Brazzaville

Brazzaville (wymowa francuska:, Kongo: Kintamo, Nkuna, Kintambo, Mavula ; Teke: Mfwa , Mfoa , M'fa ) to stolica i największe miasto Republiki Konga (Republika Konga). Stanowiąc finansowe i administracyjne centrum kraju, leży po północnej stronie rzeki Kongo, naprzeciwko Kinszasy, stolicy Demokratycznej Republiki Konga (DR Konga).

Szacuje się, że populacja stolicy przekracza 1,8 miliona mieszkańców, co stanowi ponad jedną trzecią populacji kraju. Około 40% zatrudnionych jest w zawodach pozarolniczych. Podczas II wojny światowej Brazzaville było także stolicą Wolnej Francji w latach 1940-1942.

W 2013 roku Brazzaville zostało uznane przez UNESCO za Miasto Muzyki; od tego czasu jest również członkiem Creative Cities Network.

Spis treści

• 1 Geografia
• 2 Historia
• 3 Demografia
• 4 Rząd
• 5 Ekonomia
• 6 Kultura
• 7 Miejsca kultu
• 8 Edukacja
• 9 Klimat
• 10 Transport
• 11 Znane osoby
• 12 Miast bliźniaczych i siostrzanych
• 13 Zobacz też
• 14 Notatek
• 15 Bibliografia
  • 15.1 Bibliografia
• 16 Notatek
• 17 Linki zewnętrzne

• 15.1 Bibliografia

Geografia

Brazzaville obejmuje duży obszar na północ od rzeki Kongo , tuż pod basenem Malebo. Mbamu, duża wyspa w basenie, jest częścią terytorium Republiki Konga.

Brazzaville znajduje się 506 kilometrów (314 mil) w głąb lądu od Oceanu Atlantyckiego i około 474 kilometrów (295 mil) na południe od równika . Miasto jest gminą oddzieloną od innych regionów republiki; otacza go Dział Basenów. Wokół miasta są duże równiny. Miasto jest stosunkowo płaskie i położone na wysokości 317 metrów (1040 stóp). W dole rzeki Kongo znajdują się liczne bystrza, znane jako Livingston Falls, które uniemożliwiają żeglugę w górę rzeki do tego punktu od ujścia do Atlantyku.

Kinszasa, stolica Demokratycznej Republiki Konga, znajduje się na południowym brzegu Konga, bezpośrednio naprzeciw Brazzaville. Aby odróżnić dwa kraje afrykańskie, które mają w nazwie „Kongo”, Republika Konga jest czasami nazywana Kongo-Brazzaville, w przeciwieństwie do Konga-Kinszasy. Kinszasa jest ponad pięć razy większa niż Brazzaville pod względem populacji. To jedyne miejsce na świecie, w którym dwie stolice narodowe rozwinęły się na przeciwległych brzegach rzeki, w zasięgu wzroku.

W marcu 2018 roku podpisano „Deklarację z Brazzaville”, aby promować lepsze zarządzanie i konserwację Cuvette Centrale, regionu w dorzeczu Konga, a przede wszystkim w DRK. Jest to największe na świecie torfowisko tropikalne, na które składają się lasy bagienne. Ochrona tego obszaru jest ważna dla przetrwania megafauny, a także ma kluczowe znaczenie dla klimatu na świecie. Spalanie torfu spowodowałoby uwolnienie zbyt dużej ilości węgla i podniesienie temperatury ziemi. Deklaracja zachowania torfowisk jako największych na świecie ziemskich zasobów węgla organicznego została podpisana przez Demokratyczną Republikę Konga, Republikę Konga i Indonezję, która również posiada torfowiska.

Historia

Brazzaville została założona przez francuskie imperium kolonialne na istniejącej rdzennej osadzie Bateke zwanej Ncuna, podczas Walki o Afrykę, kiedy narody europejskie ustanowiły strefy wpływów na kontynencie. Urodzony we Włoszech odkrywca Pierre Savorgnan de Brazza, któremu w 1874 r. Nadano obywatelstwo francuskie, oficjalnie założył osadę 10 września 1880 r .; upamiętnia jego imię.

Lokalny król Makoko z Téké podpisał traktat ochronny z de Brazza, który podporządkował jego ziemie Cesarstwu Francuskiemu. Od października 1880 do maja 1882 niewielki oddział żołnierzy dowodzony przez senegalskiego sierżanta Malamine Camarę zajmował to miejsce, aby zapobiec dostaniu się ziemi w ręce Belgów. Ich siły działały po południowej stronie rzeki, gdzie król Leopold II rządził Belgijskim Kongiem przez pewien czas jako prywatne gospodarstwo. Pierwsza budowa miasta na dużą skalę rozpoczęła się cztery lata później, kiedy Francuzi rywalizowali z Léopoldville (obecnie Kinszasa), które belgijscy koloniści budowali po południowej stronie rzeki.

