Comayagua

• Tegucigalpa 60,5 km (37,6 mil)
• San Pedro Sula 124,9 km (77,6 mil)
• San Salvador 193,0 km (119,9 mil)

Comayagua (hiszpańska wymowa:) to miasto i gmina w Hondurasie, około 80 kilometrów (50 mil) na północny zachód od Tegucigalpa na autostradzie do San Pedro Sula i 594 metrów (1949 stóp) nad poziomem morza.

Przyspieszony rozwój miasta Comayagua skłonił władze miejskie do opracowania planu reorganizacji terytorialnej. W latach 1945-1975 liczba ludności miasta zwiększyła się czterokrotnie w wyniku osiągniętego w tym czasie wysokiego tempa przyrostu naturalnego (4,8%) oraz ruchów migracyjnych w głębi kraju. W 2020 roku szacunkowa populacja miasta wynosiła 111700. Jest stolicą departamentu Comayagua w Hondurasie i słynie z bogactwa hiszpańskiej architektury kolonialnej. W katedrze na centralnym placu znajduje się najstarszy zegar w obu Amerykach.

Spis treści

• 1 Etymologia
• 2 Historia
  • 2.1 Era przedkolumbijska
  • 2.2 Fundacja
  • 2.3 Hiszpański okres kolonialny
  • 2.4 Niepodległość
  • 2.5 Płonące miasto
  • 2.6 Przeniesienie stolicy
• 3 Ważne miejsca
• 4 Patrimony
  • 4.1 Architektoniczne
  • 4.2 Kultura
  • 4.3 Sztuka
• 5 Baza lotnicza Soto Cano
• 6 Sport
• 7 Zobacz także
• 8 Bibliografia

• 2.1 Era prekolumbijska
• 2.2 Fundacja
• 2.3 Hiszpański okres kolonialny
• 2.4 Niezależność
• 2.5 Spalenie miasta
• 2.6 Przeniesienie stolicy

• 4.1 Architektoniczne
• 4.2 Kultura
• 4.3 Sztuka

Etymologia

Comayagua jest dziś znana jako „ La Antañona "Hondurans. Nazywają to tak, ponieważ oprócz tego, że jest jednym z najstarszych miast w Hondurasie, nadal zachowuje dużą część swoich budynków o wartości architektonicznej z epoki kolonialnej. Jego historyczne centrum „jest najlepiej odrestaurowane i zachowane w całym kraju”.

Uzupełniające nazwy „Valladolid” lub „kraj Higueras” to te, które nadali mu Hiszpanie, ale zachowano oryginalną nazwę tego miejsca , który jest wyłącznie autochtoniczny. Niektórzy różnią się etymologią, ale większość zgadza się, że składa się z „koma” (co w dialekcie Lenca oznacza Ogromny obszar) i „Jawa” (co oznacza wodę), a jego prawdziwe znaczenie to „obfita kraina wody”.

Historia

Era prekolumbijska

W epoce prekolumbijskiej dolina, w której znajduje się miasto, była zamieszkana przez ludność Lenca, rdzenną kulturę mezomeryjską, nadal dominuje w Hondurasie. Pozostałości archeologiczne, takie jak Yarumela, pokazują, że tubylcy zamieszkiwali dolinę od około 1000 roku pne

Płaska topografia i klimat subtropikalny pomogły tym tubylcom w rozwoju i zbudowaniu własnych społeczeństw i miast, a większość ich działalności gospodarczej była kontrola szlaków handlowych łączących Morze Karaibskie z Oceanem Spokojnym. Podczas kolonizacji kontynentu amerykańskiego konkwistadorzy hiszpańscy założyli bogatą dolinę z różnymi lenkańskimi miastami, w większości dobrze zorganizowanymi, z dużym rozwarstwieniem społecznym. ci tubylcy byli tymi, którzy stawili dobry opór podczas podboju Hondurasu.

