Aamir Khan

Mohammed Aamir Hussain Khan (czyt.; urodzony 14 marca 1965 r.) to indyjski aktor, reżyser, filmowiec i gospodarz telewizyjnych talk-show. W ciągu swojej ponad trzydziestoletniej kariery w filmach hindi Khan stał się jednym z najpopularniejszych i najbardziej wpływowych aktorów kina indyjskiego. Ma wielu zwolenników na całym świecie, zwłaszcza w Indiach i Chinach, a przez Newsweek został opisany jako „największa gwiazda filmowa” na świecie. Khan jest laureatem wielu nagród, w tym dziewięciu Filmfare Awards, czterech National Film Awards i AACTA Award. Został uhonorowany przez rząd Indii Padma Shri w 2003 r. I Padma Bhushan w 2010 r. Oraz otrzymał honorowy tytuł od rządu Chin w 2017 r. Od lat regularnie figuruje na liście 500 Most Wpływowi muzułmanie świata.

Khan po raz pierwszy pojawił się na ekranie jako aktor dziecięcy w filmie jego wuja Nasira Hussaina Yaadon Ki Baaraat (1973). Jako dorosły, swoją pierwszą rolę w filmie pełnometrażowym zagrał w filmie eksperymentalnym Holi (1984) i rozpoczął pełnoetatową karierę aktorską, grając główną rolę w tragicznym romansie Qayamat Se Qayamat Tak (1988). Rola w filmie i thrillerze Raakh (1989) przyniosła mu National Film Award w kategorii Special Mention. W latach 90. ugruntował swoją pozycję czołowego aktora kina hindi, występując w wielu filmach odnoszących sukcesy komercyjne, w tym w dramatach romantycznych Dil (1990) i Raja Hindustani (1996) ), za którą zdobył swoją pierwszą nagrodę Filmfare dla najlepszego aktora oraz thriller Sarfarosh (1999). Grał także przeciwko typowi w uznanej koprodukcji kanadyjsko-indyjskiej 1947: Earth (1998).

W 1999 roku założył Aamir Khan Productions, którego pierwszy film Lagaan (2001), był nominowany do Oscara w kategorii najlepszy film nieanglojęzyczny i przyniósł mu Narodową Nagrodę Filmową dla Najlepszego Filmu Popularnego i dwie kolejne nagrody Filmfare (dla najlepszego aktora i najlepszego filmu). Po czteroletniej nieobecności na ekranie Khan powrócił do roli głównych ról, zwłaszcza w kasowych hitach z 2006 roku Fanaa i Rang De Basanti . Zadebiutował jako reżyser filmem Taare Zameen Par (2007), co było wielkim sukcesem, który przyniósł mu nagrodę Filmfare dla najlepszego filmu i najlepszego reżysera. Największy globalny sukces Khana przyniósł thriller Ghajini (2008), komediodramat 3 Idiots (2009), film akcji Dhoom 3 ( 2013), satyra PK (2014) i biografia sportowa Dangal (2016), z których każdy był rekordzistą najbardziej dochodowego filmu indyjskiego, podczas gdy Secret Superstar (2017) był rekordzistą najbardziej dochodowego filmu indyjskiego z główną bohaterką. Khan zdobył swoją trzecią nagrodę dla najlepszego aktora na Filmfare za film Dangal . Jego filmy znane są z rozwiązywania problemów społecznych w społeczeństwie indyjskim i często łączą rozrywkowe i produkcyjne wartości komercyjnych filmów masala z wiarygodnymi narracjami i mocnymi przesłaniami kina równoległego.

W branży filmowej i poza nią. , Khan jest aktywistą i humanitarystą, uczestniczył i wypowiadał się w różnych sprawach społecznych, z których niektóre wywołały polityczne kontrowersje. Stworzył i prowadził telewizyjny talk show Satyamev Jayate , w którym podkreśla drażliwe kwestie społeczne w Indiach, czasami wpływając na indyjski parlament. Jego praca jako reformatora społecznego, zajmująca się różnymi kwestiami, od ubóstwa i edukacji po nadużycia i dyskryminację, przyniosła mu pojawienie się na liście Time 100 najbardziej wpływowych ludzi na świecie. Khan był żonaty ze swoją pierwszą żoną Reeną Dutta przez piętnaście lat, po czym poślubił reżysera filmowego Kirana Rao. Ma troje dzieci - dwoje z Duttą i jedno z Rao po macierzyństwie zastępczym.

Spis treści

Wczesne życie i pochodzenie

Mohammed Aamir Hussain Khan urodził się 14 Marzec 1965 w Bombaju do Tahira Hussaina, producenta filmowego i Zeenata Hussaina. Kilku jego krewnych było członkami przemysłu filmowego hindi, w tym jego zmarły wujek, producent i reżyser Nasir Hussain. Poza przemysłem filmowym jest również spokrewniony z indyjskim islamskim uczonym, filozofem i politykiem Abulem Kalamem Azadem poprzez swoją babcię. Khan jest najstarszym z czworga rodzeństwa; ma brata, aktora Faisala Khana i dwie siostry, Farhat i Nikhat Khan (żonaty z Santoshem Hegde). Jego bratanek, Imran Khan, jest współczesnym aktorem filmowym w języku hindi.

Jako aktor dziecięcy Khan pojawił się na ekranie w dwóch mniejszych rolach. W wieku ośmiu lat wystąpił w bardzo popularnej piosence w wyreżyserowanym przez Nasira Hussaina filmie Yaadon Ki Baaraat (1973), który był pierwszym bollywoodzkim filmem masala. W następnym roku wcielił się w młodszą wersję postaci Mahendry Sandhu w produkcji swojego ojca Madhosh . Khan uczęszczał do J.B. Petit School w ramach edukacji przedszkolnej, później przeniósł się do liceum św. Anny w Bandra aż do ósmej klasy, a dziewiątą i dziesiątą klasę ukończył w Szkockiej Szkole Bombajskiej Mahim. Grał w tenisa w stanowych mistrzostwach i został mistrzem na poziomie stanowym. Wyznał, że „bardziej interesuje się sportem niż nauką”. Ukończył dwunastą klasę w Narsee Monjee College w Bombaju. Khan opisał swoje dzieciństwo jako „ciężkie” ze względu na problemy finansowe ojca, którego produkcje filmowe w większości kończyły się niepowodzeniem. Powiedział: „Będzie co najmniej 30 telefonów dziennie od wierzycieli domagających się ich pieniędzy”. Zawsze groziło mu wyrzucenie ze szkoły za niepłacenie czesnego.

W wieku szesnastu lat Khan był zaangażowany w eksperymentalny proces nakręcenia 40-minutowego niemego filmu Paranoja , którą wyreżyserował jego szkolny przyjaciel Aditya Bhattacharya. Film został ufundowany przez filmowca Shrirama Lagoo, znajomego Bhattacharyi, który przekazał im kilka tysięcy rupii. Rodzice Khana nie chcieli, by kręcił filmy, marząc, by zamiast tego kontynuował „stałą” karierę jako inżynier lub lekarz. Z tego powodu harmonogram zdjęć do Paranoia był tajny. W filmie zagrał główną rolę u boku aktorów Neeny Gupty i Victora Banerjee, jednocześnie asystując Bhattacharyi. Powiedział, że doświadczenie w pracy nad nim zachęciło go do podjęcia kariery filmowej.

