomostami i 800 gatunkami, które można łowić, w tym żaglikami, marlinami, żółtaczkami i innymi. W tej zatoce co roku w lipcu odbywa się turniej wędkarski zwany Torneo de Pesca de San Carlos. San Carlos posiada również akwarium poświęcone delfinom i lwom morskim, które wykonują pokazy. Najbardziej znanym szczytem w San Carlos jest Tetacawi lub Teta de Cabra, który wydaje się mieć dwa rogi. Teta de Cabra oznacza „kozie wymię”, które ma przypominać. Inne sporty, które można tu uprawiać to kajakarstwo, żeglarstwo, narty wodne, snorkeling, nurkowanie, kolarstwo górskie i piesze wycieczki. Wyspa San Pedro na wybrzeżu jest popularna wśród miłośników nurkowania z rurką, nurkowania z akwalungiem i odwiedzania żyjących tam lwów morskich, a także Bacochibambo lub Miramar Bay. W tej zatoce znajduje się jedyna tego typu hodowla pereł w obu Amerykach. Stąd perły występują w różnych kolorach, takich jak szary, złoty, brązowy, oliwkowy, czarny i różowy.

Na lądzie znajduje się pustynia Sahuaral, około dwudziestu minut drogi od miasta Guaymas. Zawiera bardzo wysoki kaktus, który ma około 500 lat. Tutaj Kanion Barajitas jest również rezerwatem przyrody, z trzema ekosystemami i uważany za święte miejsce przez Indian Seri. Do kanionu można dostać się tylko łodzią.

Stacja śledząca

Stacja Guaymas-Empalme do obserwacji kosmicznych znajduje się około 10 km (6 mil) na wschód od Empalme, Sonora, w sąsiedztwie Meksykańskiej Autostrady Federalnej nr 15. Obsługiwana jest przez Meksykańską Agencję Kosmiczną. Jako główne ogniwo w światowej sieci załogowych lotów kosmicznych NASA, stacja śledzenia Guaymas, zbudowana w 1961 roku, odegrała kluczową rolę w śledzeniu amerykańskich załogowych lotów kosmicznych w programach Mercury, Gemini i Apollo za pośrednictwem Apollo 13. Stany Zjednoczone zaprzestały jej użytkowania. 30 listopada 1970 r. z powodu zmian w profilu misji Apollo, która nie wymagała już stacji Guaymas. Sprzęt zaprojektowany specjalnie do obsługi programu Apollo został usunięty, ale pozostały sprzęt do wsparcia meksykańskich działań kosmicznych i przyszłych programów będących przedmiotem wspólnego zainteresowania meksykańskich naukowców i NASA. Według lokalnych źródeł stacja została porzucona wkrótce po zawarciu Apollo. program i był ostatnio używany jako magazyn dla sklepów rolniczych.

Komunikacja i transport

Gmina Guaymas posiada infrastrukturę transportową składającą się z sieci drogowej o długości 986,8 km, będącej federalnym Autostrada nr 15, z czego 118,2 to główna sieć, 184,6 km na sieć 684 km to drogi wiejskie lub sąsiedzkie.

Posiada również odgałęzienie linii kolejowych o długości 4,5 km, międzynarodowe lotnisko , 8 pasów startowych i port o łącznej długości 17 234 metrów rozmieszczonych między portem wysokościowym a przedłużeniem dokowania dla działalności rybackiej.

W przypadku publicznego transportu towarowego, Port Guaymas posiada centralne usługi przewozowe i rozwiązał problem braku linii autobusowych w celu rozszerzenia oferty biletów.

Jeśli chodzi o komunikację, Guaymas posiada wszystkie usługi publiczne oferowane przez sektor, w tym do żeglugi morskiej. Zwłaszcza usługi pocztowe i telegraficzne, które mają 5 biur, zwłaszcza w przypadku miast liczących ponad 500 mieszkańców.

Profil socjodemograficzny

Grupy etniczne

Rdzenni mieszkańcy obecność w gminie ma ogromne znaczenie, ponieważ liczy ona 11 394 mieszkańców posługujących się rodzimym językiem, co stanowi 8% ogółu mieszkańców gminy. Najczęstszym językiem rdzennym jest język Yaqui, który stanowi 10 779 (94,6%) wszystkich.

Ewolucja demograficzna

Według danych z 2010 r. Guaymas liczył 113 082 mieszkańców.

