Chimoio

Chimoio jest stolicą prowincji Manica w Mozambiku. Jest to piąte co do wielkości miasto Mozambiku.

Imię Chimoio pod portugalską administracją brzmiało Vila Pery . Vila Pery rozwinęła się pod rządami Portugalii jako ważny ośrodek rolniczy i tekstylny.

Miasto leży przy linii kolejowej z Beira do Bulawayo, w pobliżu skały Cabeça do Velho. Położone około 95 km od granicy Zimbabwe, od czasu kryzysu politycznego i społecznego w Zimbabwe w 2000 roku, było głównym celem imigrantów z Zimbabwe, którzy szukają pracy w Mozambiku.

Spis treści

• 1 Historia i zabytki
  • 1.1 Era przedkolonialna
  • 1.2 Arabskie wyprawy
  • 1.3 Portugalska kolonizacja
  • 1.4 Niezależny Mozambik
• 2 Klimat
• 3 Demografia
• 4 Infrastruktura
• 5 Zobacz także
• 6 odniesień

• 1.1 Era przedkolonialna
• 1.2 Arabskie eksploracje
• 1.3 Portugalska kolonizacja
• 1.4 Niezależny Mozambik

Historia i zabytki

Era przedkolonialna

Miasto Chimoio, stolica prowincji Manica, leży na korytarzu Beira na wysokości 750 metrów, łączącej wybrzeże i wnętrze kontynentu. Imię Chimoio pochodzi od jednego z synów Gandy, naczelnego wodza totemicznego klanu Moyo, który pochodził z M´bire i osiadł na tych ziemiach. Historia mówiona mówi, że Chimoio, który był wielkim łowcą, zabił kiedyś słonia na ziemiach innego klanu. Chaurumba, ich szef, uznał zachowanie Chimoio za przestępstwo i nakazał jego natychmiastową egzekucję. Król Ganda następnie poprosił o pozwolenie na pochowanie jego syna na ziemi Chaurumby i na osiedlenie się blisko grobu jednego z jego krewnych, aby mógł go pielęgnować i pilnować. Odtąd wszyscy potomkowie strażników grobowca Chimoio wraz z miejscem jego powstania zaczęli nazywać się Chimoio (co w lokalnym dialekcie citewe oznacza „serduszko”). Strategiczne położenie tego regionu uczyniło z niego uprzywilejowane centrum, przez które produkty przechodziły z głębi lądu na wybrzeże.

Arabskie wyprawy

Arabowie dopłynęli do rzek Búzi i Revué w kierunku ziemie Imperium Mwenemutapa w poszukiwaniu złota i innych towarów, w tym niewolników. Aby oznaczyć swoje trasy, handlarze posadzili Borassus palmy, każdą w zasięgu wzroku. W niektórych miejscach wciąż można dostrzec te starożytne palmy. Uważa się, że jedna z najstarszych fortec na tej trasie znajduje się na szczycie Gór Zembe, na południowy wschód od obecnego miasta Chimoio.

Kolonizacja portugalska

Portugalczycy, ugruntowani już w przybrzeżnych obszarach Afryki Wschodniej od XV wieku, również zapuszczali się na te wewnętrzne ziemie w poszukiwaniu słynnego Imperium Mwenemutapa i stopniowo osiedlali się tam jako koloniści. Ten region Mozambiku został następnie przyznany na mocy przywileju Kompanii Mozambickiej, której jednym z głównych celów było wspieranie kolonizacji rolniczej. W związku z tym Spółka zobowiązała się osiedlić Portugalczyków i ich potomków na swoim terytorium. Jednym z pierwszych powstałych miast była Vila Barreto. Założona 24 lutego 1893 r., W pobliżu obecnego miasta Chimoio, powstała z budynku linii kolejowej Beira-Zimbabwe. Miasto zostało nazwane na cześć portugalskiego capitão-mor (gubernatora / kapitana wojskowego) Francisco Barreto, który w 1572 r. Dowodził pierwszą wyprawą wojskową do Królestwa Mwenemutapa. Przez kilka lat linia kolejowa kończyła się w Vila Barreto, co przyczyniło się do jej imponującego rozwoju. Miasto cieszyło się bogactwem, z hotelami i stale podróżującymi podróżującymi do Maniki i Rodezji lub, z drugiej strony, do Beiry. Jednak pod koniec 1897 r. Budowa kolei dotarła do granicy z Zimbabwe, przerywając dynamikę, która zapuściła korzenie w Vila Barreto.

W 1899 roku Mozambik Company zdecydowała o przeniesieniu siedziby dystryktu z Vila Barreto do osady o nazwie Chimiala, którą później nazwano Mandigos. Pod taką nazwą od jakiegoś czasu znany był embrion obecnego miasta Chimoio. Mandigos szybko zaczął zdobywać pewną renomę, głównie dzięki obfitości zbiorów, które przyciągały kupców oraz usługi hotelarskie i socjalne. Kolonizacja Maniki otrzymała swój główny impuls w 1910 roku wraz z przybyciem portugalskiego gubernatora João Pery de Linda, który ustanowił szereg procedur mających na celu dalszy rozwój Chimoio. W dniu 17 lipca 1916 roku Mandigos został przemianowany na Vila Pery w uznaniu i na cześć gubernatora João Pery de Lind, którego rozsądne środki uczyniły Chimoio jednym z największych i najbardziej widocznych ośrodków rolniczych w Mozambiku. Kilka kilometrów od centrum obecnego miasta Chimoio leży dzielnica Soalpo, która jest świadkiem rozwoju rolno-przemysłowego, który uczynił prowincję Manica jednym z głównych celów inwestycji rolniczych w portugalskiej kolonii. To „miasto blisko miasta Chimoio” zostało zbudowane przez SOALPO (Sociedade Algodoeira de Portugal, czyli Portugalskie Przedsiębiorstwo Bawełniane) w 1944 roku. Celem firmy było zachęcanie do produkcji bawełny i tekstyliów. Dzisiejsza dzielnica przypomina żyjące muzeum.