Następnie Khan dołączył do grupy teatralnej Avantar, w której przez ponad rok występował za kulisami. Zadebiutował na scenie niewielką rolą w przedstawieniu zespołu w języku gudżarati, Kesar Bina , w Teatrze Prithvi. Poszedł do dwóch ich sztuk w języku hindi i jednej sztuki w języku angielskim, zatytułowanej Clearing House . Po ukończeniu szkoły średniej Khan postanowił przerwać naukę, zamiast tego zdecydował się pracować jako asystent reżysera Nasira Hussaina przy filmach w języku hindi Manzil Manzil (1984) i Zabardast (1985) .

Kariera aktorska

1984–1989: debiut i wyzwania zawodowe

Oprócz pomocy Hussainowi, Khan grał w filmach dokumentalnych wyreżyserowanych przez studentów FTII, Pune . Reżyser Ketan Mehta zauważył Khana w tych filmach i zaproponował mu rolę w niskobudżetowym filmie eksperymentalnym Holi (1984). Holi , w którego skład wchodzą nowoprzybyli, został oparty na sztuce Mahesha Elkunchwara i zajmował się praktyką ragowania w Indiach. The New York Times powiedział, że film był „melodramatyczny”, ale „bardzo przyzwoicie i entuzjastycznie zagrany przez nieprofesjonalnych aktorów”. Khan odgrywał rolę hałaśliwego studenta, „nieistotna” rola, którą CNN-IBN określiła jako „brak finezji”.

Holi nie udało się zdobyć szerokiej publiczności , ale Nasir Hussain i jego syn Mansoor podpisali z nim kontrakt jako główny aktor w reżyserskim debiucie Mansoora Qayamat Se Qayamat Tak (1988) obok Juhi Chawli. Film był opowieścią o nieodwzajemnionej miłości i sprzeciwie rodziców, w której Khan wcielił się w Raja, „czystego, zdrowego chłopca z sąsiedztwa”. Fabuła była współczesnym podejściem do klasycznych tragicznych romansów, takich jak Layla i Majnun , Heer Ranjha oraz Romeo i Julia . Qayamat Se Qayamat Tak okazał się dużym sukcesem komercyjnym, wyrzucając zarówno Khana, jak i Chawlę do sławy. Otrzymał siedem nagród Filmfare, w tym trofeum za najlepszy debiut męski dla Khana. Od tego czasu film zyskał status kultowy, a Bollywood Hungama uznał go za „przełomowy i wyznaczający trendy” dla kina indyjskiego. Qayamat Se Qayamat Tak był kamieniem milowym w historii kina hindi, wyznaczając szablon dla bollywoodzkich muzycznych romansów, które zdefiniowały kino hindi w latach 90-tych.

Rok 1989 przyniósł wydanie Raakh , thrillera kryminalnego z filmu Aditya Bhattacharya, który został nakręcony przed rozpoczęciem produkcji filmu Qayamat Se Qayamat Tak . Film opowiada historię młodego mężczyzny pomszczącego gwałt na swojej byłej dziewczynie (w tej roli Supriya Pathak). Pomimo kiepskiego odbioru w kasie film spotkał się z uznaniem krytyków. Khan otrzymał National Film Award - Special Jury Award / Special Mention za role w filmach Qayamat Se Qayamat Tak i Raakh . Później tego samego roku ponownie spotkał się z Chawlą przy komedii romantycznej Love Love Love , komercyjnej porażce.

1990–2001: udana kariera i przerwa aktorska

Khan wydał pięć filmów w 1990 roku. Nie odniósł sukcesu w filmie sportowym Awwal Number z Adityą Pancholi i Dev Anandem, mitologicznym thrillerze Tum Mere Ho , romans Deewana Mujh Sa Nahin i dramat społeczny Jawani Zindabad . Jednak dramat romantyczny Dil w reżyserii Indry Kumara (z Madhuri Dixit) odniósł duży sukces. Opowieść o opozycji rodziców do nastoletniej miłości, Dil była bardzo popularna wśród młodzieży i okazała się najbardziej dochodowym filmem roku w języku hindi. Po tym sukcesie zagrał główną rolę u boku Pooji Bhatt w komedii romantycznej Dil Hai Ke Manta Nahin (1991), remake'u amerykańskiego filmu It Happened One Night (1934 ), który okazał się hitem kasowym.

Khan pojawił się w kilku innych filmach na początku lat 90., w tym w Jo Jeeta Wohi Sikandar (1992), Hum Hain Rahi Pyar Ke (1993) (do którego napisał także scenariusz) i Rangeela (1995). Większość z tych filmów odniosła sukces krytyczny i komercyjny. Inne sukcesy to komedia Andaz Apna Apna , w której wystąpił Salman Khan. W momencie premiery film został nieprzychylnie oceniony przez krytyków, ale z biegiem lat zyskał status kultowy. Do mniej udanych filmów należały Isi Ka Naam Zindagi (1992) i Daulat Ki Jung (1992). W 1993 roku Khan pojawił się także w Parampara Yasha Chopry. Pomimo obsady, w której znaleźli się również Sunil Dutt, Vinod Khanna, Raveena Tandon i Saif Ali Khan, film nie znalazł szerokiej publiczności i stał się krytyczną i komercyjną porażką. Khan miał również pojawić się w Time Machine , filmie science-fiction, w którym również wystąpili Rekha, Raveena Tandon, Naseeruddin Shah i Amrish Puri. Film wyreżyserował Shekhar Kapur. Jednak z powodu ograniczeń finansowych film został odłożony na półkę i nie został opublikowany.

Khan nadal grał w jednym lub dwóch filmach rocznie, co było niezwykłą cechą dla głównego nurtu aktora kina hindi. Jego jedynym wydawnictwem w 1996 roku był wyreżyserowany przez Dharmesh Darshan komercyjny przebój Raja Hindustani , w którym wystąpił razem z Karismą Kapoor. Film przyniósł mu pierwszą nagrodę Filmfare dla najlepszego aktora, po siedmiu wcześniejszych nominacjach, i stał się największym przebojem roku, a także trzecim najbardziej dochodowym indyjskim filmem lat 90. To był największy hit w jego dotychczasowej karierze. Po uwzględnieniu inflacji Raja Hindustani jest czwartym najbardziej dochodowym filmem w Indiach od lat 90. Wydawało się, że kariera Khana osiągnęła szczyt w tym momencie, a większość filmów, które pojawią się w ciągu następnych kilku lat, odniosła tylko częściowy sukces. W 1997 roku zagrał u boku Ajaya Devgna, Kajola i Juhiego Chawli w filmie Ishq , który dobrze wypadł w kasie. W następnym roku Khan pojawił się w umiarkowanie udanym Ghulam , dla którego śpiewał także jako playback.

Sarfarosh Johna Mathew Matthana, pierwsze wydawnictwo Khana w Rok 1999 również odniósł umiarkowany sukces, uzyskując ponadprzeciętny werdykt kasowy. Film i rola w nim Khana zostały wysoko ocenione przez krytyków filmowych, podobnie jak jego rola w kanadyjsko-indyjskim filmie artystycznym Deepa Mehty Earth (1998). Earth , którego akcja rozgrywa się podczas podziału Indii w 1947 r., Zyskało międzynarodowe uznanie krytyków, takich jak Roger Ebert, a negatywne przedstawienie Dila Nawaza („Ice Candy Man”) przez Khana uważane było za jego najlepsze dotychczasowe wykonanie. Jego pierwsze wydawnictwo na nowe tysiąclecie, Mela , w którym grał u boku swojego prawdziwego brata Faisala Khana, było zarówno kasą, jak i bombą krytyczną.

