Cindy-Lee Dennis o objawach depresji poporodowej

(CINDY-LEE DENNIS)

Dr Cindy-Lee Dennis jest profesorem nadzwyczajnym pielęgniarstwa i psychiatrii na Uniwersytecie w Toronto oraz przewodniczącą Kanadyjskiej Katedry ds. Badań w zakresie Zdrowia Społeczności Okołoporodowej.

P: Nigdy nie cierpiałem na depresję. Jakie są szanse, że mogę rozwinąć PPD?

O: Około 13% młodych matek doświadcza depresji poporodowej. Jednak wskaźnik nawrotów u matek, które doświadczyły w życiu wcześniejszego epizodu depresyjnego, może wahać się od 24% do 63%.

P: Czy są jakieś sygnały ostrzegawcze w czasie ciąży, że jestem w grupie zwiększonego ryzyka? PPD?

O: Tak, i łatwo je zauważyć: jeśli mama odczuwa depresję lub niepokój przez dwa tygodnie lub dłużej w czasie ciąży, są duże szanse, że może to utrzymywać się w okresie poporodowym. Dlatego ważne jest, abyś poddał się leczeniu tej pierwotnej depresji.

P: Skąd mam wiedzieć, czy mam „baby blues” czy PPD?

O: „Kochanie blues pojawia się w ciągu pierwszych kilku tygodni po porodzie u około 50% do 80% matek; dla większości z nich łzawe epizody ustępują samoistnie. Jeśli jednak zaczniesz nie cieszyć się niegdyś przyjemnymi rzeczami, śpisz za mało lub za dużo lub masz zmiany w apetycie i nagłe wahania nastroju, możesz mieć depresję poporodową. Często kobiety zaczynają wierzyć, że nie są dobrymi matkami. Jeśli te objawy i uczucia pojawiają się codziennie i trwają dłużej niż dwa tygodnie, należy zwrócić się o pomoc do pracownika służby zdrowia, takiego jak lekarz rodzinny lub pielęgniarka środowiskowa. W razie potrzeby specjaliści ci mogą skierować Cię do specjalisty zdrowia psychicznego, takiego jak psychiatra lub psycholog.

P: Jestem 30-letnią kobietą, która doznała PPD z moim pierwszym dzieckiem. Chcę mieć inną, ale obawiam się, że to może się powtórzyć. Czy jest coś, co mogę zrobić?

Odp .: Przede wszystkim musisz mieć wdrożony system wsparcia, zwykle składający się z rodziny i bliskich przyjaciół. To wsparcie pomoże ci rozwinąć umiejętności radzenia sobie, które będą bardzo przydatne zarówno w zapobieganiu depresji poporodowej, jak i radzeniu sobie z nią, jeśli powróci. Posiadanie wspierającej sytuacji małżeńskiej jest bardzo ważne. Ważne jest również, aby opracować ze swoim partnerem realistyczne oczekiwania dotyczące wyzwań i stresów, z którymi oboje będziecie się mierzyć w okresie poporodowym, oraz tego, jak sobie z nimi poradzicie. Będziesz także chciał poznać inne kobiety w społeczności, które mają małe dzieci. Te kobiety mogą zapewnić doskonałe wsparcie i potwierdzić wyzwania związane z macierzyństwem. Ponadto należy regularnie planować imprezy, aby wyjść z domu, aby nie zostać odizolowanym. Zastanów się, jakiego rodzaju pomoc możesz zorganizować w związku z opieką nad dziećmi i obowiązkami domowymi, abyś mógł odpocząć i zrobić sobie przerwę. Pamiętaj, że twoje obawy są szczere i musisz być przygotowany.

P: Jeśli rozwiną się u mnie PPD, czy powinienem skonsultować się z lekarzem w sprawie leków i terapeuty, czy też najpierw sprawdzić, jak to wygląda z lekami?

O: Jeśli twoje objawy są łagodne, możesz najpierw skontaktować się z lekarzem, np. lekarzem rodzinnym. Czasami może pomóc rozmowa z bliskimi przyjaciółmi lub członkami rodziny i zawsze możesz uczestniczyć w grupie wsparcia dla matek lub różnych zajęciach, które wyprowadzają Cię z domu.

