Co to jest zespół Limy?

Definicja
Historia
Objawy
Przyczyny
Przykłady
Radzenie sobie
Vs. Syndrom sztokholmski
Jedzenie na wynos

Być może słyszałeś już termin „syndrom sztokholmski”. Dzieje się tak, gdy dana osoba rozwija pozytywny związek ze swoim oprawcą lub oprawcą.

Czy wiesz, że istnieje przeciwieństwo syndromu sztokholmskiego? Nazywa się to zespołem Limy. W zespole Limy porywacz lub oprawca nawiązuje pozytywny związek ze swoją ofiarą.

Czytaj dalej, badając, czym dokładnie jest zespół Limy, jego historię i nie tylko.

Jaka jest definicja zespołu Limy?

Zespół Limy to odpowiedź psychologiczna, w której oprawca lub oprawca rozwija pozytywną więź z ofiarą. Kiedy tak się dzieje, mogą nabrać empatii w stosunku do okoliczności lub stanu danej osoby.

Ogólnie rzecz biorąc, niewiele jest dostępnych informacji na temat zespołu Limy. Chociaż istnieje kilka potencjalnych przykładów tego zjawiska w wiadomościach i kulturze popularnej, badania naukowe i studia przypadków są nadal nieliczne.

Jaka jest historia zespołu Limy?

Nazwa zespołu Limy pochodzi od kryzysu zakładników, który rozpoczął się pod koniec 1996 roku w Limie w Peru. Podczas tego kryzysu kilkuset gości na przyjęciu zorganizowanym przez ambasadora Japonii zostało schwytanych i przetrzymywanych jako zakładników.

Wielu jeńców było dyplomatami wysokiego szczebla i urzędnikami rządowymi. Ich porywaczami byli członkowie Ruchu Rewolucyjnego Tupaca Amaru (MTRA), którego głównym żądaniem było zwolnienie członków MTRA z więzienia.

W pierwszym miesiącu kryzysu uwolniono wielu zakładników. Wielu z tych zakładników miało duże znaczenie, przez co ich uwolnienie wydawało się sprzeczne z intuicją w kontekście zaistniałej sytuacji.

Co się tutaj wydarzyło?

Zamiast zakładników tworzących pozytywną więź ze swoimi porywaczami, jak to ma miejsce w przypadku syndromu sztokholmskiego, wydaje się, że było odwrotnie - wielu porywaczy zaczęło odczuwać współczujący dla jeńców.

Ta odpowiedź została nazwana zespołem Limy. Skutki zespołu Limy zmniejszyły prawdopodobieństwo wyrządzenia krzywdy jeńcom, zwiększając jednocześnie szanse na uwolnienie lub pozwolenie na ucieczkę.

Kryzys zakładników zakończył się ostatecznie wiosną 1997 r., Kiedy pozostali zakładnicy zostali uwolniony podczas operacji sił specjalnych.

Jakie są objawy zespołu Limy?

Ogólnie rzecz biorąc, osoba może mieć zespół Limy, gdy:

są na pozycji oprawcy lub oprawcy
tworzą pozytywny związek ze swoją ofiarą

Należy zauważyć, że termin „pozytywny związek” jest bardzo szeroki i może obejmują wiele rodzajów uczuć. Niektóre przykłady mogą potencjalnie obejmować jedną z następujących czynności lub ich kombinację:

odczuwanie empatii dla sytuacji więźnia
zwracanie większej uwagi na potrzeby lub pragnienia więźnia
początek identyfikowania się z więźniem
rozwijanie uczucia przywiązania, sympatii, a nawet uczucia wobec więźnia