Produkował i zagrał w Lagaan (2001), który był wielkim sukcesem krytycznym i komercyjnym, i otrzymał nominację do najlepszego filmu nieanglojęzycznego na 74. ceremonii rozdania Oscarów. Ponadto film zdobył uznanie krytyków na kilku międzynarodowych festiwalach filmowych, a także zdobył wiele nagród indyjskich, w tym National Film Award. Khan zdobył również swoją drugą nagrodę Filmare dla najlepszego aktora.

Po sukcesie Lagaana pod koniec tego roku pojawił się Dil Chahta Hai , w którym Khan współtworzył zagrał z Saifem Ali Khanem i Akshaye Khanną, z Preity Zintą w roli jego ukochanej osoby. Zagrali także Sonali Kulkarni i Dimple Kapadia. Film został napisany i wyreżyserowany przez debiutanta Farhana Akhtara. Film zdobył w 2001 roku nagrodę Filmare Critics Award dla najlepszego filmu. Następnie Khan zrobił czteroletnią przerwę w Bollywood po rozwodzie z żoną Reeną Dutta.

2005–2007: aktorstwo i debiut reżyserski

Khan powrócił w 2005 roku z Ketan Mehta's Mangal Pandey: The Rising w roli tytułowej prawdziwego sepoy i męczennika, który pomógł rozpalić Indian Rebellion w 1857 roku. Film był wyświetlany na festiwalu w Cannes.

Wielokrotnie nagradzany film Rakeysha Omprakasha Mehry Rang De Basanti był pierwszym wydawnictwem Khana w 2006 roku. Jego rola spotkała się z uznaniem krytyków, zdobywając nagrodę Filmfare Critics dla najlepszego aktora i różne nominacje dla najlepszego aktora . Film stał się jednym z najbardziej dochodowych filmów roku i został wybrany jako oficjalny udział Indii w ceremonii rozdania Oscarów. Chociaż film nie znalazł się na krótkiej liście nominacji do Oscara, otrzymał nominację do nagrody BAFTA dla najlepszego filmu nie w języku angielskim podczas rozdania nagród BAFTA w Anglii. W swoim następnym filmie, Fanaa (2006), Khan zagrał z Kajolem. Wcielając się w terrorystę powstańców z Kaszmiru, drugą negatywną rolę po Ziemi , rola ta dała mu twórcze możliwości spróbowania czegoś innego. Fanaa stał się jednym z najlepiej zarabiających filmów indyjskich 2006 roku.

Jego film z 2007 roku, Taare Zameen Par , również został przez niego wyprodukowany i naznaczył jego debiut reżyserski. W filmie, który był drugą propozycją firmy Aamir Khan Productions , Khan zagrał drugoplanową rolę nauczyciela, który zaprzyjaźnia się z dyslektycznym dzieckiem i pomaga mu. Otworzył się na doskonałe recenzje krytyków i publiczności. Występ Khana spotkał się z dobrym przyjęciem, chociaż szczególnie brawa mu się za reżyserię. Khan otrzymał nagrody Filmfare dla najlepszego reżysera i najlepszego filmu 2007 roku, a także National Film Award za najlepszy film o opiece rodzinnej. Film zdobył inne nagrody, w tym nagrody Zee Cine w 2008 r. I 4. Apsara Film & amp; Nagrody Gildii Producentów Telewizji. Film został początkowo uznany za oficjalne zgłoszenie Indii do nagrody Akademii Filmowej 2009 dla najlepszego filmu zagranicznego.

2008 - obecnie: odrodzenie i globalny sukces

W 2008 roku Khan pojawił się w filmie Ghajini . Film odniósł duży sukces komercyjny i stał się najbardziej dochodowym filmem Bollywood tego roku. Za rolę w filmie Khan otrzymał kilka nominacji do najlepszego aktora na różnych ceremoniach wręczenia nagród, a także piętnastą nominację do nagrody Filmfare dla najlepszego aktora.

W 2009 roku Khan pojawił się w komercyjnej i doceniony przez krytyków film 3 Idiots jako Ranchodas Chanchad. Film 3 Idiots stał się wówczas najbardziej dochodowym filmem Bollywood, bijąc poprzedni rekord ustanowiony przez Ghajini , w którym także wystąpił Khan. Film 3 Idiots był jednym z nielicznych filmów indyjskich, które odniosły sukces na rynkach wschodnioazjatyckich, takich jak Chiny i Japonia, czyniąc go wówczas najlepiej zarabiającym filmem bollywoodzkim, jaki kiedykolwiek pojawił się na rynkach zagranicznych. Oczekiwano, że będzie to pierwszy indyjski film, który zostanie oficjalnie wydany na YouTube, w ciągu 12 tygodni od premiery w kinach 25 marca 2010 r., Ale w końcu został oficjalnie wydany na YouTube w maju 2012 r. Film zdobył sześć nagród Filmfare (w tym dla najlepszego filmu i Najlepszy reżyser), dziesięć Star Screen Awards, osiem nagród IIFA i trzy National Film Awards. Za oceanem zdobył główną nagrodę na japońskich Videoyasan Awards i był nominowany do nagrody dla najlepszego filmu nieanglojęzycznego na Japan Academy Awards oraz dla najlepszego filmu zagranicznego na chińskim Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Pekinie.

Khanowi przypisano otwarcie na chińskim rynku filmów indyjskich. Jego ojciec Tahir Hussain wcześniej odnosił sukcesy w Chinach z Caravan (1971), ale później filmy indyjskie spadły w tym kraju, zanim Aamir Khan otworzył chiński rynek na filmy indyjskie na początku XXI wieku. Jego nominowany do Oscara film Lagaan (2001) był pierwszym indyjskim filmem, który miał tam ogólnokrajową premierę. Kiedy 3 Idiots wydano w Chinach, kraj ten był dopiero 15. co do wielkości rynkiem filmowym, częściowo z powodu szeroko rozpowszechnionej wówczas pirackiej dystrybucji DVD w Chinach. Jednak to piracki rynek przedstawił większości chińskiej publiczności 3 idiotów , stając się kultowym hitem w tym kraju. Zgodnie z ocenami na chińskiej stronie z recenzjami filmów Douban stał się dwunastym ulubionym filmem w Chinach, a tylko jeden chiński film krajowy ( Farewell My Concubine ) znalazł się wyżej w rankingu. W rezultacie Aamir Khan zyskał dużą rosnącą grupę chińskich fanów. Po tym, jak film 3 Idiots stał się popularny, kilka innych jego filmów, takich jak Taare Zameen Par (2007) i Ghajini (2008), również zyskało podążanie za kultem. Do 2013 roku Chiny stały się drugim co do wielkości rynkiem filmowym na świecie (po Stanach Zjednoczonych), torując drogę do chińskiego sukcesu Aamira Khana dzięki Dhoom 3 (2013), PK (2014), a zwłaszcza Dangal (2016).

Doniesiono, że Khan nie zgadzał się z reżyserem Reemą Kagti w sprawie jego filmu z 2012 roku Talaash , powodując znaczne opóźnienia w premierze filmu. Jednak Khan powiedział, że twierdzenia były bezpodstawne. Film był hitem w Indiach i na rynkach zagranicznych.

Następnym przedsięwzięciem Khana było Dhoom 3 z Yash Raj Films. Uznał to za najtrudniejszą rolę w swojej karierze. Film został wydany na całym świecie 20 grudnia 2013 roku. Box Office India ogłosił Dhoom 3 „największym hitem 2013 roku” po dwóch dniach premiery, a film zarobił 2 miliardy dolarów (28 milionów dolarów) na całym świecie w trzy dni i 4 miliardy funtów (56 milionów dolarów) na całym świecie w dziesięć dni, co czyni go najbardziej dochodowym filmem bollywoodzkim wszechczasów.