Konferencja berlińska w 1884 postawiła francuską kontrolę nad tym obszarem na oficjalnych podstawach. Miasto stało się stolicą francuskiego Konga w 1904 roku. Pozostało stolicą, kiedy francuska Afryka Równikowa została założona w 1910 roku, jako federacja francuskich państw kolonialnych: obejmowała Gabon, Republikę Środkowoafrykańską i Czad do 1960 roku. 1915 powstały główne budynki komunalne, w tym sąd i siedziba Banque de l'AEF i Institut Pasteur.

W 1934 roku oddano do użytku linię kolejową Kongo-Océan, łączącą Brazzaville z atlantyckim portem Pointe-Noire i omijającą bystrza na rzece Kongo. Budowa kolei spowodowała śmierć ponad 17 000 Afrykanów, a ludzie zbuntowali się przeciwko Francuzom w 1928 roku.

Podczas II wojny światowej Brazzaville i reszta francuskiej Afryki Równikowej pozostawały poza kontrolą Vichy France , który służył okupacji hitlerowskiej. Miasto było stolicą France Libre w latach 1940–1943. W 1944 roku Brazzaville było gospodarzem spotkania francuskich sił oporu i przedstawicieli francuskich kolonii afrykańskich. Wynikająca z tego Deklaracja z Brazzaville była próbą przedefiniowania stosunków między Francją a jej afrykańskimi koloniami.

Do lat 60. XX wieku miasto było podzielone na część europejską (centrum miasta) i afrykańską (Poto-Poto, Bacongo i Makélékélé). W 1980 roku stało się „gminą”, oddzieloną od otaczającego ją wydziału basenów i podzieloną na dziewięć „okręgów” (gmin) zgodnie z francuskim modelem administracji.

Od końca XX wieku miasto było często poligon dla wojen, w tym wewnętrznych konfliktów między rebeliantami a siłami rządowymi. To była podstawa konfliktów między siłami Republiki Konga, Demokratycznej Republiki Konga (DRK) i Angoli. W latach 90. wojny domowe przyniosły tu tysiące ofiar wśród cywilów i zmusiły setki tysięcy uchodźców do ucieczki z miasta.

Ostatnio tysiące ludzi opuszczających DRK przedostało się do Brazzaville; lokalne siły ONZ i rząd DRK oskarżyły miasto o deportację tysięcy tych uchodźców.

W kwietniu 2016 r. doszło do walk między policją a lokalnymi jednostkami milicji, w których zginęło co najmniej 18 osób.

Demografia

Według spisu z 2007 roku miasto liczyło 1,37 miliona mieszkańców. W prognozie CNSEE (narodowego ośrodka statystycznego) oszacowano wzrost do 1,7 mln do 2015 r., Ale prognoza została sporządzona przed 2007 r. I opierała się na niższym szacunku liczby ludności (1,26 mln) niż ten odnotowany w spisie powszechnym.

Szacunki Departamentu Ludności ONZ na 2014 r. to 1,83 miliona. Kinszasa, DRK, liczyła w 2014 roku ponad 10 milionów mieszkańców.

Łączna aglomeracja Kinszasa-Brazzaville wraz z Kinszasą liczy około 12 milionów mieszkańców. Poważne wyzwania polityczne i infrastrukturalne uniemożliwiają obu miastom funkcjonowanie w sensownym połączeniu.

Od połowy XIX wieku oba miasta rywalizują w handlu, sporcie i władzy. Pojawiły się propozycje połączenia dwóch stolic mostem Brazzaville – Kinszasa. W 2018 r., Gdy w regionie ponownie zapanował względny pokój, Afrykański Bank Rozwoju i Africa50 podpisały porozumienie z obydwoma rządami w celu opracowania projektu.

Rząd

Brazzaville, podobnie jak Pointe-Noire, ma status zarówno gminy (gminy), jak i departamentu. Jest zarządzany przez radę miejską i radę departamentów. Burmistrz jest przewodniczącym rady miejskiej.

Miasto jest podzielone na dziewięć okręgów (gmin):

1. Bacongo
2. Djiri
3. Madibou
4. Makélékélé
5. Mfilou
6. Moungali
7. Ouenzé
8. Poto-Poto
9. Talangaï

Gospodarka

Położenie Brazzaville w pobliżu basenu rzeki Kongo umożliwiło jej rozwój jako przemysł, handel i rozliczenia portowe. Łączył ją handel statkami i łodziami płynącymi w górę rzeki do obszarów śródlądowych, które produkowały surowce od początku okresu kolonialnego. Budowa linii kolejowej łączącej Pointe-Noire zwiększyła możliwości przedsiębiorców miejskich w dostarczaniu ich produktów do portu w celu eksportu. Branże obecne w Brazzaville obejmują warsztaty maszynowe, tekstylia, garbarstwo i produkcję. Jako kluczowy port na rzece Kongo, Brazzaville nadal przyjmuje dostawy surowców, takich jak guma, drewno i produkty rolne. Stamtąd są zazwyczaj wysyłane dalej do Pointe-Noire w celu eksportu.

