Afyonkarahisar

Afyonkarahisar (wymowa turecka:, turecki: afyon „mak, opium”, kara „czarny”, hisar "forteca") to miasto w zachodniej Turcji, stolica prowincji Afyon. Afyon leży w górzystej okolicy w głębi lądu od wybrzeża Morza Egejskiego, 250 km (155 mil) na południowy zachód od Ankary, wzdłuż rzeki Akarçay. W Turcji Afyonkarahisar wyróżnia się jako stolica gorących źródeł i uzdrowisk, ważny węzeł kolejowy, Autostrady i ruch lotniczy w zachodniej Turcji oraz miejsce zdobycia niepodległości. Ponadto Afyonkarahisar jest jedną z wiodących prowincji rolniczych, znaną na całym świecie ze swojego marmuru i największym na świecie producentem farmaceutycznego opium.

Spis treści

• 1 Etymologia
• 2 Historia
• 3 Ekonomia
  • 3.1 Marmur
  • 3.2 Sektor termalny
  • 3.3 Woda uzdrowiskowa
  • 3.4 Farmaceutyki i morfina
  • 3.5 Rolnictwo
• 4 Klimat
• 5 Afyon dzisiaj
  • 5.1 Transport
  • 5.2 Kuchnia
    • 5.2.1 Kursy
    • 5.2.2 Słodycze
• 6 głównych zabytków
• 7 miast bliźniaczych - miasta siostrzane
• 8 znanych tubylców
• 9 Zobacz także
• 10 Bibliografia
• 11 Np powiązania zewnętrzne

• 3.1 Marmur
• 3.2 Sektor termalny
• 3.3 Woda uzdrowiskowa
• 3.4 Farmaceutyki i morfina
• 3.5 Rolnictwo

• 5.1 Transport
• 5.2 Kuchnia
  • 5.2.1 Kursy
  • 5.2.2 Słodycze

• 5.2.1 Kursy
• 5.2.2 Słodycze

Etymologia

Nazwa Afyon Kara Hisar (po turecku dosłownie czarny zamek z opium ), ponieważ opium było tu szeroko uprawiane, a na czarnej skale znajduje się zamek. Znany również jako Afyon. Starsze pisownie to Karahisar-i Sahip, Afium-Kara-hissar i Afyon Karahisar. Miasto było znane jako Afyon (opium), aż do zmiany nazwy na Afyonkarahisar przez turecki parlament w 2004 roku.

Historia

Szczyt skały w Afyonie został ufortyfikowany dla długo. Był znany Hetytom jako Hapanuwa, a później był okupowany przez Frygów, Lidyjczyków i Achemenidów Persów, aż do podbicia go przez Aleksandra Wielkiego. Po śmierci Aleksandra miastem (obecnie znanym jako Akroinοn (Ακροϊνόν) lub Nikopolis (Νικόπολις) w języku starogreckim) rządzili Seleucydzi i królowie Pergamonu, a następnie Rzymu i Bizancjum. Cesarz bizantyjski Leon III po zwycięstwie nad arabskimi oblężnikami w 740 r. Przemianował miasto na Nicopolis (po grecku „miasto zwycięstwa”). Turcy Seldżuków przybyli następnie w 1071 roku i zmienili nazwę na Kara Hissar („czarny zamek”) od starożytnej fortecy położonej na wulkanicznej skale 201 metrów nad miastem. Po rozproszeniu Seldżuków miasto zostało zajęte przez Sâhib Ata, a następnie Germijanidów.

Zamek był przedmiotem wielu walk podczas wypraw krzyżowych i ostatecznie został zdobyty przez sułtana osmańskiego Beyazida I w 1392 roku, ale został utracony po najeździe Timura Lenka w 1402 roku. Został odbity w 1428 lub 1429 roku.

Obszar ten kwitł w czasach Imperium Osmańskiego, jako centrum produkcji opium, a Afyon stało się bogatym miastem. W 1902 r. Pożar płonący przez 32 godziny zniszczył części miasta.