W 2014 roku Khan pojawił się jako tytułowy kosmita w komediodramacie Rajkumara Hiraniego PK . W kluczowych rolach wystąpili także Anushka Sharma, Sushant Singh Rajput, Boman Irani i Sanjay Dutt. Film zyskał uznanie krytyków i okazał się najbardziej dochodowym filmem Bollywood wszechczasów (po raz czwarty osiągnął to Khan). Występ Khana został jednogłośnie chwalony przez krytyków, w tym główny aktor tamilski Vijay był pod wrażeniem doskonałości i oddania Aamira i podobno podobał się film z jego rodziną w Wigilię Bożego Narodzenia. Raja Sen nazwał film „triumfem” i powiedział: „Aamir Khan jest wyjątkowy w PK , tworząc nieodparcie głupkowatą postać i grając go z absolutnym przekonaniem”. Film zdobył dwie nagrody Filmfare, aw Japonii otrzymał główną nagrodę na 9. edycji Tokyo Newspaper Film Awards organizowanej przez gazetę Tokyo Shimbun .

Khan wyprodukował i zagrał w Dangal (2016), reżyseria Nitesh Tiwari, z Khanem wcielającym się w zapaśnika Mahavira Singha Phogata. Grał z nim w kilku różnych grupach wiekowych, od 20 do 60 lat, przybierając 30 kg i ważąc 98 kg, aby zagrać starszego Phogata, a następnie schudł, aby zagrać młodszą wersję. Film zebrał pozytywne recenzje krytyków i okazał się najbardziej dochodowym filmem bollywoodzkim wszechczasów w kraju, wyprzedzając PK , co czyni go piątym raz, gdy Khan osiągnął ten wyczyn. Dangal stał się również hitem zagranicznym w Chinach, gdzie był szesnastym najbardziej dochodowym filmem wszechczasów, ósmym najbardziej dochodowym filmem zagranicznym i najbardziej dochodowym filmem zagranicznym spoza Hollywood. Na całym świecie stał się piątym najbardziej dochodowym filmem nieanglojęzycznym wszechczasów, przynosząc Khanowi jedną z najwyższych pensji dla aktora spoza Hollywood, wynoszącą 42 miliony dolarów. Dangal obejrzano także ponad 350 milionów razy na chińskich platformach streamingowych. Dangal przyniósł mu jeszcze dwie nagrody Filmfare (najlepszy film i trzecia nagroda dla najlepszego aktora)

Według filmowca z Hongkongu Stanleya Tonga, Khanowi zaproponowano początkowo główną rolę w Jackie Chan przebój Kung Fu Yoga (2017). Jednak Khan nie mógł skorzystać z oferty ze względu na konflikty związane z harmonogramem, ponieważ był zajęty kręceniem do Dangal.

W październiku 2017 roku Khan zagrał drugoplanową rolę w swojej produkcji Secret Superstar , w którym główną rolę gra Zaira Wasim, partnerka z zespołu Dangal . Więcej informacji o filmie można znaleźć w sekcji Produkcja i reżyseria poniżej.

W listopadzie 2018 roku zagrał u boku weterana Amitabha Bachchana w przygodowym filmie akcji Zbiry Hindostanu . Film ponownie połączył go z reżyserem Dhoom 3 Vijayem Krishną Acharyą. a także zagrali Fatima Sana Shaikh i Katrina Kaif. Shaikh pojawił się także w Dangal , podczas gdy Kaif pojawił się u boku Khana w Dhoom 3 .

W marcu 2019 roku, w swoje 54 urodziny, Khan potwierdził, że będzie następny można zobaczyć w Laal Singh Chaddha , adaptacji hollywoodzkiego klasyka z 1994 roku, Forrest Gump. W filmie wystąpi Khan w roli głównej, a wyreżyseruje go Advait Chandan, który wcześniej wyreżyserował Khan w Secret Superstar. Film ukaże się na parkietach w październiku 2019 i ma się ukazać w 2020 roku.

Produkcja filmowa i reżyseria

Khan jest współautorem scenariusza i scenariusza do przebojowej komedii romantycznej z 1993 roku Hum Hain Rahi Pyar Ke , w której zagrał także główną rolę. Khan rozpoczął pracę jako producent po tym, jak w 1999 roku założył własną firmę producencką Aamir Khan Productions. Jego pierwszym filmem był Lagaan , który został wydany w 2001 roku z Khanem w roli głównej. Film został wybrany jako oficjalny kandydat Indii do 74. ceremonii wręczenia Oscarów w kategorii najlepszego filmu nieanglojęzycznego, do którego został trzeci w historii nominowany przez Indie; ostatecznie stracił nagrodę dla bośniackiego filmu No Man's Land . Lagaan zdobył wiele nagród podczas kilku nagród indyjskich, takich jak Filmfare i IIFA, oraz zdobył National Film Award for Most Popular Film, nagrodę dzieloną między Khanem i reżyserem filmu, Ashutoshem Gowarikerem. Za wyprodukowanie filmu dokumentalnego Madness in the Desert o kręceniu filmu Lagaan , Khan i reżyser Satyajit Bhatkal otrzymali Narodową Nagrodę Filmową za najlepszy film eksploracyjny / przygodowy na 51. Narodowym Filmie Filmowym. Ceremonia wręczenia nagród. Khan napisał kulminację filmu Rang De Basanti (2006), w którym zagrał.

W 2007 roku wyreżyserował i wyprodukował dramat Taare Zameen Par , który był jego debiutem reżyserskim. Khan zagrał także drugoplanową rolę w filmie, dzieląc ekran z nowym aktorem dziecięcym Darsheel Safary. Film został wymyślony i opracowany przez zespół męża i żony Amole Gupte i Deepa Bhatia. Jest to historia małego dziecka, które cierpi w szkole, dopóki nauczyciel nie zidentyfikuje go jako dyslektyka. Film zyskał uznanie krytyków, a także odniósł sukces kasowy. Taare Zameen Par zdobył w 2008 roku nagrodę Filmfare Best Movie Award, a także szereg innych nagród Filmfare i Star Screen Awards. Praca Khana przyniosła mu także tytuł najlepszego reżysera. W 2008 roku Khan rozpoczął debiut swojego siostrzeńca Imrana Khana w filmie Jaane Tu ... Ya Jaane Na w swoim domu produkcyjnym. Film okazał się wielkim hitem w Indiach i przyniósł Khanowi kolejną nominację do nagrody dla najlepszego filmu na Filmfare. Jest także współautorem scenariusza do przebojowego filmu Ghajini (2008), w którym zagrał; Khan dokonał zmian w oryginalnym filmie Tamil z 2005 roku i przepisał punkt kulminacyjny. W 2010 roku wydał swoją produkcję Peepli Live , która została wybrana jako oficjalny kandydat Indii do 83. nagrody Akademii Filmowej w kategorii najlepszego filmu zagranicznego.

W 2011 roku Khan wypuścił swoją domową produkcję Dhobi Ghat , film artystyczny wyreżyserowany przez jego żonę Kiran Rao. W tym samym roku Khan był współproducentem anglojęzycznej czarnej komedii Delhi Belly z UTV Motion Pictures, w której wystąpili Imran Khan, Kunaal Roy Kapur i Vir Das. Film spotkał się z uznaniem krytyków i okazał się sukcesem komercyjnym, z przychodami krajowymi w wysokości ponad 550 milionów dolarów (7,7 miliona dolarów) W 2012 roku Khan zagrał w filmie Talaash, neo-noir Reemy Kagti, który był wspólną produkcją Excel Entertainment. i Aamir Khan Productions. Film został ogłoszony pół hitem w Indiach i zgromadził na całym świecie dochód w wysokości 1,74 miliarda dolarów (24 miliony dolarów).

