Lotnisko Hollywood Burbank
- IATA: BUR
- ICAO: KBUR
- FAA LID: BUR
- WMO: 72288
Lotnisko Hollywood Burbank, legalnie i dawniej sprzedawane jako lotnisko Bob Hope (IATA: BUR, ICAO: KBUR, FAA LID: BUR), jest lotniskiem publicznym 3 mil (4,8 km) na północny zachód od centrum Burbank, w hrabstwie Los Angeles, Kalifornia, Stany Zjednoczone. Lotnisko obsługuje centrum Los Angeles i północną część Greater Los Angeles, w tym Glendale, Pasadena i San Fernando Valley. Jest bliżej Griffith Park, Universal Studios Hollywood, Hollywood i centrum Los Angeles niż Los Angeles International Airport (LAX) i jest jedynym lotniskiem w okolicy, które ma bezpośrednie połączenie kolejowe z centrum Los Angeles. Loty bez międzylądowania obsługują głównie miasta w zachodnich Stanach Zjednoczonych, podczas gdy JetBlue ma codzienne loty do Nowego Jorku i Bostonu, a Delta Air Lines ma codzienne loty do Atlanty.
Pierwotnie całe lotnisko znajdowało się w mieście Burbank. ograniczenia, ale północny kraniec drogi startowej 15/33 został przedłużony do miasta Los Angeles. Lotnisko jest własnością władz lotniska Burbank – Glendale – Pasadena i jest kontrolowane przez rządy tych miast. Władze lotniska podpisują umowę z TBI Airport Management, Inc. na obsługę lotniska, które ma własne oddziały policji i straży pożarnej - policję lotniska Burbank-Glendale-Pasadena. Wejście na pokład wykorzystuje przenośne stopnie lub rampy zamiast mostów odrzutowych. Narodowy Plan Zintegrowanych Systemów Lotniskowych Federalnej Administracji Lotniczej (FAA) na lata 2017–2021 sklasyfikował go jako główny komercyjny obiekt usługowy o średniej wielkości węzłów.
W celu ograniczenia hałasu loty komercyjne są planowane między godzinami o godzinie 7:00 i 22:00 wszystkie odlatujące loty startują na południe pasem startowym 15, a wszystkie przyloty lądują na pasie 8. Lotnisko Hollywood Burbank jest połączone z międzynarodowym lotniskiem w Los Angeles drogą lądową za pośrednictwem autobusu ekspresowego FlyAway i Metrolink /Amtrak.
Spis treści
- 1 Historia
- 1.1 Przyszłość
- 2 Udogodnienia
- 2.1 Terminale
- 2.2 Transport naziemny
- 3 Linie lotnicze i destynacje
- 3.1 Pasażer
- 3.2 Cargo
- 4 Statystyki
- 4.1 Najpopularniejsze destynacje
- 4.2 Udział w rynku linii lotniczych
- 4.3 Roczny ruch
- 5 Wypadki i incydenty
- 6 Zobacz także
- 7 Odnośniki
- 8 Linki zewnętrzne
- 1.1 Przyszłość
- 2.1 Terminale
- 2.2 Transport naziemny
- 3.1 Pasażer
- 3.2 Ładunek
- 4.1 Najpopularniejsze destynacje
- 4.2 Udział linii lotniczych w rynku
- 4.3 Roczny ruch
Historia
Lotnisko zostało nazwane United Airport (1930–1934), Union Air Terminal (1934–1940), Lockheed Air Terminal (1940–1967), Hollywood – Burbank Airport (1967–1978), Burbank– Lotnisko Glendale – Pasadena (1978–2003) i Lotnisko Bob Hope (od 2003 r. Jako nazwa prawna). W 2017 roku zostało przemianowane na Hollywood Burbank Airport ze względu na brak rozpoznania regionu geograficznego lotniska Bob Hope.
