Wesołych Anders

Merry Anders

Merry Anders (ur. Mary Helen Anderson; 22 maja 1934 - 28 października 2012) była amerykańską aktorką i modelką, która wystąpiła w wielu programach telewizyjnych programy i filmy od lat pięćdziesiątych XX wieku aż do przejścia na emeryturę w 1972 roku.

Spis treści

1 Wczesne życie
2 Kariera
- 2.1 Emerytura i późniejsze lata
3 Życie osobiste
4 Śmierć
5 Filmografia
6 Referencje
7 Linki zewnętrzne

2.1 Emerytura i późniejsze lata

Wczesne życie

Anders urodził się w Chicago w 1934 roku jako jedyne dziecko Charlesa, wykonawcy i Helen Anderson. Anders był pochodzenia niemieckiego, irlandzkiego i szwedzkiego. W 1949 roku Anders i jej matka odwiedziły Los Angeles na dwa tygodnie. Postanowili pozostać w Los Angeles na stałe, podczas gdy Charles Anderson pozostał w Chicago. Kiedy była uczennicą John Burroughs Middle School, Anders poznał byłą aktorkę Ritę Leroy, która zachęciła ją do rozpoczęcia kariery modelki. Pracując jako młodszy model, Anders zaczął studiować aktorstwo w Ben Bard Playhouse. To tam dostrzegł ją łowca talentów z 20th Century Fox i podpisał z nią kontrakt filmowy w 1951 roku.

Kariera

Anders zadebiutowała w musicalu z 1951 roku Złota dziewczyna . Przez następne dwa lata występowała w małych i drugoplanowych rolach w kilku filmach 20th Century Fox. W 1954 roku Fox ją upuścił. W tym samym roku Anders dołączył do obsady The Stu Erwin Show . Pozostała z serialem aż do jego odwołania w 1955 roku. Następnie Anders został obsadzony w serialu CBS It's Always Jan z Janis Paige w roli głównej. Ten serial został odwołany po jednym sezonie.

Krótko po narodzinach jej córki w 1956 roku Anders przejął rolę „Rity Malone” (spopularyzowanej przez Jayne Mansfield) w produkowanym na zachodnim wybrzeżu przeboju na Broadwayu. Czy sukces zepsuje Rock Hunter? . W 1957 roku Anders odegrał szeroko nagłośnioną główną rolę w filmie Paramount Pictures Hear Me Good , u boku Hal Marcha. W tym samym roku zagrała w czterech niskobudżetowych filmach: The Dalton Girls , Calypso Heat Wave , The Night Runner i Escape from San Quentin .

Również w 1957 roku Anders dostał rolę „Mike'a McCalla” w NTA Film Network i syndykowanym serialu telewizyjnym How to Marry a Millionaire . Seria została oparta na przebojowym filmie z 1953 roku o tym samym tytule (w którym Anders pojawił się w niewielkiej roli) z Betty Grable, Marilyn Monroe i Lauren Bacall. Anders zagrał w serialu z Barbarą Eden i Lori Nelson. Pierwszy sezon Jak poślubić milionera był dość udany i został przedłużony na drugi, skrócony sezon. Został odwołany w 1959 roku.

Od początku do połowy lat 60. Anders kontynuowała karierę, głównie drugoplanową w filmach i gościnnie w telewizji. W 1960 roku wystąpiła w horrorze The Hypnotic Eye , a następnie zagrała w westernie Młody Jesse James . Anders dostał role gościnne w Surfside 6 , Alfred Hitchcock Presents , Hawaiian Eye , Death Valley Days , 77 Sunset Strip i Perry Mason . W 1962 roku Anders pojawił się jako Ruth Graham / Fay Pierce w Cheyenne w odcinku zatytułowanym „The Long Rope”.

W 1962 roku Anders został obsadzony w pierwszej anglojęzycznej akcji na żywo adaptacja filmowa XVIII-wiecznej francuskiej baśni Piękna i Bestia . W 1965 roku wystąpiła u boku Elvisa Presleya w komedii muzycznej Tickle Me . W następnym roku wystąpiła w powracającej roli „Alice” w telenoweli dla nastolatków Never Too Young . Później tego samego roku Anders zagrał drugoplanową rolę w filmie B Kobiety prehistorycznej planety .

W latach 1967-68 wystąpiła w siedmiu odcinkach serialu Jacka Webba Dragnet w telewizji NBC, w którym grała policjantkę Dorothy Miller. Występowała w powtarzającej się roli w Lassie.

Emerytura i późniejsze lata

Pod koniec lat 60. kariera aktorska Andersa zaczęła słabnąć. W 1968 roku pojawiła się jako niewymieniony w czołówce „glorified extra” w filmie Airport (1970). Aby uzupełnić swoje dochody między pracą aktorską, Anders podjął pracę jako recepcjonistka w Litton Industries. Jej ostatnia rola aktorska była gościnnym występem w dwuczęściowym odcinku Gunsmoke „Waste”, który został wyemitowany na przełomie września i października 1971 roku.

Anders przeszedł na emeryturę w 1972 roku, aby „żyj normalnym życiem”. W końcu została koordynatorem ds. Relacji z klientami w Litton Industries, gdzie pozostała aż do przejścia na emeryturę w 1994 roku.

Życie osobiste

25 marca 1955 roku Anders poślubił producenta Johna Stephensa. Anders opuścił Stephens po trzech i pół miesiąca z powodu przemocy fizycznej. Dwa tygodnie później odkryła, że jest w ciąży z pierwszym dzieckiem tej pary. Ich córka, Tina Beth Paige Anders, urodziła się w marcu 1956 roku. Anders i Stephens rozwiedli się w czerwcu 1956 roku. W 1986 roku Anders poślubił inżyniera Richarda Benedicta; para pozostawała w związku małżeńskim aż do swojej śmierci w 1999 roku.