Jakie są przyczyny zespołu Limy?
Zespół Limy jest nadal słabo poznany i przeprowadzono bardzo niewiele badań dotyczących przyczyn tego zespołu. Wiele z tego, co wiemy, pochodzi z kryzysu zakładników, który dał nazwę syndromowi Limy.
Po kryzysie osoby zaangażowane zostały ocenione przez zespół medyczny, który odkrył, że wielu członków MTRA przywiązało się do swoich jeńców. Niektórzy nawet powiedzieli, że chcieliby w przyszłości uczęszczać do szkoły w Japonii.
Zaobserwowano również następujące cechy:
Młodzież: Wielu członków MTRA zaangażowanych w zakładnika kryzys dotyczyły nastolatków lub młodych dorosłych.
Ideologia: wielu porywaczy miało niewielką wiedzę na temat faktycznych kwestii politycznych stojących za operacją i wydawało się, że byli bardziej zaangażowani w zyski pieniężne.
Z tych informacji wynika, że osoby, u których rozwinie się zespół Limy, mogą być młodsze, mniej doświadczone lub nie mieć silnych przekonań.
Oprócz tych cech, inne czynniki mogą odgrywać rolę:
Relacja: Nawiązanie przyjaznej relacji z porywaczem może przyczynić się do powstania pozytywnej więzi. Pamiętaj, że wielu więźniów w kryzysie w Limie było dyplomatami, którzy mieliby doświadczenie w komunikacji i negocjacjach.
Czas: spędzanie dłuższego czasu z osobą może sprzyjać rozwojowi więzi. Jednak jest mało prawdopodobne, aby odegrało to główną rolę w kryzysie w Limie, ponieważ wielu zakładników zostało zwolnionych wcześnie.

Jakie są przykłady zespołu Limy?

Oprócz kryzysu zakładników w Limie możesz zastanawiać się nad innymi przykładami zespołu Limy. Przeanalizujmy kilka przykładów poniżej.

Piękna i bestia

W klasycznej bajce „Piękna i Bestia” postać Belle zostaje wzięta do niewoli przez Bestię w zemście za jej ojciec wkracza. (Szczegóły różnią się w zależności od wersji, ale jest to główny punkt fabularny).

Początkowo Bestia jest dla niej okrutna i zamyka ją w pokoju w zamku. W przeciwieństwie do kogoś, kto doświadcza syndromu sztokholmskiego, Belle ma negatywne, pełne urazy uczucia wobec Bestii.

Z czasem uczucia Bestii do Belle słabną. Identyfikuje się z jej losem jako więźniarki i pozwala jej na wolność na terenie zamku. Belle, wciąż chcąc opuścić swoją niewoli, ostrożnie zauważa zmiany w Bestii.

Ale kiedy ojciec Belle zachoruje, Belle prosi Bestię, aby pozwoliła jej odejść, aby mogła opiekować się swoim chorym ojcem. Bestia, czując do niej empatię, pozwala jej opuścić zamek i wrócić do domu.

Należy zauważyć, że kiedy Belle odchodzi, nie ma planów powrotu do zamku Bestii. Ostatecznie robi to, aby zapobiec zabiciu zreformowanej Bestii przez mieszkańców miasta, którzy zostali sprowokowani do zabicia go przez antagonistę o imieniu Gaston.

Prawdziwy przypadek zespołu Limy

Przykład zespołu Limy w prawdziwym życiu jest udokumentowany w artykule Vice o pozytywnym związku, jaki powstał między mężczyzną w Uttar Pradesh w Indiach a jego porywaczami.

W rzeczywistości jest to dobry przykład zarówno zespołu Limy, jak i zespołu sztokholmskiego w pracy, ponieważ porwany mężczyzna zaczął odnosić się do wartości swoich oprawców, a porywacze zaczęli go uprzejmie traktować i ostatecznie wypuścić z powrotem do jego w wiosce.

Jak sobie radzić z zespołem Limy?

Obecnie nie mamy zbyt wielu informacji ani raportów z pierwszej ręki na temat zespołu Limy i jego wpływu na osoby, które go rozwijają .

Więź między porywaczami a ich jeńcami, a także to, co na nie wpływa, to temat, który wymaga dalszych badań.

Na pierwszy rzut oka kusi, aby spojrzeć na zespół Limy w pozytywnym świetle . Dzieje się tak, ponieważ wiąże się to z rozwijaniem przez porywacza lub oprawcę pozytywnego związku lub empatii z ofiarą.