United Aircraft and Transport Corporation (UA&T) to holding utworzony w 1928 roku, w skład którego wchodził Boeing Aircraft. oraz United Air Lines, spółka holdingowa skupiająca małe linie lotnicze, które nadal działają pod własnymi nazwami. Jedną z tych linii lotniczych była firma Pacific Air Transport (PAT), którą Boeing nabył w związku z kontraktem pocztowym PAT na zachodnim wybrzeżu w styczniu 1928 roku. UA&T szukało lokalizacji dla nowego lotniska dla PAT i znalazło jedno w Burbank. UA&T skorzystał z ankiet, które Departament Aeronautyki w Los Angeles Chamber of Commerce przeprowadził od 1926 roku w celu zidentyfikowania potencjalnych lokalizacji lotnisk.
Zajęło UA&T rok i współpracę z miastem do montażu witryny. Teren o powierzchni 234 akrów (0,95 km2) był pełen winorośli i drzew, a grunt musiał być wypełniony i wyrównany, ale miał dobry drenaż, twardą powierzchnię lądowania, stały wiatr i dobry dostęp do transportu naziemnego. Budowa została ukończona w zaledwie siedem miesięcy. W czasach, gdy niewiele samolotów miało hamulce, a wiele z nich zamiast koła miało poślizg ogonowy, pasy startowe zwykle nie były utwardzone; te w Burbank miały mieszankę oleju i piasku o grubości 5 cali (130 mm). Pasów taksówek nie było, ale projektanci zostawili dla nich miejsce. Dwa pasy startowe miały ponad 3600 stóp (1100 m) długości; trzecia miała 2,900 stóp (880 m); wszystkie miały 300 stóp (91 m) szerokości. Miały duże rozmiary, a witryna miała miejsce na rozbudowę.
United Airport poświęciło się wielu uroczystościom (w tym pokazom lotniczym) w weekend z okazji Dnia Pamięci (30 maja - 1 czerwca) 1930 r. Lotnisko i jego przystojny terminal w stylu hiszpańskiego odrodzenia były efektownym konkurentem dla pobliskiego lotniska Grand Central w Glendale, który był wówczas głównym terminalem lotniczym w Los Angeles. Nowy obiekt Burbank był w rzeczywistości największym komercyjnym lotniskiem w okolicy Los Angeles, dopóki w 1946 roku nie został zaćmiony przez lotnisko Los Angeles w Westchester, kiedy ten obiekt (dawniej Mines Field, a następnie Los Angeles Municipal Airport) rozpoczął regularne operacje lotnicze.
Obiekt Burbank pozostał United Airport do 1934 roku, kiedy to został przemianowany na Union Air Terminal. Zmiana nazwy nastąpiła w tym samym roku, w którym federalne działania antymonopolowe spowodowały rozwiązanie United Aircraft and Transport, co nastąpiło 26 września 1934 r. Pseudonim Union Air Terminal utknął do momentu, gdy Lockheed kupił lotnisko w 1940 r. I przemianował je na Lockheed Air Terminal.
W marcu 1939 roku zaplanowano szesnaście odlotów dziennie z Burbank: osiem liniami United Airlines, pięć Western Airlines i trzy TWA (trzy odloty American Airlines nadal odbywały się w Glendale). Komercyjny ruch lotniczy trwał nawet wtedy, gdy rozległe fabryki Lockheeda dostarczały wysiłki wojenne i rozwijały samoloty wojskowe i cywilne do połowy lat sześćdziesiątych. OAG z kwietnia 1957 roku wymienia dziewięć odlotów w dni powszednie na Western, sześć na United, sześć na Pacific Air Lines, jeden na TWA i jeden na American Airlines (bez przesiadek na lotnisko Chicago Midway). Pacific Southwest Airlines (PSA) miał 48 odlotów Douglas DC-4 tygodniowo do SFO i SAN (PSA wyleciał z LAX dopiero w 1958 roku). W 1958 roku Transocean Air Lines z siedzibą w Oakland obsługiwał propliner Lockheed Constellation trzy razy w tygodniu bez przesiadek do Honolulu, a także dwa razy w tygodniu lot Constellation na trasie w obie strony z Oakland - Burbank - Chicago Midway Airport - New York Idlewild Airport (obecnie lotnisko JFK) - Hartford. Do lata 1962 roku PSA obsługiwał wszystkie swoje loty bez międzylądowania do San Francisco i San Diego nowym samolotem turbośmigłowym Lockheed L-188 Electra, łącznie 32 starty tygodniowo z Burbank.
