Patricia Arquette

• Lewis Arquette
• Brenda Olivia Nowak

Patricia Arquette (urodzona w kwietniu 8, 1968) to amerykańska aktorka. Arquette, znana przede wszystkim ze swojej pracy w filmach i telewizji, jest laureatką różnych wyróżnień, w tym Oscara, Brytyjskiej Akademii Filmowej, dwóch Primetime Emmy Awards, trzech Złotych Globów i dwóch Screen Actors Guild Awards.

Arquette zadebiutowała w filmie fabularnym jako Kristen Parker w filmie A Nightmare on Elm Street 3: Dream Warriors (1987). Jej inne godne uwagi filmy to True Romance (1993), Ed Wood (1994), Flirting with Disaster (1996), Lost Highway (1997), Kraj Hi-Lo (1998), Bringing Out the Dead (1999), Stigmata (1999) , Holes (2003), Fast Food Nation (2006), The Wannabe (2015) i Toy Story 4 (2019). Za rolę samotnej matki w filmie o dorastaniu Boyhood (2014), który był kręcony w latach 2002-2014, Arquette zdobyła Oscara dla najlepszej aktorki drugoplanowej.

W telewizji zagrała postać Allison DuBois - opartą na autorce i medium Allison DuBois, która twierdzi, że ma zdolności parapsychiczne - w nadprzyrodzonym serialu dramatycznym Medium (2005–2011). W 2005 roku otrzymała nagrodę Primetime Emmy dla najlepszej aktorki w serialu dramatycznym, z dwoma nominacjami, które otrzymała za tę rolę, a także trzy nominacje do Złotego Globu i nagrody Screen Actors Guild Award. Arquette pojawił się także w serii CSI jako Avery Ryan, zastępca dyrektora FBI, występujący w filmie CSI: Cyber ​​ (2015–16). Następnie zagrała jako Joyce Mitchell w miniserialu Showtime Escape at Dannemora (2018), zdobywając Złoty Glob i nagrodę Screen Actors Guild za wybitną rolę aktorki w miniserialu lub filmie telewizyjnym. oraz jako Dee Dee Blanchard w serii antologii Hulu The Act (2019), zdobywając Złoty Glob i nagrodę Primetime Emmy dla najlepszej aktorki drugoplanowej.

Spis treści

• 1 Wczesne życie i rodzina
• 2 Kariera
  • 2.1 Wczesna kariera (1987–1996)
  • 2.2 Niezależna praca filmowa i krytyczny sukces (1997– 2003)
  • 2.3 Medium , powszechne uznanie i sukces nagradzany dzięki Boyhood (2004 – obecnie)
• 3 Życie osobiste
• 4 Działalność charytatywna
  • 4.1 Polityka
• 5 Filmografia
  • 5.1 Film
  • 5.2 Telewizja
  • 5.3 Teledyski
• 6 Odnośniki
• 7 Linki zewnętrzne

• 2.1 Wczesna kariera (1987–1996)
• 2.2 Niezależna praca filmowa d krytyczny sukces (1997–2003)
• 2.3 Średni , powszechne uznanie i sukces z nagrodą w kategorii Boyhood (2004 – obecnie)

• 4.1 Polityka

• 5.1 Film
• 5.2 Telewizja
• 5.3 Teledyski

Wczesne życie i rodzina

- Arquette w sprawie odmowy przyjęcia aparatu ortodontycznego w dzieciństwie z powodu krzywych zębów.

Arquette urodziła się w Chicago, Illinois, w 1968 dla Lewisa Arquette, aktora i Brendy Olivii "Mardi" (z domu Nowak), która zajmowała się sztuką i pracowała jako terapeuta. Poprzez swojego ojca Patricia jest daleko spokrewniona z odkrywcą Meriwether Lewisem. Ojciec Arquette przeszedł z katolicyzmu na islam. Matka Arquette była Żydówką, a jej przodkowie wyemigrowali z Polski i Rosji. Rodzinne nazwisko jej ojca brzmiało pierwotnie "Arcouet", a jego linia od strony ojca była pochodzenia francusko-kanadyjskiego. Jej dziadkiem ze strony ojca był komik Cliff Arquette. Rodzeństwo Patricii również zostało aktorami: Rosanna, Richmond, Alexis i David. Kiedy była dzieckiem, jej rodzice zaproponowali, że kupią jej aparat na zęby; ale odmówiła, mówiąc im, że chce mieć wady, ponieważ pomoże jej to w odgrywaniu roli.

