Anne Bancroft

• Aktorka
• reżyser
• pisarka
• piosenkarka

Anne Bancroft (ur. Anna Maria Louisa Italiano; 17 września 1931 - 6 czerwca 2005), amerykańska aktorka, reżyserka, scenarzystka i piosenkarka. Szanowana za sprawność i wszechstronność aktorską, Bancroft otrzymała Oscara, trzy nagrody BAFTA, dwie Złote Globy, dwie nagrody Tony i dwie nagrody Primetime Emmy. Jest jedną z zaledwie 24 aktorów teatralnych, które zdobyły Potrójną Koronę Aktorskiej.

Związana z techniką aktorską, po studiach pod kierunkiem Lee Strasberga w Actors Studio, Bancroft zadebiutowała w thrillerze noir Nie zawracaj sobie głowy pukaniem (1952). Po serii powtarzających się i efektownych drugoplanowych ról, jej kariera filmowa dała się we znaki menedżerom niechętnie obsadzić ją w prestiżowych rolach. W 1958 roku Bancroft zadebiutowała na Broadwayu sztuką Two for the Seesaw , zdobywając nagrodę Tony dla najlepszej aktorki drugoplanowej w sztuce. W następnym roku wcieliła się w Anne Sullivan w oryginalnej broadwayowskiej produkcji The Miracle Worker , zdobywając nagrodę Tony dla najlepszej aktorki w sztuce. Po jej nieustających sukcesach na scenie kariera filmowa Bancroft odżyła, gdy zagrała w uznanej adaptacji filmu Cudotwórca (1962), za którą otrzymała Oscara dla najlepszej aktorki. Jej kariera filmowa rozwijała się dalej dzięki nominowanym do Oscara rolom w The Pumpkin Eater (1964), The Graduate (1967), The Turning Point (1977) i Agnes of God (1985).

Bancroft nadal działała w drugiej połowie swojego życia, grając wybitne role w The Elephant Man ( 1980), Garbo Talks (1984), To Be or Not to Be (1983), 84 Charing Cross Road (1987), Dom na święta (1995), Dracula: Dead and Loving It (1995), GI Jane (1997) i Great Expectations (1998). Otrzymała wiele nominacji do nagrody Primetime Emmy, w tym za filmy telewizyjne Broadway Bound (1992), Deep in My Heart (1999), za które wygrała, oraz Rzymska wiosna pani Stone (2003). Bancroft zmarła 6 czerwca 2005 roku, w wieku 73 lat, po walce z rakiem macicy. Była żoną aktora i komika Mela Brooksa, z którym miała syna o imieniu Max.

Spis treści

• 1 Wczesne życie
• 2 Kariera
• 3 Życie osobiste
• 4 Śmierć
• 5 Filmografia
  • 5.1 Film
  • 5.2 Telewizja
  • 5.3 Teatr
• 6 Nagrody i nominacje
• 7 Referencje
• 8 Linki zewnętrzne

• 5.1 Film
• 5.2 Telewizja
• 5.3 Teatr

Wczesne życie

Bancroft urodziła się Anna Maria Louisa (lub Luisa) Italiano w Bronksie w Nowym Jorku, pośrodku trzech córek Mildred (z domu DiNapoli; 1908–2010), operatora telefonicznego i Michaela G. Italiano (1905–2001), krawca.

Oboje rodzice Bancrofta byli dziećmi włoskich imigrantów. W wywiadzie stwierdziła, że ​​jej rodzina pochodzi z Muro Lucano w prowincji Potenza. Była katoliczką. Wychowała się w dzielnicy Belmont w Bronksie, później przeniosła się do 1580 Zerega Ave. i ukończyła Liceum Krzysztofa Kolumba w 1948 roku. Później uczęszczała do HB Studio, American Academy of Dramatic Arts, Actors Studio i reżyserii American Film Institute. Warsztaty dla kobiet na Uniwersytecie Kalifornijskim w Los Angeles. Po pojawieniu się w wielu serialach telewizyjnych na żywo pod imieniem Anne Marno, kazano jej zmienić nazwisko, ponieważ było ono „zbyt etniczne na filmy”; wybrała Bancroft „ponieważ brzmiało to dostojnie”.

Kariera

W 1957 roku Bancroft został wyreżyserowany przez Jacquesa Tourneura w adaptacji Davida Goodisa Nightfall. W W 1958 roku zadebiutowała na Broadwayu jako zrodzona z miłości Gittel Mosca z akcentem Bronxu u boku Henry'ego Fondy (jako żonaty mężczyzna, którego kocha Gittel) w sztuce Williama Gibsona Two for the Seesaw w reżyserii Arthura Penna. Za tę rolę otrzymała nagrodę Tony dla najlepszej aktorki w sztuce.

