Kordoba, Hiszpania

Kordoba (/ ˈkɔːrdəbə /; hiszpański:) lub Kordowa (/ ˈkɔːrdəvə /) w języku angielskim to miasto w Andaluzji w południowej Hiszpanii i stolica prowincji Córdoba. Jest to największe miasto w prowincji, trzecie co do wielkości w Andaluzji, po Sewilli i Maladze oraz 12. co do wielkości w Hiszpanii. Była to osada rzymska, przejęta przez Wizygotów, po której nastąpiły podboje muzułmańskie w VIII wieku, a później stała się stolicą kalifatu Kordoby. Miasto służyło jako stolica na wygnaniu Kalifatu Umajjadów i innych emiratów. W tych muzułmańskich okresach Kordoba została przekształcona w wiodące na świecie centrum edukacji i nauki, produkując takie postacie, jak Awerroes, Ibn Hazm i Al-Zahrawi, a do X wieku stała się drugim co do wielkości miastem w Europie. Został podbity przez Królestwo Kastylii przez chrześcijańską rekonkwistę w 1236 roku.

Kordoba jest domem dla znanych przykładów architektury mauretańskiej, takich jak Mezquita-Catedral, która została wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO w 1984 roku i jest teraz katedrą. Od tego czasu status UNESCO został rozszerzony, aby objąć całe historyczne centrum Kordoby, Medina-Azahara i Festival de los Patios. Kordoba ma więcej obiektów światowego dziedzictwa niż gdziekolwiek na świecie, z czterema. Znaczna część tej architektury, na przykład Alcázar i rzymski most, została przerobiona lub zrekonstruowana przez kolejnych mieszkańców miasta.

Kordoba ma najwyższe temperatury latem w Hiszpanii i Europie, ze średnią temperaturą około 37 ° C. (99 ° F) w lipcu i sierpniu.

Spis treści

• 1 Etymologia
• 2 Historia
  • 2.1 Prehistoria, starożytność i Rzymskie założenie miasta
  • 2.2 Rządy Umajjadów
  • 2.3 Średniowiecze
  • 2.4 Późne średniowiecze
  • 2.5 Historia nowożytna
• 3 Geografia
  • 3.1 Lokalizacja
  • 3.2 Klimat
• 4 Architektura
  • 4.1 Roman
  • 4.2 Islamic
    • 4.2.1 Wielki Meczet w Kordobie
    • 4.2.2 Minaret San Juan
    • 4.2 .3 Młyny Gwadalkiwir
    • 4.2.4 Medina Azahara
    • 4.2.5 Łaźnie kalifa
  • 4.3 Dzielnica żydowska
  • 4.4 Chrześcijańskie
    • 4.4.1 Kościoły Fernandine
    • 4.4.2 Inne struktury religijne
    • 4.4.3 Rzeźby i pomniki
    • 4.4.4 Mosty
• 5 ogrodów, parków i środowiska naturalnego
• 6 muzeów
• 7 festiwali
• 8 Polityka i rząd
• 9 Znane osoby
• 10 Sport
• 11 Transport
  • 11.1 Kolej
  • 11.2 Lotniska
  • 11.3 Drogi
    • 11.3.1 Autobusy międzymiastowe
• 12 Galeria
• 13 Miast bliźniaczych - miasta siostrzane
• 14 Notatki
• 15 Referencje
• 16 Linki zewnętrzne

• 2.1 Prehistoria, starożytność i rzymskie założenie miasta
• 2.2 Rządy Umajjadów
• 2.3 Średniowiecze
• 2.4 Późne średniowiecze
• 2.5 Historia nowożytna

• 3.1 Lokalizacja
• 3.2 Klimat

• 4.1 Roman
• 4.2 Islamic
  • 4.2.1 Wielki Meczet w Kordobie
  • 4.2.2 Minaret San Juan
  • 4.2 .3 Młyny Gwadalkiwir
  • 4.2.4 Medina Azahara
  • 4.2.5 Łaźnie kalifa
• 4.3 Dzielnica żydowska
• 4.4 Chrześcijańskie
  • 4.4.1 Kościoły Fernandine
  • 4.4.2 Inne struktury religijne
  • 4.4.3 Rzeźby i pomniki
  • 4.4.4 Mosty

• 4.2.1 Wielki Meczet w Kordobie
• 4.2.2 Minaret w San Juan
• 4.2.3 Młyny Gwadalkiwiru
• 4.2.4 Medina Azahara
• 4.2.5 Łaźnie kalifa

• 4.4.1 Kościoły Fernandine
• 4.4.2 Inne struktury religijne
• 4.4.3 Rzeźby i pomniki
• 4.4.4 Mosty

• 11.1 Kolej
• 11.2 Lotniska
• 11.3 Drogowe
  • 11.3.1 Autobusy międzymiastowe

• 11.3.1 Autobusy międzymiastowe

Etymologia

Nazwa Córdoba przyciągnęła wiele fantazyjnych wyjaśnień. Jednym z nich jest to, że kartagiński generał Hamilcar Barca nazwał miasto Kart-Juba , co oznacza „Miasto Dżuba”, jako dowódca numidyjski, który zginął w pobliskiej bitwie. Inną, zasugerowaną w 1799 roku przez José Antonio Conde, jest to, że nazwa pochodzi od fenicko-punickiego słowa qrt ṭwbh , oznaczającego „dobre miasto”. Współczesne stypendium odrzuciło te sugestie, dochodząc do wniosku, że słowo pochodzi z języka staro-iberyjskiego, o którym niewiele wiadomo dzisiaj: druga część nazwy jest taka sama jak w imieniu iberyjskim Salduba (używanym miejsc znanych obecnie jako Saragossa i Marbella. Po podboju rzymskim nazwa miasta została zmieniona alfabetem łacińskim jako Corduba .

