Co to jest choroba Addisona - i skąd wiesz, czy ją masz?

Choroba Addisona występuje, gdy nadnercza nie są w stanie wytworzyć wystarczającej ilości hormonów, które utrzymują pracę wszystkich różnych części ciała.

Choroba Addisona - zwana również pierwotną niewydolnością nadnerczy - wpływa w szczególności na zewnętrzną korę dwa nadnercza, które znajdują się tuż nad nerkami. Osoby z chorobą Addisona nie wytwarzają wystarczającej ilości hormonów kortyzolu i aldosteronu.

Niewydolność nadnerczy może również wystąpić, gdy przysadka mózgowa jest uszkodzona i nie uwalnia wystarczającej ilości hormonu adrenokortykotropowego (ACTH). ACTH zwykle instruuje nadnercza, aby uwolniły kortyzol i aldosteron. Jeśli problemy z przysadką mózgową oznaczają, że ktoś nie ma wystarczającej ilości ACTH, nazywa się to wtórną niewydolnością nadnerczy.

Jak więc możesz stwierdzić, czy choroba Addisona może cię nękać? Oto, co musisz wiedzieć.

Ponieważ kortyzol i aldosteron mają tak szeroki zakres obowiązków w organizmie - hormony biorą udział we wszystkim, od stabilizacji ciśnienia krwi i metabolizmu po wspomaganie trawienia i reagowanie na stres - objawy Addisona mogą być równie daleko idące. Często są również niejasne i łatwo mylone z objawami innych problemów.

Niektóre z typowych objawów Addisona obejmują zmęczenie, utratę wagi, brak chęci do jedzenia, ból brzucha, niski poziom cukru we krwi, niskie ciśnienie krwi (zwłaszcza podczas wstawania), nudności i wymioty, biegunka, bóle mięśni i stawów oraz depresja.

„Istnieje długa lista przyczyn, które mogą powodować” - mówi dr Deborah Merke, dyrektor pediatrii usługi w National Institutes of Health Clinical Center w Bethesda w stanie Maryland.

Istnieją również bardziej szczegółowe znaki. „Niski poziom cukru we krwi, niski poziom sodu i wysoki poziom potasu to duża wskazówka” - mówi dr Josefina Farra, profesor chirurgii na University of Miami Miller School of Medicine. Oznacza to, że organizm nie ma wystarczającej ilości aldosteronu, który normalnie zwiększa poziom sodu, jednocześnie zmniejszając poziom potasu.

Innym charakterystycznym objawem jest przebarwienie lub ciemnienie skóry. „To dlatego, że przysadka przepracowuje się, próbując stymulować nadnercza” - wyjaśnia dr Merke. „Hormon ACTH powoduje pewne przebarwienia”.

Jeśli nadnercza ulegają całkowitej niewydolności, możesz również pragnąć słonych potraw.

Rozpoznanie choroby Addisona jest trudne nie tylko z powodu wielu objawów są niejasne, ale także dlatego, że pojawiają się stopniowo. Czasami podejrzewa się Addisona z powodu konstelacji objawów. Innym razem rutynowe badania krwi pokażą czerwoną flagę wysokiego poziomu potasu w połączeniu z niskim poziomem sodu.

Bardziej ostateczną diagnozę można postawić poprzez serię testów laboratoryjnych. Na przykład podczas testu stymulacji ACTH, lekarze będą stymulować produkcję tego hormonu. W zdrowym ciele powinno to również pobudzić produkcję kortyzolu. Jeśli tak się nie stanie, coś może być nie tak z nadnerczami.

Inną wskazówką byłoby, gdyby rano ACTH było wyjątkowo wysokie, a kortyzol niski. „Poziom kortyzolu jest zwykle wysoki u zdrowej osoby rano” - wyjaśnia dr Merke.

Prawie wszystkie przypadki Addisona u dorosłych w krajach rozwiniętych (gdzie dotyka tylko 110 do 144 na 1 milion ludzi, według National Institute of Diabetes and Digestive and Kidney Diseases) mają podłoże autoimmunologiczne: układ odpornościowy twojego organizmu wypala się i zaczyna sam siebie atakować. W krajach rozwijających się infekcje, takie jak gruźlica, są częstszymi przyczynami choroby Addisona. U dzieci na całym świecie choroba Addisona jest zwykle spowodowana czynnikami genetycznymi.

Dodatkowe testy mogą pomóc w określeniu przyczyny uszkodzenia nadnerczy, w tym pomiaru poziomu przeciwciał. Przeciwciała to białka wytwarzane przez układ odpornościowy po napotkaniu obcych elementów - lub to, co uważa za obce elementy.

„Jeśli jest ich dużo, podejrzewasz przyczynę autoimmunologiczną” - mówi dr Merke. „Jeśli nie, musisz zacząć szukać innych rzeczy.”

Test skórny na gruźlicę może wykluczyć lub potwierdzić tę infekcję jako przyczynę Addisona.

Choroba Addisona jest dość łatwa leczone przez podanie hormonów zastępczych kortyzolu i aldosteronu, których brakuje.

„Kortyzol jest zwykle zastępowany hydrokortyzonem” - mówi dr Merke. Pacjenci przyjmują tabletki hydrokortyzonu dwa do trzech razy dziennie.

Aldosteron jest zastępowany fludrokortyzonem, syntetycznym steroidem. Zwykle jest to pigułka raz dziennie. Leki trzeba przyjmować do końca życia.

„W większości przypadków jest to bardzo łatwa do opanowania rzecz” - mówi dr Farra. „Przyjmowanie leku jest łatwe, gdy jesteś we właściwej dawce”.

Będziesz musiał wprowadzić zmiany, jeśli występuje duży stres w Twoim ciele, taki jak poród, operacja, a nawet choroba z gorączką lub nudnościami i wymiotami.

„W normalnych warunkach nadnercza funkcjonują w chwilach stresu, zwiększając produkcję tych wszystkich steroidów, ponieważ organizm tego potrzebuje” - mówi dr Farra. „Musimy to robić za pomocą leków”.

Aby otrzymywać nasze najważniejsze artykuły na swoją skrzynkę odbiorczą, zapisz się na biuletyn Zdrowy tryb życia.

Jeśli Jeśli nie otrzymujesz leczenia lub leczenie, które otrzymujesz, nie jest wystarczające, możesz skończyć z ostrą niewydolnością nadnerczy, wyjaśnia dr Merke. Nazywa się to również kryzysem nadnerczy lub addisona.

Kryzys addisona może być wywołany przez fizyczny stresor, taki jak choroba (szczególnie jeśli występuje gorączka, wymioty i biegunka) lub operacja. „W takich momentach organizm zwykle zwiększa produkcję, więc jesteś za ósemką” - mówi dr Farra.

Objawy obejmują niskie ciśnienie krwi, niski poziom cukru we krwi (szczególnie u dzieci), wymioty i biegunka (prowadząca do odwodnienia) i ból w dolnej części pleców, brzucha i nóg. „To może być bardzo niebezpieczne i zagrażające życiu” - dodaje dr Farra.

Standardowa terapia w przypadku przełomu Addisona obejmuje natychmiastowe dożylne podanie kortykosteroidów i płynów. Większość osób z chorobą Addisona szuka leczenia, zanim osiągną stan kryzysowy. Osoby te zwykle noszą przy sobie zastrzyk kortykosteroidowy przez cały czas. W rzadkich przypadkach objawy pojawiają się po raz pierwszy podczas kryzysu Addisona.