Fundacja

Comayagua została założona w 1537 roku przez hiszpańskiego kapitana Alonso de Cáceres zgodnie z instrukcjami " znaleźć pozorną sytuację w celu utworzenia miasta pośrodku dwóch oceanów ”z rozkazu wyprzedzającego Francisco de Montejo, pierwszego gubernatora Hibueras (dzisiejszego Hondurasu), jak to było po raz pierwszy znane Hondurasowi. Miasto pierwotnie nosiło nazwę „ Santa María de la Concepción de Comayagua ”.

20 listopada 1542 roku król Hiszpanii Phlip II wydał rozkaz Real Audiencia de los Confines mieszkają w Santiago de los Caballeros de Guatemala , ale 13 września 1543 roku Rada Indii nakazała zainstalowanie swojej siedziby w mieście Concepción de Comayagua. W tym samym postanowieniu nadano mu nazwę „ Villa de la Nueva Valladolid de Comayagua ” na cześć Valladolid w Hiszpanii, gdzie w momencie podpisania listu założycielskiego rozprawy rezydował Trybunał.

Ostatecznie wyznaczenie na siedzibę audiencji nie przyniosło skutku i 16 maja 1544 r. przeniesiono je do miasta Gracias Lempira. 20 grudnia 1557 r. król Filip II nadał mu tytuł miasta, w tym czasie Miasto miało już klasztor mercedarian założony przez Fray Jerónimo Clemente w 1553 roku i kamienny kościół zbudowany w 1551 roku za 15 000 złotych pesos. W 1558 r. Wybrano pierwszych kapitulnych. W 1561 r. Przekazano mu katedrę biskupią, która rezydowała w Trujillo, ze względu na korzystniejsze warunki, położenie w centrum kraju oraz bliskość regionów wydobywczych złota i srebra. W 1585 roku zbudowano pierwszą katedrę; a ta, która obecnie istnieje (Niepokalane Poczęcie) rozpoczęła się w 1634 r., a została ukończona w 1715 r.

Hiszpański okres kolonialny

Comayagua pozostawała stolicą Hondurasu przez cały okres kolonialny. Do tego czasu władze hiszpańskie podarowały miastu różne dzieła architektoniczne, takie jak kościoły, kolegia, klasztory, domy i fontanny. System cystern i fontann Comayagua pochodzi z czasów kolonialnych, co czyni go pierwszym miastem w Hondurasie z systemem akweduktów. Jednak Tegucigalpa zaczął kwestionować tę pozycję w połowie XVII wieku, gdy rozwijał się jako ośrodek górniczy. W uznaniu jego rosnącego znaczenia otrzymała tytuł miasta w 1768 roku.

Jednak rozwój Tegucigalpy został zignorowany, gdy w 1788 roku: „Comayagua stała się Intendancy i politycznie wchłonięta Tegucigalpa, która stała się subdelegacją” ... "Mimo to nominacja została dokonana z Comayagua, co wywołało bunt w Tegucigalpa, podsycając istniejącą rywalizację między dwoma najważniejszymi miastami prowincji.

Kilka urażonych Tegucigalpans kilka lat później, skarżył się, że decyzje te doprowadziły do ​​upadku gospodarczego tego obszaru, "twierdząc, że nowi burmistrzowie nie byli zainteresowani rozwojem górnictwa i że ustanowili lokalny podatek od produktów rolnych, takich jak indygo, cukier i bydło, z którego korzystały tylko Comayagua. W wyniku skarg mieszkańców Tegucigalpy i na polecenie José Cecilio del Valle, doradcy prezydenta rozprawy w Gwatemali, w 1812 r. Ponownie utworzono Biuro Burmistrza. Powstanie intendenta w Comayagua nie tylko opóźnił rozwój Tegucigalpy, ale nie mógł powstrzymać dalszego upadku Comayagua. Ze stolicy prowincji stało się sennym miasteczkiem, w którym na początku XIX wieku było tylko kilku Hiszpanów, blisko 30 europejskich rodzin, wszystkich sprowadzonych do życia z dobroczynności. Ponadto miasto zyskało reputację niezdrowego z powodu upadku gospodarczego.