Podczas I wojny światowej brytyjscy jeńcy wojenni, którzy zostali schwytani w Gallipoli, zostali tu zakwaterowani w pustym ormiańskim kościele u stóp kościoła. skała. Podczas wojny grecko-tureckiej (1919-1922) (część tureckiej wojny o niepodległość) Afion i okoliczne wzgórza zajęły wojska greckie. Odzyskano go jednak 27 sierpnia 1922 r., Kluczowym momencie tureckiego kontrataku w regionie Morza Egejskiego. Po 1923 roku Afyon stał się częścią Republiki Turcji.

Region był głównym producentem surowego opium (stąd nazwa Afyon ) aż do późnych lat sześćdziesiątych, kiedy znajdował się pod presją międzynarodową, w szczególności w USA pola zostały spalone, a produkcja wstrzymana. Obecnie mak jest uprawiany na podstawie ścisłego systemu licencjonowania. Nie produkują już surowego opium, ale pozyskują morfinę i inne opiaty metodą ekstrakcji słomy makowej.

Afyon został przedstawiony na rewersie tureckiego banknotu 50 lirów z lat 1927-1938.

Ekonomia

Gospodarka Afyonkarahisar opiera się na rolnictwie, przemyśle i turystyce termicznej. Szczególnie rolnictwo jest silnie rozwinięte dzięki temu, że duża część ludności mieszka na wsi. Co znacznie pobudziło działalność rolniczą.

Marmur

Afyonkarahisar produkuje ważny fragment tureckiego przetworzonego marmuru, zajmuje drugie miejsce pod względem eksportu przetworzonego marmuru i czwarte miejsce w przypadku trawertynu. Afyon posiada znaczną część rezerw marmuru tureckiego, stanowiącą około 12,2% wszystkich rezerw Turcji.

Afyon ma unikalne rodzaje i kolory marmuru, które były historycznie bardzo znane i są unikalne dla Afyon. Na przykład „Afyon white”, historycznie znany jako „Synnadic white”. „Afyon Menekse”, historycznie znany jako „Pavonazzetto” i „Afyon kaplan postu”, ten typ nie był popularny. Historycznie marmur z Afyonu był powszechnie określany jako „marmur Docimeaen”. jakość drobnoziarnista, przez starożytnych, takich jak Rzymianie. Kiedy Rzymianie przejęli kontrolę nad kamieniołomami Docimian, byli zachwyceni pięknymi kombinacjami kolorów Docimian Pavonazzetto, który jest rodzajem białego marmuru z fioletowymi żyłkami. Od razu zaczął się w tym trend. Cesarze August, Trajan, Hadrian, wszyscy szeroko wykorzystywali marmur Docimian we wszystkich swoich głównych projektach budowlanych.

Docimian Pavonazzetto był szeroko stosowany w dużych projektach budowlanych w samym sercu Rzymu, znanym jako Forum Romanum i na całym świecie. imperium. Pavonazzetto zostało użyte w najbardziej przyciągających wzrok miejscach, takich jak kolumny, okleina ścienna i podłogowa oraz reliefy ścienne. Inne marmury ze wszystkich zakątków imperium były używane w połączeniu, ilekroć Pavonazzetto był używany jako pokrycie podłogowe, zwykle był w połączeniu z innymi dekoracyjnymi marmurami. Jednak Pavonazzetto jako biały marmur był przeważnie dominującym kolorem i nadawał budynkom odświeżający biały kolor.

Panteon, jeden z najwspanialszych dzieł architektury rzymskiej, zawiera Docimian Pavonazzetto jako posadzkę wraz z innymi rodzajami marmuru. Dominującym białym kolorem jest Pavonazzetto, również niektóre wewnętrzne główne kolumny i pilastry wykonane są z marmuru docimijskiego, inne budynki w stolicy Rzymu, które zawierają lub zawierały marmur docimijski to Forum Augusta, Forum Trajana (podłoga i 184 kolumny) , Temple of Mars Ultor (podłoga), Temple of Apollo (floor), Basilica Aemelia (20 posągów), Basilica Julia (podłoga i kilka kolumn), Basilica Ulpia (niektóre kolumny), Basilica San Paolo Fuori Le Mura (24 kolumny , zniszczony przez pożar w 1823 r.), Osiem posągów na Łuku Konstantyna, największej łaźni rzymskiej, Łaźni Karakalli (niektóre kolumny i okleina ścienna.

