Co sprawia, że Simone Biles różni się od innych gimnastyczek na świecie

Trudno to sobie teraz wyobrazić, zaledwie kilka dni po tym, jak poprowadziła amerykańskie kobiety do złotej drużyny gimnastycznej z drugiej z rzędu olimpijskiej drużyny gimnastycznej, ale Simone Biles miała kiedyś zero na skoku. Właściwie dwa zera. Trzykrotna mistrzyni świata i praktyczna walka o złoto olimpijskie dookoła w czwartek całkowicie zalała imprezę, w której wykonuje teraz najtrudniejszy ruch świata.

Oba wyniki były zerowe na tej samej imprezie. I to nie dlatego, że Biles był zdenerwowany lub nie trenował wystarczająco ciężko. Za pierwszym razem zawiodła, bo śmiała się tak mocno, że nie mogła nawet zeskoczyć ze stołu skarbca i w końcu ześlizgnęła się chichocząc na matę. Jej koledzy z drużyny weszli na arenę tuż przed jej turą, a gdy biegła po wybiegu w krypcie, krzyknęli „Biegnij jak mężczyzna!” Biles mówi, że nie mogła się powstrzymać. To było zbyt zabawne.

Próbowała ponownie, ale bezskutecznie. Wciąż tłumiąc chichoty, tym razem odbiła się od trampoliny przed sklepieniem i wykonała wymagane skręty i skręty, ale wyskoczyła tak wysoko, że nawet nie dotknęła stołu. To automatyczne zero.

Czy Biles była zdenerwowana na swoich przyjaciół, czy też na swoje wyniki? „Nie obchodziło mnie to. Zrobiłam to ponad stołem i nie wiedziałam, że jeśli moje ręce się nie dotkną, nastąpi odliczenie ”- mówi.

Oczywiście w Rio stawki są znacznie wyższe, ale Biles ' postawa nie jest taka inna. Niezaprzeczalnie najlepsza gimnastyczka na świecie i prawdopodobnie najbardziej utalentowana w historii, jest również jedną z najbardziej wychodzących sportowców, którzy kiedykolwiek ozdabiali maty. Podczas gdy gimnastyczki są znane ze swoich stoickich twarzy do gry i koncentracji przypominającej robota, Biles może włączać i wyłączać jej skupienie jak przełącznik (cóż, z wyjątkiem tych dwóch błędów w skarbcu). W międzyczasie, czekając na swoją kolej, by wziąć udział w zawodach, często macha do ludzi w tłumie i śmieje się z kolegami z drużyny.

„Simone wnosi żywiołową osobowość” - mówi stalowa koordynatorka reprezentacji USA Martha Karolyi. „Aby osiągnąć ten poziom gimnastyki, nie wszystko się udaje. Czasami mamy trudności, ale musimy się przebić. Jeśli masz pozytywne nastawienie, żywiołową osobowość, taką jak Simone, to zawsze jest to wielki wkład ”.

W czwartek Biles będzie prawdopodobnie rywalizować tak samo, jak w ostatnich trzech lata - praktycznie bezsporne. Jej rutyny zbudowane są z tak trudnych umiejętności, które wykonuje z taką konsekwencją, że większość swoich zawodów spędza przynajmniej jeden punkt, jeśli nie kilka, przed boiskiem. Jej najbliższa konkurencja powinna pochodzić od koleżanki z drużyny Aly Raisman, która zakwalifikowała się jako druga i ma nadzieję zdobyć medal, który jej zdaniem został odebrany, gdy przegapiła brąz na igrzyskach w 2012 roku, kiedy przegrał z nią remis. Po raz ostatni Stany Zjednoczone miały dwie gimnastyczki na podium w tej imprezie w 2008 roku, kiedy Nastia Liukin i Shawn Johnson zdobyli złoto i srebro.

W jej domu wiosną w Teksasie najlepszą gimnastyczką świata jest po prostu kolejny członek rodziny. Jej dziadek ze strony matki Ron i jego żona Nellie adoptowali Bilesa i jej młodszą siostrę Adrię, kiedy Biles miała pięć lat po tym, jak jej matka uzależniła się od narkotyków i alkoholu, umieściła dziewczynki w pieczy zastępczej.

„Dla mnie to normalne, ”Biles mówi o swojej rodzinie. „Kiedy byłem młodszy, myślałem, że każde dziecko jest adoptowane, bo tylko tyle znałam. Mam wszystko, czego potrzebuję, więc nigdy nie czułam potrzeby znalezienia odpowiedzi na to, co się stało ”.