Jeśli objawy są umiarkowane lub ciężkie, to jest to miejsce, w którym w grę wchodzą leki przeciwdepresyjne. Trudno jest przejść na terapię lub zajęcia wspierające bez wcześniejszej ulgi. Mam na myśli poważne objawy, które mogą zmniejszyć zdolność do funkcjonowania w codziennych czynnościach. Pamiętaj jednak, że leki przeciwdepresyjne kontrolują tylko objawy depresji poporodowej. Nie poprawią one twojego małżeństwa, jeśli to jest przyczyną twojej depresji. Połączenie leków przeciwdepresyjnych i poradnictwa dla par może być w tym przypadku najlepszą opcją terapeutyczną.

P: Czy kobiety, które urodziły więcej kobiet, są bardziej narażone na depresję poporodową?

O: Stres związany z opieka nad dwojgiem lub więcej dziećmi w tym samym czasie może być czynnikiem. Możesz mieć mniej snu, nie być w stanie wychodzić z domu tak często jak wcześniej i nie mieć szansy na udział w zajęciach zewnętrznych, które oferują przerwę od obowiązków. Ta potencjalna izolacja i wzrost stresu związanego z opieką nad dzieckiem może narazić Cię na ryzyko wystąpienia depresji poporodowej.

P: Jeśli mam okresowe `` złe myśli '', nawet o samobójstwie, chociaż nie mam zamiaru tego robić , czy powinienem szukać pomocy?

Odp .: Chciałbym porozmawiać z lekarzem, na przykład położnikiem lub lekarzem rodzinnym. Dowiedz się, dlaczego pojawiają się te złe myśli. Takie myślenie, nawet jeśli nie wydaje ci się poważne, może przekształcić się w coś naprawdę poważnego.

P: Które leki przeciwdepresyjne kumulują się w mleku matki?

O: Wszystkie - ale na różnych poziomach. Niektóre są bardziej „przyjazne dla piersi” niż inne. Zapytaj swojego lekarza rodzinnego lub specjalistę. W Internecie jest wiele informacji na stronach takich jak Motherisk.org.

P: Jeśli nie jest jeszcze pewne, że leki przeciwdepresyjne w mleku matki są nieszkodliwe, czy nie powinnam całkowicie unikać leków?

O: To zależy od nasilenia objawów. Musisz rozważyć zalety i wady. Jeśli mama ma poważną depresję i nie może funkcjonować, leki przeciwdepresyjne prawdopodobnie będą bardzo pomocne, a ich wpływ na dziecko będzie niewielki. Dostępnych jest kilka bardzo dobrych leków, które można bezpiecznie karmić piersią. Mimo to badania pokazują, że mniej niż 50% kobiet w okresie prenatalnym i poporodowym jest podatnych na przyjmowanie leków, zwłaszcza te karmiące piersią. Większość leków przeciwdepresyjnych przenika przez łożysko i jest obecna w mleku matki, i chociaż mogą one być bardzo bezpieczne, matki te nie chcą, aby ich płody były narażone na jakiekolwiek leki.

P: Może warto poddać się terapii rozmową przed ciążą lub w jej trakcie, aby poradzić sobie z problemami emocjonalnymi, które mogą narazić mnie na depresję poporodową?

Odp .: Jeśli kobieta nie ma objawów podczas ciąży, nie zalecałabym żadnej psychoterapii profilaktycznej. Zalecałbym jednak, aby na wszelki wypadek miała na miejscu kilku pomocnych ludzi. Bardzo ważne jest, aby rozmawiała z mężem lub partnerem o wyzwaniach związanych z narodzinami dziecka. Czy zgadza się pomagać w domu bez pytania? Tego rodzaju problemy. Mama musi dobrze się odżywiać i wysypiać; matki, które śpią krócej niż sześć godzin w ciągu 24 godzin, są narażone na większe ryzyko wystąpienia depresji poporodowej.

