Barbara Jo Allen

Barbara Jo Allen

Barbara Jo Allen (ur. Marian Barbara Henshall; 2 września 1906 - 14 września 1974) była aktorką znaną również jako Vera Vague, postacią panny, którą stworzyła i przedstawiała w radiu oraz w filmach lat czterdziestych i pięćdziesiątych. Oparła tę postać na kobiecie, którą widziała, wygłaszającej wykład o literaturze PTA w zdezorientowany sposób. Jako Vague spopularyzowała hasło „Ty drogi chłopcze!”

Spis treści

1 Wczesne lata
2 Radio, film i telewizja
3 animacje
4 Hollywood Walk of Fame
5 Życie osobiste
6 Śmierć
7 Filmografia
8 Odnośniki
9 Linki zewnętrzne

Wczesne lata

Allen urodził się na Manhattanie w Nowym Jorku, jako syn Charlesa Thomasa Henshalla i Grace Esther Selby (panieńskie; 1885–1916). Po śmierci matki, gdy Allen miał 9 lat, zamieszkała z ciotką i wujem w Los Angeles. Uczyła się w Los Angeles High School, UCLA, Stanford University i Sorbonne. Jej zdolności aktorskie po raz pierwszy ujawniły się w przedstawieniach szkolnych. Koncentrując się na języku na Sorbonie, opanowała biegle język francuski, hiszpański, niemiecki i włoski.

Radio, film i telewizja

W 1933 roku Allen dołączył do obsady stacji NBC One Man's Family jako Beth Holly, a następnie role w Death Valley Days , I Love a Mystery i innych serialach radiowych. Według Allena, jej postać Vera Vague była „czymś w rodzaju sfrustrowanej kobiety, głupiej, zawsze ambitnej i nadgorliwej… prymitywnym biurem dezinformacji”. Po tym, jak Vera została zaprezentowana w 1939 roku w NBC Matinee , od 1941 roku regularnie współpracowała z Bobem Hope'em. We wczesnych latach czterdziestych regularnie występowała w Signal Carnival , cotygodniowym program w stacjach NBC-Pacific Red.

Allen wystąpiła w co najmniej 60 filmach i serialach telewizyjnych w latach 1938–1963, często wymieniana jako Vera Vague, a nie jej własne imię. Postać, którą stworzyła, była tak popularna, że ostatecznie przyjęła imię postaci jako swoje profesjonalne imię. W latach 1943-1952 jako Vera nakręciła kilkanaście komediowych dwubębnowych filmów krótkometrażowych dla Columbia Pictures, z których dwa były nominowane do Oscarów w kategorii najlepszego filmu krótkometrażowego na żywo.

W 1948 r. Zajmowała się mniej aktorstwem i zamiast tego otworzyła własną komercyjną firmę produkującą orchidee, pełniąc jednocześnie funkcję honorowego burmistrza Woodland Hills w Kalifornii. W 1953 roku, jako Vera, prowadziła własny serial telewizyjny Follow the Leader, program z udziałem publiczności stacji CBS.

Podgląd referencji ^ Grunwald, Edgar A., Ed. (1938). Variety Radio Directory 1938–1939. Variety, Inc. Str. 1227 ^ Glickman, David (5 maja 1941). „Screenland Culls New Talent From Radio” (PDF). Nadawanie. Pobrano 21 sierpnia 2015 r. Zaawansowane Znaki specjalne Pomoc Nazwa witryny. W latach 1943-1952 jako Vera nakręciła kilkanaście komediowych dwubębnowych krótkometrażowych filmów dla Columbia Pictures, z których dwa były nominowane do Oscara w kategorii najlepszego filmu krótkometrażowego na żywo.

W 1948 r. Zajmowała się mniej aktorstwem i zamiast tego otworzyła własną komercyjną firmę produkującą orchidee, pełniąc jednocześnie funkcję honorowego burmistrza Woodland Hills w Kalifornii. W 1953 roku, jako Vera, prowadziła własny serial telewizyjny Follow the Leader , program CBS z udziałem publiczności.

Animacja

animacja, zwłaszcza dla Walt Disney Animation Studios, przede wszystkim jako głos Fauny, zielonej wróżki, w Sleeping Beauty (1959), matka Goliata II w Goliath II ( 1960) oraz Spiżarnia w Miecz w kamieniu (1963), jej ostatnia rola filmowa.

Hollywood Walk of Fame

As Vera Vague Allen ma dwie gwiazdy na Hollywood Walk of Fame, jedną dla filmów przy 1720 Vine Street i jedną dla radia przy 1639 Vine Street. Oba zostały poświęcone 8 lutego 1960 roku.

Życie osobiste

Pierwsze małżeństwo Allena było z aktorem Bartonem Yarborough. Mieli razem jedno dziecko, Joan. W 1946 roku para zagrała w dwubębnowej komedii krótkometrażowej Hiss and Yell , nominowanej do Oscara za najlepszy film krótkometrażowy. Allen poślubił drwala Charlesa Hoppera Crosby'ego 19 października 1931 r. W Reno w stanie Nevada.

W 1943 roku wyszła za mąż za producenta Boba Hope'a, Normana Morrella. Mieli jedno dziecko i byli małżeństwem przez trzy dekady, aż do jej śmierci w Santa Barbara w Kalifornii w 1974 roku.

Śmierć

Allen zmarł 14 września 1974 roku w wieku 68 lat w Santa Barbara, Kalifornia.

Filmografia

Cechy :

Debiutantka (1939) - pani Thomas (niewymieniony w czołówce)
Kobiety (1939) - Recepcjonistka (niewymieniony w czołówce)
Village Barn Dance (1940) - Vera
Broadway Melody of 1940 ( 1940) - Pani Konk (niewymieniony w czołówce)
Sing, Dance, Plenty Hot (1940) - Susan
Melody and Moonlight (1940) - Adelaide Barnett
Melody Ranch (1940) - Veronica Whipple
The Mad Doctor (1941) - Louise Watkins
Kiss the Boys Goodbye (1941) - Myra Stanhope
Ice-Capades (1941) - Vera Vague
Buy Me That Town (1941) - Henriette Teagarden
Design for Scandal (1941) - Jane
Larceny, Inc. (1942) - Mademoiselle Gloria
Priorities on Parade (1942) - Mariposa Ginsbotham
Cześć, sąsiedzie (1942) - Vera Greenfield
Pani Wiggs of the Cabbage Patch (1942) - Miss Tabitha Hazy
The Palm Beach Story (1942) - Pani wychodząca z damskiej toalety pociągiem podczas odcinka grupy (niewymieniony w czołówce)
Ice-Capades Revue (1942) - Ciotka Nellie
Swing Your Partner (1943) - Vera Vague
Get Going (1943) - Matilda Jones
Cowboy Canteen (1944) - Vera Vague
Moon Over Las Vegas (1944) - Auntie
Henry Aldrich Gra Cupid (1944) - Mrs. Terwilliger aka Blue Eyes
Rosie the Riveter (1944) - Vera Watson
Girl Rush (1944) - Suzie Banks
Lake Placid Serenade (1944) - Hrabina
Snafu (1945) - Madge Stevens
Szkicownik Earl Carroll (1946) - Sherry Lane
Square Dance Katy (1950) - Gypsy Jones
Mohawk (1956) - Ciotka Agatha
The Opposite Sex (1956) - Dolly DeHaven
Sleeping Beauty (1959) - Fauna (głos)
Urodzony t o Be Loved (1959) - Irene Hoffman
The Sword in the Stone (1963) - Scullery Maid (głos) (ostatnia rola w filmie)