Abadan, Iran

Abadan (perski: آبادان Ābādān , wymawiane) to miasto i stolica okręgu Abadan w prowincji Khuzestan, znajduje się w południowo-zachodniej części Iranu. Leży na wyspie Abadan (68 km lub 42 mil długości, 3–19 km lub 2–12 mil szerokości). Wyspa jest ograniczona od zachodu drogą wodną Arvand, a od wschodu przez ujście Bahmanshir rzeki Karun (Arvand Rood), 53 kilometry (33 mil) od Zatoki Perskiej, w pobliżu granicy irańsko-irackiej. Abadan leży 140 km od stolicy prowincji Ahvaz.

Spis treści

• 1 Etymologia
• 2 Ludność
• 3 Historia
  • 3.1 First of Iran
• 4 Ostatnie wydarzenia
• 5 Geografia
  • 5.1 Klimat
  • 6 Ekonomia i edukacja
    • 6.1 Duże korporacje
    • 6.2 Uniwersytet
  • 7 Główne atrakcje
    • 7.1 Most
    • 7.2 Meczety
    • 7.3 Muzea
    • 7.4 Kościół
    • 7.5 Kino
  • 8 Znane osoby
  • 9 Transport
    • 9.1 Samolotem
    • 9.2 Pociągiem
  • 10 sportu
  • 11 miast partnerskich
  • 12 Zobacz także
  • 13 Notatki
  • 14 przypisów
  • 15 Bibliografia
  • 16 Więcej informacji
  • 17 Linki zewnętrzne
  • 3.1 First of Iran
  • 5.1 Klimat
  • 6.1 Duże korporacje
  • 6.2 Uniwersytet
  • 7.1 Most
  • 7.2 Meczety
  • 7.3 Muzea
  • 7.4 Kościół
  • 7.5 Kino
  • 9. 1 Samolotem
  • 9.2 Pociągiem

  Etymologia

  Najwcześniejsza wzmianka o wyspie Abadan, jeśli nie o samym porcie, znajduje się w dzieła geografa Marciana, który nadaje nazwę „Apphadana”. Wcześniej klasyczny geograf Ptolemeusz odnotowuje „Apphanę” jako wyspę u ujścia Tygrysu (czyli tam, gdzie znajduje się współczesna wyspa Abadan). B. Farahvashi przedstawia etymologię tej nazwy, która pochodzi od perskiego słowa „ab” (woda) i rdzenia „pa” (strażnik, straż), a więc „stacja straży przybrzeżnej”).

  W W czasach islamu historyk Ahmad ibn Yahya al-Baladhuri (zm. 892) stworzył pseudoetymologię, cytując ludową opowieść, że miasto zostało prawdopodobnie założone przez pewnego „Abbada bin Hosayna” z arabskiego plemienia Banu Tamim, założył tam garnizon za rządów Hajjaj w okresie umajadzkim.

  W następnych stuleciach perska wersja nazwy zaczęła być powszechnie używana, zanim została przyjęta przez oficjalny dekret z 1935 r.

  Ludność

  Ludność cywilna miasta spadła prawie do zera w ciągu ośmiu lat wojny iracko-irańskiej (1980–1988). Spis powszechny z 1986 r. Odnotował tylko 6 osób. W 1991 roku w mieście powróciło 84 774 osób. Do 2001 roku populacja wzrosła do 206 073 i według spisu z 2006 roku liczyła 217 988 w 48 061 rodzin. Rafineria Abadan jest jedną z największych na świecie. Dzisiejsza populacja osiągnęła prawie 350 000 osób.

  Tylko 9% menedżerów (firmy naftowej) pochodziło z Chuzestanu. Odsetek tubylców Teheranu, Kaspijanu, Azerbejdżanu i Kurdystanu wzrósł z 4% pracowników fizycznych do 22% pracowników umysłowych do 45% menedżerów, więc arabskojęzyczni byli skoncentrowani na niższych szczeblach siły roboczej, menedżerowie byli zwykle sprowadzani z pewnej odległości. W centrum miasta znajduje się również pojedynczy kościół ormiański.