Historia

Prehistoria, starożytność i Rzym założenie miasta

Pierwsze ślady obecności człowieka na tym obszarze to szczątki człowieka neandertalczyka, datowane na ok. 42 000 do 35 000 pne. Wiadomo, że osady przedmiejskie wokół ujścia rzeki Gwadalkiwir istniały od VIII wieku pne. Ludność stopniowo uczyła się metalurgii miedzi i srebra. Pierwsza historyczna wzmianka o osadzie pochodzi z ekspansji Kartaginy przez Gwadalkiwir. Kordoba została zdobyta przez Rzymian w 206 rpne.

W 169 rzymski konsul Marcus Claudius Marcellus, wnuk Marcusa Claudiusa Marcellusa, który rządził zarówno Hispania Ulterior , jak i Hispania Citerior ), założyli łacińską kolonię obok istniejącej wcześniej osady iberyjskiej. Data jest kwestionowana; mogło powstać w 152. Między 143 a 141 rokiem pne miasto było oblegane przez Viriatusa. Wiadomo, że rzymskie forum istniało w mieście w 113 rpne. W tym czasie w mieście został pochowany słynny Skarb Kordoby, o mieszanych lokalnych i rzymskich tradycjach artystycznych; jest teraz w British Museum.

Corduba stała się rzymską kolonią o nazwie Colonia Patricia między 46 a 45 rokiem pne. Został złupiony przez Cezara w 45 roku ze względu na jego lojalność wobec Pompejusza i przesiedlony przez Augusta wraz z weteranami. Stało się stolicą Baetica z forum i licznymi świątyniami oraz głównym ośrodkiem rzymskiego życia intelektualnego w Hispania Ulterior . Rzymski filozof Seneka Młodszy, jego ojciec, mówca Seneka Starszy i jego bratanek, poeta Lukan, pochodzili z rzymskiej Kordoby.

W późnym okresie rzymskim dominował biskup Korduby Hozjusz (Ossius) figura zachodniego kościoła we wczesnym IV wieku. Później Corduba zajmowała ważne miejsce w Provincia Hispaniae Cesarstwa Bizantyjskiego (552–572) i pod rządami Wizygotów, którzy podbili ją pod koniec VI wieku.

Panowanie Umajjadów

Kordoba została zdobyta i w większości zniszczona przez muzułmanów w 711 lub 712 roku. W przeciwieństwie do innych miast iberyjskich, nie podpisano żadnej kapitulacji, a stanowisko zajęło szturmem. Z kolei Kordoba podlegała bezpośrednim rządom arabskim. Nowi dowódcy Umajjadów osiedlili się w mieście, aw 716 roku stało się ono stolicą prowincji, podlegającą kalifatowi Damaszku; w języku arabskim był znany jako قرطبة (Qurṭuba).

Różne obszary przeznaczono na nabożeństwa w kościele św. Wincentego, wspólne dla chrześcijan i muzułmanów, do czasu rozpoczęcia budowy meczetu w Kordobie w tym samym miejscu pod Abd-ar -Rahman I. Abd al-Rahman zezwolił chrześcijanom na odbudowę ich zrujnowanych kościołów i zakupił chrześcijańską połowę kościoła św. Wincentego. W maju 766 Kordoba została wybrana na stolicę niezależnego emiratu Umajjadów, później kalifatu al-Andalus. Do 800 roku megamiasto Kordoby utrzymywało ponad 200 000 mieszkańców, co stanowi 0,1 procent światowej populacji. Podczas apogeum kalifatu (1000 rne) Kordoba liczyła około 400 000 mieszkańców. W X i XI wieku Kordoba była jednym z najnowocześniejszych miast na świecie i wielkim ośrodkiem kulturalnym, politycznym, finansowym i gospodarczym. Wielki Meczet w Kordobie sięga tego czasu. Po zmianie władców sytuacja szybko się zmieniła. Wezyr al-Mansur - nieoficjalny władca al-Andalus w latach 976–1002 - spalił większość książek o filozofii, by zadowolić mauretański kler; większość pozostałych została sprzedana lub zginęła niedługo potem w walkach domowych.

Kordoba miała dobrze prosperującą gospodarkę, z produkowanymi towarami, takimi jak skóra, obróbka metali, glazurowane płytki i tekstylia oraz produkty rolne, w tym asortyment owoców, warzyw, ziół i przypraw oraz materiałów takich jak bawełna, len i jedwab. Słynął również jako ośrodek nauki, w którym mieści się ponad 80 bibliotek i instytucji edukacyjnych, posiadających wiedzę z zakresu medycyny, matematyki, astronomii i botaniki znacznie przewyższającą ówczesną Europę.