Inne ważne budynki poza Rzymem we Włoszech to:

Hagia Sophia, jeden z najwspanialszych budynków, jakie kiedykolwiek zbudowano, ma docymiański marmur jako fornir na nawach bocznych i galeriach.

Serce katolickiego chrześcijaństwa, Bazylika Świętego Piotra, pokryte fornirem.

Lepcis Magna, dawne kolumny wapienne zastąpiono Pavonazzetto.

Biblioteka Cels my, kolumny na słynnej ścianie.

Starożytne miasto Sagalassos, jako pokrycie ścian i podłóg, odzyskano 40 ton forniru.

Świątynia Zeusa i Hery w Grecji, 100 kolumny i ściany.

Marmur Docymian był również preferowany do rzeźbienia sarkofagów, niektórzy cesarze woleli ten marmur ze względu na jego wysoką wartość i majestatyczny wygląd. W rezultacie z tego materiału wykonano jedno z największych arcydzieł. Takich jak sarkofag w Sidamara, Silifkeh, Seleukeia, Eudocia, Heraclius ... zbudowano kilkaset sarkofagów.

Sektor termalny

Geografia Afyon charakteryzuje się dużą aktywnością geotermalną. Stąd w tym miejscu jest mnóstwo źródeł termalnych. Istnieje pięć głównych źródeł, a wszystkie z nich mają wysoką zawartość minerałów w temperaturach w zakresie 40-100 ° C. Wody mają silne właściwości lecznicze na niektóre choroby. W rezultacie z biegiem czasu powstało wiele obiektów termicznych.

Z czasem Afyon rozwinął swój sektor ciepłowniczy z większą wydajnością, komfortem i innowacjami. Afyon połączył tradycyjne łaźnie z pięciogwiazdkowymi kurortami, korzyści zdrowotne naturalnych źródeł sprawiły, że uzdrowiska termalne stały się czymś więcej niż zwykłą atrakcją. Szpitale i uniwersytety połączyły się z uzdrowiskami termalnymi, aby w pełni wykorzystać potencjał zdrowotny termiki . W związku z tym w tym celu otwarto Uniwersytecki Szpital Fizjoterapeutyczny i Rehabilitacyjny Kocatepe. Afyon ma obecnie największą pojemność ośrodków termalnych, z których dużą część stanowią 5-gwiazdkowe hotele termalne, które zapewniają opiekę medyczną z wykwalifikowanym personelem.

Woda uzdrowiskowa

Kızılay była pierwsza fabryka wody mineralnej w Turcji, otwarta w Afyonie w 1926 roku przez Atatürka. Po wodzie mineralnej ze źródeł Gazligöl wyleczyła nerki Atatürka i udowodniła swoje właściwości zdrowotne. Od momentu powstania firma „Kızılay Spa Water” stała się największym dystrybutorem wody spa w Turcji, na Bliskim Wschodzie i na Bałkanach.

Farmaceutyki i morfina

Prawie jedna trzecia całej wyprodukowanej morfiny na świecie pochodzi z fabryki alkaloidów w Afyon, nazwanej „Afyon Alkaloids”. ta duża pojemność jest produktem ubocznym plantacji maku Afyon. Farmaceutyki pochodzą z opium makowych kapsułek. Fabryka „Afyon Alkaloids” jest największą tego typu fabryką na świecie, o dużych zdolnościach przetwórczych i nowoczesnych laboratoriach. Surowe opium jest poddawane łańcuchowi procesów biochemicznych, w wyniku czego powstaje kilka rodzajów morfiny.

W Alkaloid Extraction Unit produkowana jest tylko podstawowa morfina. W sąsiedniej jednostce derywatów połowa wyekstrahowanej morfiny jest przekształcana w chlorowodorek morfiny, kodeinę, fosforan kodeiny, siarczan kodeiny, chlorowodorek kodeiny, siarczan morfiny, chlorowodorek etylomorfiny.

Rolnictwo

Zwierzęta hodowlane Rasy Afyon duża liczba zwierząt gospodarskich, jej krajobraz i demografia są odpowiednie dla tej dziedziny. W związku z tym plasuje się w pierwszej dziesiątce w Turcji pod względem ilości owiec i bydła, jakie ma.