Przez pewien czas jej rodzina mieszkała w komunie w wiejskim Bentonville w Wirginii. Powiedziała, że ​​im dłużej tam mieszkali, tym biedniejsi i uważa, że ​​to doświadczenie zwiększyło jej empatię. Ich ojciec był alkoholikiem, a matka stosowała przemoc. Kiedy Arquette miał siedem lat, rodzina przeniosła się do Chicago. Później osiedlili się w Los Angeles w Kalifornii. Arquette uczęszczała do katolickiej szkoły i powiedziała, że ​​kiedy była nastolatką, chciała zostać zakonnicą. W wieku czternastu lat Arquette uciekła z domu po tym, jak dowiedziała się, że jej ojciec ma romans - osiedliła się z siostrą Rosanną Arquette w Los Angeles. Opisała swojego ojca jako aktora pracującego w filmach industrialnych, reklamach i lektorach - był najbardziej znany z roli JD Picketta w serialu telewizyjnym The Waltons. Zanim rozpoczął karierę aktorską, Arquette chciała zostać położną. odłożyła na chwilę tę perspektywę kariery, próbując zdobyć pracę aktorską i odnieść sukces w branży.

Kariera

Wczesna kariera (1987–1996)

- Opowiedz, dlaczego nie powtórzyła swojej roli jako Kristen Parker w Koszmar z ulicy Wiązów 4: Mistrz snów (1988).

W 1987 roku Arquette's pierwsze role główne to ciężarna nastolatka Stacy w filmie telewizyjnym Tato uczennica szkoły z internatem Zero w filmie Pretty Smart oraz Kristen Parker w filmie A Nightmare on Elm Street 3: Dream Warriors , obok Roberta Englunda jako Freddy Krueger i Heather Langenkamp jako Nancy Thompson. Wcieliła się ponownie w rolę Kristen w teledysku do filmu Dokkena Dream Warriors (1987). Poproszono ją o powtórzenie swojej roli w sequelu A Nightmare on Elm Street 4: The Dream Master (1988), ale odrzuciła tę ofertę, aby zająć się innymi projektami. Zrezygnowała z roli Tralali w Last Exit to Brooklyn z powodu ciąży z synem Enzo.

W 1988 roku Arquette zagrała córkę Tess Harper w Far North. Jej role we wczesnych latach 90. występowały w niskobudżetowych i niezależnych filmach, w tym w Prayer of the Rollerboys (1990) jako miłość do postaci Coreya Haima, The Indian Runner (1991), który był debiutem reżyserskim Seana Penna; oraz dramat Inside Monkey Zetterland. W 1992 roku zdobyła nagrodę CableACE dla najlepszej aktorki pierwszoplanowej w miniserialu za rolę niesłyszącej dziewczynki z padaczką w filmie Wildflower wyreżyserowana przez Diane Keaton, z udziałem Reese Witherspoon.

W swojej wczesnej karierze Arquette otrzymała największe uznanie za rolę Alabamy Whitman, beztroskiej, życzliwej prostytutki w filmie Tony'ego Scotta True Romans (1993). Film odniósł umiarkowany sukces kasowy, ale stał się punktem zwrotnym w kulturze ze względu na scenariusz Quentina Tarantino, który poprzedzał Pulp Fiction , chociaż niektórzy krytycy byli odstraszani przez przemoc graficzną. W jednej ze scen Arquette toczy zaciętą fizyczną walkę z Jamesem Gandolfinim (jako okrutnie sadystycznym zabójcą), którą ostatecznie wygrywa jej postać. Spektakl Arquette spotkał się w zasadzie z jednomyślnym uznaniem krytyków. Janet Maslin z The New York Times zaznaczyła, że ​​Arquette zagrała swoją rolę z „zaskakującą słodyczą”, a Peter Travers zauważył, że „Arquette dostarcza rewelacyjnie”. Przewodnik telewizyjny zauważył, że film łączy i przetwarza elementy z historii Bonnie i Clyde oraz filmu „Miłość w biegu” Terrence'a Malicka Badlands ( 1973). Ogólnie rzecz biorąc, album True Romance jest pozytywnie oceniany za posiadanie „wystarczającej ilości energii i werwy, aby stworzyć coś całkowicie świeżego i zaraźliwie zabawnego”. Richard Corliss z Time Magazine złożył podobne oświadczenia, a także porównał film do wcześniejszego, przełomowego Bonnie and Clyde.