„Przyczyną upadku miasta był upadek rolnictwa i handlu, czemu często przypisywano lenistwo tubylców. W 1802 r. dwie parafie miasta liczyły łącznie 5 369 mieszkańców. " Z tych wszystkich powodów zaproponowano przeniesienie stolicy do Tegucigalpa. Pomimo tych propozycji stolica pozostała w Comayagua przez cały okres kolonialny.

Niepodległość

W okresie bliskim niepodległości w Ameryce Środkowej istniało kilka ruchów niepodległościowych. W Hondurasie ruchy te miały miejsce w Tegucigalpa. Nazwiska takie jak Miguel Bustamante, Matías Zuniga, Simón Gutiérrez, Pablo Borjas, Andrés Lozano, Diego Vijil, Dionisio de Herrera, Francisco Morazán itp. Pojawiają się na liście osób związanych z ruchem niepodległościowym. „Ci patrioci Tegucigalpenses byli uważani przez władze Comayagua za spiskowców,„ próbujących ”promować z Tegucigalpy idee sprzeczne z reżimem kolonialnym.

Władze Comayagua chciały stłumić rewolty niepodległościowe, ale reżim kolonialny już umarł. 21 września 1821 roku Ameryka Środkowa ogłosiła niepodległość od Hiszpanii. Comayagua otrzymała dokumenty we wczesnych godzinach porannych 28 września, a rząd wraz z członkami rady dowiedział się o decyzji o przyjęciu niepodległości.

28 listopada 1821 r. Notatka generała Agustína de Iturbide dotarł do Gwatemali, sugerując, że Ameryka Środkowa i Wicekrólestwo Meksyku tworzą wielkie imperium w ramach Planu Iguala i traktatów z Kordoby. Kwestia przyłączenia do Meksyku spowodowała podziały w każdej z prowincji, ponieważ niektóre miasta były za nią, a inne przeciw.

W Hondurasie Comayagua - za pośrednictwem swojego gubernatora José Tinoco de Contreras - opowiedział się za aneksją; ale Tegucigalpa, drugie co do wielkości miasto w prowincji, sprzeciwiło się temu pomysłowi. W końcu propozycja aneksjonizmu Iturbide zwyciężyła i 22 sierpnia 1822 roku Ameryka Środkowa dołączyła do Meksyku. Aneksja Agustína de Iturbide do Cesarstwa Meksykańskiego nie trwała długo, ponieważ abdykował on 19 marca 1823 r., A 1 lipca tego samego roku Ameryka Środkowa ogłosiła ostateczną niepodległość. Comayagua i Honduras stały się częścią Zjednoczonych Prowincji Ameryki Środkowej.

Spalenie miasta

Po włączeniu Hondurasu do Zjednoczonych Prowincji Ameryki Środkowej Comayagua pozostała jego stolicą. W 1824 roku Honduras wybrał Don Dionisio de Herrera na swojego pierwszego szefa państwa. Wkrótce pojawiła się reakcja przeciwko niemu, na czele której stanął Wikariusz, kanonik José Nicolás Irías Midence, przy wsparciu Prezydenta Republiki, generała Manuela José Arce, który wszedł już na ścieżkę samowoli, uznał Herrerę za poważną przeszkodę. do rozwoju swoich planów.