Usługa odrzutowa przybył do Burbank pod koniec lat sześćdziesiątych XX wieku z Pacific Air Lines obsługującymi Boeing 727-100s bez międzylądowania do Las Vegas i San Francisco, a także z jednym przystankiem bezpośrednio do Eureka / Arcata. Pacific Southwest Airlines (PSA) latały z Burbank do San Francisco Bay Area i San Diego samolotami 727, a Hughes Airwest (wcześniej Air West) latał Douglas DC-9-10 i McDonnell Douglas DC-9-30 bez międzylądowania do Las Vegas w Phoenix , Salt Lake City i Denver z jednym przystankiem DC-9 na lotnisko Houston Hobby. Hughes Airwest obsługiwał nawet jeden przystanek odrzutowcem DC-9 do lotniska w Parku Narodowym Wielkiego Kanionu w pobliżu południowej krawędzi Wielkiego Kanionu. W 1986 roku Boeing 767-200s United Airlines leciał bez międzylądowania na lotnisko Chicago O'Hare; szerokokadłubowy 767 był największym samolotem pasażerskim, jaki kiedykolwiek obsługiwał Burbank. AirCal McDonnell Douglas MD-80s leciał bez międzylądowania do Bay Area i bezpośrednio nad jezioro Tahoe.
W 1967 roku Lockheed zmienił nazwę obiektu na lotnisko Hollywood-Burbank. W 1970 Continental Airlines rozpoczęły loty Boeingiem 727-200 do Portland i Seattle przez San Jose, a także wykonały krótki lot do Ontario. Continental zaoferował później loty do Chicago przez Ontario. Continental służył Denver bez międzylądowania Boeingami 727-200 z BUR. Linie lotnicze Alaska Airlines rozpoczęły obsługę Burbank w 1981 r. Boeingami 727-100 i 727-200 latającymi bez międzylądowania i bezpośrednio do Seattle i Portland, co było pierwszym połączeniem Alaska Air do południowej Kalifornii. Aloha Airlines była pionierem nieprzerwanych połączeń odrzutowych z BUR na Hawaje, latając Boeingami 737-700 do Honolulu przed zaprzestaniem wszystkich operacji pasażerskich.
Decyzja Sądu Najwyższego Stanów Zjednoczonych z 1973 r. W sprawie City of Burbank v. Lockheed Air Terminal, Inc. uchylił godzinę policyjną nałożoną przez miasto Burbank na loty między 23:00 a 7:00 na mocy klauzuli supremacji amerykańskiej konstytucji, ponieważ lotniska podlegały federalnemu nadzorowi Administracja lotnicza i zgodnie z ustawą o kontroli hałasu z 1972 r. Lotnisko posiada obecnie rygorystyczną dobrowolną procedurę ograniczenia hałasu w celu zmniejszenia hałasu samolotów przylatujących i odlatujących z lotniska. Loty komercyjne są zaplanowane w godzinach od 7:00 do 22:00, wszystkie odlatujące loty na południe startują na pasie 15, a wszystkie przyloty lądują na pasie 8.
Obiekt pozostawał lotniskiem Hollywood-Burbank przez ponad dekadę, aż do 1978 roku, kiedy Lockheed sprzedał go władzom lotniska Burbank – Glendale – Pasadena. Lotnisko otrzymało wówczas swoją piątą nazwę: Burbank – Glendale – Pasadena Airport (1978–2003). 6 listopada 2003 r. Władze lotniska przegłosowały zmianę nazwy na Bob Hope Airport na cześć komika Boba Hope'a, długoletniego mieszkańca pobliskiego jeziora Toluca, który zmarł w tym samym roku i zatrzymał swój osobisty samolot na lotnisku. Nowa nazwa została ujawniona 17 grudnia 2003 r., W setną rocznicę pierwszego lotu braci Wright w 1903 r., W którym urodził się Bob Hope.