W 1002 Al -Mansur wracał do Kordoby z wyprawy w rejon Rioja, kiedy zmarł. Jego śmierć była początkiem końca Kordoby. Abd al-Malik al-Muzaffar, starszy syn al-Mansura, objął władzę ojca, ale zmarł w 1008 r., Prawdopodobnie zamordowany. Następcą został Sanchuelo, młodszy brat Abd al-Malika. Podczas gdy Sanchuelo walczył z Alfonsem V z Leonu, rewolucja uczyniła kalifem Mohammeda II al-Mahdiego. Sanchuelo pozwał o ułaskawienie, ale został zabity, kiedy wrócił do Cardova. Niewolnicy zbuntowali się przeciwko Mahdiemu, zabili go w 1009 i zastąpili go Hishamem II w 1010. Hisham II trzymał męski harem i został zmuszony do opuszczenia urzędu. W 1012 r. Berberowie „złupili Cardovę”. W 1016 roku niewolnicy schwytali Cardovę i szukali Hishama II, ale uciekł on do Azji. Po tym wydarzeniu nastąpiła walka o władzę, aż Hisham III, ostatni z Umajjadów, został odparty z Kordoby w 1031 roku.

Wysokie średniowiecze

Wraz z upadkiem kalifatu Hegemonia gospodarcza i polityczna Kordoby, która następnie stała się częścią Taify Kordoby.

W 1070 roku siły z Taify w Sewilli (rządzonej przez Al-Mu'tamid) wkroczyły do ​​Kordoby, aby pomóc w obronie miasta, które było oblężone przez Al-Mamuna, władcę Toledo, ale przejęły kontrolę i wypędził ostatniego władcę taify Kordoby, Abd-Al Malika, zmuszając go do wygnania. Al-Mamun nie ustał w swoich wysiłkach zdobycia miasta i wykorzystując sewilskiego renegata, który zamordował gubernatora Abbadidów, wjechał do miasta 15 lutego 1075 r., By umrzeć tam zaledwie pięć miesięcy później, najwyraźniej otruty. Kordoba została zdobyta siłą w marcu 1091 roku przez Almorawidów.

Zaprzysiężeni wrogowie almohadów, Ibn Mardanīš („Król Wilków”) i jego ojczym Ibrahim Ibn Hamusk sprzymierzyli się z Alfonsem VIII z Kastylii i oblegli Córdoba w latach 1158–1160, pustosząc okolicę, ale nie zajmując miejsca.

Kalif Almohad Abdallah al-Adil przetasował gubernatora Al-Bayyasi (brat Zayda Abu Zayda, gubernatora Walencji) z Sewilli do Kordoby w 1224, tylko po to, aby ten ostatni uniezależnił się od rządów Kalifala. Al-Bayyasi poprosił Ferdynanda III z Kastylii o pomoc, a Kordoba zbuntowała się przeciwko niemu. Wiele lat później, w 1229 r., Miasto poddało się władzy Ibn Huda, wypierając go w 1233 r., Dołączając w zamian terytoria Muhammada Ibn al-Amara, władcy Arjony i wkrótce potem emira Granady.

Późne średniowiecze

Ferdynand III Kastylii wkroczył do miasta 29 czerwca 1236 roku po kilkumiesięcznym oblężeniu. Według źródeł arabskich Córdoba spadła 23 Shawwal 633 (czyli 30 czerwca 1236, dzień później niż tradycja chrześcijańska). Po podboju nastąpił powrót do Santiago de Compostela dzwonów kościelnych, które pod koniec X wieku zostały zrabowane przez Almanzora i przewiezione do Kordoby przez chrześcijańskich jeńców wojennych. Ferdynand III nadał miastu fuero w 1241 roku; został oparty na Liber Iudiciorum i na zwyczajach Toledo, ale został sformułowany w oryginalny sposób. Miasto zostało podzielone na 14 colaciones i dodano wiele nowych budynków kościelnych. Centrum meczetu zostało przekształcone w dużą katedrę katolicką.

Historia współczesna

• Panoramy Kordoby narysowane przez Antona van den Wyngaerde w 1567 roku

Panoramy Kordoby narysowane przez Antona van den Wyngaerde w 1567 roku

W kontekście wczesnej epoki nowożytnej miasto przeżywało złoty wiek między 1530 a 1580 rokiem czerpiąc zyski z działalności gospodarczej opartej na handlu produktami rolnymi i przygotowywaniu odzieży pochodzącej z Los Pedroches, osiągając szczyt populacji około 50 000 w 1571 r. Nastąpił okres stagnacji i następujący po niej upadek.

została zredukowana do 20 000 mieszkańców w XVIII wieku. Populacja i gospodarka ponownie zaczęły rosnąć dopiero na początku XX wieku.

W drugiej połowie XIX wieku pojawił się transport kolejowy poprzez otwarcie linii Sewilla – Kordoba 2 czerwca 1859 roku. Kordoba został połączony koleją z Jerezem i Kadyksem w 1861 r., aw 1866 r., po połączeniu z Manzanares, z Madrytem. Miasto zostało ostatecznie połączone z Malagą i Belmezem.