„Irías, promował anarchię na tyle, na ile mógł i ostatecznie spowodował inwazję na Honduras. Prezydent Arce, pod pretekstem strzeżenia cygar należących do Federacji, przechowywanych w Villa de Santa Rosa, wysłał swoje siły federalne pod dowództwem pułkownika Justo Milla w celu obalenia Dionisio de Herrera. Bez zbędnych ceregieli wojska Milli dotarły do ​​Comayagua i obległy ją. Stało się to 4 kwietnia 1827 r. Comayagua była spłonęły i splądrowane w dużym stopniu i chociaż siły, którymi bronił, były słabsze od sił najeźdźcy, triumfowaliby, gdyby ich dowódca, pułkownik Antonio Fernández, Hiszpan, nie zdradził pana Herrera a, osadzenie go w więzieniu i porozumienie z pułkownikiem Milą, z którą 9 maja założył kapitulację, na mocy której wydał plac i osobę Szefa. Herrera został zabrany do Gwatemali, gdzie należało go przedstawić Zgromadzeniu w celu stwierdzenia, czy jego postępowanie doprowadziło do powstania sprawy. Ale ponieważ nie oskarżono go o arbitralność, a prezydentowi Arce, prowadząc z nim wojnę, nie miałem innego celu niż oddzielenie go od rządu Hondurasu, aby zorganizować go zgodnie z jego interesami, które już osiągnął, prezydent Republiki nie przejmował się tym i trzymał więźnia we własnym domu. Justo Milla tymczasowo objął dowództwo prowincji Honduras; ponieważ 11 listopada 1827 roku został pokonany przez wojska generała Francisco Morazána w bitwie pod La Trinidad. Później Morazán pomaszerował do Comayagua, gdzie z rąk Miguela Eusebio Bustamantego objął dowództwo nad stanem Honduras. W czerwcu 1828 roku Morazán przekazał dowództwo Diego Vigilowi.

Przeniesienie stolicy

«Ta rywalizacja między radykalnym Comayaguą a liberalnym Tegucigalpą z każdym dniem stawała się coraz bardziej nasilona i była notoryczny w czasach uzyskania niepodległości i konsolidacji państwa od 1825 r., kiedy wydano pierwszą konstytucję. Pomysły na coroczną wymianę stolicy powstały wówczas jako podejście polityczne, które pojawiło się w minerale Cedros, zamiar, który tylko w nim pozostał. »15

W czerwcu 1849 r., Kiedy dr Juan Lindo ze Zgromadzenia Ustawodawczego, któremu przewodniczył Don Felipe Jáuregui, był prezydentem Hondurasu, wydał dekret o przeniesieniu stolicy do Tegucigalpy, ale nie został on wykonany z powodu prawnego niespójności i Comayagua nadal była siedzibą władz państwowych.

Przez cały XVIII wiek Tegucigalpa wykorzystywał Comayagua; Wzniesiono tam kilka budynków ważnych instytucji, takich jak „Akademia Literacka, geneza obecnego Narodowego Autonomicznego Uniwersytetu Hondurasu”. 15 Wreszcie, 30 października 1880 r. Prezydent Marco Aurelio Soto podjął „decyzję o przeniesieniu stolicy Hondurasu z Comayagua do Tegucigalpy. Dr Marco Aurelio Soto Martínez, ze względów ekonomicznych lub społecznych, podniósł bagaż i przeniósł się do swojego rodzinnego miasta. antagonizm "między dwoma miastami.

Po przeniesieniu stolicy do Tegucigalpa, ludność, handel i znaczenie Comayagua zostały znacznie zmniejszone. Na początku XIX wieku jej wąskie i nieregularne uliczki były słabo brukowane. W złym stanie były również budynki użyteczności publicznej. Jednak to miasto nadal było siedzibą diecezji Hondurasu.

Ważne miejsca

Tuż przed placem znajduje się ratusz, który był kilkakrotnie przebudowywany. Budynek jest w stylu neoklasycystycznym i został zbudowany w XIX wieku. Katedra de la inmaculada concepcion w Comayagua została zbudowana w epoce kolonialnej w Hondurasie. Został zainaugurowany 8 grudnia 1711 r. W katedrze znajduje się także najstarszy zegar w Ameryce, zbudowany przez Arabów podczas okupacji Hiszpanii około 1100 roku. Został przeniesiony w okresie kolonialnym jako dar od króla Karola III. Kolejną atrakcją jest Plaza de San Francisco, na którym znajduje się park, kościół kolonialny i znajduje się kilka metrów od głównego placu, w kościele tym znajduje się dzwon Antonina, najstarszy dzwon w Ameryce, odlany w Alcalá de Henares w Hiszpanii w 1460 roku. Domy miasta nadal zachowują swoją oryginalną hiszpańską architekturę kolonialną z XVIII wieku, wiele z nich zostało przekształconych w muzea. Najważniejszymi przykładami są muzeum kolonialnej sztuki religijnej, muzeum archeologiczne z reliktami ludu Lenca z epoki przedhiszpańskiej i muzeum republikańskie. Kolejnym placem na starym mieście jest Plaza de la Merced, znany jest z pomnika zwanego obeliskiem, a przed nim znajduje się Iglesia de la Merced. Która była pierwszą katedrą w mieście, zanim obecna została ukończona w 1711 roku.