Następnie Arquette pojawił się w filmie telewizyjnym Betrayed by Love (1994) oraz dobrze przyjęty film biograficzny Ed Wood w reżyserii Tima Burtona z Johnnym Deppem w roli głównej, w którym wcieliła się w jego dziewczynę. Jej następną rolą była Laura Bowman w filmie Johna Boormana Beyond Rangoon (1995), który zebrał mieszane recenzje krytyczne, ale odniósł sukces na arenie międzynarodowej. We Francji był to oficjalny wybór na Festiwalu Filmowym w Cannes w 1995 roku, gdzie stał się jednym z najpopularniejszych hitów imprezy. Chociaż film miał słabe recenzje, za jedną z mocnych stron dzieła uznano występ Arquette jako amerykańskiego turysty w Birmie podczas powstania 8888. Michael Sragow, piszący dla The New Yorker , stwierdził: „Arquette daje rodzaj potężnego fizycznego występu, jaki zwykle osiągają mężczyźni w egzystencjalnych klasykach akcji, takich jak„ The Wages of Fear ”, ale ona nasyca to czymś własny - jest kuloodporna, ale wrażliwa ”. Hal Hinson z The Washington Post zauważył, że film był „dziwny, miejscami genialny, ale mimo wszystko frustrujący”, komentując, że „Arquette pokazuje prawdziwy zaciętość, gdy brakuje żetonów”.

Arquette pojawił się w trzech filmach w 1996 r., w pierwszym filmie komediowym Flirting with Disaster (1996), opowiadającym o pogoni młodego mężczyzny za granicą w poszukiwaniu rodziców. Krytyczny odbiór był w dużej mierze pozytywny, a Todd McCarthy z Variety pochwalił film i autentyczność gry Arquette, podkreślając, że „Arquette jest bardzo wiarygodnie rozproszony i wściekły”. Film Flirting with Disaster zarobił 14 milionów dolarów w kasie amerykańskiej i był wyświetlany w sekcji Un Certain Regard na Festiwalu Filmowym w Cannes w 1996 roku. Jej drugim filmem wydanym w tym roku był dramat z epoki Tajny agent , adaptacja powieści Josepha Conrada z 1907 roku o tym samym tytule. Film zebrał przeciętne recenzje. Infinity to jej trzeci film tego roku, dramat biograficzny opowiadający o wczesnych latach życia amerykańskiego fizyka Richarda Feynmana. Film spotkał się z pozytywnymi recenzjami. Chociaż Emmanuel Levy z Variety powiedział, że Arquette została „źle obsadzona”, stwierdził, że „rejestruje się bardziej wiarygodnie w pierwszej części filmu, kiedy gra nastolatkę”.

Niezależna praca filmowa i krytyczny sukces (1997–2003)