18 lipca 1936 roku gubernator wojskowy prowincji, płk Ciriaco Cascajo, rozpoczął nacjonalistyczny pucz w mieście, zbombardowanie rządu cywilnego i aresztowanie gubernatora Rodrígueza de León; te działania wywołały hiszpańską wojnę domową. Zgodnie z rozkazami pucza generała Queipo de Llano ogłosił stan wojny. Puczystów spotkał opór przedstawicieli politycznych i społecznych, którzy zebrali się w siedzibie rządu cywilnego i pozostali tam do czasu wystrzału z karabinu Nacjonalistycznego i obecności artylerii, która nadszarpnęła ich morale. Kiedy jego obrońcy zaczęli uciekać z budynku, Rodríguez de León w końcu zdecydował się poddać i został aresztowany. W następnych tygodniach Queipo de Llano i major Bruno Ibañez przeprowadzili krwawe represje, podczas których stracono 2000 osób. Szacuje się, że następujące po tym francuskie represje w czasie wojny i bezpośrednio po wojnie (1936–1951) doprowadziły do ​​około 9579 zabójstw w prowincji.

Kordoba została wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO 17 grudnia Rok 1984, ale miasto ma wiele nowoczesnych obszarów, w tym dzielnicę Zoco i obszar otaczający dworzec kolejowy.

Władze regionalne (Junta de Andalucía) od pewnego czasu badają tworzenie Córdoba Metropolitan Area , który obejmowałby, oprócz samej stolicy, miasta Villafranca de Córdoba, Obejo, La Carlota, Villaharta, Villaviciosa, Almodóvar del Río i Guadalcázar. Łączna populacja takiego obszaru wynosiłaby około 351 000. Plano de Córdoba był również znany ze swoich książek i sposobu, w jaki je stworzyli.

Geografia

Lokalizacja

Kordoba położona jest na południu Półwyspu Iberyjskiego, w zagłębieniu utworzonym przez rzekę Gwadalkiwir, która przecina miasto w kierunku wschód-północny wschód do zachód-południowy zachód. Szersza gmina rozciąga się na powierzchni 1254,25 km2, co czyni ją największą gminą w Andaluzji i czwartą co do wielkości w Hiszpanii.

Miasto Kordoba leży w środkowym biegu rzeki. Trzy główne jednostki krajobrazowe w gminie to Sierra (podobnie jak w południowych krańcach Sierra Morena), dolina właściwa i Campiña .

Różnice wysokości w dolinie są bardzo małe, sięgające od 100 do 170 metrów nad poziomem morza, z właściwym miastem położonym na średniej wysokości około 125 metrów nad poziomem morza. Krajobraz doliny jest dodatkowo podzielony na podgórski łączący się ze Sierra, terasy rzeczne i najbliższe sąsiedztwo biegu rzeki.

Miocen Campiña , położone na południowym brzegu Gwadalkiwiru, charakteryzuje się pagórkowatym krajobrazem, który delikatnie rośnie do około 200 m. W Sierra , na północ od miasta, wysokość względnie gwałtownie wzrasta do 500 metrów. Zarówno Sierra , jak i Campiña przedstawiają punkty widokowe na dolinę.

Klimat

Kordoba ma gorący klimat śródziemnomorski (klimat Köppen klasyfikacja Csa ). Ma najwyższe średnie dzienne temperatury w lecie w Europie (ze średnią 36,9 ° C (98 ° F) w lipcu) i dni z temperaturami powyżej 40 ° C (104 ° F) są powszechne w miesiącach letnich. Sierpniowa średnia 24-godzinna 28,0 ° C (82 ° F) jest również jedną z najwyższych w Europie, pomimo stosunkowo niskich temperatur w nocy.

Zimy są łagodne, ale chłodniejsze niż w innych nisko położonych miastach w południowej Hiszpanii ze względu na swoje wewnętrzne położenie, wciśnięty pomiędzy Sierra Morena i System Penibaetic. Opady są skoncentrowane w najzimniejszych miesiącach; jest to spowodowane wpływem wybrzeża Atlantyku. Opady są generowane przez burze zachodnie, które występują najczęściej od grudnia do lutego. Ta cecha Atlantyku ustępuje następnie upałowi latowi ze znaczną suszą, bardziej typową dla klimatu śródziemnomorskiego. Roczny deszcz przekracza 600 mm (24 cale), chociaż uważa się, że zmienia się z roku na rok.

Zarejestrowana maksymalna temperatura na lotnisku w Kordobie, położonym w odległości 6 kilometrów (4 mil) od miasta, wynosiła 46,9 ° C (116,4 ° F) w dniu 13 lipca 2017 r. Najniższa zarejestrowana temperatura wynosiła -8,2 ° C (17,2 ° F) w dniu 28 stycznia 2005 r.

Architektura

Kordoba ma drugie co do wielkości Stare Miasto w Europie, największy obszar miejski na świecie wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.

Rzymski

Most Rzymski nad rzeką Gwadalkiwir łączy obszar Campo de la Verdad z Barrio de la Catedral. Był to jedyny most miasta przez dwadzieścia wieków, aż do wybudowania mostu San Rafael w połowie XX wieku. Zbudowany na początku I wieku pne, w okresie panowania rzymskiego w Kordobie, prawdopodobnie zastępując bardziej prymitywny drewniany, ma długość około 250 mi ma 16 łuków.

Inne pozostałości rzymskie obejmują Świątynia rzymska, teatr, mauzoleum, forum kolonialne, Forum Adiectum , amfiteatr i pozostałości pałacu cesarza Maksymiana na stanowisku archeologicznym Cercadilla.