Ale ta rodzina prawie się nie wydarzyła. Chociaż Ron mówi, że decyzja o przyjęciu dziewczyn była oczywista - „nie mogliśmy zostawić ich w rodzinie zastępczej” - nie było to łatwe. Przed adopcją dziewczynki zamieszkały z Bilesem przez około dwa lata, a stres związany z nagłą koniecznością opieki nad dwójką małych dzieci doprowadził Nellie, która pracowała na pełny etat jako pielęgniarka, do punktu krytycznego. Obaj ich synowie ukończyli liceum, a ona i Ron nie mogli się doczekać bycia pustymi gniazdującymi, kiedy nagle zaczęli wszystko od nowa. Kiedy ich życie wywróciło się do góry nogami przez potrzebę nadążania za dziećmi w dzień iw nocy, Nellie zepsuła się w kuchni pewnej nocy kilka miesięcy po przybyciu dziewcząt. „Płakałam, ponieważ chciałam uciec i po prostu zostawić wszystkich i po prostu iść” - mówi. „Pamiętam, że chciałem naprawdę zniknąć z tej rodziny, ponieważ byłem bardzo zestresowany; wszyscy mnie potrzebowali ”.

Ron również był rozdarty: aby adoptować dziewczynki, jego córka musiała zrezygnować z praw rodzicielskich. Biles mówią, że ta noc była dla nich punktem zwrotnym, kiedy zdali sobie sprawę, że ich życie się zmieni, ale na lepsze zarówno dla dziewcząt, jak i dla nich samych.

Kilka lat później, po powrocie nowej rodziny z sądu, by oficjalnie przyjąć, Biles po raz pierwszy zadzwonił do Nellie „mamą”. „Wcześniej był to hammom, a nie babcia” - mówi. „A ona powiedziała:„ Hammom, czy mogę mówić do ciebie mamo? ”Nigdy tego nie zapomnę”. I w typowy dla Bilesa sposób wypróbowała to i zaczęła chichotać. „Uważała, że ​​to najzabawniejsza rzecz nazywanie mnie mamą”.

Teraz Biles odwzajemnia przysługę. W noc poprzedzającą zawody drużynowe w Rio Nellie mówi, że była bardziej niespokojna niż jej córka. „Pocieszyła mnie” - mówi Nellie.

Gdy Biles opuszcza siłownię, jej rodzina stara się, aby jej życie było tak normalne, jak to tylko możliwe. „Po tym, jak Simone wygrała swoje pierwsze mistrzostwa świata i zdobywała uznanie, robiła się coraz większa w głowie, ponieważ była mniej więcej w tym wieku” - mówi starszy brat Adam, jeden z dorosłych dzieci Rona i Nellie. „Moja mama powiedziała jej:„ Jesteśmy twoją rodziną, a nie fanami; nie jesteś tu specjalnie traktowany ”. Jako jej rodzina jesteśmy jej największymi zwolennikami, ale nie przejmujemy się nią jak fani. Nadal zmywa naczynia i opiekuje się psami. ”

Zachęcają ją również do„ bycia Simone ”. To ich sposób na zminimalizowanie stresu i presji, które pełzały jak mgła w życiu Bilesa w przygotowania do igrzysk olimpijskich. Pozwolenie córce na bycie sobą okazało się najlepszym sposobem radzenia sobie z lękiem. Karolyi musiała się tego nauczyć na własnej skórze, ponieważ nigdy wcześniej nie widziała gimnastyczki tak towarzyskiej jak Biles. „Powiedziała mi:„ Simone, rozglądasz się po okolicy i musisz się skupić, aby się nie rozpraszać ”- mówi Biles. „Powiedziała:„ Stonuj trochę ”. Nie sądzę, żeby wiedziała, że ​​to ja jestem w mojej strefie”.

Ścieżka dźwiękowa do treningów w podmiejskiej siłowni Houston, którą posiadają jej rodzice, to Biles komentuje na bieżąco, co się dzieje w jej życiu. Jej wieloletni trener Aimee Boorman wie, że kiedy rozmowa się kończy, coś jest nie tak. „Jeśli nie dzieli się ze mną historią, nie pokazuje mi filmu ani nie rozmawia o czymś w mediach społecznościowych, to wiem, że coś jej myśli” - mówi Boorman.

Boorman był Bilesem jedyny trener odkąd skończyła osiem lat, po tym, jak jej matka, również trenerka gimnastyki, dostrzegła moc wówczas sześciolatki i wezwała córkę, aby zobaczyć. Boorman zabrał Bilesa dwa lata później i obaj nauczyli się razem, jak być elitarną gimnastyczką.

Pomaga to, że Biles jest również zaledwie godzinę drogi od rancza Karolyi, które podwaja się jako USA. narodowe centrum treningowe drużyny. Ta bliskość okazała się krytyczna trzy lata temu, kiedy Biles walczył o skok na szczyt gimnastyki. W 2013 roku Boorman musiał wyciągnąć Biles z jej pierwszego spotkania na wyższym poziomie, ponieważ Biles była tak przytłoczona, że ​​spadała na każde wydarzenie. Karolyi zaprosił wówczas 16-letnią Biles do ośrodka szkoleniowego i dał jej dawkę twardej miłości. Przekaz był prosty: skup się na swoim talencie, a nie na porażkach.

Od tamtej pory Biles nie przegrał żadnej konkurencji. Nie oczekuj, że ta passa zakończy się w Rio.