Bancroft zdobyła nagrodę Tony dla najlepszej aktorki w sztuce w 1960 roku, ponownie u boku dramatopisarza Gibsona i reżyser Penn, kiedy grała Annie Sullivan, młodą kobietę, która uczy dziecko Helen Keller komunikowania się w The Miracle Worker . Wystąpiła w filmowej wersji sztuki z 1962 roku i zdobyła w 1962 roku Oscara dla najlepszej aktorki, a Patty Duke powtórzyła swój własny sukces jako Keller u boku Bancroft. Ponieważ Bancroft wrócił na Broadway, aby zagrać w Mother Courage and Her Children , Joan Crawford odebrała w jej imieniu Oscara, a później wręczyła jej nagrodę w Nowym Jorku.

Bancroft zagrał w roli średniowiecznej zakonnicy obsesyjnej na punkcie księdza (Jason Robards) w broadwayowskiej produkcji sztuki Johna Whitinga The Devils z 1965 roku. Wyprodukowany przez Alexandra H. Cohena i wyreżyserowany przez Michaela Cacoyannisa, wystawiał 63 przedstawienia.

Arthur Penndirector The Miracle Worker

Bancroft otrzymał drugą Akademię Nominacja do nagrody w 1965 roku za rolę w filmie z 1964 roku The Pumpkin Eater .

Bancroft była szeroko znana w tym okresie z roli pani Robinson w filmie The Graduate (1967), za którą otrzymała trzecią nominację do Oscara. W filmie zagrała nieszczęśliwie zamężną kobietę, która uwodzi syna biznesowego partnera swojego męża, znacznie młodszego absolwenta college'u, którego grał Dustin Hoffman. W filmie postać Hoffmana później umawia się i zakochuje w swojej córce. Bancroft był ambiwalentny co do jej pojawienia się w The Graduate ; powiedziała w kilku wywiadach, że rola przyćmiewa jej inne prace. Pomimo tego, że jej postać stała się archetypem roli „starszej kobiety”, Bancroft była tylko sześć lat starsza od Hoffmana.

Specjalny program telewizyjny CBS, Annie: kobiety w życiu mężczyzny (1970), zdobyła dla Bancroft nagrodę Emmy za śpiew i aktorstwo.

Bancroft jest jednym z dziesięciu aktorów, którzy zdobyli Oscara i Tony za tę samą rolę (jako Annie Sullivan w The Miracle Worker ) i jeden z nielicznych artystów, którzy zdobyli Oscara, Emmy i Tony. To rzadkie osiągnięcie jest również znane jako Potrójna Korona aktorstwa. Po tym sukcesie wystąpiła w drugim programie telewizyjnym, Annie and the Hoods (1974), który był transmitowany w telewizji ABC, a jej mąż Mel Brooks jako gościnna gwiazda. Wystąpiła niewymieniona w czołówce w filmie Blazing Saddles (1974) w reżyserii Brooksa. Otrzymała czwartą nominację do Oscara dla najlepszej aktorki w 1977 roku za rolę w filmie The Turning Point (1977) u boku Shirley MacLaine oraz piątą nominację dla najlepszej aktorki w 1985 roku za rolę w filmie Agnes of God (1985) z Jane Fonda.

Bancroft zadebiutowała jako scenarzystka i reżyserka w filmie Fatso (1980), w którym zagrała z Domem DeLuise.

Pierwotnie Bancroft zagrał Joan Crawford w filmie Najdroższa mama (1981), ale wycofał się i został zastąpiony przez Faye Dunaway. Była także faworytem roli Aurory Greenway w Terminy czułe (1983), ale odmówiła, aby móc grać w remake'u Być albo Nie być (1983) z Brooksem. W 1988 roku zagrała matkę Harveya Fiersteina w filmowej wersji jego sztuki Torch Song Trilogy .