Islamska

Od 784 do 786 r. Abd al-Rahman I zbudował Mezquita, czyli Wielki Meczet w Kordobie, w stylu architektury Umajjadów, z wariacjami inspirowanymi rdzennymi rzymskimi i chrześcijańskimi budowlami wizgotyckimi. Później kalifowie rozbudowali meczet o więcej kopułowych zatok, łuków, skomplikowanych mozaik i minaretu, czyniąc go jednym z czterech cudów średniowiecznego świata islamu. Po odzyskaniu Andaluzji przez chrześcijan, w sercu meczetu zbudowano katedrę, jednak wiele z pierwotnej konstrukcji pozostało. Można go znaleźć w historycznym centrum Kordoby, uznanym na liście światowego dziedzictwa kulturowego.

Zbudowany w 930 roku meczet, który zdobił ten minaret, został zastąpiony kościołem, a minaret przekształcony w wieżę . Mimo to zachowuje cechy architektury islamskiej w regionie, w tym dwa ozdobne łuki.

Wzdłuż brzegów Gwadalkiwiru znajdują się Młyny Gwadalkiwiru, budynki z czasów mauretańskich, które wykorzystywały przepływ wody do mielenia mąka. Należą do nich młyny Albolafia, Alegría, Carbonell, Casillas, Enmedio, Lope García, Martos, Pápalo, San Antonio, San Lorenzo i San Rafael.

Na obrzeżach miasta znajduje się stanowisko archeologiczne miasta Medina Azahara, która wraz z Alhambrą w Granadzie jest jednym z głównych przykładów hiszpańsko-muzułmańskiej architektury w Hiszpanii.

W pobliżu stajni, wzdłuż murów, znajdują się średniowieczne Łaźnie Umajjadu Kalifowie.

Dzielnica żydowska

W pobliżu katedry znajduje się stara dzielnica żydowska, która składa się z wielu nieregularnych ulic, takich jak Calleja de las Flores i Calleja del Pañuelo , w której znajduje się Synagoga i Dom Sefardyjski.

Christian

Wokół dużego Starego Miasta znajdują się rzymskie mury: bramy obejmują Puerta de Almodóvar, Puerta de Sevilla i Puerta del Puente, które są z pierwotnych trzynastu pozostały tylko trzy bramy. Wieże i fortece obejmują wieżę Malmuerta, Torre de Belén i wieżę Puerta del Rincón.

Na południu Starego Miasta i na wschód od wielkiej katedry, na Plaza del Potro, znajduje się Posada del Potro , rząd karczm wspomnianych w dziełach literackich, w tym Don Kichot i La Feria de los Discretos , który pozostał aktywny do 1972 roku. Oba plac a nazwa zajazdu pochodzi od fontanny na środku placu, która przedstawia źrebaka ( potro ). Niedaleko tego placu znajduje się Arco del Portillo (XIV-wieczny łuk). Na południowym zachodzie Starego Miasta znajduje się Alcázar de los Reyes Cristianos, dawna posiadłość królewska i siedziba Inkwizycji; przylegają do niego Królewskie Stajnie, w których hoduje się konie andaluzyjskie. Budynki pałacowe na Starym Mieście obejmują między innymi Palacio de Viana (XIV w.) I Palacio de la Merced . Inne zabytki to Cuesta del Bailío (klatka schodowa łącząca górną i dolną część miasta).

Miasto jest domem dla 12 kościołów chrześcijańskich, które zostały zbudowane (wiele z nich meczetów) przez Ferdynanda III Kastylijskiego po odzyskaniu miasta w XIII wieku. Miały pełnić rolę zarówno kościołów, jak i centrów administracyjnych w dzielnicach, na które podzielono miasto w średniowieczu. Niektóre z tych, które pozostały, to:

• San Nicolás de la Villa.
• San Miguel.
• San Juan y Todos los Santos (znany również jako Iglesia de la Trinidad).
• Santa Marina de Aguas Santas.
• San Agustín . Rozpoczęty w 1328 roku, ma obecnie wygląd XVIII-wieczny. Dzwonnica na fasadzie z czterema dzwonami pochodzi z XVI wieku.
• San Andrés , gruntownie odnowiony w XIV i XV wieku. Ma renesansowy portal (1489) i dzwonnicę z tego samego okresu, a ołtarz główny jest barokowym dziełem Pedro Duque Cornejo.
• San Lorenzo.
• Kościół Santiago .
• San Pedro.
• Santa María Magdalena. Podobnie jak inne, łączy w sobie elementy romańskie, mudejar i gotyckie.
• San Pablo. W ogrodzie kościoła w latach 90. odkryto ruiny starożytnego rzymskiego cyrku.

• Iglesia de San Hipólito. Znajdują się w nim groby Ferdynanda IV i Alfonsa XI z Kastylii, królów Kastylii i León.
• Iglesia de San Francisco
• Iglesia de San Salvador y Santo Domingo de Silos
• Santuario de Nuestra Señora de Linares
• Torre de Santo Domingo de Silos
• Santuario de Nuestra Señora de la Fuensanta
• Kaplica San Bartolomé
• Klasztor Santa Clara
• Klasztor Santa Cruz
• Klasztor Santa Marta

Dziesięć posągów rozrzuconych po całym mieście Archanioł Rafał, obrońca i kustosz miasta. Nazywane są one Triumfami Świętego Rafaela i znajdują się w zabytkach, takich jak Most Rzymski, Puerta del Puente i Plaza del Potro.