Khan, który zadebiutował jako aktor dziecięcy w pierwszym filmie masala, jego wuj Nasir Hussain's Yaadon Ki Baaraat (1973), został uznany za przedefiniowanie i unowocześnienie filmu masala z własną, odrębną marką kina na początku XXI wieku, zdobywając zarówno komercyjny sukces, jak i uznanie krytyków. Jego filmy zacierają różnicę między komercyjnymi filmami masala a realistycznym kinem równoległym, łącząc rozrywkowe i produkcyjne wartości tego pierwszego z wiarygodną narracją i mocnym przesłaniem drugiego, zdobywając zarówno komercyjny sukces, jak i uznanie krytyków w Indiach i za granicą.

Jego najbardziej udaną produkcją był Dangal (2016), w którym gra główną rolę, która stała się najbardziej dochodowym indyjskim filmem wszechczasów. Zobacz sekcję 2008 - obecnie: Odrodzenie i globalny sukces powyżej, aby uzyskać więcej informacji na temat filmu.

Jego następną produkcją była Secret Superstar (2017), gdzie gra drugoplanową rolę, z gwiazdą Dangala Zairą Wasim w roli głównej. Stał się jednym z najbardziej dochodowych filmów w historii, proporcjonalnie do swojego ograniczonego budżetu. W Chinach Secret Superstar pobił rekord Dangala za najbardziej dochodowy weekend otwarcia przez indyjski film, umacniając status Aamira Khana jako supergwiazdy w Chinach i jako „ król chińskiej kasy ”. Secret Superstar jest trzecim najbardziej dochodowym filmem indyjskim wszechczasów i drugim najbardziej dochodowym filmem indyjskim wszechczasów za granicą, tuż za jego własnym Dangalem . Ponieważ jego filmy stanowią poważną konkurencję dla Hollywood na rynku chińskim, sukces filmów takich jak Dangal i Secret Superstar podniósł ceny wykupu indyjskich filmów importowanych przez chińskich dystrybutorów. . Dzięki Secret Superstar Aamir Khan stał się jedynym indyjskim aktorem z czterema filmami w klubie za 500 funtów, po Dhoom 3 (2013), PK (2014) i Dangal , a także jedyny indyjski aktor z trzema przychodami po 100 milionów dolarów, po PK i Dangal . Secret Superstar zarobił ponad 900 crore (130 mln USD) na całym świecie przy budżecie 15 crore (2,1 mln USD), co daje ponad 6000% zwrotu z inwestycji (ROI). Szacuje się, że zarobki Aamira Khana dla Secret Superstar z chińskiej sprzedaży biletów wyniosą 190 crore (27 mln USD), czyli więcej niż jakikolwiek inny indyjski aktor-producent zarobiony na filmie. Film zwiększył sprzedaż biletów Aamira Khana w Chinach do 346,5 miliona dolarów (2231 crore).

Kariera telewizyjna

Około sierpnia 2011 roku Khan rozpoczął rozmowy z Siddhartha Basu z BIG Synergy, aby poprowadzić talk show podobny do The Oprah Winfrey Show.

Khan zadebiutował w telewizji swoim talk show Satyamev Jayate . Spektakl poruszał kwestie społeczne. Zaczął nadawać w dniu 6 maja 2012 roku. Aamirowi zapłacono Rs. 30 milionów rupii za odcinek, aby gościć Satyamev Jayate , co uczyniło go najlepiej opłacanym gospodarzem indyjskiej telewizji w czerwcu 2012 roku. Aamir, przemawiając na kanale radiowym, powiedział, że w świetle fenomenalnej publiczności odpowiedź, może wymyślić drugi sezon serialu. Program był transmitowany na żywo jednocześnie w StarPlus, Star World i krajowym nadawcy Doordarshan w niedzielę o 11:00 w ośmiu językach, będąc pierwszym, który zrobił to w Indiach.

Satyamev Jayate otwarty pozytywne recenzje i opinie działaczy społecznych, domów mediowych, lekarzy oraz osobowości filmowych i telewizyjnych. Chwalono również Chana za jego wysiłek. W swojej recenzji Ritu Singh z IBN Live stwierdziła: „Aamir Khan zasługuje na brawa za poruszenie tak drażliwej kwestii i przedstawienie jej w mocny sposób. Ilość badań, które Aamir i jego zespół włożyli w program, była wyraźnie widoczna dzięki przedstawione fakty i liczby. Każdy aspekt sprawy został omówiony z wielką starannością ”. Parmita Uniyal z Hindustan Times pochwaliła zawartość, a Khan za „wkroczenie w to, co powinni zrobić dziennikarze - zrób różnicę. Program jest tego klasycznym przykładem”. Pomimo początkowego szumu i oznaczenia jako najbardziej ambitny projekt kanału do tej pory, początkowe dane dotyczące oglądalności nie były zbyt zachęcające; program otrzymał średnią ocenę telewizyjną na poziomie 2,9 (z zasięgiem 14,4 mln, oglądało go tylko 20% widzów) w sześciu metrach w swoim debiutanckim odcinku 6 maja. Ocena była znacznie niższa niż w przypadku większości innych programów prowadzonych przez celebrytów w tamtym czasie.

Oceny programu w końcu wzrosły i stał się bardzo udany. W pierwszym sezonie Satyamev Jayate zebrano ponad miliard cyfrowych wyświetleń ze 165 krajów. Drugi sezon Satyamev Jayate przyciągnął w Indiach widownię liczącą 600 milionów widzów. Zagadnienia omawiane w programie przyciągnęły uwagę całego kraju, a kilka z nich zostało omówionych w parlamencie i wpłynęło na polityków i prawodawców do podjęcia działań. Na przykład po pierwszym odcinku premier Radżastanu, Ashok Gehlot, wezwał przedstawicieli społeczeństwa i organizacje pozarządowe do podjęcia działań na rzecz powstrzymania nielegalnych praktyk zabijania płodów kobiet. Khan spotkał się z Gehlotem w tej sprawie, a Gehlot zaakceptował prośbę o ustanowienie kortu przyspieszonego, aby zająć się sprawą operacji żądła opisanej w programie. Po drugim odcinku infolinia dla dzieci otrzymała zwiększoną liczbę telefonów z całego kraju, w których zgłaszano wykorzystywanie dzieci. Ustawodawstwo mające na celu ochronę dzieci poniżej 18 roku życia przed wykorzystywaniem seksualnym stało się rzeczywistością wraz z uchwaleniem ustawy przez Lok Sabha. Po ujawnieniu błędów w sztuce lekarskiej w innym odcinku, Aamir Khan został pierwszym nie-posłem, który został zaproszony do parlamentu Indii, gdzie wraz ze swoim zespołem twórczym przedstawił badania na ten temat i omówił podstawowe kwestie związane z braterstwem medycznym.

Khan wielokrotnie pojawiał się w innych programach telewizyjnych. W październiku 2013 r. Khan wystąpił jako gość-gwiazdor w programie Kaun Banega Crorepati w ramach promocji swojego filmu Dhoom 3 . Na początku 2016 roku, w następstwie kontrowersji związanych z nietolerancją, pojawił się w Aap Ki Adalat , gdzie wyjaśnił swoje uwagi i poglądy. W 2017 roku był tematem odcinka serialu dokumentalnego Al Jazeera Świadek zatytułowanego „Zaklinacz węży”, skupiającego się na pracy nad Satyamevem Jayate oraz Dangal .