Inną atrakcją jest Caxa real, kolonialny dom zbudowany w latach 1739-1741 i zaprojektowany przez hiszpańskiego architekta Bartolomé de Maradiaga jako ośrodek, w którym przechowywano daniny dla hiszpańskiej korony, w którym przetwarzano złoto, srebro i gips wydobyte z kopalni Hondurasu, aby później wysłać je do Europy. Na parterze budynku wprowadzić elementy, które nie były powszechnie używane w architekturze Ameryki Środkowej; To robi bardzo dobrą różnicę między czysto oficjalnym obszarem, salą sądową, biurem rachunkowym, skarbcem, salą Azogues, piątą srebrną; Do tego sektora wchodziło się przez dużą salę, którą mężczyźni wezwali konno i która znajdowała się na ulicy prowadzącej przez rzekę Chiquito do Plaza Mayor. W 1774 r. Trzęsienie ziemi, które spowodowało poważne uszkodzenia konstrukcji, zostało jednak naprawione w ciągu kilku miesięcy, chociaż dom był słabszy. W 1809 roku kolejne trzęsienie ziemi uszkodziło budynek.

Został odbudowany w 2013 roku i obecnie jest centrum wydarzeń, które gościło ważne międzynarodowe osobistości polityczne, takie jak królowa Leticia z Hiszpanii i były prezydent Meksyku Enrique Peña Nieto podczas wizyty w Hondurasie. Plaza de San Francisco to kolejne godne uwagi miejsce, położone kilka metrów od katedry i jeden z najstarszych kościołów w Hondurasie zbudowany w połowie XVI wieku przez biskupa Fraya Alonso de la Cerda i był to drugi kościół zbudowany w Comayagua będąc drugim najstarszym w mieście. Kościół ma pięć dzwonów, z których jeden jest importowany z Hiszpanii.

Patrimony

Comayagua ma ogromne dziedzictwo architektoniczne, kulturowe i artystyczne, niektóre z ich budynków pochodzą ode mnie w połowie XVI wieku, niektóre z nich należą do najstarszych w Ameryce Środkowej. W kulturze miasto jest jednym z nielicznych pałaców Hondurasu, które nadal praktykują hiszpańskie tradycje w taki sam sposób, w jaki zostały wprowadzone.

Architektoniczny

• Kościół La Merced (1550 )
• Kościół San Francisco (1560)
• Kościół San Sebastián (1580)
• Kościół La Caridad (XVI w.)
• Archeologiczny Comayagua muzeum (dom zbudowany pod koniec XVI wieku)
• katedra Niepokalanego Poczęcia (1634)
• Muzeum sztuki religijnej / kolegium San Agustín (1678)
• Paseo la Alameda (Stare domy criollo przekształcają restauracje intro)
• Muzeum domu Cabañas (dom z XVIII wieku)
• Muzeum domu Santosa Guardioli (dom z XVIII wieku)
• Caxa Real (1739) )
• Pomnik konstytucji Kadyksu (1812)
• Pałac rządowy (1880)

