8 znaków wskazujących na to, że możesz być współzależnym rodzicem - i jak leczyć

Definicja
Kontrola
Inne relacje
Manipulacja
Absolutna władza
Ofiara
Granice
Poczucie własnej wartości
Zaprzeczanie
Efekty
Leczenie
Uzyskiwanie pomocy

Idea współzależności może być Ci znana ze świata nadużywania alkoholu i środków chemicznych. Właściwie to właśnie tam narodził się termin „współzależność”.

Jednak dzisiaj termin ten rozszerzył się na relacje. Czasami wiąże się to z innymi rodzajami współzależności.

Na przykład badanie z 2009 roku przeprowadzone na 171 dorosłych kobietach sugeruje, że nadużywanie alkoholu przez rodziców lub historia molestowania w dzieciństwie może zwiększyć prawdopodobieństwo wystąpienia współzależności opartej na związkach - na przykład odmiana rodzic-dziecko.

Ale może też wystąpić samodzielnie. Oto, co musisz wiedzieć o byciu współzależnym rodzicem - io tym, jak naraża to dzieci na ryzyko.

Kim jest współzależny rodzic?

Współzależny rodzic to taki, który ma niezdrowe przywiązanie do dziecka i próbuje wywierać nadmierną kontrolę nad życiem dziecka z powodu tego przywiązania.

Współzależność można znaleźć w pełnym zakresie relacji rodzicielskich: współzależny ojciec może polegać na córce lub synu, był stabilny psychicznie i szczęśliwy emocjonalnie. Współzależna matka może polegać na swoim synu lub córce, jeśli weźmie odpowiedzialność za jej fizyczne samopoczucie.

Podczas gdy współzależni rodzice mogą twierdzić, że pożądany przez nich bliski związek jest oznaką dobrze funkcjonującej rodziny, ich zaabsorbowanie ze sobą jest oznaką dysfunkcji.

Ważne jest, aby zdać sobie sprawę, że współzależność nie jest łatwa do wykrycia, zgodnie z artykułem badawczym z 2014 roku. Elementy biologiczne, psychologiczne i społeczne mogą przyczyniać się do współzależności.

Jeśli myślisz, że możesz być współzależnym rodzicem, oto kilka znaków, na które należy zwrócić uwagę.

1. Trzymasz się kontroli

W związku współzależnym Twoje poczucie siebie zależy od relacji z dzieckiem.

Relacje współzależne żywią się cyklem potrzeb: jedna osoba potrzebuje drugiej. Czasami, ale nie zawsze, działa to w obie strony, a druga osoba też chce być potrzebna.

Rodzice, którzy są współzależni, mogą próbować kontrolować życie swojego dziecka. Ta kontrola może objawiać się na różne sposoby:

Nadmierne zaangażowanie. Na przykład, jeśli rodzic widzi, że w życiu jego dziecka dzieje się coś bolesnego, spróbuje przejąć kontrolę, angażując się - często zbytnio. To dlatego, że ból dziecka jest bólem rodzica. (Dotyczy to oczywiście wszystkich rodziców… w granicach rozsądku. Nie lubimy patrzeć, jak nasze dzieci cierpią. Kiedy dochodzi do skrajności, przekracza to granicę współzależności.)
Niewłaściwe dozór. Współzależni rodzice zrobią dla swojego dziecka więcej niż to, co jest odpowiednie do wieku. Na przykład 8-letnie dziecko powinno samodzielnie wybierać ubrania do codziennego noszenia. 16-latek powinien sam zarządzać swoim planem zajęć i zadaniami domowymi.
Nieprawidłowe przyjmowanie odpowiedzialności. Współzależni rodzice często czują się odpowiedzialni za uczucia swojego dziecka i biorą na siebie winę za wahania nastroju dziecka.

2. Poświęcasz inne relacje

Czy uważasz, że musisz być dostępny dla swojego dziecka 24 godziny na dobę, 7 dni w tygodniu? Jeśli jesteś współzależnym rodzicem, pierwszą relacją, która prawdopodobnie ucierpi, jest twoja relacja z partnerem.