Rekomendacje marek

Aamir zrobił również wiele rekomendacji marek, takich jak zegarki Titan, Snapdeal, Coca-Cola, Tata Sky, Samsung, Godrej itp. obecnie popiera Vivo.

W mediach

W wywiadzie z 2009 roku Khan stwierdził, że ma tendencję do niezależnego podejścia do świata kręcenia filmów, zauważając, że nie „robi różne rzeczy; staram się to robić w inny sposób. Uważam, że każdy powinien podążać za swoim marzeniem i starać się stworzyć możliwość osiągnięcia tego popartą jego praktycznością ”. Wskazał też, że bardziej interesuje go sam proces tworzenia filmu niż efekt końcowy: „Dla mnie ten proces jest ważniejszy, bardziej radosny. Chciałbym skupić się na nim od pierwszego kroku. "

Khan słynie z tego, że unika ceremonii wręczania nagród i nie przyjmuje żadnych popularnych indyjskich nagród filmowych. Choć był wielokrotnie nominowany, Khan nie uczestniczył w żadnych ceremoniach wręczania nagród filmowych w Indiach i stwierdził, że „indyjskie nagrody filmowe nie są wiarygodne”. Zapytany o procedurę selekcji i autentyczność popularnych indyjskich nagród filmowych, Aamir Khan powiedział: „Faktem jest, że nie mam zastrzeżeń do nagród filmowych. Po prostu czuję, że jeśli nie cenię konkretnej nagrody filmowej, to nie będę nie widzę żadnej innej ceremonii wręczenia nagród poza Narodowymi Nagrodami Filmowymi. Moje osobiste doświadczenie z tymi ceremoniami jest takie, że nie ufam im. Nie wierzę w nie, więc Wolałbym trzymać się z daleka. ”

W 2007 roku Khan został zaproszony na wystawę woskowej imitacji samego siebie w Madame Tussauds w Londynie. Khan odmówił, mówiąc: „To nie jest dla mnie ważne… ludzie zobaczą moje filmy, jeśli zechcą. Poza tym nie mogę sobie poradzić z tyloma rzeczami, mam przepustowość tylko na tyle”. Khan promował także takie marki, jak Coca-Cola, Godrej, Titan Watches, Tata Sky, Toyota Innova, Samsung, Monaco Biscuits i Snapdeal.

W kwietniu 2013 roku znalazł się na liście 100 najbardziej wpływowych ludzi magazynu Time na świecie. Khan pojawił się na okładce magazynu Time magazine Asia edition we wrześniu 2012 roku pod tytułem „Khan's Quest” - „On przełamuje bollywoodzkie schematy, walcząc ze społecznym zła Indii. Czy aktor może zmienić naród? " Oprócz tego, że jest bardzo popularny w Indiach, jest również bardzo popularny za granicą, szczególnie w Chinach, drugim co do wielkości rynku filmowym. Jest najczęściej obserwowanym obywatelem Indii na chińskim portalu społecznościowym Sina Weibo, przed premierem Indii Narendrą Modi. Khan jest również popularny w Turcji, Hongkongu i Singapurze, między innymi w wielu innych krajach.

W lutym 2015 roku Khan przedstawił swoje poglądy w popularnym internetowym zespole komediowym All India Bakchod w odcinku „Roast”. Powiedział: „Całkowicie wierzę w wolność słowa, żadnych problemów. Ale musimy zrozumieć, że wszyscy mamy pewną odpowiedzialność. Kiedy usłyszałem, co zostało mi opisane, poczułem, że było to gwałtowne wydarzenie”. Ponadto powiedział, że przemoc jest nie tylko fizyczna, ale ma w sobie także aspekty werbalne. Nazywając pieczeń bezwstydnym aktem, Khan nie oszczędził nawet swoich przyjaciół z branży filmowej Karan, Ranveer i Arjun.

W indyjskich mediach często określa się go jako „Pan Perfekcjonista” ze względu na jego pełne pasji oddanie do jego pracy. W chińskich mediach jest często określany jako „narodowy skarb Indii” lub „sumienie Indii”, ponieważ większość jego pracy dotyczy różnych problemów społecznych, które są wszechobecne w społeczeństwie indyjskim, a niektóre z nich są również istotne dla społeczeństwa chińskiego w sposób, którego często nie ma w krajowych filmach chińskich. Jego prace są wysoko cenione w Chinach, w takich filmach jak Taare Zameen Par (2007), 3 Idiots (2009) i Dangal (2016) a także jego program telewizyjny Satyamev Jayate (2012–2014) będący jednymi z najwyżej ocenianych produkcji w popularnej chińskiej witrynie Douban. W Chinach Khan jest znany z tego, że jest związany z kinem wysokiej jakości i zaangażowany w sprawy społeczne, i często jest postrzegany jako aktywista-aktor. W przeszłości chińskie media określały go jako „Andy Lau z Indii” (nawiązując do podobieństw do słynnej gwiazdy filmowej z Hongkongu), ale gdy Khan lepiej poznał chińską publiczność głównego nurtu, młodsi fani często nazywali go pseudonimem „Wujek Aamir” lub „Mishu” Stał się powszechnie znanym nazwiskiem w Chinach, gdzie jest obecnie najsłynniejszym Hindusem. Jego książka Zrobię to po swojemu , którą można znaleźć w księgarniach w całych Chinach, Podczas gdy chińscy detaliści sprzedają różne towary, od etui na smartfony „Wuj Aamir” po czarne kapelusze w stylu Dhoom 3 . Jego efekt w Chinach przyniósł porównania z poprzednimi ikonami kultury Indii w tym kraju, w tym Buddą, bengalskim pisarzem Rabindranath Tagore oraz aktorzy Raj Kapoor i Nargis.

Kontrowersje polityczne

W 2006 roku Aamir Khan udzielił wsparcia ruchowi Narmada Bachao Andolan, kierowanemu przez aktywistkę Medha Patkar, w jego działaniach przeciwko podniesieniu wysokości tamy Sardar Sarovar. Promując swój film Fanaa w Gudżaracie, wypowiedział kilka uwag na temat postępowania Narendry Modi, głównego ministra Bharatiya Janata Party (BJP) z zaporą Narmada oraz konieczności rehabilitacji przesiedleńców. Komentarze te spotkały się z oburzeniem BJP, a rząd Gujarat zażądał przeprosin od Chana. Odmówił przeprosin, mówiąc: „Mówię dokładnie to, co powiedział Sąd Najwyższy. Poprosiłem tylko o rehabilitację biednych rolników. Nigdy nie wypowiedziałem się przeciwko budowie tamy. Nie będę przepraszać za swoje uwagi w tej sprawie”. Nieoficjalny zakaz dostępu do Fanaa został wprowadzony w całym stanie Gudżarat. Wystąpiły protesty przeciwko filmowi i Chanowi, które obejmowały spalenie plakatów z wizerunkiem gwiazdy. W rezultacie kilku właścicieli multipleksów stwierdziło, że nie mogą zapewnić klientom bezpieczeństwa. Dlatego wszyscy właściciele kin w Gudźaracie odmówili pokazania filmu.

- Khan o poglądach swojej żony Kiran Rao.

