Co powoduje PTSD? Oto, co dzieje się z mózgiem po urazie

Akt przemocy, klęski żywiołowe, walka militarna: według National Alliance on Mental Illness są to wszystkie zdarzenia życiowe, które mogą wywołać zespół stresu pourazowego (PTSD), który dotyka 8 milionów Amerykanów.

Lista czynników wywołujących to zaburzenie lękowe jest dość długa i obejmuje klęski żywiołowe, takie jak powodzie, trzęsienia ziemi i tsunami, poważny wypadek i bycie świadkiem śmierci, zwłaszcza gwałtownej.

„Ponadto Przyczyny zespołu stresu pourazowego, które wszyscy znamy, obejmują walkę wojskową, ataki terrorystyczne i brutalne napaści osobiste, takie jak napaść na tle seksualnym, napad lub rabunek ”- mówi Vonnie Nealon, dyrektor kliniczny Warriors Heart, akredytowanego programu leczenia dla wojska, weteranów i ratowników, w Bandera w Teksasie.

Kiedy ludzie doświadczają traum, takich jak te wymienione powyżej, normalne jest, że są zdenerwowani, a nawet doświadczają fizycznych objawów, takich jak nudności lub koszmary. Nazywa się to stresem pourazowym i zwykle ustępuje samoistnie w ciągu kilku dni lub tygodni.

Ale czasami tak się nie dzieje, zakłócając ich życie przez miesiące lub lata po wydarzeniu. Objawy PTSD mogą obejmować szybkie bicie serca, nudności, pocenie się, duszność i uczucie lęku.

Jak dotąd większość badań nad zespołem stresu pourazowego (PTSD) wykazała, że ​​określone części mózgu - takie jak ciało migdałowate, hipokamp i kora - są w pewien sposób zmienione w wyniku urazu, mówi Kate Cummins, PsyD, licencjonowana psycholog kliniczna z San Francisco.

„Ponadto kortyzol, hormon stresu, który zwiększa się podczas długich epizodów stresu oraz norepinefryna, która jest odpowiedzialna za pobudzenie, uwagę i czujność, jest częściej obserwowana u pacjentów, którzy zostali narażeni na traumę ”- mówi Cummins.

Istnieją pewne znane czynniki ryzyka PTSD. Na przykład kobiety są bardziej narażone na PTSD niż mężczyźni, według National Institute of Mental Health, a osoby z problemami ze zdrowiem psychicznym w wywiadzie są również narażone na zwiększone ryzyko. Brak wsparcia emocjonalnego ze strony przyjaciół i rodziny po początkowej traumie - lub doświadczanie dodatkowego stresu w następstwie zdarzenia - może również zwiększać ryzyko wystąpienia zespołu stresu pourazowego.

Podczas gdy PTSD często objawia się ponownym przeżywaniem traumatycznego wydarzenia poprzez koszmary i retrospekcje, niektórzy ludzie są dotknięci bardziej niż inni. „Niektóre osoby mogą odczuwać poczucie izolacji, drażliwości i winy oraz mieć trudności ze snem i koncentracją” - mówi Nealon.

I chociaż naukowcom udało się zdefiniować zmiany w strukturach mózgu, potrzeba więcej badań należy zrobić, aby zrozumieć, w jaki sposób niektórzy ludzie kończą z diagnozą PTSD, a inni nie, pomimo narażenia na ten sam rodzaj traumy, mówi Cummins.

„Na przykład niektóre osoby biorące udział w wojnie znoszą objawy PTSD przez całe życie, podczas gdy inni tego nie robią ”- mówi Cummins. „Może się to zdarzyć nawet wtedy, gdy dwie osoby były na tym samym stanowisku i były narażone na te same traumy.”

Zgodnie z Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM-5), podręcznikiem dotyczącym - specjaliści w dziedzinie zdrowia, aby zdiagnozować PTSD, dana osoba musiała być narażona na „rzeczywistą lub grożącą śmierć, poważne obrażenia lub przemoc seksualną”.

Poza tym nie ma jednak progu, czy coś jest na tyle traumatyczny, że powoduje PTSD; zależy to bardziej od reakcji mózgu na to oraz od tego, jak poważnie (i jak długo) dana osoba jest dotknięta. PTSD może być nawet spowodowane byciem świadkiem lub dowiadywaniem się o traumie, która przydarzyła się komuś innemu, lub w rzadkich przypadkach przez oglądanie traumatycznych filmów lub zdjęć.

PTSD różni się od innych zaburzeń lękowych, ponieważ można go przypisać określone wydarzenie lub wydarzenia. Objawy zwykle pojawiają się w ciągu trzech miesięcy od przeżycia urazu, ale mogą również pojawić się po raz pierwszy do roku później.

„Innym charakterystycznym objawem zespołu stresu pourazowego są natrętne wspomnienia z retrospekcji” - mówi dr Gail Saltz, profesor nadzwyczajny psychiatrii w New York Presbyterian Hospital Weill-Cornell School of Medicine. „Mogą się one zdarzyć w ciągu dnia lub przybrać formę koszmarów sennych, w których czujesz się prawie tak, jakbyś znalazł się w sytuacji.”

Jeśli masz PTSD, możesz uniknąć pewnych sytuacji. „Oznacza to, że nie zrobisz niczego, co mogłoby być wyzwalaczem lub przypominałoby traumatyczne wydarzenie” - mówi dr Saltz.

Chociaż nie ma lekarstwa na PTSD, powinieneś szukać pomocy u lekarza- profesjonalną opiekę, jeśli nie możesz towarzysko, funkcjonować w pracy, koncentrować się lub spać w nocy. Diagnoza PTSD jest zwykle postawiona, jeśli objawy występują dłużej niż miesiąc.

Obecne terapie PTSD obejmują leki, uważność, zwierzęta towarzyszące (zwłaszcza psy) oraz terapię indywidualną i grupową, mówi Cummins. „Możliwe, że dominującymi objawami są lęk lub depresja” - mówi dr Saltz. „Twoje leczenie powinno być skierowane bezpośrednio na objawy, których doświadczasz”.

Dobre relacje z lekarzem również mogą być kluczowe.

„Zmniejszone objawy są zwykle widoczne z czasem, gdy pacjenci nawiązują relacje ze swoimi lekarzami i czują się mniej samotni w radzeniu sobie z wyzwaniami, pochodzą z zespołu stresu pourazowego ”- mówi Cummins. „Ponadto zwiększone wsparcie ze strony przyjaciół i rodziny może pomóc zmniejszyć poczucie izolacji społecznej, które może wynikać z PTSD”.