Po długiej debacie między władzami lotniska, miasto Burbank, Administracji Bezpieczeństwa Transportu i mieszkańców Burbank, w listopadzie 2007 roku zdecydowano, że nowy obiekt kontroli bagażu o wartości od 8 do 10 milionów dolarów w Terminalu B jest legalny, biorąc pod uwagę ograniczenia związane z rozwojem lotniska. W obiekcie będzie dostępny system wykrywania materiałów wybuchowych o wartości 2,5 miliona dolarów, używany do automatycznego wykrywania materiałów wybuchowych w rejestrowanym bagażu. Jednak obiekt wciąż znajduje się na wczesnym etapie planowania.
27 czerwca 2014 roku otwarto regionalne centrum transportowe o wartości 112 milionów dolarów. Centrum o powierzchni 520 000 stóp kwadratowych przy Hollywood Way i Empire Avenue zostało również zbudowane, aby wytrzymać poważne trzęsienie ziemi, pełniąc jednocześnie funkcję awaryjnego „centrum nerwowego”. Industrialne centrum z czerwonym stalowym dachem zdobi 16 trzypiętrowych paneli artystycznych. Na jego dachu zostaną również zamontowane panele słoneczne wytwarzające 1,5 megawata energii elektrycznej. Pobliski parking został zbudowany na ponad 1000 samochodów, a sygnalizacja świetlna została przerobiona na całym lotnisku.
Przyszłość
Na lotnisku znajduje się również terminal zastępczy . Plan budowy nowego terminalu lotniska został przedstawiony przez władze lotniska Burbank – Glendale – Pasadena w 2013 r. Terminal zastępczy kosztowałby zgłoszone 400 mln USD i spełniałby nowsze normy sejsmiczne oraz znajdowałby się dalej od pasa startowego zgodnie z wymogami Federalnej Administracji Lotniczej . Nowa lokalizacja znajduje się na zachód od Hollywood Way na niezabudowanej nieruchomości, która w ostatnich latach była wykorzystywana jako parking. Rada Miejska Burbank zezwoliła wyborcom na podjęcie decyzji w sprawie planu. Propozycja, znana jako środek B, trafiła do wyborców w mieście Burbank w dniu 8 listopada 2016 r. I przeszła przez 69% wyborców.
Następnym krokiem w procesie wymiany terminalu jest sfinalizowanie przez władze lotniska projekt nowego terminalu, uzyskaj zgodę FAA, a następnie zabezpiecz wymagane finansowanie z FAA i innych źródeł. Źródła finansowania lotnisk obejmują dotacje FAA, opłaty parkingowe, opłaty za lądowanie pobierane od linii lotniczych, a także czynsze od restauracji i innych firm koncesyjnych działających na lotnisku. Istnieją również opłaty pobierane od sprzedanych biletów lotniczych, w tym opłaty za udogodnienia dla pasażerów i podatki federalne. Po uzyskaniu finansowania Zarząd Portu Lotniczego zaakceptuje oferty na projekt. Oczekuje się, że nowy terminal będzie obejmował 355 000 stóp kwadratowych i taką samą liczbę bramek (14). Podróżni będą mieli więcej toalet, dodatkową restaurację i przestrzeń koncesjonowaną, ulepszone strefy kontroli bezpieczeństwa i inne ulepszone udogodnienia dla pasażerów.