W listopadzie 2015 roku Khan wyraził swoje uczucia, że ​​on i jego żona Kiran Rao mówił o rosnącej nietolerancji w Indiach na imprezie w New Delhi zorganizowanej przez gazetę The Indian Express . Stało się to w odpowiedzi na niedawne wydarzenia polityczne w Indiach, w tym brutalne ataki na muzułmanów i intelektualistów, a także brak szybkiego lub zdecydowanego potępienia ze strony rządzącego tym kraju rządu BJP Modi. Khan zauważył, że jego żona Kiran, bojąc się o swoją rodzinę, ku jego zaskoczeniu zaproponowała „wyprowadzkę z Indii”. Uwaga Khana na temat nietolerancji w Indiach i jego żony sugerująca „wyprowadzkę z Indii” wywołała kontrowersje polityczne, określane w indyjskich mediach jako „awantura nietolerancji”, i zapoczątkowała debatę w mediach społecznościowych. Khan spotkał się z ostrą reakcją na jego komentarze, niektóre grupy społeczne określiły go jako „anty-narodowe”, podczas gdy inni wyrazili zgodę na jego obawy i oklaskiwali go.

Znaczna część sprzeciwu wobec Khan, indyjskiego muzułmanina z żoną Hinduską pochodził z hinduskich grup nacjonalistycznych. Skrajnie prawicowa partia polityczna Shiv Sena ostro skrytykowała oświadczenie Khana, nazywając je „językiem zdrady”. Rządząca partia polityczna Bharatiya Janata Party (BJP) uznała ten incydent za „przestępstwo moralne”. W wyniku kontrowersji w Ludhianie przez partię Sena doszło do palenia plakatów. Szef Pendżabu, Shiv Sena, Rajeev Tandon, również zagroził z użyciem przemocy, oferując 1 lakh (1400 USD) nagrody każdemu, kto uderzy Aamira Khana. W rezultacie rodzina Khan otrzymała dodatkową ochronę policyjną. Khan odpowiedział na reakcję i groźby stwierdzeniem: „Smutno mi powiedzieć, że tylko udowadniasz mój punkt widzenia”.

W odpowiedzi na tę reakcję Khan otrzymał wsparcie od wielu celebrytów i osób publicznych, w tym Lider Indyjskiego Kongresu Narodowego Rahul Gandhi, a także Hrithik Roshan, Shah Rukh Khan, Mamata Banerjee, Rajkumar Hirani, Kabir Khan, Farah Khan, AR Rahman i Priyanka Chopra. Z drugiej strony kilku skrytykowało uwagę Khana na temat nietolerancji, w tym Shatrughan Sinha, Anupam Kher, Raveena Tandon i Vivek Oberoi.

Aamir Khan stwierdził później, że nie opuszcza kraju. Pozew przeciwko Khanowi i Rao został złożony w Jaunpur w sądzie ACJM II. Khan został usunięty jako ambasador marki oficjalnej rządowej kampanii turystycznej Incredible India. Firma, którą popierał Khan, Snapdeal, spotkała się z reakcją krytyków Khana za bycie z nim związaną, zanim firma zdystansowała się od jego komentarzy.

Później Khan wyjaśnił swoje komentarze w styczniu 2016 roku, mówiąc, że nigdy nie powiedział Indie były nietolerancyjne lub że myślał o opuszczeniu kraju, mówiąc, że „urodził się w Indiach i umrze w Indiach”. Powiedział, że jego komentarze zostały wyrwane z kontekstu i do pewnego stopnia są za to odpowiedzialne media. Mimo to pod koniec roku nadal spotykał się z reakcjami, wzywając do protestów i bojkotów przeciwko swojemu filmowi Dangal . W październiku 2016 r. Vishva Hindu Parishad wezwała do protestów przeciwko filmowi. Po premierze w grudniu 2016 r. #BoycottDangal zyskiwał popularność na Twitterze, a sekretarz generalny BJP Kailash Vijayvargiya wezwał do protestów przeciwko filmowi. Pomimo wezwań do bojkotu filmu, Dangal okazał się nieoczekiwanie wielkim hitem, przynosząc w Indiach dochody przekraczające 500 crore (70 mln USD).

Pomoc humanitarna, społeczna i polityczna przyczyny

W kwietniu 2006 roku Khan wziął udział w demonstracjach zorganizowanych przez komitet Narmada Bachao Andolan wraz z ich liderem Medha Patkar po decyzji rządu stanu Gudżarat o podniesieniu wysokości tamy Narmada. Zacytował, aby wspierać adiwasów (plemiona), które mogły zostać wysiedlone ze swoich domów. Później spotkał się z protestami i częściowym zakazem wyświetlania swojego filmu Fanaa , ale premier Indii Manmohan Singh poparł go, mówiąc: „Każdy ma wolność słowa. Jeśli ktoś powie coś na określony temat temat, to nie znaczy, że powinieneś zacząć protestować ”. Aamir udzielił również wsparcia Ruchowi Janlokpal Bill Movement kierowanemu przez Annę Hazare w sierpniu 2011 roku.

Wspierał wspólne sprawy; zapytany o opinie na temat podatku od rozrywki w budżecie na 2012 rok, Khan powiedział: „Nie chcę żadnej obniżki, jedyne, czego oczekuję, to skupienie się na edukacji i żywieniu”. Opuścił panele ds. Praw autorskich rządu Indii w lutym 2010 r. Po tym, jak napotkał ostre różnice z innymi członkami. Podczas promocji 3 Idiots podróżował do różnych części Indii, głównie do małych miasteczek, zauważając, że „filmowcy z Bombaju nie rozumieją małych miasteczek w Indiach”. To doświadczenie dotarcia do „regionalnych Indii” zostało rozszerzone w jego debiutanckim programie telewizyjnym Satyamev Jayate . 16 lipca 2012 r. Khan spotkał się z premierem i ministrem ds. Sprawiedliwości społecznej i upodmiotowienia, omówił los ręcznych padlinożerców i starał się o wykorzenienie ręcznego oczyszczania w kraju.

30 listopada 2011 r. Mianowano Chana. krajowy ambasador marki UNICEF promujący żywienie dzieci. Jest częścią zorganizowanej przez rząd kampanii IEC mającej na celu podnoszenie świadomości na temat niedożywienia. Jest również znany ze wspierania takich spraw, jak feminizm i lepsza edukacja w Indiach, które są tematami w kilku jego filmach. Jego sukces krzyżowy w Chinach został opisany jako forma indyjskiej miękkiej siły, pomagająca poprawić stosunki między Chinami a Indiami, pomimo napięć politycznych między tymi dwoma narodami (takimi jak Doklam i Malediwy), a Khan twierdzi, że chce pomóc „ulepszyć Indie -Chiny krawaty ”. Ze względu na to, że Aamir Khan jest powszechnie znany w Chinach, indyjskie ministerstwo handlu uważa go za ambasadora marki Indii w Chinach, co może przyczynić się do zmniejszenia deficytu handlowego z Chinami.

W 2016 roku Aamir khan wymyślił rząd Maharasztry, aby uwolnić Maharasztrę od suszy w ciągu najbliższych pięciu lat. Uprawia shramdaan od 3 lat. Prosi nawet ludzi, aby przyłączyli się do niego w tej sprawie i stali się jalmitrą, wykonując shramdaan. Wyjaśniając dziennikarzom, Aamir powiedział: „Powodem, dla którego popularny program telewizyjny Satyamev Jayate nie pojawił się na antenie, nie był werdykt Court, ale dlatego, że wszyscy producenci, reżyserzy i talenty pracujące nad tym programem byli zajęci tym wodnym projektem. najważniejszą inicjatywą jest projekt ochrony wód w stanie. Khan jest współzałożycielem Paani Foundation wraz z żoną Kiran Rao. Jest to pozarządowa organizacja non-profit, która zajmuje się zapobieganiem suszy i zarządzanie przełomem w stanie Maharasztra w Indiach.