W zachodniej części historycznego centrum znajduje się posąg Seneki (w pobliżu Puerta de Almodóvar , bramy z czasów panowania islamu (Statua Awerroesa (obok Puerta de la Luna ) i Maimonides (w Plaza de Tiberiades). Dalej na południe, w pobliżu Puerta de Sevilla, znajduje się rzeźba poety Ibn Zaydúna oraz rzeźba pisarza i poety Ibn Hazma, a wewnątrz Alcázar de los Reyes Cristianos znajduje się pomnik monarchów katolickich Kolumba.

Istnieje również kilka rzeźb na placach Starego Miasta. Na centralnym Plaza de las Tendillas znajduje się konny pomnik Gonzalo Fernández de Córdoba, na Plaza de Capuchinos znajduje się Cristo de los Faroles, na Plaza de la Trinidad znajduje się posąg Luisa de Góngora, na Plaza del Cardenal Salazar znajduje się popiersie Ahmada ibn Muhammy d abu Yafar al-Gafiqi, na Plaza de Capuchinas znajduje się posąg biskupa Osio, na Plaza del Conde de Priego znajduje się pomnik Manolete, a Campo Santo de los Mártires to pomnik Al-Hakama II i pomnik kochanków.

W Jardines de la Agricultura znajduje się pomnik malarza Julio Romero de Torres, popiersie rzeźbiarza Mateo Inurrii, popiersie poety Julio Aumente oraz rzeźba poświęcona ogrodnikowi Aniceto García Roldán, który zginął w parku. Dalej na południe, w Ogrodach księcia Rivas, znajduje się posąg pisarza i poety Ángela de Saavedry, 3. księcia Rivas, autorstwa rzeźbiarza Mariano Benlliure.

Na rzece Gwadalkiwir, niedaleko mostu San Rafael znajduje się Wyspa rzeźb, sztuczna wyspa z kilkunastoma kamiennymi rzeźbami wykonanymi podczas Międzynarodowego Sympozjum Rzeźbiarskiego. W górę rzeki, w pobliżu mostu Miraflores, znajduje się „Hombre Río”, rzeźba pływaka patrzącego w niebo, którego orientacja zmienia się w zależności od nurtu.

• Most San Rafael, składający się z osiem łuków o rozpiętości 25 mi długości 217 m. Szerokość znajduje się między attykami, podzielonymi na 12 m kostki brukowej na cztery ciągi i dwa chodniki wyłożone płytkami. Został zainaugurowany 29 kwietnia 1953 r., Łącząc Avenue Corregidor z Plaza de Andalucía. W styczniu 2004 r. Tablice z napisem „Jego Ekscelencja Szef Państwa i Generalissimus wszystkich Armii, Francisco Franco Bahamonde, otworzyły ten most na Gwadalkiwir 29 kwietnia 1953 r.”, Które znajdowały się po obu stronach każdego z wejść na most, zostały usunięte.
• Most Andalusia, most wiszący.
• Puente de Miraflores , znany jako „zardzewiały most”. Most ten łączy ulice San Fernando i Ronda de Isasa z półwyspem Miraflores. Został zaprojektowany przez Herrero, Suáreza i Casado i zainaugurowany 2 maja 2003 r. Początkowo, w 1989 r., Rozważano propozycję inżyniera architekta Santiago Calatravy, która wyglądałaby jak most Lusitania w Méridzie, ale ostatecznie został odrzucony ze względu na jego wysokość. zasłoniłby widok na Wielki Meczet.
• Most Autovía del Sur.
• Most Abbas Ibn Firnas, otwarty w styczniu 2011 r. Jest częścią wariantu na zachód od Kordoby.
• Puente del Arenal , łączący Avenue Campo de la Verdad z Recinto Ferial (wesołym miasteczkiem) w Kordobie.

