Foz do Iguaçu

Foz do Iguaçu ( Ujście rzeki Iguazu ) (wymowa portugalska:) to brazylijskie miasto na granicy wodospadów Iguaçu. Miasto jest siódmym co do wielkości w stanie Paraná. Miasto liczy około 258 000 mieszkańców. Znajduje się około 650 km (400 mil) na zachód od stolicy stanu, Kurytyby, będąc najbardziej wysuniętym na zachód miastem tego stanu.

Mieszkańcy miasta są znani jako iguaçuenses . Wodospady Iguaçu położone na granicy Argentyny i Brazylii i składające się z około 257 pojedynczych wodospadów na długości 2,7 km (1,7 mil) zostały wybrane jako jeden z „ Nowych Siedmiu Cudów Świata ”.

Miasto charakteryzuje się turystyką i różnorodnością kulturową. Istnieje około 80 narodowości, z których najbardziej reprezentatywne są Włochy, Portugalia, Liban, Chiny, Paragwaj i Argentyna. Foz do Iguaçu jest zintegrowane z regionem trójnarodowym, graniczącym z argentyńskim miastem Puerto Iguazú i paragwajskim miastem Ciudad del Este. Gospodarka miasta opiera się na turystyce, ze szczególnym uwzględnieniem handlu i usług.

Według badań przeprowadzonych przez Brazilian Tourist Institute (Embratur) i Foundation Institute of Economic Research (FIFE) w 2006, 2007 i 2008 roku Foz do Iguaçu było po Rio de Janeiro drugim najczęściej odwiedzanym miejscem wypoczynku przez zagranicznych turystów. W 2010 roku otrzymała od brazylijskiego Ministerstwa Turystyki 10 nagród za najlepsze praktyki i indeks konkurencyjności. Miejsce docelowe Foz do Iguaçu zostało zauważone przez różne media krajowe i międzynarodowe: brytyjska gazeta The Guardian uznała, że ​​jest to najlepsze zagraniczne miejsce docelowe dla Wielkiej Brytanii. Amerykańska stacja telewizyjna CNN zaklasyfikowała to miasto jako jedno z 14 najbardziej romantycznych miejsc docelowych.

Foz do Iguaçu jest domem dla tamy Itaipu, drugiej co do wielkości elektrowni wodnej na świecie, po tamie Three Gorges w Chinach. . Z 20 generatorami i 14 000 MW zainstalowanej mocy, dostarcza około 15% energii zużywanej w Brazylii i 86% energii zużywanej w Paragwaju. Miasto ma niski wskaźnik przestępczości według brazylijskich standardów.

Spis treści

• 1 Geografia
  • 1.1 Klimat
• 2 Historia
  • 2.1 Literatura
• 3 Demografia
  • 3.1 Wpływy arabskie
• 4 Transport
  • 4.1 Transport publiczny
  • 4.2 Avenida Brasil (Brazil Avenue)
• 5 Edukacja
• 6 Ekonomia
  • 6.1 Turystyka
• 7 Sport
• 8 Znane osoby
• 9 Zobacz także
• 10 Referencje
• 11 Linki zewnętrzne

• 1.1 Klimat

• 2.1 Literatura

• 3.1 Arab wpływ

• 4.1 Transport publiczny
• 4.2 Avenida Brasil (Brazil Avenue)

• 6.1 Turystyka

Geografia

Klimat

Klimat Foz do Iguaçu jest wilgotny subtropikalny, z dwoma pory roku; jeden wilgotny i gorący latem, a drugi suchy i zimny zimą. Średnia roczna temperatura w mieście wynosi 23,8 ° C (74,8 ° F), ale latem może sięgać nawet 40 ° C (104 ° F) (najwyższa) lub nawet -5 ° C (23 ° F) w zima (najniższa). Średnia temperatura latem wynosi 26,5 ° C (79,7 ° F), a zimą 15,4 ° C (59,6 ° F).