P: Kobietom z depresją poporodową czasami zaleca się zatrudnienie pomocy domowej i opiekunek do dzieci, aby mogły się skupić wyzdrowieć. Czy może to jeszcze bardziej ochronić ją przed światem, zwiększając w ten sposób poczucie izolacji?

O: Jest całkowicie w porządku, aby wziąć pomoc w domu, aby dać jej trochę miejsca na opiekę nad sobą i spróbować uzyskać lepszy. To wszystko jest częścią budowania sieci wsparcia.

P: Jeśli mam dziecko w czasie, gdy moje życie domowe jest nieszczęśliwe, czy mam większe szanse na depresję poporodową?

O: Wiemy, że konflikt życiowy zwiększa ryzyko depresji poporodowej. Szczególnie ważna jest rola partnera. Wykazano, że kobiety bez historii depresji, ale ze złymi związkami małżeńskimi są bardziej narażone. W związku z tym ważne jest, aby rozwijać inne sieci wsparcia, takie jak inne kobiety z dziećmi, i uzyskać porady dotyczące nieszczęśliwego życia domowego.

P: Czuję się okropnie, że z powodu mojej depresji poporodowej mogę nie dawać dziecku emocjonalnej opieki, której potrzebuje. Czy to powód do niepokoju?

O: Pojedynczy epizod depresji poporodowej rzadko dotyka długoterminowo małe dziecko. Możesz nie reagować tak bardzo na potrzeby dziecka i możesz nie być tak pozytywna jak mama bez depresji, ale nie masz powodu, by czuć się winnym. Jeśli jednak depresja utrzymuje się przez kilka miesięcy lub nawraca, oczywiście powinieneś poddać się leczeniu.

Czasami jestem pytany, czy istnieją badania na ten temat, takie jak badania długoterminowe. Jest, ale nie warto zwracać uwagi na rzadkie negatywne skutki dla kobiet, które już odczuwają niepokój i poczucie winy z powodu swojej zdolności matczynej. Lepiej podkreślić, że nadal może być dobrą matką i potrzebuje leczenia, aby mogła reagować na swoje dziecko w sposób, który sprawi, że poczuje się dobrze.

P: A co z tymi ludźmi, którzy w końcu sami sobie szkodzą lub swoje dzieci?

O: Większość matek z depresją poporodową nie krzywdzi siebie ani swoich dzieci. Jednak matki z innym stanem zwanym psychozą poporodową są bardziej narażone na wyrządzenie sobie krzywdy z powodu ciężkich objawów, takich jak halucynacje. Matki z tą bardzo rzadką chorobą, mniej niż 1%, wymagają natychmiastowej uwagi.

P: Biorąc pod uwagę, że brak snu jest głównym objawem PPD, czy mogę przyjmować tabletki nasenne podczas przyjmowania leków?

O: Brak snu może być czynnikiem ryzyka wystąpienia depresji poporodowej. Nie należy jednak przyjmować żadnych środków nasennych przed skonsultowaniem się z lekarzem, zwłaszcza jeśli przyjmujesz inne leki lub karmisz piersią. Chcesz się upewnić, że środek nasenny nie oddziałuje z innym lekiem i nie zaszkodzi dziecku.

P: Jak mam znaleźć lekarza, który rozumie PPD?

A : Możesz poprosić swojego lekarza rodzinnego lub położną o skierowanie. Czasami pomocne są osobiste lub internetowe grupy wsparcia dla depresji poporodowej. Należy jednak pamiętać, że nie każdy psycholog lub psychiatra jest przeszkolony w leczeniu depresji poporodowej. Najlepiej byłoby znaleźć kogoś z doświadczeniem klinicznym, który może zapewnić wymaganą specjalistyczną terapię.

P: Gdzie znajdę informacje o grupach wsparcia PPD?

O: Jest wiele informacji na stronach internetowych związanych ze zdrowiem. Jednym z dobrych jest Międzynarodowe Wsparcie Poporodowe. Witryny takie jak ta mogą pomóc w znalezieniu organizacji w Twojej społeczności.