  Historia

  Uważa się, że Abadan rozwinęło się w główne miasto portowe pod rządami Abbasydów. Miasto było wówczas handlowym źródłem soli i tkanych mat. Zamulenie delty rzeki odsunęło miasto od wody; Jednak w XIV wieku Ibn Battutah opisał Abadan jako mały port na płaskiej, słonej równinie. Politycznie Abadan był często przedmiotem sporów między pobliskimi państwami. W 1847 roku Persja nabyła go od Imperium Osmańskiego, w którym od tego czasu pozostał stan Abadan. Od XVII wieku wyspa Abadan była częścią ziem arabskiego plemienia Ka'ab (Bani Kaab). Jedna z części plemienia, Mohaysen , miała swoją siedzibę w Mohammara (obecnie Khorramshahr), aż do usunięcia Shaikh Khaz'al Khan w 1924 roku.

  Dopiero w XX wieku odkryto w okolicy bogate złoża ropy naftowej. 16 lipca 1909 r., Po tajnych negocjacjach z brytyjskim konsulem Percy Coxem, w asyście Arnolda Wilsona i szejka Khaz'ala, zgodzili się na umowę najmu wyspy, w tym Abadanu. Szejk kontynuował administrowanie wyspą do 1924 r. Anglo-Persian Oil Company zbudowała swoją pierwszą rafinerię ropy naftowej na końcu rurociągu w Abadanie, począwszy od 1909 r., A zakończono ją w 1912 r., A olej popłynął do sierpnia 1912 r. (Patrz Rafineria Abadan). Wielkość przerobu rafinerii wzrosła z 33 000 ton w latach 1912–1913 do 4 338 000 ton w 1931 r. W 1938 r. Była to największa na świecie.

  Podczas II wojny światowej Abadan był miejscem krótkich walk między siłami irańskimi a wojskami brytyjskimi i indyjskimi podczas anglo-sowieckiej inwazji na Iran. Później Abadan był głównym centrum logistycznym samolotów Lend-Lease wysyłanych do Związku Radzieckiego przez Stany Zjednoczone.

  W 1951 roku Iran znacjonalizował wszystkie posiadłości naftowe i rafinację gruntów, aby zatrzymać się na wyspie. W Abadanie wybuchły zamieszki, po tym jak rząd zdecydował się znacjonalizować zakłady naftowe, w wyniku których zginęło trzech brytyjskich pracowników. Dopiero w 1954 r. Osiągnięto porozumienie, które umożliwiło konsorcjum międzynarodowych koncernów naftowych zarządzanie produkcją i rafinacją na wyspie. Trwało to do 1973 roku, kiedy to NIOC przejął wszystkie obiekty. Po całkowitej nacjonalizacji Iran skupił się na dostawach ropy do kraju i zbudował rurociąg z Abadanu do Teheranu.

  Abadan nie był głównym ośrodkiem kulturalnym ani religijnym, ale odegrał ważną rolę w rewolucji islamskiej. 19 sierpnia 1978 r., W rocznicę popieranego przez Stany Zjednoczone zamachu stanu, który obalił nacjonalistycznego i popularnego premiera Mohammeda Mossadegha, kino Cinema Rex w Abadanie stanęło w płomieniach. Pożar Cinema Rex spowodował 430 zgonów, ale co ważniejsze, było to kolejne wydarzenie, które spowodowało, że rewolucja islamska posuwała się naprzód. W tym czasie było wiele zamieszania i dezinformacji na temat sprawców zdarzenia. Opinia publiczna w dużej mierze obwiniała miejscowego szefa policji, a także szacha i SAVAK. Reformistyczna gazeta Sobhe Emrooz w jednym ze swoich artykułów wstępnych ujawniła, że ​​Cinema Rex została spalona przez radykalnych islamistów. Gazeta została natychmiast zamknięta. Z czasem prawdziwi winowajcy, radykalni islamiści, zostali zatrzymani, a logika stojąca za tym aktem została ujawniona, ponieważ obaj próbowali podburzyć opinię publiczną do jeszcze większego nieufności wobec rządu, a także postrzegali kino jako łącznik z Amerykanami . Pożar był jednym z czterech w krótkim okresie w sierpniu, wraz z innymi pożarami w Meszhed, Rizaiya i Sziraz. We wrześniu 1980 roku Abadan został prawie opanowany podczas niespodziewanego ataku na Chuzestan przeprowadzonego przez Irak, wyznaczając początek wojny iracko-irańskiej . Przez 12 miesięcy Abadan był oblężony, ale nigdy nie został schwytany przez siły irackie, a we wrześniu 1981 roku Irańczycy przerwali oblężenie Abadanu. Duża część miasta, w tym rafineria ropy naftowej, która była największą rafinerią na świecie o wydajności 628 000 baryłek dziennie, została poważnie uszkodzona lub zniszczona przez oblężenie i bombardowania. Przed wojną ludność cywilna miasta liczyła około 300 000, ale pod koniec wojny prawie cała ludność szukała schronienia w innym miejscu w Iranie.

