Elizabeth Ashley

Elizabeth Ashley

Elizabeth Ann Cole (ur. 30 sierpnia 1939), znana zawodowo jako Elizabeth Ashley, to amerykańska aktorka teatralna, filmowa i telewizyjna. Była nominowana do trzech nagród Tony Awards, wygrywając raz w 1962 roku za Take Her, She's Mine . Ashley była również nominowana do nagrody BAFTA i Złotego Globu za rolę w filmie The Carpetbaggers (1964), a także do nagrody Emmy w 1991 roku za film Evening Shade . Elżbieta była gość w The Tonight Show with Johnny Carson 24 razy.

Spis treści

1 Wczesne życie
2 Kariera
3 Książka
4 Życie osobiste
5 Filmografia
- 5.1 Film
- 5.2 Telewizja
6 Referencje
7 Linki zewnętrzne

5.1 Film
5.2 Telewizja

Wczesne życie

Ashley urodziła się jako Elizabeth Ann Cole w Ocala na Florydzie, w rodzinie Lucille (z domu Ayer) i Arthura Kingmana Cole'a, nauczyciela muzyki, i wychowała się w Baton Rouge w Luizjanie.

Ashley opuściła Louisiana State University po pierwszym roku studiów i przeniosła się do Nowego Jorku. Studiowała aktorstwo w The Neighborhood Playhouse School of the Theatre, gdzie utrzymywała się z pracy jako dziewczyna z puddingu Jell-O w programie telewizyjnym i jako modelka w salonie.

Kariera

Ashley zdobył nagrodę Tony dla najlepszej aktorki drugoplanowej w sztuce za sztukę Take Her, She's Mine , a następnie zagrał Corie w oryginalnej na Broadwayu sztuce Neila Simona Barefoot in the Park ( 1963), a później jako Maggie w broadwayowskim odrodzeniu Cat on a Hot Tin Roof Tennessee Williamsa (1974). Za oba spektakle otrzymała nominacje do Tony. Wystąpiła na Broadwayu jako dr Livingstone w Agnes of God (1982) i zastąpiła ją w roli Mattie Fae podczas oryginalnego przedstawienia August: Osage County na Broadwayu.

Występowała w głównych filmach przez ponad pięć dekad, w tym we wczesnych rolach w The Carpetbaggers (1964), Ship of Fools (1965), i The Third Day (1965). Jej inne filmy to: The Marriage of a Young Stockbroker (1971), Rancho Deluxe (1975), Coma (1978), Paternity (1981), Dragnet (1987) i Vampire's Kiss (1989), a także zagrała jako złoczyńca w kontrowersyjnym filmie Windows (1980). Jej ostatnie role filmowe to Diane Freed w Happiness (1998) oraz Marg w filmie z 2007 roku The Cake Eaters .

Po raz pierwszy wystąpiła z Burt Reynolds w odcinku Love American Style w sezonie 1969, a następnie w filmie Paternity w 1981 roku, gościnnie w swoim serialu telewizyjnym BL Stryker w 1989 roku i wreszcie jako członek obsady w jego ostatnim serialu telewizyjnym, Evening Shade , w latach 1990-1994 jako ciocia Frieda Evans. W 1991 roku ta rola przyniosła jej nominację do Emmy dla najlepszej aktorki drugoplanowej w serialu komediowym. Pierwotnie miała pojawić się w filmie z 1995 roku Mallrats , grając gubernatora New Jersey; jednak cała sekwencja została wycięta i zastąpiona nową.

Ashley grała rolę Kate w Lincolnie z Sandburga , sześcioczęściowym dramacie, który był emitowany w NBC w połowie -1970s.:926 Jej inne występy telewizyjne to miniserial z 1987 roku The Two Mrs. Grenvilles oraz role gościnne w Ben Casey ; Route 66 ; Sam Benedict ; Stoney Burke ; Człowiek za sześć milionów dolarów ; Rodzina ; Miami Vice ; Karolina w mieście ; Misja: niemożliwe ; Napisała: Morderstwo ; Świat Dave'a ; Prawo i amp; Rozkaz: Special Victims Unit ; Dotknięty aniołem ; The Larry Sanders Show ; Zabójstwo: życie na ulicy ; rosyjska lalka ; i Better Things . Wystąpiła w 14 odcinkach serialu HBO Treme jako Ciotka Mimi.

Książka

Autobiografia Ashley Aktorka: Pocztówki z drogi zostało opublikowane w twardej oprawie 1 czerwca 1978 przez M. Evans & amp; Co (obecnie część Rowman & amp; Littlefield Publishing Group). Publikacja w miękkiej oprawie nastąpiła 12 października 1979 r. Przez Fawcett Publications.

Życie osobiste

Ashley jest trzykrotnie rozwiedziona. Jej pierwszym i drugim mężem byli aktorzy James Farentino i George Peppard. Ta ostatnia była głównym bohaterem jej pierwszego filmu, The Carpetbaggers (1964); para miała syna Christiana (urodzonego w 1968 r.).

W wieku 25 lat Ashley zrezygnowała z aktorstwa „by stworzyć dom dla mojego męża, dopilnować, żeby zjadł obiad na czas, zrealizować siebie jako kobietę” . Swoją karierę wznowiła cztery lata później po urodzeniu Christiana Pepparda.