Klimat miasta jest ogólnie gorący lub ciepły przez cały rok, ze względu na stosunkowo niewielka wysokość nad poziomem morza (zaledwie 173 m, 173 m nad poziomem morza).

Ogólnie miasto jest słoneczne w ciągu roku, ale deszcz jest dość powszechny wiosną i zimą lato. Pogoda w mieście zmienia się jednak bardzo nieustannie, ponieważ region, w którym stoi miasto, jest strefą, w której często spotykają się trzy fronty. W konsekwencji nierzadko zdarza się, że temperatury w mieście dochodzą do 35 ° C (95 ° F), a latem nawet do 8 ° C (46 ° F) i często występują burze.

Historia

W 1549 roku hiszpański odkrywca Cabeza de Vaca znalazł wodospad podczas podróży w dół rzeki. Pod wielkim wrażeniem nazwał je „Quedas de Santa Maria”. Później zmieniono nazwę na Quedas del Iguazu ; która pochodzi od rodzimej nazwy miejscowych Indian Guarani.

Do 1860 roku znajdował się na spornym terytorium między Brazylią a Paragwajem, ale biorąc pod uwagę klęskę tego ostatniego w wojnie w Paragwaju, wodospady uznawano za część terytorium Brazylii.

Region był prawie niezamieszkany i do 1897 r. istniała tylko kolonia wojskowa, kiedy to utworzono w regionie urząd pocztowy. Biorąc pod uwagę niewielką uwagę władz politycznych, region był bardzo wyprzedzany przez cudzoziemców, głównie Argentyńczyków.

W 1910 roku status kolonii został podniesiony do pozycji „vila” (miasto lub wieś), o nazwie „ Vila Iguazu ”, aw 1914 r. Do miasta. W tym czasie miasto było znane jako Foz do Iguassu.

W 1916 roku Alberto Santos-Dumont odwiedził region i będąc pod wrażeniem piękna regionu, zasugerował rządowi zwrócenie większej uwagi na ten obszar i poprosił o zawłaszczenie ziemi, na której obecnie znajduje się Parque do Iguaçu (Park Iguaçu ). Do 1917 roku region ten miał swojego właściciela, Jezus Val. Państwo przywłaszczyło sobie ziemię w następnym roku, aw 1939 r. Utworzono Parque Nacional do Iguaçu („Park Narodowy Iguaçu”).

W 1945 r. Porozumienie między brazylijską Akademią Literatury a Akademia Lizbońska zmieniła nazwę miasta na Foz do Iguaçu. Miasto przeżywało wielki rozkwit gospodarczy w latach 60-tych i późnych 80-tych, po raz pierwszy wraz z budową Mostu Przyjaźni, zakończonego w 1965 r., Oraz tamy Itaipu, działającej od 1984 r.

19 października 2005 r. zaproponowano dostosowanie nazwy miasta do Foz do Iguassu. Propozycja została przyjęta w pierwszej debacie, a następnie odrzucona w drugiej debacie w ratuszu (Câmara Municipal) czterema głosami za i 8 przeciw. Projekt ustawy został zainicjowany przez radnego miejskiego Djalmę Pastorello z PSDB.

Celem dostosowania nazwy miasta było przywrócenie pisowni do pierwotnej formy, tak jak przy założeniu miasta w 1914 roku. Zmiana nastąpiła w wyniku reform językowych w 1945 roku, które zmieniły ortografię brazylijskiego portugalskiego. Jednak istniejące nazwy własne nie były zobowiązane do zmiany. Innym powodem proponowanego dostosowania z powrotem do oryginału był fakt, że 146 z 198 krajów członkowskich Organizacji Narodów Zjednoczonych nie ma znaku „ç” w swoim alfabecie.