Zamiast inwestować czas i energię w budowanie znaczącego związku romantycznego, możesz skupić się wyłącznie na Twoje dziecko. Z biegiem czasu może się okazać, że Twoje stosunki seksualne z partnerem uległy stagnacji.

Może się również okazać, że izolujesz się od członków rodziny i przyjaciół. Możesz odwołać randkę przy kawie z najlepszą przyjaciółką, ponieważ Twoje dziecko nalega, abyś zabrał ją na zakupy po buty piłkarskie.

3. Manipulujesz emocjami swojego dziecka

Współzależni rodzice mogą nieświadomie (lub świadomie, ale nie złośliwie) stosować wiele strategii psychologicznych, aby nakłonić dziecko do robienia tego, co chcą:

Zachowanie pasywno-agresywne. Dzieje się tak, gdy rodzic jest pośrednio agresywny wobec swojego dziecka.
Projekcja. Dzieje się tak, gdy rodzic nie radzi sobie ze swoimi uczuciami lub uważa, że są one nie do przyjęcia. Niezdolny do przepracowania uczuć, rodzic rzutuje je na swoje dziecko. W ten sposób rodzic unika poczucia winy, wstydu czy żalu.
Generowanie poczucia winy. Dzieje się tak, gdy rodzic próbuje sprawić, że dziecko poczuje się winne z powodu czegoś, co zmusi je, aby zachowywały się tak, jak chcą. Przykładem jest sytuacja, gdy rodzic narzeka, że jego dziecko rzadko mówi o tym, co wydarzyło się w szkole. Pozostając ofiarą, rodzic może wtedy powiedzieć, że codzienne podsumowanie nie jest konieczne. Często czując się winnym, dziecko upewnia rodzica, że to nic wielkiego i że naprawdę chce to zrobić. Wynik? Rodzic przechodzi grę po zabawie bez poczucia winy, ponieważ dziecko zapewniało go, że to nic wielkiego.

4. Angażujesz się w dogmatyczne zachowanie

Czy wierzysz, że niezależnie od wszystkiego, zawsze masz rację? Czy czujesz się zaatakowany, gdy ktoś kwestionuje to, co robisz?

Współzależni rodzice często nie akceptują tego, że zrobili coś złego. Dzieje się tak, ponieważ każdy znak niezgody jest przejawem buntu. Zagraża autorytetowi i poczuciu kontroli rodzica.

5. Twierdzisz, że jesteś ofiarą

Wszyscy lubimy dzielić się wspomnieniami z dzieciństwa z naszymi dziećmi. Jeśli zrobisz to w pozytywny sposób, możemy nauczyć nasze dzieci ważnych umiejętności radzenia sobie.

Na przykład, gdy wspominasz, jak przejechałeś doniczki z pelargonią sąsiada, a następnie mówisz dziecku, że zapukałeś do drzwi sąsiada proponując ich wymianę, dajesz dziecku ważną lekcję na temat odpowiedzialności.

Jeśli jednak przedstawisz to jako sąsiada, przez lata poczujesz się zawstydzony i nieostrożny - pomimo nowego statusu kierowcy w tym czasie - możesz nieświadomie starać się wzbudzić współczucie od swojego dziecka.

Współzależni rodzice polegają na swoich dzieciach, aby im dawały, zamiast dawać swoim dzieciom. Jest to znane jako parentyfikacja.

Ciągle pokazując dziecku, że byłeś ofiarą, polegasz na nim, aby udzieliło Ci emocjonalnego wsparcia, którego potrzebujesz.

6. Trudno jest wymusić granice

Współzależni rodzice mogą mieć trudności z dyscyplinowaniem swoich dzieci.

W obawie, że ich dziecko je odrzuci, postanawiają pozwolić im przekroczyć ustanowione przez siebie granice. W takich przypadkach rodzic woli znosić brak szacunku, niż ryzykować próbę narzucenia granic i złości swoje dziecko.

W niektórych przypadkach rodzic może nawet czuć się urażony, gdy jego partner prosi dziecko o przestrzeganie zasad . Na przykład tata może się zdenerwować na mamę za próbę wprowadzenia godziny policyjnej, mimo że ich dziecko powinno leżeć w łóżku dobre kilka godzin wcześniej.