  Po wojnie największym zmartwieniem była odbudowa rafinerii Abadan , ponieważ działał na 10% wydajności z powodu uszkodzenia. W 1993 roku rafineria rozpoczęła ograniczoną działalność, a port został ponownie otwarty. Do 1997 r. Rafineria osiągnęła taki sam poziom produkcji jak przed wojną. Niedawno Abadan był miejscem dużej aktywności robotniczej, ponieważ pracownicy rafinerii w mieście organizowali strajki i strajki, aby zaprotestować przeciwko niewypłacaniu wynagrodzeń i sytuacji politycznej w kraju.

  Pierwszy z Iranu

  • Pierwsze stowarzyszenie fotograficzne na Bliskim Wschodzie
  • Pierwsza rafineria na Bliskim Wschodzie
  • Pierwszy zakład petrochemiczny w Iranie
  • Iran pierwszy public relations
  • Pierwszy wózek w Iranie
  • Pierwszy wydział ruchu drogowego w Iranie
  • Pierwsza stacja radiowo-telewizyjna po Teheranie
  • Pierwsza stacja benzynowa w Iranie
  • Pierwsze przedszkole w Iranie
  • Pierwsza szkoła techniczna i zawodowa w Iranie
  • Pierwsza szkoła non-profit w Iranie
  • Pierwsza oficjalna drużyna piłkarska Iranu
  • Pierwszy tor motocyklowy, jazda samochodem, squash w Iranie
  • Pierwszy parking dla rowerów i motocykli w Iranie
  • Pierwsza pizzeria w Iranie

  Ostatnie wydarzenia

  Aby uczcić setną rocznicę w trosce o rafinację ropy w Abadanie, władze miasta planują utworzenie muzeum ropy naftowej. Rafineria Abadan znajdowała się na rewersie 100-rialowych banknotów Iranu wydrukowanych w 1965 r. I od 1971 do 1973 r. Abadan został dziś uznany za miasto wolnej strefy. Zdrowe stosunki między Iranem a Irakiem stały się jednym z miast tranzytowych łączących oba kraje w 40 minut jazdy.

  Geografia

  Klimat

  Klimat w Abadanie jest suchy (klasyfikacja klimatu Köppena BWh ) i podobny do klimatu Bagdadu, ale nieco cieplejszy ze względu na niższą szerokość geograficzną Abadanu. Lata są suche i bardzo gorące, z temperaturami powyżej 45 ° C (113 ° F) prawie codziennie, a temperatury powyżej 50 ° C (122 ° F) mogą być prawie powszechne. Abadan jest jednym z nielicznych najbardziej zaludnionych miejsc na ziemi i doświadcza kilku burz piaskowych i pyłowych rocznie. Zimy są lekko wilgotne i wiosenne, choć często występują mrozy. Zimowe temperatury wynoszą około 16–20 ° C (61–68 ° F). Najwyższą niepotwierdzoną temperaturą na świecie był wzrost temperatury podczas wybuchu ciepła w czerwcu 1967 r., Przy temperaturze 87 ° C (189 ° F). Najniższa zarejestrowana temperatura w zakresie miasta wynosi -4 ° C (25 ° F). które odnotowano 20 stycznia 1964 i 3 lutego 1967, podczas gdy najwyższe to 53 ° C (127 ° F), odnotowane 11 lipca 1951 i 9 sierpnia 1981.

  Ekonomia i edukacja

  Abadan Institute of Technology został założony w Abadanie w 1939 roku. Szkoła specjalizowała się w inżynierii i chemii naftowej i miała za zadanie kształcić personel rafinerii miejskiej. Od tego czasu nazwa szkoły zmieniała się kilkakrotnie, ale od 1989 roku jest uważana za kampus filii Politechniki Naftowej z siedzibą w Teheranie. Abadan University of Medical Sciences, został założony przez Ministerstwo Zdrowia i Edukacji Medycznej we wrześniu 1941 roku jako Wydział Pielęgniarski, aw 2012 roku stał się samodzielnym wydziałem szkoły medycznej. Studia programowe tej szkoły są podobne do programu nauczania, który dotyczy większości irańskich wydziałów medycznych.