Mięso i produkty mięsne W wyniku tego, że jest ważnym źródłem hodowli, powiązane sektory, takie jak mięso i produkty mięsne są również bardzo produktywni w afyonie. Jest to jedna z wiodących prowincji w produkcji czerwonego mięsa i posiada bardzo prestiżowe marki kiełbas, takie jak „Cumhuriyet Sausages”.

EggsAfyon jest jedynym liderem w produkcji jaj w Turcji. Ma największą liczbę kur niosek - 12,7 miliona. I produkuje rekordową ilość 6 milionów jaj dziennie.

Wiśnie i wiśnie W Afyon są uprawiane bardzo duże ilości wiśni, do tego stopnia, że ​​stały się one kultowe dla Afyon. Co roku w dzielnicy Cay odbywa się festiwal wiśni. Jest największym producentem wiśni w Turcji. Wiśnie uprawiane w Afyon są doskonałej jakości ze względu na idealny klimat, w którym są uprawiane. Z tego samego powodu Afyon jest również idealnym miejscem do uprawy wiśni. Pierwszej jakości wiśnie znane jako „Napolyon Cherries” są uprawiane w dużych ilościach i jest to jedna z 5 wiodących prowincji.

Mak Jedną z kultowych praktyk rolniczych w Afyon jest uprawa maku. Klimat Afyonu jest idealny do uprawy tej rośliny, stąd też w tym regionie występuje duża ilość plantacji maku. Chociaż kilkadziesiąt lat temu nastąpiło poważne ograniczenie wynikające z prawa międzynarodowego, co wynika z zawartości opium w skórkach maku. Niemniej jednak Afyon jest największym producentem maku w Turcji i odpowiada za dużą część światowej produkcji.

Ziemniaki i buraki cukrowe Afyon ma trwałą reputację w produkcji ziemniaków, produkuje około 8% zapotrzebowania Turcji na ziemniaki . Zajmuje pierwsze 5 miejsce w produkcji ziemniaków, buraków cukrowych, ogórków i jęczmienia.

Klimat

Afyonkarahisar ma gorący suchy-letni klimat kontynentalny (Dsa) zgodnie z klasyfikacją Köppena i klimat kontynentalny z gorącym latem (Dca) lub klimat oceaniczny z gorącym latem (Doa) zgodnie z klasyfikacją Trewartha. Zimy są mroźne i śnieżne, a lata są gorące i suche z chłodnymi nocami. Opady deszczu występują głównie wiosną i jesienią.

Dzisiaj Afyon

Afyon jest centrum obszaru rolniczego, a miasto ma klimat wiejskiego miasta. Niewiele jest barów, kawiarni, muzyki na żywo i innych atrakcji kulturalnych, a poziom edukacji w mieście na zachodzie Turcji jest niski. Uniwersytet Afyon Kocatepe. Afyon jest znany ze swojego marmuru (w 2005 roku w prowincji Afyon było 355 kamieniołomów marmuru produkujących wysokiej jakości biały kamień), jego sucuk (pikantne kiełbaski), jego kaymak ( co oznacza krem ​​ lub biały Turkish Delight) i różne ręcznie tkane tkaniny. Jest tu również duża fabryka cementu.

To naturalne skrzyżowanie dróg, krzyżują się tu trasy z Ankary do Izmiru i ze Stambułu do Antalyi, a Afyon jest popularnym przystankiem podczas tych podróży. Istnieje wiele dobrze znanych przydrożnych restauracji, w których podróżni mogą zjeść śniadanie na lokalnej kuchni. Niektóre z tych miejsc to nowoczesne, dobrze wyposażone hotele i uzdrowiska; wody mineralne Afyon są znane ze swoich właściwości leczniczych. Istnieje również długi ciąg przydrożnych kiosków sprzedających lokalne tureckie przysmaki.

Transport

Afyon jest również ważnym węzłem kolejowym między Izmirem, Konyą, Ankarą i Stambułem. Afyon leży na trasie planowanej linii szybkiej kolei między Ankarą a Izmirem.