Dostosowanie zracjonalizowałoby zatem wszelkie poszukiwania miasto w wyszukiwarkach, ponieważ Foz do Iguaçu jest bardziej znane z wodospadów, które są znane jako wodospady Iguassu. Djalma Pastorello uważał, że turystyka do miasta Foz do Iguaçu znacznie się poprawi dzięki wyjaśnieniu jego związku ze słynnymi wodospadami Iguassu. Oszacował jednak, że 70% mieszkańców miasta jest przeciwnych zmianie nazwy, ponieważ lokalne media przewidywały zmianę i przedstawiały ją w zniekształcony sposób, przez co miejscowi nie byli w stanie dostrzec, że intencją było przyniesienie korzyści ludności.

Literatura

Region, który dziś jest częścią Foz do Iguaçu, został opisany przez Álvara Núñeza Cabeza de Vaca w swoim dzienniku, który opowiada o samym doświadczeniu z początku europejskiej kolonizacji w obu Amerykach. W literaturze współczesnej jedna z dzielnic miasta pojawia się w sposób subiektywny w twórczości pisarza Leonida R. Bózio, który relacjonuje w książce Tempos Sombrios z cyklu Autofagia , lokalny mistycyzm poprzez postać Pombero , stworzenia z mitologii Guarani.

Demografia

Miasto liczy około 265 000 mieszkańców, podczas gdy Tríplice Fronteira Region (Tri Frontier) (Ciudad del Este, Hernandarias, Puerto Iguazú i obszary wiejskie wchodzące w skład tych gmin) liczy 820 000 mieszkańców. Ludność miasta jest niejednorodna, z wieloma społecznościami imigrantów, takimi jak: Arabowie, Chińczycy, Niemcy, Włosi, Paragwajczycy, Argentyńczycy, Francuzi, Szwedzi, Portugalczycy i Ukraińcy.

Mieszkańcy to głównie katolicy, ale jest stosunkowo duża mniejszość muzułmanów i buddystów. W mieście znajduje się duży meczet i świątynia buddyjska.

Fenartec to coroczne wydarzenie odbywające się w maju, mające na celu upamiętnienie wielokulturowej różnorodności miasta.

Źródło: Paranaense Institute for Economic and Rozwój społeczny (2014)

Wpływy arabskie

Od 1940 roku Libańczycy i inni Arabowie osiedlili się w południowo-zachodnim mieście Foz do Iguaçu, na obszarze „potrójnej granicy” gdzie Paragwaj, Argentyna i Brazylia zbiegają się w regionie o luźno kontrolowanych granicach.

Ludzie pochodzenia libańskiego stanowią około 90% ludności z Bliskiego Wschodu w mieście, inni z Egiptu, Iraku, Jordanii, Kuwejtu , Syrii i Palestyny.

Transport

Foz do Iguaçu jest połączone ze wschodem drogą BR-277, z Paranaguą, a od zachodu mostem Przyjaźni do Ciudad del Este, i na południe do Puerto Iguazú przez most Bractwa. Zarówno BR-277, jak i Most Przyjaźni to bardzo ruchliwe drogi łączące Paragwaj z portem morskim Paranaguá.

Miasto jest obsługiwane przez międzynarodowe lotnisko Foz do Iguaçu / Cataratas, które w 2010 roku przewoziło 1155615 pasażerów.

Transport publiczny

Miasto nie obsługuje własnych sieci komunikacji miejskiej, ale zamiast tego udziela licencji czterem prywatnym firmom autobusowym na świadczenie usług w jego imieniu. Taryfy autobusowe są ustalane przez gminę dla wszystkich czterech firm. W 2003 roku miasto zainicjowało zintegrowaną taryfę miejską i utworzyło węzeł w pobliżu centrum miasta.

Obecnie większość linii autobusowych przebiega przez ten węzeł, a pasażerowie płacą standardową taryfę w strefie miejskiej, co umożliwia do przenoszenia tras, nawet jeśli mogą one być obsługiwane przez inną firmę.

Sieć transportowa rozciąga się na pewne odległe obszary, takie jak lotnisko w mieście i park Iguazu, ale nie między miastem a jego sąsiadem Ciudad del Este ani Puerto Iguazú, które są obsługiwane przez inne firmy. Trasy te nie są częścią zintegrowanej sieci, o czym świadczą wyższe ceny.