7. Twoja samoocena jest związana z dzieckiem.

Współzależni rodzice często mają niską samoocenę. Ich poczucie własnej wartości zależy od dziecka: jeśli jest z nim szczęśliwe, jest szczęśliwe z samego siebie. A jeśli ich dziecko jest zmartwione, jest zmartwione.

Chociaż jest to całkowicie normalne, że rodzic ma nadzieje i marzenia dotyczące swojego dziecka, rodzice współzależni idą o krok dalej: oczekują, że ich dziecko będzie żyć zgodnie życia i osiągnąć cele, których sami nie osiągnęli.

8. Twoja pierwsza reakcja to natychmiastowe zaprzeczenie.

Jeśli od razu zobaczysz czerwony kolor, gdy ktoś zasugeruje, że możesz być współzależnym rodzicem, istnieje duże prawdopodobieństwo, że coś wpadło mu w oko. Dlaczego? Zaprzeczanie to mechanizm obronny, który chroni Cię przed bolesnymi lub groźnymi myślami, uczuciami i informacjami.

Jeśli Twoja relacja z dzieckiem jest na dobrej drodze, prawdopodobnie nie poczujesz się zagrożony przez kogoś, kto coś zasugeruje. jest źle.

Najsmutniejsze w zaprzeczaniu jest to, że powstrzyma cię to przed sięganiem po pomoc. I jak się zaraz zobaczymy, ważne jest, aby uzyskać pomoc.

Jak współzależność rodzic-dziecko szkodzi dziecku

Współzależność rodzic-dziecko może być emocjonalnym nadużyciem. Dziecko uczy się, że jego uczucia i potrzeby są nieważne i nigdy nie ma szansy rozwinąć własnej osobowości.

Poczucie tożsamości nastolatka buduje się poprzez wybory i zobowiązania, które podejmuje. Kiedy współzależny rodzic tłumi zdolność dziecka do angażowania się w wybrane przez siebie przekonania i wartości, nastolatek pozostaje z rozproszoną tożsamością i nigdy nie tworzy własnej.

Ponadto, ponieważ rodzice są dla dziecka wzorem do naśladowania, dzieci naturalnie podchwytuje zachowania rodziców. Obejmuje to współzależność. Dziecko, które było kontrolowane, ma większe szanse stać się rodzicem kontrolującym.

Jak zatrzymać współzależność i uzdrowić związek

Pierwszym krokiem do powstrzymania współzależności jest przyznanie, że istnieje.

Kiedy rodzice opróżnili rodzinne konto bankowe za pomocą zachowań współzależnych, będą musieli okazywać dziecku szczególny szacunek i wrażliwość. Zwłaszcza gdy dziecko zaczyna wyrażać stłumiony gniew, który się zebrał.

Oto kilka wskazówek, jak zacząć.

Ćwicz samoopiekę. Zamiast polegać na dziecku, aby zadbać o Twoje potrzeby, podejmij kroki, aby je zaspokoić. Kiedy nauczysz się dawać sobie, będziesz mógł dawać swojemu dziecku.
Cofnij się. Pozwól swojemu dziecku na niezależność w rozwiązywaniu problemów odpowiednich do wieku. Da im to pewność siebie, że mogą sobie zaufać i rozciągnąć się dalej.
Słuchaj aktywnie. Poświęć dziecku całą uwagę, kiedy z tobą rozmawia. Przypomnij sobie to, co usłyszałeś. Następnie zapytaj ich, czy słyszałeś, co chcieli powiedzieć.

Gdzie szukać dalszej pomocy

Do kogo zwracają się rodzice współzależni, kiedy zwracają się o pomoc? Najlepszą praktyką jest poświęcenie czasu na sesje doradcze z licencjonowanym terapeutą, który ma doświadczenie we współuzależnieniu lub nałogu.

Ale z różnych powodów nie zawsze jest to możliwe. Możesz również znaleźć grupy wsparcia online, książki lub organizacje oferujące pomocne zasoby.

Bądź cierpliwy wobec siebie, gdy podejmiesz decyzję o przejściu na lepsze rodzicielstwo. Jesteś na krzywej uczenia się. Pozwól sobie na złe dni, ale idź naprzód.