W latach dziewięćdziesiątych i pierwszej połowie 2000 roku Bancroft grała drugoplanowe role w wiele filmów, w których zagrała z głównymi gwiazdami filmowymi - w tym Miesiąc miodowy w Vegas (1992) z Nicolasem Cage'em, Love Potion No. 9 (1992) z Sandrą Bullock , Malice (1993) z Nicole Kidman, Punkt bez powrotu (1993) z Bridget Fonda, Dom na święta (1995) z Robertem Downey Jr. i wyreżyserowany przez Jodie Foster, How to Make an American Quilt (1995) z Winoną Ryder, GI Jane (1997) z Demi Moore, Great Expectations (1998) z Gwyneth Paltrow, Keeping the Faith (2000) z Benem Stillerem i Heartbreakers (2001) z Jennifer Love Hewitt, Sigourney Weaver i Gene Hackman. Udzieliła głosu w filmie animowanym Antz (1998), w którym wystąpili również Jennifer Lopez, Sharon Stone i Woody Allen.

Bancroft zagrał także w kilku filmach telewizyjnych i miniserialach , otrzymując sześć nominacji do nagrody Emmy (wygrywając raz dla siebie i dzieloną za Annie, Kobiety w życiu mężczyzny ), osiem nominacji do Złotego Globu (dwukrotne zdobycie) i dwie nagrody Screen Actors Guild Awards.

Ostatnim występem Bancroft była ona sama w 2004 odcinku programu HBO Curb Your Enthusiasm . Jej ostatnim projektem był animowany film fabularny Delgo , wydany pośmiertnie w 2008 roku. Film był jej zadedykowany.

Bancroft otrzymała gwiazdę na Hollywood Walk of Fame przy 6368 Hollywood Boulevard za pracę w telewizji. W czasie instalacji swojej gwiazdy w 1960 roku, niedawno pojawiła się w kilku serialach telewizyjnych. Bancroft był także członkiem American Theatre Hall of Fame, który został powołany w 1992 roku.

Życie osobiste

Pierwszym mężem Bancrofta był prawnik Martin May; pobrali się w 1953 roku, rozstali się w 1955 roku i rozwiedli w 1957 roku.

W 1961 roku Bancroft spotkał Mela Brooksa na próbie do programu rozrywkowego Perry'ego Como Kraft Music Hall . Bancroft i Brooks pobrali się 5 sierpnia 1964 roku w Manhattan Marriage Bureau niedaleko New York City Hall i pozostali w związku małżeńskim aż do jej śmierci. Ich syn, Max Brooks, urodził się w 1972 roku.

Bancroft trzykrotnie pracowała z mężem na ekranie: tańczyła tango w Niemym filmie Brooksa (1976), w jego remake'u To Be or Not to Be ( 1983) oraz w odcinku „Opening Night” (2004) programu HBO Curb Your Enthusiasm . Para pojawiła się także w Dracula: Dead and Loving It (1995), ale nigdy nie pojawiła się razem. Brooks wyprodukował film The Elephant Man (1980), w którym zagrał Bancroft. Był producentem wykonawczym filmu 84 Charing Cross Road (1987), w którym zagrała. Zarówno Brooks, jak i Bancroft pojawili się w 6. sezonie The Simpsons . Zgodnie z komentarzem na DVD, kiedy Bancroft przyszedł nagrać swoje linie do odcinka „Fear of Flying”, scenarzyści Simpsons zapytali, czy Brooks przyjechał z nią (co miał); zażartowała: „Nie mogę się go pozbyć!”

W wywiadzie z 2010 roku Brooks przyznał, że Bancroft był siłą przewodnią jego zaangażowania w rozwój The Producers i Młody Frankenstein dla teatru muzycznego. W tym samym wywiadzie powiedział o ich pierwszym spotkaniu w 1961 roku: „Od tego dnia, aż do jej śmierci 6 czerwca 2005 roku, byliśmy sklejeni”.

W kwietniu 2005 roku, dwa miesiące przed jej śmiercią , Bancroft została babcią, kiedy jej synowa Michelle urodziła chłopca, Henry'ego Michaela Brooksa.

Śmierć

Bancroft zmarła na raka macicy w wieku 73 lat 6 czerwca, 2005 w szpitalu Mount Sinai na Manhattanie. Jej śmierć zaskoczyła wielu, w tym niektórych jej przyjaciół, ponieważ bardzo prywatny Bancroft nie ujawnił szczegółów jej choroby. Jej ciało zostało pochowane na cmentarzu Kensico w Valhalla w stanie Nowy Jork, w pobliżu jej rodziców, Mildred (zmarła w kwietniu 2010 roku, pięć lat po Anne) i Michaela Italiano. Grób zdobi biały marmurowy pomnik z płaczącym aniołem. Jej ostatni film, Delgo , był poświęcony jej pamięci.

Filmografia

Film

Źródła:

Telewizja

Teatr

Źródło:

Nagrody i nominacje

• Portal biograficzny