Całkowita populacja gminy liczy 149 299 mieszkańców w około 42 miejscowościach i około 310 ejidos i ranczeriach.

Jako gmina wyróżnia się: 113 082 jej siedziba gminy (Guaymas), Vícam z 9 364, Pótam z 6 417 i San Carlos z 2 244.

Gospodarka

Główny producent i eksporter miodu w Meksyku, cieszący się jakością i uznaniem międzynarodowym.

Wędkarstwo

Jest to najważniejsza działalność i główne źródło dochodu; z dużą zainstalowaną mocą do chwytania, przetwarzania i komercjalizacji.

Rybołówstwo Guaymense zatrudnia 11 800 osób przy połowach, a kolejne 325 zajmuje się akwakulturą. Dostarcza 70% całkowitej produkcji rybołówstwa stanu Sonora, a głównymi łowionymi gatunkami są sardynki, krewetki i kalmary.

Ma 175 kilometrów wybrzeża, w tym ważne zatoki, takie jak Guaymas, Lobos, San Carlos (Meksyk ) i Herradura. Gmina ma ponad 83% doków działających w stanie.

Flota składa się z 359 krewetkowców, 32 sardyner, 3 eskamer i 910 mniejszych statków, co daje łącznie 1304 statki.

55 procent połowów sprzedaje się w stanie, a pozostałe 45 procent ma jako ostateczne miejsce przeznaczenia inne części Meksyku i rynek zagraniczny. Eksport zagraniczny to głównie krewetki, które mają wysoką cenę na rynku międzynarodowym i sprawiają, że połowy Guaymense są bardzo zależne od warunków panujących na tym rynku.

80 procent rybaków w społecznościach przybrzeżnych pochodzi z tego samego regionu, w którym ryba; 15 procent pochodzi z innych miejscowości w stanie, a około 5 procent z innych stanów, zwłaszcza Sinaloa i Nayarit.

Obecnie rybołówstwo jest uważane za główną działalność generującą zatrudnienie i zapewniającą dobre dochody większości populacji Guaymense . Wynika to z braku zainteresowania i inwestycji rządu w rybołówstwo, a także z pojawienia się zakładów maquiladora (produkcyjnych), które konkurują z przemysłem rybnym.

Rolnictwo

infrastruktura nawadniająca dla rolnictwa oprócz 186 studni obejmuje również zaporę Ignacio Alatorre, która znajduje się w dolinie Guaymas o łącznej pojemności 27,7 mln metrów sześciennych; oraz ciepła woda w Vícam o wydajności ekstrakcji 15,3 miliona metrów sześciennych wody i 345 kilometrów powlekanych kanałów przewodzących.

Rolnictwo w gminie zajmuje łączny obszar 42 291 hektarów, z czego 22 000 hektarów znajduje się w gminach Yaquis i w dolinie Guaymas. 17 296 hektarów jest nawadnianych, a 2995 ha wilgotnych lub tymczasowych.

Główne uprawy to: pszenica, soja, krokosz barwierski, kukurydza, bawełna oraz niektóre warzywa i owoce, takie jak dynia i papaja

Obszar upraw zmniejszył się średnio o 2,3% w stosunku rocznym w ciągu ostatnich 5 lat, z 51.850 hektarów do 42291 w cyklu 1993-1994, na zachowanie, na które wpływ miał głównie spadek upraw sezamu i sezamu w tej kolejności

Mimo że areał uprawny zmniejszył się w ciągu ostatnich 5 lat, wielkość produkcji rosła średnio o 2,5 procent rocznie z 233 980 ton w cyklu 1989-1990 do 258 525 ton w cykl 1993-1994 wzrost oparty na lepszych plonach, takich jak między innymi soja i kukurydza.

Hodowla

W przypadku hodowli zwierząt hodowla bydła licząca 72 875 sztuk jest najważniejsze, a następnie kozy z 20 088 brzuchami, a na końcu ptaki i inne podrzędne gatunki.

Produkcja o W latach 1990–1995 spadła ilość wołowiny, mleka i jaj, przy czym ta pierwsza spadła z 81 830 do 72 875 sztuk bydła, podczas gdy wzrosła produkcja wieprzowiny i drobiu. Istnieją niewykorzystane zasoby, które przy odpowiednim wsparciu mogłyby przynieść znaczne dochody poprzez integrację rolnictwa poprzez uprawę roślin pastewnych na obszarach rolniczych w celu ich zbioru poprzez wypas bydła mięsnego i mlecznego. Inwestycje w mechanizację produkcji mięsa i mleka, przy wsparciu dla rehabilitacji i modernizacji pasteryzatorów, również poprawiłyby produkcję.