W 1997 roku Arquette zagrał w neo-noir thrillerze psychologicznym Davida Lyncha Lost Highway , w podwójnych rolach jako Renee Madison i Alice Wakefield. Film miał niejednoznaczną narrację, która spolaryzowała widzów i wzbudziła różne opinie krytyczne, ale stworzyła silny kult. Arquette zagrała nieuchwytną femme fatale w szanowanym przez krytyków przedstawieniu, które pozwoliło jej czerpać z seksualności bardziej niż z jakiejkolwiek innej wcześniejszej roli. Rogerowi Ebertowi z Chicago Sun-Times nie spodobał się film, mówiąc, że „nie ma sensu być z tym robionym” i wyraził swoją niechęć do sceny, w której postać Arquette jest proszona o rozebranie się na muszce . Inni krytycy byli bardziej przychylni: Andy Klein z Dallas Observer nazwał to „snem trwającym dwie godziny i gorączką”, a Michael Sragow z The New Yorker nazwał film „fascynującym erotyczny koszmar ”, a Edward Guthman z San Francisco Gate napisał świetną recenzję, chwaląc występ Arquette, nazywając ją„ najsilniejszym, najbardziej zapadającym w pamięć występem ”i pozytywnie porównując jej podwójną rolę do roli Kim Novak w Vertigo (1958). W tym samym roku Arquette pojawił się w Nightwatch , horrorze-thrillerze w reżyserii Ole Bornedala. Film jest remake'iem duńskiego filmu Nattevagten (1994), w reżyserii także Bornedala. Nightwatch nie odniósł sukcesu kasowego i otrzymał słabe recenzje krytyków, z których wielu uważało to za niepotrzebne, gorsze powtórzenie oryginalnego filmu.

W 1998 roku Arquette wystąpił w dwóch filmach : Goodbye Lover , komediowy neo-noir w reżyserii Rolanda Joffé oraz The Hi-Lo Country , western z epoki w reżyserii Stephena Frearsa. Ten pierwszy spotkał się z kiepskim przyjęciem krytycznym, podczas gdy drugi otrzymał bardziej pochlebną, choć skromną odpowiedź. Kraj Hi-Lo był szeroko cytowany w prasie jako „klasyczny western”. Stephen Holden z New York Times powiedział: „W najlepszych momentach film przypomina epicką hybrydę Red River i The Last Picture Show”. W 1999 roku Arquette powróciła na znane terytorium z gatunkiem, który zapoczątkował jej karierę, w horrorze Stigmata w roli głównej. Wyprodukowany z budżetem 29 milionów dolarów film odniósł sukces kasowy i zarobił 50 046 268 dolarów. Na arenie międzynarodowej film zarobił 39 400 000 dolarów, co daje łącznie 89 446 268 dolarów brutto. Krytycy nie byli tak otwarci na film jak publiczność, a Roger Ebert zauważył, że „prawdopodobnie najzabawniejszy film, jaki kiedykolwiek nakręcono o katolicyzmie - z teologicznego punktu widzenia”. Arquette pojawił się następnie w filmie Martina Scorsese Bringing out the Dead , opartym na powieści Joe Connelly'ego. Film połączył ją z ówczesnym mężem Nicolasem Cage'em i otrzymał bardzo przychylne recenzje krytyczne, ale okazał się klapą kasową. Janet Maslin z New York Times napisała, że ​​„cicho wiarygodny występ Arquette pomaga skupić się na doświadczeniach Franka; jedną z najbardziej uczciwych scen w filmie jest ta, w której jadą karetką bez słowa”.

Jej następną rolą była wesoła komedia Little Nicky (2000) u boku Adama Sandlera. Pomimo tego, że był hitem kasowym, film otrzymał negatywne recenzje, chociaż Roger Ebert nazwał go najlepszym filmem Sandlera do tej pory. Następnie zagrała we francusko-amerykańskim dramacie komediowym Human Nature (2001), napisanym przez Charliego Kaufmana i wyreżyserowanym przez Michela Gondry'ego. Film spotkał się z mieszanymi recenzjami i został pokazany poza konkursem na Festiwalu Filmowym w Cannes w 2001 roku. Roger Ebert w trzygwiazdkowej (z możliwych czterech) recenzji wychwalał „cholerny urok” filmu. W następnym roku pojawiła się w małym filmie kryminalnym Odznaka , grając owdowiałą ofiarę zamordowanej transseksualnej kobiety. W 2003 roku wcieliła się w kontrowersyjną gwiazdę filmów pornograficznych Lindę Lovelace w mało znanym filmie Deeper than Deep , po którym pojawiła się bardziej rodzinna produkcja Disneya Holes , jako Kissin 'Kate Scyzoryk. Na podstawie powieści Louisa Sachara z 1998 r. Pod tym samym tytułem Holes zarobił 16 300 155 dolarów w weekend otwarcia, zajmując drugie miejsce w kasie, za drugim weekendem Anger Management . Dołki przyniosłyby łącznie 67 406 173 dolarów brutto w kraju i dodatkowe 4 miliony dolarów przychodu międzynarodowego, łącznie 71 406 573 dolarów w kasie przy budżecie 20 milionów dolarów, czyniąc film umiarkowanym finansowym sukcesem. Następny film Arquette, Tiptoes , został wydany bezpośrednio na DVD w Stanach Zjednoczonych, pomimo pokazu na festiwalu w Sundance.