  Abadan został wybrany do budowy rafinerii ze względu na jego strategiczne położenie i bliskość innych zasobów. Projekt budowy rafinerii Abadan rozpoczął się w 1909 r., A jego działalność rozpoczęła się w 1962 r. Z wydajnością 2500 baryłek dziennie.

  W Abadanie znajduje się międzynarodowe lotnisko. Jest reprezentowany przez kod lotniska IATA ABD. Istnieje wiele inwestycji zewnętrznych z krajów Azji Wschodniej, które budują rafinerie ropy naftowej i rozwijają wiele nieruchomości.

  Dziś Abadan słynie z tętniącego życiem targ rybny, na którym miejscowi kupują świeży połów dnia używany w wielu pysznych daniach z owoców morza w mieście. Abadan jest również częścią Arvand Free Zone, 155-kilometrowej strefy przemysłowej i bezpieczeństwa.

  Główne korporacje

  • Abadan Oil Refining Co
  • Abadan Petrochemical Company
  • Iranol Oil Company
  • Pasargad Oil
  • Pars Opal Co
  • U-PVC Novin
  • KPC Karun
  • Yekta Tahviyeh Arvand Co
  • Vina Naghsh Industrial Group
  • Tam Arvand Machine
  • Afra Arvand
  • Homa Chemistry
  • Shirin Diar Arvand Co

  Uniwersytet

  • Petroleum University of Technology
  • Abadan University of Medical Sciences
  • Islamic Azad University of Abadan
  • MehrArvand University
  • PNU Abadanu

  Główne zabytki

  Most

  • Most Bahmanshir w Istgah-e Haft
  • Kabel Imam Reza Most

  Meczety

  • Meczet Rangooniha

  Muzea

  • Muzeum Abadan
  • Muzeum Dokumentów Historycznych i Odręcznych
  • Abadan Benzyna Muzeum domu
  • Muzeum oleju Abadan

  Kościół

  • Kościół św. Kościół ormiański Karapet

  Kino

  • Cinema Naft
  • Kino Shirin

  Znane osoby

  • Nasser Taghvai - dyrektor
  • Amir Naderi - dyrektor
  • Ahmad Reza Abedzadeh - piłkarz
  • Najaf Daryabandari - pisarz
  • Hamid Farrokhnezhad - aktor
  • Bahman Golbarnezhad - kolarz paraolimpijski
  • Abie Nathan - działacz na rzecz pokoju
  • Gholam Hossein Mazloumi - trener piłki nożnej
  • Firoozeh Dumas - pisarz
  • Zoya Pirzad - pisarz
  • Martik - piosenkarz
  • Parviz Dehdari - trener piłki nożnej
  • Cyma Zarghami - producent telewizyjny
  • Patrik Baboumian - Strongman
  • Bizhan Emkanian - aktor
  • Hossein Vafaei - gracz snookera
  • Mehdi Hasheminasab - piłkarz
  • Manouchehr Mohammadi - producent filmowy
  • Nasrollah Radesh - aktor
  • Sussan Babaie - sztuka
  • Hossein Nassim - trener piłki wodnej
  • Mohsen Bayatinia - Piłkarz
  • Mojahed Khaziravi - Piłka nożna pl ayer
  • Hossein Kanaanizadegan - piłkarz
  • Parviz Mazloumi - trener piłki nożnej
  • Farhad Hasanzadeh - poeta
  • Hamid Rashidi - prawnik
  • Siroos Moghaddam - reżyser
  • Nader Soleimani - aktor
  • Linda Kiani - aktorka
  • Yadolah Dodge - profesor

  Transport

  Samolotem

  Miasto jest obsługiwane przez Międzynarodowy Port Lotniczy Abadan-Ayatollah Jami obsługujący loty różnymi komercyjnymi liniami lotniczymi.

  Pociągiem

  Najbliższa stacja kolejowa znajduje się w Khorramshahr, około 10 km na północ od Abadanu. Dostępne są pociągi dzienne z Ahvaz oraz nocne z Teheranu i Meszhedu.

  Sport

  Sanat Naft Abadan FC to jeden z irańskich klubów piłkarskich, który obecnie rywalizuje z innymi drużynami w Irańskiej Piłce Nożnej Premier League. stadion Takhti, głównym stadionem jest miasto i drużyna.

  Miasta partnerskie

  • Karamaj, Chiny
  • Borujerd , Iran