Kuchnia

• • sucuk - słynny lokalny specjał, ostra kiełbasa wołowa, smażona lub grillowana. Najbardziej znane marki to Cumhuriyet , Ahmet İpek, İkbal, İtimat i Danet, ale tylko 2 marki mają oznaczenie geograficzne i są to Cumhuriyet & amp; Danet (Vahdet Et)

• sucuk - słynny lokalny specjał, ostra kiełbasa wołowa, spożywana smażona lub grillowana . Najbardziej znane marki to Cumhuriyet , Ahmet İpek, İkbal, İtimat i Danet, ale tylko 2 marki mają oznaczenie geograficzne i są to Cumhuriyet & amp; Danet (Vahdet Et)

.

• • ağzaçık lub bükme - ciasto w stylu filo nadziewane serem lub soczewicą.
  • keşkek - gotowana pszenica i ciecierzyca duszone z mięso.

• ağzaçık lub bükme - ciasto w stylu filo nadziewane serem lub soczewicą.
• keşkek - gotowana pszenica i groszek duszony z mięsem.

• lokalny krem ​​kajmak spożywany z miodem, z budyniem chlebowym ekmek kadayıf lub z dynią gotowaną na wolnym ogniu w syropie. Najlepiej jadać w słynnych restauracjach Ikbal (zarówno starej w centrum miasta, jak i dużego lokalu przy głównej drodze).
• Turecki smak.
• helva - słodzony mielony sezam

Główne zabytki

• Zamek Afyonkarahisar
• Muzeum Zwycięstwa (Zafer Müzesi), narodowe muzeum wojskowe i wojenne, które służyło jako siedziba następnie głównodowodzący Mustafa Kemal Pasha (Atatürk), jego główny sztab i dowódcy armii przed Wielką Ofensywą w sierpniu 1922 r. W samym centrum miasta, po drugiej stronie fortecy, z mapami, mundurami, zdjęciami, bronią grecką Wojna turecka.
• Częściowo zrujnowana forteca, która dała miastu nazwę. Aby dotrzeć na szczyt, trzeba pokonać osiemset schodów.
• Muzeum Archeologiczne Afyonkarahisar, w którym znajdują się tysiące znalezisk helleńskich, frygijskich, hetyckich, rzymskich i osmańskich.
• Afyon Ulu Camii (Wielki Meczet)
• Most Altıgöz, podobnie jak Ulu Camii zbudowany przez Seljuqs w XIII wieku.
• Posiadłość Afyon (Afyon konagi) położona na wzgórzu z widokiem na panoramiczną równinę.
• Biały słoń - Afyon jest miastem partnerskim z miastem Hamm w Niemczech i ma teraz duży posąg symbolicznego białego słonia Hamm.

Dzięki bogatemu dziedzictwu architektonicznemu , miasto jest członkiem Europejskiego Stowarzyszenia Historycznych Miast i Regionów.

Miasta bliźniacze - miasta siostrzane

• Nyíregyháza, Węgry, od 1992 roku
• Czeboksary, Czuwaszja, od 1999 roku
• Turkistan, Kazachstan
• Hamm, Niemcy, od 2005 roku
• Peć, Kosowo, od 2008 roku
• Yunfu, Chiny, od 2007 roku
• Latakia, Syria, od 2009 roku

Znani tubylcy

Poniższa lista jest posortowana alfabetycznie według nazwiska rodowego.

• Mihran Mesrobian (1889-1975), architekt i odznaczony osmański żołnierz
• İlker Başbuğ (1943), były szef sztabu generalnego Turcji
• Ali Çetinkaya (1879-1949), oficer armii osmańskiej i polityk turecki
• Fikret Emek (1963), emerytowany żołnierz Dowództwa Sił Specjalnych
• Veysel Eroğlu (1948), minister środowiska i leśnictwa
• Bülent İplikçioğlu (1952), historyk
• Fazıl Şenel (1972), wysoki komisarz / członek zarządu EMRA (EPDK), były prezes BOTAŞ
• Muzaffer Şenel (1977), naukowiec i profesor uniwersytecki
• Ahmed Karahisari (1468-1566), kaligraf osmański
• Gülcan Mıngır (1989), mistrz Europy biegacz średniodystansowy
• Ahmet Necdet Sezer (1941), były prezydent Turcji
• Sibel Özkan Öz (1988), medalistka olimpijska w sztangistyce
• Nurgül Yeşilçay (1976), aktorka