Medium , powszechne uznanie i sukces nagradzany dzięki Boyhood (2004 – obecnie)

Po skromnym przyjęciu Tiptoes Arquette pojawił się w innym filmie dopiero w 2006 roku w filmie Fast Food Nation w reżyserii Richarda Linklatera. W ciągu tych trzech lat pracowała głównie nad albumem Boyhood; , który został wydany osiem lat później, w lipcu 2014. Fast Food Nation to jej druga współpraca z Linklater; jest oparty na bestsellerowej książce non-fiction z 2001 roku pod tym samym tytułem autorstwa Erica Schlossera. Fast Food Nation spotkał się z różnymi pozytywnymi recenzjami krytycznymi. Peter Travers z Rolling Stone przyznał filmowi trzy z czterech gwiazdek i dodał: „To mniej ekspozycja kultury fast foodów niż ludzki dramat, posypany przebiegłym, prowokującym dowcipem, o tym, jak ta kultura definiuje jak żyjemy ... Film jest pełen wielkich ambicji, ale wiele z nich się zdarza, ponieważ niektórym bohaterom nie daje się wystarczająco dużo czasu na rejestrację, a inne znikają, gdy chcesz dowiedzieć się o nich więcej ”. AO Scott z The New York Times napisał: „To lustro, portret i film, który będzie potrzebny i pożywny jako następny posiłek”.

W styczniu 2005 roku Arquette zmusiła ją pierwsze przejście do telewizji z NBC Medium . Jej rola jako (fikcyjna wersja) medium psychicznego Allison DuBois przyniosła jej nagrodę Emmy dla najlepszej aktorki pierwszoplanowej w 2005 roku, a także nominacje do Złotego Globu w 2005 roku , 2006 i 2007, nagroda SAG w 2006, 2007 i 2010 oraz nagroda Emmy w 2007 roku. W 2009 roku NBC anulowało Medium , a następnie CBS odebrało serial i trwał on przez kolejne dwa sezony. W 2008 roku dostarczyła utwory głosowe dla Samotnej kobiety , które zostały poddane panoramowaniu. W innym filmie pojawiła się dopiero w 2012 roku. Girl in Progress , dramat wyreżyserowany przez Patricię Riggen, oznaczał jej powrót; spotkało się to z negatywnymi recenzjami. W 2013 roku wróciła do telewizji, występując w Boardwalk Empire jako Sally Wheet. Również w 2013 roku Arquette nakręcił prawdziwy dramat kryminalny Electric Slide .

W 2014 roku ukazał się Boyhood , projekt, który Arquette i inni aktorzy nakręcili przez 12 lat, począwszy od 2002 roku. Film wyreżyserował Richard Linklater, co oznacza jego drugą współpracę z Arquette. W filmie gra Olivię Evans, samotną matkę, która samotnie wychowuje dwoje dzieci, czasem z pomocą ojca (w tej roli Ethan Hawke). Epos przedstawia 12-letni zakres. Film szczegółowo opisuje postępy syna jej bohaterki, Masona, w wieku od 8 do 18 lat. Film zyskał powszechne uznanie, a wielu krytyków nazywa go „filmem przełomowym”. Arquette otrzymała szerokie uznanie za swój występ. Krytyczka Katie McDonahugh, pisząca dla Salon , stwierdza, że ​​„ta rola dała miejsce na jednoczesne bycie wszystkimi niechlujnymi rzeczami, a jej występ był surową, odważną medytacją nad tymi głęboko ludzkimi sprzecznościami”. Margaret Pomeranz, pisząca dla ABC Australia , określiła występ Arquette jako „oszałamiający” i pochwaliła film, dodając dalej, że „elizja z jednego momentu do drugiego jest subtelna i płynna. To po prostu wspaniałe doświadczenie filmowe”. Arquette zdobyła Academy, BAFTA, Critics 'Choice, Golden Globe, Independent Spirit i SAG Awards dla najlepszej aktorki drugoplanowej.