Należy jednak pamiętać, że połączenie to zachodzi w ramach nierównej dynamiki władzy i często w traumatycznych okolicznościach.

Z tego powodu jest możliwe, że osoby z zespołem Limy mogą doświadczać sprzecznych lub zagmatwanych myśli i uczuć.

Jeśli byłeś zamieszany w sytuację, w której uważasz, że rozwinęłaś zespół Limy, poszukaj porady psychologicznej, która pomoże ci lepiej zrozumieć i radzić sobie z odczuciami, których doświadczasz.

Jak wypada zespół Limy w porównaniu z zespołem sztokholmskim?

W Syndrom sztokholmski, jednostka rozwija pozytywne uczucia wobec swojego oprawcy lub oprawcy. To przeciwieństwo zespołu Limy.

Uważa się, że zespół sztokholmski może być mechanizmem radzenia sobie, pomagającym komuś przetworzyć i zaakceptować swoją sytuację w okresie traumy.

Chociaż zespół Limy jest słabo zdefiniowany, istnieją cztery cechy, które są często związane z rozwojem zespołu sztokholmskiego. Dzieje się tak, gdy osoba:

uważa, że istnieje zagrożenie dla jej życia, które zostanie popełnione
dostrzega wartość w drobnych uczynkach uprzejmości ze strony oprawcy lub oprawcy
jest odizolowany od poglądów lub perspektyw innych niż ich oprawca lub oprawca
nie wierzy, że może uciec od swojej sytuacji

Jest więcej badania nad syndromem sztokholmskim niż zespołem Limy, chociaż często ogranicza się to do małych badań.

Oprócz sytuacji związanych z porwaniami i zakładnikami, badania wskazują, że zespół sztokholmski może pojawić się w następujących sytuacjach:

Stosunki związane z przemocą: mogą to być wszelkie formy fizyczne, emocjonalne, lub wykorzystywanie seksualne. W artykule z 2007 roku zauważono, że osoby doświadczające przemocy mogą nawiązać więź ze swoim sprawcą lub współpracować z nim.
Handel ludźmi w celach seksualnych: badanie z 2018 roku analizujące wywiady z prostytutkami wykazało, że wiele z ich osobistych relacji doświadczenia były spójne z aspektami syndromu sztokholmskiego.
Przemoc wobec dzieci: artykuł z 2005 roku zauważa, że więź emocjonalna, która może rozwinąć się między dzieckiem a sprawcą, może umożliwić sprawcy, ale także chronić go na długo po ustaniu krzywdzenia .
Sport: artykuł z 2018 roku badał dynamikę relacji między sportowcami i trenerami, którzy stosują nadużywanie metod coachingu, oraz to, jak może to być przykładem zespołu sztokholmskiego.

Jest to również Należy pamiętać, że każdy człowiek inaczej reaguje na stres i traumę. W związku z tym nie u wszystkich osób rozwinie się zespół sztokholmski, gdy znajdą się w jednej z powyższych sytuacji.

Chociaż zespół Limy obserwowano w scenariuszach porwań i brania zakładników, obecnie nie wiadomo, czy może rozwinąć się w czterech dodatkowe scenariusze omówione powyżej.

Na wynos

Zespół Limy to psychologiczna reakcja, w której oprawca lub oprawca tworzy pozytywny związek z ofiarą. Jest przeciwieństwem syndromu sztokholmskiego i został po raz pierwszy opisany po kryzysie zakładników w Limie w Peru w latach 90-tych.

Raporty po kryzysie zakładników w Limie wskazują, że młodość, brak doświadczenia i ideologia porywaczy mogły odegrać rolę w rozwoju zespołu Limy. Przyczynił się do tego również kontakt z więźniami.

Ogólnie obecnie dostępnych jest niewiele informacji na temat zespołu Limy oraz tego, jak i kiedy go leczyć. Udział w poradnictwie psychologicznym może pomóc ludziom poradzić sobie z uczuciami związanymi z zespołem Limy.