Kulturalny

Semana santa (wielki tydzień) to słynne rzymskokatolickie święto obchodzone w Comaygua, nadal praktykowane tak samo, jak hiszpański sposób, który został wprowadzony w XVI wieku. Każdego świętego tygodnia ludzie robią słynne „ alfombras de aserrín ” lub kolorowe dywany z pyłu drzewnego, które reprezentują część życia Jezusa z Nazaretu i innych postaci biblijnych, takich jak Maryja Dziewica i Święta duch. Również wielu katolickich świętych jest przedstawionych na dywanach, takich jak św. Juda Apostoł. Te tradycje miały swoje korzenie w południowej Hiszpanii i były głównie praktykowane w Gwatemali i Hondurasie podczas kolonii. Honduraskie Semana santa zostały porównane do tego obchodzonego w Andaluzji w Hiszpanii w miastach takich jak Sewilla ze względu na jego niesamowite podobieństwo do starej hiszpańskiej tradycji katolickiej, której nauczali rdzenni mieszkańcy.

Inne znane tradycje Comayagua to mieszanka elementów rdzennych i hiszpańskich, takich jak el baile de los diablito s (taniec małych diabłów), gdzie tancerze nosili kolorowe ubrania i maski, które reprezentują coś na kształt zwierzęcia , osoba lub mitologiczne stworzenia. Ta tradycja ma swoje korzenie w XVII wieku, kiedy rdzenni mieszkańcy mieszali swoje rytuały religijne z katolickimi.

Sztuka

Comaygua ma dzieła sztuki pochodzące z różnych epok, takie jak Przedkolumbijska sztuka lenkańska w ceramice wystawiona w Muzeum Archeologicznym jako dzieła sztuki z Wicekrólestwa Nowej Hiszpanii, niektóre z nich pochodzą nawet z końca XVI wieku. Ołtarz Katedry Niepokalanego Poczęcia został wykonany w Jaén w Hiszpanii w XVII wieku i jest uważany za jeden z najpiękniejszych dzieł barokowych w Hondurasie, podobnie jak ołtarze i obrazy wielu innych kościołów miasta. Większość dzieł sztuki jest obecnie przechowywana w muzeach miasta, podobnie jak te eksponowane w Muzeum sztuki sakralnej. Inną sztuką są wystawy malarzy narodowych w muzeum archeologicznym, gdzie pokazywane są dzieła sztuki różnych mieszkańców Hondurasu z całego kraju.

Baza lotnicza Soto Cano

Baza lotnicza Soto Cano (dawniej Palmerola Baza lotnicza) to honduraska instalacja wojskowa położona mniej niż 16 kilometrów (10 mil) od Comayagua. Baza lotnicza o szerokości 3 kilometrów (2 mil) i długości 10 kilometrów (6 mil) jest siedzibą Akademii Sił Powietrznych Hondurasu. Stany Zjednoczone utrzymują Joint Task Force Bravo w bazie lotniczej Soto Cano z około 550 amerykańskim personelem wojskowym i ponad 650 cywilami z USA i Hondurasu.

Sport

Comayagua jest siedzibą klubu Hispano, Honduras National Soccer League. Klub po raz pierwszy awansował do Ligi Narodowej w latach 2004–05. Niemniej jednak dopiero po pierwszym sezonie w lidze piłkarskiej; po raz kolejny spadli do drugiej ligi. Z tego powodu zarząd kupił franczyzę pierwszego oddziału od Club Municipal-Valencia of Choluteca. Klub rozgrywa mecze u siebie na miejskim stadionie „Carlos Miranda”, który obecnie mieści około 10 000 widzów.

Comayagua był gospodarzem pierwszego obozu motocrossowego International Fellowship of Christian Athletes we wrześniu 2012 roku. W spotkaniu uczestniczyło 60 kobiet i mężczyzn w obozie, który prowadzili m.in. zawodowi jeźdźcy ze Stanów Zjednoczonych, Jimmy Povolny, Shawn Clark i Ryan Meyung. Po obozie odbył się wyścig sponsorowany przez Colmotos Enduro i odbył się w pamięci Dylana Firsta, amerykańskiego kierowcy, który stracił życie na torze w zeszłym roku. To coroczne wydarzenie w Comayagua z instruktorami z USA i liderami z Hondurasu.