Rozwój hodowli kóz jest również obiecującą możliwością w miejscach, które ze względu na ich topografię i roślinność są niekorzystny dla bydła.

Przemysł

Główną gałęzią działalności jest przemysł przetwórczy produkujący żywność pochodzenia rybnego, zarówno do spożycia przez ludzi, jak i zwierzęta.

Przemysłowe zakłady rybackie składają się z 5 fabryk konserw, 8 mączek i 12 mrożonek, z których wszystkie znajdują się w porcie Guaymas.

W ciągu ostatnich 3 lat siła robocza lokalnego przemysłu rybnego spadła z 4153 miejsc pracy do 2153, co oznacza spadek o 28 procent w stosunku rocznym.

Podobnie Port Guaymas odnotował znaczny wzrost w sektorze maquiladingu w sektorze lotniczym, stawiając Sonorę na trzecim miejscu w kraju pod względem tej branży. Wraz z rozwojem przemysłu lotniczego i kosmicznego nastąpił również znaczący wzrost inwestycji motoryzacyjnych i medycznych, ponieważ bliskość granicy Guaymas stała się w ostatnich latach bardzo atrakcyjnym miejscem dla inwestycji zagranicznych. W branży budowlanej działają 32 firmy. które zajmują się ogólnie budową domów i nieruchomości, a kolejnych 10 zajmuje się budową i naprawą łodzi; pierwsze generują łącznie 300 miejsc pracy, a drugie 559 miejsc pracy, między zakładem a ewentualną siłą roboczą.

Turystyka

Guaymas oferuje wiele atrakcji turystycznych, takich jak: golf, snorkeling, wędkarstwo sportowe, jazda konna, wycieczki ekoturystyczne, jazda na rowerze, nurkowanie i kajaki. „Citationrequired”.

Dzięki unikalnemu w skali kraju programowi Only Sonora ze Stanów Zjednoczonych można sprowadzać pojazdy ze Stanów Zjednoczonych bez płacenia lub wypełniania formalności i zezwoleń z firmy Nogales do Empalme.

Obszar turystyczny plaży znajduje się na północny zachód od portu, stanowiąc region Zatoki San Carlos (Meksyk) i jego okolice oraz w mniejszym stopniu Zatokę Bacochibampo lub Miramar .

Guaymas ma również kilka atrakcji architektonicznych, takich jak Świątynia Najświętszego Serca, kościół San Fernando (XIX w.), Plaza de los Tres Presidentes, Plaza de Armas, stary Bank Sonory, pomnik rybakowi, między innymi pomnik Benito Juáreza, Pałac Miejski.

Wśród atrakcji ekoturystycznych znajdują się rezerwaty przyrody Soldier's Estero del Soldado, San Pedro Nolasco Island, Devil's Cajon i gondola z endemicznymi gatunkami.

Najbardziej znanym festiwalem w porcie jest Karnawał, obchodzony w miesiącu F Luty każdego roku od 1888 r. i święta Morza Bermejo, które odbywają się w lipcu dla upamiętnienia bitwy pod Guaymas.

Kolejną atrakcją turystyczną Guaymas jest Sonora Dolphinarium, html, gdzie usługi delfinoterapii Działalność turystyczna generuje ponad 8 000 miejsc pracy, z czego 2700 jest bezpośrednich. Baza noclegowa Guaymas składa się z 24 obiektów, w tym hoteli, moteli i pensjonatów; w sumie 1801 pokoi.

Posiada również 4 kondominia dla turystów, 2 mariny z miejscami na 798 łodzi i 5 pól na przyczepy o łącznej liczbie 729 miejsc.

Techniczne zajęcia są oferowane w szkole w celu szkolenia obywateli w zakresie miejsc pracy w turystyce.

Lokalne hotele w Guaymas-San Carlos mają średni roczny wskaźnik obłożenia na poziomie 41,8%, osiągając 100% w sezonach ruchliwych, co sprawia, że Guaymas jest centralnym punktem turystyki w Sonorense.

Miasta partnerskie

• El Segundo, Kalifornia
• Mesa, Arizona
• Silver Spring, Maryland
• 27 ° 58′N 110 ° 58′W / 27,967 ° N 110,967 ° W / 27,967; -110,967