Ciężkie nastolatki ze zwiększonym ryzykiem chorób serca po latach

Według nowego badania opublikowanego w New England Journal of Medicine, nastoletni chłopcy, którzy mają nawet niewielką nadwagę, są narażeni na zwiększone ryzyko chorób serca w późniejszym życiu, nawet jeśli schudną jako dorośli.

Niezależnie od tego W porównaniu z ich dorosłą wagą, mężczyźni, którzy byli otyli jako nastolatkowie, byli prawie siedem razy bardziej narażeni na zdiagnozowaną chorobę serca w wieku około 30 lat niż ich szczupli koledzy. Większe niż przeciętne nastolatki, których wskaźnik masy ciała mieścił się w normalnym zakresie, również były narażone na zwiększone ryzyko. (Wskaźnik masy ciała lub BMI to stosunek wzrostu do masy ciała, który zapewnia przybliżone oszacowanie tkanki tłuszczowej).

Dobra wiadomość jest taka, że ​​to samo nie dotyczyło cukrzycy. Naukowcy twierdzą, że BMI mężczyzny jako osoby dorosłej, ale nie nastolatka, wiązało się ze zwiększonym ryzykiem rozwoju cukrzycy typu 2, więc odchudzanie się poprzez prawidłowe odżywianie i ćwiczenia wydają się znacznie przyczyniać się do zapobiegania wystąpieniu choroby. .

„W przypadku osób, które nie otyłają w wieku dorosłym, ryzyko cukrzycy spada, ale w przypadku chorób serca tak nie jest” - mówi naczelny autor badania, lekarz medycyny Amir Tirosh. , endokrynolog w Brigham and Women's Hospital w Bostonie. „Nie pozbędziesz się ryzyka tylko poprzez zmniejszenie wagi. Ciało pamięta, kiedy biegaliśmy z wyższym BMI ”.

Obecna waga i ostatnie zmiany masy ciała silnie wpływają na ryzyko rozwoju cukrzycy typu 2. Odkrycia sugerują natomiast, że zwężenie i stwardnienie tętnic (miażdżyca), które charakteryzują choroby serca i często idzie w parze z otyłością - nasilają się w wyniku złej diety i siedzącego trybu życia - jest stopniowe i trudne do odwrócenia, nawet przy utrata masy ciała.

Należy pamiętać, że nadwaga nie jest wyłączną przyczyną chorób serca lub cukrzycy - mówi dr Daniel Marks, endokrynolog dziecięcy z Oregon Health and Sciences University w Portland. Mówi, że odżywianie, ćwiczenia i inne wybory dotyczące stylu życia mają „znacznie większy wpływ” na ryzyko niż sama wielkość ciała.

Dwie osoby z tym samym BMI mogą mieć bardzo różne ryzyko cukrzycy i chorób serca, jeśli jeden z nich ćwiczy regularnie, a drugi nie, mówi dr Marks, który nie był zaangażowany w nowe badanie. „BMI jest zastępczym wskaźnikiem złych wyborów dotyczących stylu życia” - wyjaśnia. - Ale to wybory stylu życia ostatecznie cię doprowadzą. Wszyscy potrzebujemy zdrowszego stylu życia ”.

Rzeczywiście, nawet niektórzy chłopcy w badaniu, których BMI uznano za„ normalne ”, byli w wieku dorosłym bardziej narażeni na choroby serca. Centers for Disease Control and Prevention definiuje dzieci i nastolatki z BMI między 5 a 85 percentylem w ich wieku jako normalne, ale Tirosh i jego koledzy odkryli, że chłopcy z BMI tak niskim jak 50. percentyl - co odpowiada BMI około 20 - byli narażeni na zwiększone ryzyko.

„W przypadku pacjentów z wyższego zakresu normy lekarze powinni zająć się czynnikami ryzyka, takimi jak choroba serca w rodzinie i palenie tytoniu” - mówi dr Tirosh.

W badaniu wykorzystano dane z dokumentacji medycznej ponad 37 000 izraelskich żołnierzy, którzy zostali powołani w wieku 17 lat i zdecydowali się na karierę wojskową. Uczestnicy byli obserwowani przez około 17 lat, podczas których przytyli średnio 33 funty. Aby wyodrębnić wpływ nastoletniego BMI, naukowcy kontrolowali poziom cholesterolu, ciśnienie krwi, aktywność fizyczną, palenie tytoniu i rodzinną historię chorób serca, a także zmiany masy ciała.

Pod koniec W badaniu, w którym większość mężczyzn była po trzydziestce, u 0,9% z nich zdiagnozowano chorobę serca, a u nieco ponad 3% cukrzycę. Częstość występowania chorób serca była znacznie wyższa (1,8%) wśród otyłych mężczyzn w wieku nastoletnim. (Chorobę serca zdiagnozowano za pomocą prześwietlenia rentgenowskiego zwanego angiogramem; mężczyźni kwalifikowali się, jeśli mieli co najmniej jedną tętnicę wieńcową zwężoną o 50% lub więcej).

Nie jest jasne, jak dobrze te Odkrycia dotyczą kobiet lub populacji niemilitarnych, chociaż autorzy zwracają uwagę, że mężczyźni w badaniu są porównywalni pod względem zdrowotnym z podobnymi grupami cywilnych mężczyzn w innych krajach uprzemysłowionych. I chociaż wojsko może wyczarowywać obrazy karabinów i plecaków, 90% badanych mężczyzn pracowało w biurze, mówi dr Tirosh.