Udogodnienia
Lotnisko Hollywood Burbank zajmuje 555 akrów (224 ha) na wzniesieniu 778 stóp (237 m) nad poziomem morza. Posiada dwa asfaltowe pasy startowe: 15/33 to 6886 na 150 stóp (2099 x 46 m), a 8/26 to 5802 na 150 stóp (1768 x 46 m). Samoloty zazwyczaj startują z drogi startowej 15 z powodu wiatru z południa, a lądują przy bocznym wietrze na pasie 8, ponieważ jest to jedyny pas startowy z ILS i czystym terenem do podejścia. Loty z północnego wschodu czasami lądują wizualnie na pasie startowym 15, aby zaoszczędzić dodatkową odległość okrążającą do pasa 8. Kiedy wiatr wieje z północy, samoloty często wykonują wizualne podejście do lewej bazy na pas startowy 33, skręcając w lewo w pobliżu lotniska. / p>
W roku zakończonym 30 września 2018 r. lotnisko obsługiwało 133 669 operacji, średnio 366 dziennie: 43% lotnictwa ogólnego, 40% lotów komercyjnych, 17% taksówek powietrznych i <1% wojskowych. W październiku 2018 roku na tym lotnisku stacjonowało 91 samolotów: 38 odrzutowych, 28 jednosilnikowych, 16 wielosilnikowych i 9 helikopterów.
Terminale
Lotnisko Hollywood Burbank ma dwa zaciski „A” i „B”, połączone razem jako część tego samego budynku. Terminal A ma dziewięć bramek ponumerowanych od A1 do A9, a terminal B ma pięć bramek ponumerowanych od B1 do B5.
Transport naziemny
Na lotnisko Hollywood Burbank można dojechać zjazdem Hollywood Way z autostrady międzystanowej 5, zjazdem Hollywood Way (w kierunku zachodnim) lub Pass Avenue (w kierunku wschodnim) z drogi krajowej 134 lub zjazdem Victory Boulevard z drogi krajowej 170. Dostęp dla samochodów i pieszych do terminala znajduje się na Hollywood Way i Thornton Avenue lub na Empire Avenue, jedną przecznicę na zachód od Hollywood Way. Parking na miejscu obejmuje parking z obsługą, parking krótkoterminowy oraz parkingi D i E. Parking zdalny A znajduje się przy Hollywood Way i Winona Avenue. Parking zdalny B znajduje się przy Hollywood Way na północ od Burton Avenue. Parking zdalny C znajduje się przy Thornton Avenue na zachód od Ontario Street. Autobusy wahadłowe są dostarczane z parkingów A, B, C i D do budynków terminali. Przystanek autobusu wahadłowego znajduje się również na rogu Hollywood Way i Thornton Avenue.
Lyft, Uber i Wingz korzystają z miejsca wysiadania pasażerów przed głównym terminalem dla pasażerów odlatujących i przylotów. sąsiednia konstrukcja parkingu krótkoterminowego naprzeciwko terminala.
Istnieją dwa przystanki autobusowe: Hollywood Way-Thornton Avenue (w odległości krótkiego spaceru na wschód od terminala A) i Empire Avenue / Intermodal, w odległości krótkiego spaceru na południe od Terminal B obok stacji kolejowej. Wszystkie linie kierujące się do Burbank obsługują stację Downtown Burbank Metrolink.
Linie Coast Starlight i Pacific Surfliner firmy Amtrak oraz Ventura County Line firmy Metrolink obsługują stację Burbank Airport – South położoną na południe od lotniska. Stacja kolejowa znajduje się w odległości krótkiego spaceru od terminalu, a bezpłatny autobus wahadłowy z półkami na bagaż łączy terminale i stację kolejową. Z tej stacji Ventura County Line zapewnia dostęp do centrum Los Angeles i hrabstwa Ventura; Pacific Surfliner firmy Amtrak zapewnia dostęp do San Luis Obispo, Santa Barbara, centrum Los Angeles, Anaheim i San Diego.
Antelope Valley Line Metrolink zatrzymuje się na stacji Burbank Airport-North, położonej około 1,5 km na północ od terminala w pobliżu skrzyżowania San Fernando Boulevard i Hollywood Way, a bezpłatny autobus dowozi pasażerów do terminalu. Z tej stacji Antelope Valley Line zapewnia dostęp do centrum Los Angeles i Antelope Valley.