Życie osobiste

Khan ożenił się z Reeną Dutta, która miała niewielki udział w Qayamat Se Qayamat Tak , na 18 kwietnia 1986 r. Mają dwoje dzieci, syna Junaida i córkę Irę. Reena była na krótko zaangażowana w karierę Khana, kiedy pracowała jako producentka dla Lagaan . W grudniu 2002 r. Khan złożył pozew o rozwód . Reena przejęła opiekę nad obojgiem dzieci.

W dniu 28 grudnia 2005 roku Khan poślubił Kirana Rao, który był Stały reżyser Ashutosha Gowarikera podczas kręcenia filmu Lagaan . W dniu 5 grudnia 2011 roku Khan i jego żona ogłosili narodziny ich syna, Azad Rao Khan, przez zastępczą matkę. W 2007 roku Khan przegrał bitwę o opiekę nad młodszym bratem Faisalem z ich ojcem, Tahirem Hussainem. Jego ojciec zmarł 2 lutego 2010 r.

Praktykujący muzułmanin Khan wraz ze swoją matką Zeenat odprawili w 2013 r. Pielgrzymkę islamską do Mekki w Arabii Saudyjskiej, będącą obowiązkowym religijnym obowiązkiem muzułmanów. Jego żona Kiran Rao jest Hinduską. W marcu 2015 roku Khan stwierdził, że porzucił niewegetariańskie jedzenie i przyjął wegański styl życia po zainspirowaniu się żoną.

Przed podjęciem kariery aktorskiej w pełnym wymiarze godzin, Khan był zapalonym tenisistą . W latach 80. grał zawodowo w stanowych mistrzostwach, stając się stanowym mistrzem tenisa, zanim rozpoczął pełnoetatową karierę aktorską. W 2014 roku Aamir Khan brał udział w meczu pokazowym Międzynarodowej Premier Tennis League, grając w deblu ze zwycięzcami Wielkiego Szlema Rogerem Federerem i Novakiem Djokovicem, a także Sania Mirza.

Aamir Khan uważa dr Babasaheba Ambedkara za swoją inspirację. „Dr Babasaheb Ambedkar był nieustraszony. Głosił miłość i człowieczeństwo. Kochał ludzi i myślał o człowieczeństwie. Babasaheb nigdy się nie poddawał, był nieustraszony. Więc dzisiaj miałem trudności, problemy lub sytuacja jest zła, pamiętam Babasaheba. To jest to. dlatego czerpię z niego inspirację. Dlatego Babasaheb jest dla mnie wzorem do naśladowania ”- powiedział Aamir Khan.

Dzieci Khana również zapuściły się w przemysł rozrywkowy. We wrześniu 2019 roku jego córka Ira ogłosiła w mediach społecznościowych, że wyreżyseruje swoją pierwszą produkcję teatralną, wersję Medei Eurypidesa. Weterana aktorka Sarika, była żona Kamala Haasana, i jej córka Akshara Haasan wyprodukowała sztukę, a siostra Khana, Farhat Dutta, namalowała plakat do promocji.

Filmografia

Nagrody i wyróżnienia

Khan zdobył 9 nagród Filmfare , z 32 nominacji, w tym dla najlepszego aktora dla Raja Hindustani (1996), Lagaan (2001) i Dangal (2016), nagroda dla najlepszego aktora (krytyków) dla Rang De Basanti (2006), nagroda dla najlepszego filmu dla filmu Lagaan , Taare Zameen Par (2007), i Dangal oraz nagroda dla najlepszego reżysera dla Taare Zameen Par . Zdobył również cztery National Film Awards jako aktor w filmach Qayamat Se Qayamat Tak (1988) i Raakh (1989), jako producent filmu Lagaan i Madness in the Desert (2004) oraz jako reżyser i producent filmu Taare Zameen Par .

Overseas, Lagaan zdobył nominację do Oscara w kategorii najlepszy film nieanglojęzyczny podczas 74. ceremonii rozdania Oscarów w 2002 r. To uczyniło go jednym z zaledwie trzech filmów indyjskich, które otrzymały nominację do Oscara, obok Mother India Mehbooba Khana (1957 ) oraz Salaam Bombay! Miry Nair (1988). To sprawia, że ​​Aamir Khan jest jednym z nielicznych indyjskich filmowców, którzy kiedykolwiek otrzymali nominację do Oscara. Później Khan skomentował utratę Lagaana na ceremonii rozdania Oskarów: „Z pewnością byliśmy rozczarowani. Ale to, co naprawdę trzymało nas na duchu, to fakt, że cały kraj był za nami”. Oprócz nominacji do Oscara, Lagaan otrzymał nominację do Europejskiej Nagrody Filmowej dla najlepszego filmu pozaeuropejskiego i zdobył nagrody na wielu międzynarodowych festiwalach filmowych, w tym na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Bergen, Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Leeds , Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Locarno, Festiwal NatFilm i Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Portland. Taare Zameen Par był także zgłoszeniem Indii do Oscarów, ale nie otrzymał nominacji. Inną produkcją Aamira Khana, Peepli Live (2010), było zgłoszenie Indii do Oscarów, a Dhobi Ghat (2011) był na dłuższej liście do nagrody BAFTA dla najlepszego filmu poza Język angielski, choć żaden z nich nie został nominowany. W 2017 roku Dangal przyniósł mu inauguracyjną nagrodę dla najlepszego filmu azjatyckiego podczas siódmej nagrody AACTA w Australii, a także film roku i najlepszego zagranicznego aktora z chińskiej nagrody Douban Film Awards, a także jest nominowany do nagrody za 68. Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Berlinie.

Ponadto Khan otrzymał honorowe wyróżnienia, w tym rząd Indii Padma Shri w 2003 r. I Padma Bhushan w 2010 r., A także tytuł doktora honoris causa Narodowego Uniwersytetu Urdu Maulana Azad (MANUU ) za wybitne zasługi dla indyjskiego kina i przemysłu rozrywkowego. W 2011 roku przyjął zaproszenie z Festiwalu Filmowego w Berlinie do jury, po tym, jak od 2008 roku trzykrotnie odrzucał ich ofertę. W 2012 roku znalazł się na liście Time 100 najbardziej wpływowych ludzi na świecie. W 2017 roku Akademia Sztuki i Wiedzy Filmowej zaprosiła Khana do swojego członkostwa i otrzymał od rządu Chin nagrodę za „Narodowy skarb Indii”.

Pomimo zdobycia wielu nagród i wyróżnień, Aamir Khan jest znany z odmawiania udziału lub przyjmowania nagród z indyjskich ceremonii wręczania nagród filmowych. Czasami wywoływało to kontrowersje, zwłaszcza podczas National Film Awards 2017, gdzie Khan został odebrany z nagrody dla najlepszego aktora za rolę w filmie Dangal . Członek komitetu Priyadarshan wyjaśnił, że nie chcą go nagrodzić z powodu odmowy udziału w ceremonii wręczenia nagród. Pomimo unikania ceremonii wręczenia nagród w Indiach, zrobił wyjątek podczas rozdania Oscarów w 2002 roku; rozumował, że postrzegał to jako okazję dla swojego filmu Lagaan , aby dotrzeć do szerszej publiczności, ale nie przejmował się samą nagrodą.