Wiele firm, organizacji rządowych i pozarządowych ma w stolicy biura regionalne, w których mogą współpracować z urzędnikami państwowymi. Światowa Organizacja Zdrowia ma swoje regionalne biuro w Afryce w Brazzaville. Firmy z siedzibą w Brazzaville to Equatorial Congo Airlines i operator komórkowy Warid Congo.

Kultura

Erell, ceniony architekt, również zaprojektował dom w mieście dla Charlesa de Gaulle'a, kiedy on był tu przywódcą Wolnej Francji. Inne budynki obejmują mauzoleum Pierre'a Savorgnana de Brazza, wieżę Nabemba i Pałac Kongresowy (Brazzaville).

Mauzoleum Marien Ngouabi, zoo Brazzaville i szkoła malarstwa Poto-Poto to także miejsca dla turystów i mieszkańców miasta.

Miejsca kultu

Wielu Kongijczyków przeszło na katolicyzm we francuskim okresie kolonialnym. Kościoły chrześcijańskie są najbardziej rozpowszechnione w mieście, gdzie Kościół rzymskokatolicki ma swoją archidiecezję. Od tego czasu kościoły były zakładane przez nowych imigrantów i lokalną adopcję ewangelicznego protestantyzmu. Przykładami są grecko-prawosławna archidiecezja Brazzaville i Gabonu (Patriarchat Aleksandrii i całej Afryki), Kościół ewangelicki Konga (Światowa Wspólnota Kościołów Reformowanych) i Zgromadzenia Boga.

Edukacja

Uniwersytet Marien Ngouabi to uniwersytet publiczny w Brazzaville, nazwany na cześć byłego przywódcy. Uczelnia powstała w grudniu 1971 roku po uzyskaniu niepodległości. Obecnie ma około 26 000 uczniów.

Szkoły międzynarodowe:

• Lycée Français Saint-Exupéry de Brazzaville (francuski)
• American International School of Brazzaville

Klimat

Brazzaville charakteryzuje się tropikalnym klimatem mokrym i suchym. Jego pora deszczowa, która trwa od października do maja, jest dłuższa niż pora sucha, która obejmuje pozostałe miesiące. Najsuchsze miesiące w Brazzaville, lipiec i sierpień, nie charakteryzują się znaczącymi opadami. Ponieważ Brazzaville leży na południe od równika, pora sucha zaczyna się mniej więcej w okolicach przesilenia „zimowego”, czyli w czerwcu. Miasto ma stosunkowo stałe temperatury przez cały rok.

Transport

W mieście znajduje się lotnisko Maya-Maya, które znajduje się w centrum miasta i oferuje regularne loty do Pointe-Noire, a także do międzynarodowych miejsc docelowych w Afryce, Europa i Bliski Wschód. Lot między Brazzaville a Kinszasą odbywa się dwa razy w tygodniu, ale czas lotu to tylko pięć minut.

Kolej Kongo-Ocean ma stację w mieście, aw 2014 roku obsługiwała La Gazelle co drugi dzień kursują pociągi do Pointe-Noire i pośrednich miejsc docelowych.

Miasto jest ważnym portem rzecznym, z promami kursującymi do Kinszasy i Bangi przez Impfondo. Promy i szybkie prywatne łodzie służą jako główny środek komunikacji między Kinszasą a Brazzaville. Livingstone Falls leży na obrzeżach miasta, gdzie rzeka Djoué spotyka się z Kongo, co uniemożliwia transport rzeczny na wybrzeże, kwalifikując kolej jako kolej przenoszącą.

Chociaż nie ma zorganizowanego systemu transportu publicznego , prywatne autobusy są dostępne w stolicy.

Taksówki są dostępne na każdej ulicy i są łatwo rozpoznawalne, mają zielone nadwozie i biały top, a cena za krótką podróż to CF700. Około dwudziestu procent pojazdów w Brazzaville to taksówki. Istnieją również zbiorowe taksówki, które jeżdżą na niektórych trasach i pobierają opłatę CF150.

Zaproponowano most drogowo-kolejowy łączący Brazzaville z Kinszasą. Rozstaw szyn po obu stronach jest taki sam i wynosi 1067 mm.

Znane osoby

• Gaitana, ukraińska piosenkarka, która mieszkała w Brazzaville przez pięć lat.
• Serge Ibaka, zawodowy koszykarz urodzony w Brazzaville.
• Cyril Kongo, francuski malarz i artysta graffiti, mieszkał w Brazzaville w latach 80-tych.
• Verone Mankou, kongijski przedsiębiorca, który wypuścił pierwszy afrykański smartfon z kartami.

Miasta bliźniacze i miasta siostrzane

• Drezno, Niemcy
• Weihai, Chiny
• Kinszasa, Demokratyczna Republika Konga