Vila Pery została podniesiona do rangi miasta przez gubernatora generalnego portugalskiej prowincji zamorskiej Mozambiku, Baltazara Rebelo de Sousa, 17 lipca 1969 r. W uznaniu sukcesu jej działalności gospodarczej i społecznej. Drużyna piłkarska Vila Pery po raz pierwszy zdobyła mistrzostwo Mozambiku w piłce nożnej w 1969 roku. Założony w 1928 roku klub sportowy przyczynił się do rozwoju sportu i działalności kulturalnej. Większość budynków w mieście Chimoio to kamienie milowe dynamizmu życia miasta pod rządami Portugalii. Hotel Vila Pery (obecnie Centrum Społeczne Police), zbudowany w 1920 r., Był pierwszym hotelem w Vila Pery. Szkoła podstawowa Caldas Xavier, zbudowana w 1948 roku, była pierwszą szkołą w Vila Pery. Obecnie mieści się tu Rada Miejska Chimoio.

Kino Montalto, zbudowane w 1969 roku, a później opuszczone, otrzymało taką nazwę, ponieważ „monte alto”, czyli wysoka góra Mozambiku (góra Binga), znajduje się na Manice Płaskowyż. To tylko niektóre z obiektów upamiętniających złoty wiek miasta. Zbiór bawełny, leśnictwo, produkcja owoców (w tym cytrusów) oraz przemysł tekstylny, spożywczy i drzewny były głównymi pracodawcami, podobnie jak usługi i administracja.

W 1974 roku, podczas portugalskiej wojny kolonialnej / wojny o niepodległość Mozambiku, Mozambicka niezależna grupa partyzancka FRELIMO rozpoczęła ataki moździerzowe na Vila Pery (obecnie Chimoio), które było ważnym miastem portugalskiego Mozambiku. W wyniku tego ataku Vila Pery stała się pierwszym (i jedynym) gęsto zaludnionym obszarem, który został uderzony przez FRELIMO podczas całej wojny kolonialnej. Po przewrocie wojskowym w Lizbonie, rewolucji goździków w 1974 r., Władze portugalskie zaoferowały niepodległość terytoriom afrykańskim, a Mozambik stał się niezależnym krajem.

Niezależny Mozambik

Zmiana nazwy z Vila Pery do Chimoio odbył się 12 czerwca 1975 r., podczas publicznego wiecu pierwszego prezydenta niezależnego Mozambiku - Samory Moisés Machel - w jego podróży z Rovumy do Maputo. Jednym z najbardziej widocznych śladów tego okresu walki o niepodległość jest Praça dos Heróis (Plac Bohaterów). Namalowano imponujący mural przedstawiający różne epizody z historii Mozambiku, z naciskiem na uniezależnienie się od Portugalii.

Po uzyskaniu niepodległości, nowy kraj nękany był przez kilka lat wojen domowych (wojna domowa w Mozambiku) i , niestabilność polityczna i gospodarcza. W tym okresie miasto Chimoio podupadło i mocno ucierpiało z powodu konfliktu i braku rozwoju.

Wycieczka do miasta Chimoio zawsze odbywa się pod ciekawym spojrzeniem skalistej wychodni o wyjątkowym charakterze. Natura wyrzeźbiła tę skałę w kształcie głowy starca. Góra Bêngo, powszechnie znana jako Cabeça do Velho (głowa starca), jest obecnie jedną z głównych atrakcji turystycznych miasta. Wspinaczka na szczyt góry jest stosunkowo prosta, aw lesie można czasem dostrzec wiele małych antylop lub małp. Widok z góry jest ciekawy, poniżej znajduje się cały układ miasta Chimoio wraz z otaczającym go wiejskim krajobrazem. Wartość góry nie ogranicza się do jej malowniczego piękna. W określonych porach roku przybiera duchową rolę o wielkim znaczeniu dla lokalnych społeczności tradycjonalistycznych. W porze deszczowej spadająca woda wygląda jak łzy spływające po twarzy „staruszka”. Miejscowe wierzenia mówią, że przodkowie są źli i dlatego płaczą. Z tych powodów góra Bêngo jest uważana za święte miejsce, w którym odbywają się ceremonie wzywające świat ducha.

Klimat

W Chimoio panuje wilgotny klimat subtropikalny pod wpływem monsunu (klasyfikacja klimatu Köppena Cwa).

Demografia

Infrastruktura

miasto ma jedną z najważniejszych stacji kolejowych na linii kolejowej Beira – Bulawayo.