Na początku 2015 roku Arquette zaczęła występować w serialu CBS CSI: Cyber ​​, program o agentach FBI walczących z przestępstwami internetowymi. 12 maja 2016 r. CBS anulowało serial po dwóch sezonach, kończąc tym samym serię CSI .

Arquette zagrała Tilly Mitchell w miniserialu Showtime Escape at Dannemora , którego premiera odbyła się 18 listopada 2018 roku. Do tej roli przybrała na wadze, nosiła protezy zębowe i brązowe soczewki kontaktowe. Za swój występ spotkała się z uznaniem krytyków i zdobyła nagrody SAG, Critics 'Choice Television Award oraz Golden Globe Award. Otrzymała również nominację do nagrody Primetime Emmy dla najlepszej aktorki w serialu limitowanym lub filmie.

W 2018 roku ogłoszono, że Arquette zagra w serialu Hulu The Act . Serial miał premierę w marcu 2019 roku i spotkał się z uznaniem krytyków. Za rolę Arquette otrzymała nagrodę Primetime Emmy dla najlepszej aktorki drugoplanowej w serialu limitowanym lub filmie.

Życie osobiste

W wieku 20 lat Arquette była w związku z Paulem Rossim, muzyk. Mieli razem syna, Enzo Rossi, urodzonego 3 stycznia 1989 roku. W kwietniu 1995 roku Arquette poślubiła Nicolasa Cage'a (z którym później zagrała w filmie Bringing Out the Dead w 1999 roku). Rozstali się po dziewięciu miesiącach, ale publicznie występowali jako para do czasu, gdy Cage złożył pozew o rozwód w lutym 2000 roku.

Arquette i aktor Thomas Jane zaręczyli się w 2002 roku. Ich córka Harlow Olivia Calliope Jane urodziła się 20 lutego 2003 roku. Arquette i Jane pobrali się 25 czerwca 2006 roku w Palazzo Contarini w Wenecji we Włoszech. W styczniu 2009 roku Arquette złożyła pozew o rozwód z Jane ze względu na nie dające się pogodzić różnice, ale para szybko się pogodziła. Arquette wycofała pozew rozwodowy w dniu 9 lipca 2009 r. 13 sierpnia 2010 r. Przedstawicielka Jane ogłosiła, że ​​Arquette i Jane zdecydowały się na rozwód z powodu „niemożliwych do pogodzenia różnic”. Rozwód został sfinalizowany 1 lipca 2011 r., A oboje zgodzili się na wspólną opiekę nad dzieckiem.

Działalność charytatywna

Po trzęsieniu ziemi na Haiti w 2010 roku Arquette i przyjaciółka z dzieciństwa Rosetta Millington -Getty założył GiveLove, organizację non-profit wspierającą ekologiczną higienę i kompostowanie, projekty rozwoju społeczności i budownictwo mieszkaniowe na Haiti. Współpracowała również z Fundacją Eracism, Fundacją Libby Ross, The Art of Elysium i The Heart Truth.

W 1997 roku, po śmierci matki na raka piersi, Arquette pracowała nad zwiększeniem świadomości na temat choroby. Brała udział w corocznym Race for the Cure. W 1999 roku była rzecznikiem Lee National Denim Day, który zbiera miliony dolarów na badania i edukację nad rakiem piersi.

W kwietniu 2010 roku nawiązała współpracę ze studentami spawalnictwa z Robert Morgan Educational Center w Miami, Florydzie, na budowę schronów na Haiti z 20 używanych kontenerów transportowych, w celu zapewnienia mieszkań ludziom przesiedlonym w wyniku trzęsienia ziemi.

Polityka

Arquette uczestniczyła w marszu kobiet przeciwko prezydentowi Donaldowi Trumpowi w 2017 roku.

Filmografia

Film

Telewizja

Teledyski