Ogrody, parki i środowisko naturalne

• Jardines de la Victoria. W obrębie ogrodów znajdują się dwa nowo wyremontowane obiekty, stara Caseta del Círculo de la Amistad, dziś Caseta Victoria oraz Kiosko de la música, a także mała modernistyczna fontanna z początku XX wieku. W części północnej, zwanej Jardines of Duque de Rivas, znajduje się pergola w stylu neoklasycystycznym, zaprojektowana przez architekta Carlosa Sáenza de Santamaría; służy jako sala wystawowa i kawiarnia.
• Jardines de la Agricultura, położone między Jardines de la Victoria i Paseo de Córdoba: obejmuje liczne ścieżki, które zbiegają się promieniście w okrągły plac, który ma fontanna lub staw. Nazywa się to stawem dla kaczek, a pośrodku znajduje się wyspa z małym budynkiem, w którym żyją te zwierzęta. W całym ogrodzie rozrzucone są liczne rzeźby, takie jak rzeźba ku czci Julio Romero de Torres, rzeźba kompozytora Julio Aumente i popiersie Mateo Inurria. Na północy znajduje się ogród różany w formie labiryntu.
• Parque de Miraflores, położony na południowym brzegu rzeki Gwadalkiwir. Zaprojektował go architekt Juan Cuenca Montilla jako szereg tarasów. Wśród innych interesujących miejsc, takich jak most Salam i Miraflores oraz rzeźba Agustína Ibarroli.
• Parque Cruz Conde, położony na południowy zachód od miasta, to otwarty park i park bez barier w stylu ogrodów angielskich.
• Paseo de Cordoba . Znajduje się na podziemnych torach kolejowych, jest to długa trasa o długości kilku kilometrów i ponad 434 000 m². Wycieczka ma wiele fontann, w tym sześć utworzonych przez portyk spadającej wody, które tworzą wodospad do stawu o czterech poziomach. Zwiedzanie jest zintegrowane ze stawem wodnym z czasów rzymskich i budynkiem starej stacji kolejowej RENFE, obecnie przekształconej w biura Canal Sur.
• Jardines Juan Carlos I w dzielnicy Ciudad Jardín . Jest to forteca, która zajmuje powierzchnię około 12 500 metrów kwadratowych.
• Jardines del Conde de Vallellano, położone po obu stronach alei o tej samej nazwie. Obejmuje duży staw w kształcie litery L o pojemności 3000 m3 (105 944,00 stóp sześciennych) i pozostałości archeologiczne osadzone w ogrodach, wśród których znajduje się rzymska cysterna z drugiej połowy I wieku pne.
• Parque de la Asomadilla o powierzchni 27 hektarów jest drugim co do wielkości parkiem w Andaluzji. Park odtwarza śródziemnomorską roślinność leśną, taką jak głóg, granat, jagoda, dąb, oliwka, tamaryszek, cyprys, wiąz, sosna, dęby i chleb świętojański.
• Balcón del Guadalquivir .
• Jardines de Colón .
• Sotos de la Albolafia . Zadeklarowany jako pomnik przyrody przez Autonomiczny Rząd Andaluzji, znajduje się na odcinku rzeki Gwadalkiwir od mostu rzymskiego i mostu San Rafael, o powierzchni 21,36 ha. Jest gospodarzem dużej różnorodności ptaków i stanowi ważny punkt migracji dla wielu ptaków.
• Parque periurbano Los Villares .

Muzea

Muzeum Archeologiczne i Etnologiczne Kordoby to prowincjonalne muzeum położone w pobliżu rzeki Gwadalkiwir. Muzeum zostało oficjalnie otwarte w 1867 roku i dzieliło przestrzeń z Muzeum Sztuk Pięknych do 1920 roku. W 1960 roku muzeum zostało przeniesione do renesansowego Pałacu Páez de Castillo, gdzie pozostaje do dziś. Muzeum Archeologiczne i Etnologiczne ma osiem sal, w których znajdują się eksponaty od średniego do późnego brązu, po kulturę rzymską, sztukę wizygotycką i kulturę islamską.

Muzeum Julio Romero de Torres znajduje się nad rzeką Gwadalkiwir i został otwarty w listopadzie 1931 roku. Dom Julio Romero de Torres przeszedł wiele renowacji i został przekształcony w muzeum, a także mieściło się w nim kilka innych instytucji historycznych, takich jak Muzeum Archeologiczne (1868-1917) i Muzeum Sztuki piękne. Wiele dzieł zawiera obrazy i motywy wykonane przez samego Julio Romero de Torresa.

Muzeum Sztuk Pięknych znajduje się obok Muzeum Julio Romero de Torres, z którym dzieli dziedziniec. Budynek pierwotnie był przeznaczony dla dawnego Szpitala Miłosierdzia, ale później przeszedł wiele renowacji i odnowienia, aby stać się budynkiem w stylu renesansowym, jakim jest dzisiaj. Muzeum Sztuk Pięknych zawiera wiele dzieł z okresu baroku, średniowieczną sztukę renesansową, prace z XVIII, XIX i XX wieku, rysunki, manierysty i inne unikatowe dzieła.

Muzeum Diecezjalne znajduje się w Pałac Biskupi w Kordobie, który został zbudowany na dawnym zamku arabskim. W kolekcji znajduje się wiele obrazów, rzeźb i mebli.

Inne godne uwagi muzea w Kordobie:

• Arabskie łaźnie twierdzy Kalifal
• Muzeum Botaniczne of Cordova
• Muzeum Trzech Kultur
• Muzeum Walki Byków
• Muzeum Hydrauliki Molino de Martos
• Museo Palacio de Viana

Festiwale

Turystyka jest szczególnie intensywna w Kordobie w maju, ponieważ w tym miesiącu odbywają się trzy z najważniejszych corocznych festiwali w mieście:

• Las Cruces de Mayo (krzyże majowe z Kordoby). Ten festiwal odbywa się na początku miesiąca. W ciągu trzech lub czterech dni na wielu placach i ulicach ustawiane są krzyże o wysokości około 3 m, przyozdabiane kwiatami i odbywa się konkurs na najpiękniejszy. Zwykle w pobliżu krzyży jest regionalna kuchnia i muzyka.
• Los Patios de Córdoba (Festiwal Dziedzińców w Kordobie - światowe dziedzictwo). Święto to obchodzone jest w drugim i trzecim tygodniu miesiąca. Wiele domów w historycznym centrum otwiera swoje prywatne patio dla publiczności i rywalizuje w konkursie. Przy wyborze zwycięzców brane są pod uwagę zarówno walory architektoniczne, jak i dekoracje roślinne. Zazwyczaj podczas festiwalu znalezienie noclegu w mieście jest bardzo trudne i kosztowne.
• La Feria de Córdoba (Targi Córdoba). Ten festiwal odbywa się pod koniec miesiąca i jest podobny do bardziej znanych targów w Sewilli z pewnymi różnicami, głównie tym, że na targach w Sewilli większość prywatnych casetas (namiotów prowadzonych przez lokalne firmy) Fair ma większość publicznych.