Avenida Brasil (Brazil Avenue)

Od założenia Foz do Iguaçu, Brazil Avenue jest główną drogą miasta . Podczas gdy w początkowych latach ulica była przede wszystkim siedzibą wojskowych (obecnie znajdują się na samym początku alei), obecnie ulica jest bardzo aktywnym miejscem, w którym zlokalizowanych jest wiele sklepów. Znajduje się w centrum miasta i ma 5 km długości (z czego 3 km, 2 mile (3,2 km) to arteria).

Od 2004 roku prefektura miasta zdecydowało, że konieczna jest poważna rewitalizacja „Avenida Brasil” (Brazil Avenue). Przyciągając wielu konsumentów z wielu różnych części miasta, a nawet z sąsiadów Ciudad del Este i Puerto Iguazú, aleja, która jest wystarczająco szeroka, aby pomieścić dwa samochody obok siebie, jest często używana w dni robocze, a tym bardziej w ważnych święta (Boże Narodzenie, Dzień Dziecka, Wielkanoc, Dzień Matki), kiedy wiele samochodów konkuruje o miejsce parkingowe.

Propozycje rewitalizacji zakładają usunięcie miejsc parkingowych, ze szczególnym uwzględnieniem pieszych. Ponadto aleja byłaby wystarczająco szeroka, aby pomieścić jeden samochód obok siebie. Projekt rozpoczął się pod koniec 2004 roku, a do 2006 roku został zakończony. Zgodnie z zarządzeniem gminy aleja nie ma linii autobusowej.

Edukacja

W mieście wskaźnik alfabetyzacji wynosi 95,5%, a większość dzieci uczęszcza do szkół publicznych lub prywatnych. Edukacja publiczna była priorytetem gminy miasta i rządu stanu Paraná; jednak większość rodzin z klas średnich i wyższych nadal posyła swoje dzieci do elitarnych szkół prywatnych.

Miasto ma około 30 szkół prywatnych i około 120 szkół publicznych (w tym przedszkola i przedszkola). Ponadto istnieje 7 uniwersytetów:

• Cesufoz;
• UDC;
• Uniamérica;
• Unifoz;
• Unioeste;
• Anglo-Americano Faculdades;
• IFPR (Instytut Techniczny).

W styczniu 2010 roku Universidade Federal da Powstała Integração Latino-Americana (UNILA).

Gospodarka

Turystyka

Miasto jest jednym z najczęściej uczęszczanych miejsc turystycznych w Brazylii. Większość turystów to Brazylijczycy i Argentyńczycy. W mieście jest około 100 hoteli i zajazdów. Jego główne atrakcje to:

• Wodospad Iguaçu, którego przepustowość jest trzykrotnie większa niż wodospad Niagara. Część wodospadów znajduje się po stronie brazylijskiej. Inni są po stronie argentyńskiej. „Gardło diabła” („Garganta do Diabo” po portugalsku) to najwyższy z wodospadów, który ma 97 m wysokości;
• Parque Nacional do Iguaçu (Park Narodowy Iguaçu) w obu Brazylii i Argentyna, gdzie są wodospady. Jest chroniony przez IBAMA;
• Zapora Itaipu, pierwszy co do wielkości generator energii wodnej na świecie, na rzece Parana, między Brazylią a Paragwajem;
• The Tríplice Fronteira (Triple Frontier), gdzie spotykają się Brazylia, Argentyna i Paragwaj. Każda strona ma swój własny Marco (punkt orientacyjny);
• Meczet Omara Ibn Al-Khattaba, największy w Ameryce Łacińskiej;
• Bird Park (Parque das Aves), w którym znajduje się kolekcja dzikich ptaków, oraz miejskie zoo „Bosque Guaraní”.

Sport

Foz do Iguaçu było gospodarzem letniej edycji X Games w 2013 roku.

Znani ludzie

• Pepê, brazylijski piłkarz
• Fabiano Beltrame, piłkarz