Polityka i rząd

Od 2019 roku José María Bellido Roche (PP) jest burmistrzem Kordoby.

Rada Miejska Córdoba jest podzielona na różne obszary: Prezydencja; Zasoby ludzkie, zarządzanie, podatki i administracja publiczna; Planowanie miejskie, infrastruktura i środowisko; Społeczny; i rozwój. Rada odbywa regularne sesje plenarne raz w miesiącu, ale może zwołać nadzwyczajną sesję plenarną, aby omówić kwestie i problemy dotyczące miasta.

Rada Zarządzająca, której przewodniczy burmistrz, składa się z czterech radnych IU, trzech z PSOE i trzech niewybranych członków. Rada gminy składa się z 29 członków: 11 z PP, 7 z PSOE, 4 z IU, 4 z Ganemos Córdoba, 2 z Ciudadanos i 1 z Unión Cordobesa.

Od lipca 2008 r. miasto jest podzielone na 10 okręgów administracyjnych, koordynowanych przez rady gmin, które z kolei dzielą się na dzielnice:

Znane osoby

• Abd Allah al-Qaysi - islamski prawnik
• Vicente Amigo - artysta flamenco
• Averroes - islamski filozof
• Joaquín Cortés - artysta flamenco
• Gabi Delgado-López - muzyk
• Fosforito - artysta flamenco
• Luis de Góngora - poeta epoki renesansu
• Ibn Hazm - islamski teolog i prawnik
• Ibn Maḍāʾ - islamski lingwista
• Lucan - rzymski poeta
• Majmonides - żydowski filozof i rabin
• Manolete - matador
• Juan de Mena - średniowieczny poeta
• Mundhir bin Sa'īd al-Ballūṭī - islamski prawnik
• Paco Peña - artysta flamenco
• al-Qurtubi - prawnik Szkoła Maliki
• Julio Romero de Torres - malarz
• Seneca, stoicki filozof
• Juan Serrano - artysta flamenco
• Fernando Tejero - aktor Hisae Yanase - artysta

Sport

Główną drużyną sportową Kordoby jest jej związek piłkarski Córdoba CF, który gra w hiszpańskiej Segunda División B po krótkim spotkaniu - kadencja w La Liga w sezonie 2014-15. Mecze domowe rozgrywane są na Estadio Nuevo Arcángel, które ma 20 989 miejsc.

Córdoba ma również profesjonalną drużynę futsalową, Córdoba Patrimonio de la Humanidad, która gra w Primera División de Futsal. Lokalny młodzieżowy klub koszykówki CD Cordobasket miał profesjonalną drużynę, która grała w Liga EBA przez trzy sezony przed przerwą w sierpniu 2019 roku. Drużyna futsalowa rozgrywa większość meczów u siebie na 3500 miejscach Palacio Municipal de Deportes Vista Alegre .

Transport

Kolej

Dworzec kolejowy w Kordobie jest połączony pociągami dużych prędkości z następującymi hiszpańskimi miastami: Madrytem, ​​Barceloną, Sewillą, Malagą i Saragossą. Ponad 20 pociągów dziennie łączy centrum miasta w 54 minuty ze stacją Málaga María Zambrano, która zapewnia przesiadki do miejsc na wybrzeżu Costa del Sol, w tym lotniska w Maladze.

Lotniska

Kordoba ma lotnisko, chociaż nie ma na nim linii lotniczych obsługujących loty komercyjne. Najbliższe lotniska to lotniska w Sewilli (110 km w linii prostej), lotniska w Granadzie (118 km) i lotniska w Maladze (136 km).

Droga

Miasto jest położone również dobrze połączony autostradami z resztą kraju i Portugalią.

Główny dworzec autobusowy znajduje się obok dworca kolejowego. Kilka firm autobusowych obsługuje autobusy międzymiastowe do iz Kordoby.

Galeria

• Parque de Miraflores ..

• Paseo de Córdoba.

• Fuente de los Jardines de Colón.

• Ogrody Alcázar de los Reyes Cristianos.

• Mosque– Katedra.

• Scena uliczna w Santa Maria w Kordobie.

• Widok Kordoby z Puente Romano.

• Nad rzeką widziany z Puente Romano w Kordobie.

Parque de Miraflores ..

Paseo de Córdoba.

Fuente de los Jardines de Colón.

Ogrody Alcázar de los Reyes Cristianos.

Meczet – Katedra.

Scena uliczna w Santa Maria w Kordobie.

Widok Kordoby z Puente Romano.

Nad rzeką widziany z Puente Romano w Kordobie.

Miasta bliźniacze - miasta siostrzane

Kordoba jest powiązana z:

• Kairouan, Tunezja (1968)
• Lahore, Pakistan ( 1968)
• Córdoba, Argentyna (1969)
• Córdoba, Meksyk (1980)
• Buchara, Uzbekistan (1983)
• Smara, Sahara Zachodnia (1987)
• Fez, Maroko (1990)
• Stara Hawana, Kuba (2000)
• Damaszek, Syria (2002)
• Santiago de Compostela, Hiszpania (2004)
• Norymberga, Niemcy (2010)
• Nîmes, Francja (2013 )