6 Zniekształcenia poznawcze, które mogą podsycać Twoje niespokojne myśli

Bardzo pomocne jest pamiętanie o różnych sposobach myślenia - a na pewno rozpoznasz w sobie te wzorce - dzięki czemu możesz cofnąć się i zdać sobie sprawę, że wpadłeś w „pułapkę umysłu”, o której często się mówi jako „zniekształcenia poznawcze”. Ten, którego jestem najbardziej winny? Katastrofalne, od czego zaczniemy.

Katastrofalne myślenie to zniekształcony rodzaj myślenia, który naprawdę wzmacnia niepokój. Dzieje się tak, gdy przechodzimy do najgorszego możliwego wniosku, spodziewając się katastrofy lub postrzegamy coś jako znacznie gorsze niż w rzeczywistości. Brzmi znajomo? Przeskakiwanie do najgorszego scenariusza to moja super moc.

Patrzymy na sytuacje lub wyzwania, przed którymi stoimy, automatycznie wyobrażając sobie najgorszą możliwą rzecz, która może się wydarzyć.

Nasze umysły kontynuują to z grą „co jeśli”. To wtedy nasz umysł nie może się doczekać: A co, jeśli wydarzy się ten najgorszy scenariusz?

Katastrofa może przybierać dwie formy. Po pierwsze, przyjmuje obecną sytuację i nadaje jej prawdziwie negatywny „spin”. Drugi pojawia się, gdy patrzymy w przyszłość i przewidujemy wszystkie rzeczy, które mogą się nie udać. Przerwanie tego cyklu może być trudne, ale tak jak w przypadku ogólnego lęku, istnieje kilka prostych kroków, aby uznać, co się dzieje i zatrzymać to, zanim wymknie się spod kontroli:

Spolaryzowane myślenie ma miejsce, gdy wierzysz w to to tylko dobre lub złe wyniki lub poglądy.

Kiedy patrzysz na rzeczy w kategoriach czystego dobra lub czystego zła, prowadzi to do nieosiągalnych standardów i wysokiego poziomu stresu.

Spolaryzowane myślenie pojawia się gdy stwierdzisz, że opierasz swoje nadzieje i oczekiwania na jednym wydarzeniu lub wyniku, takim jak wejście na wymarzony kurs w college'u, chęć, aby wszyscy byli pod wrażeniem Ciebie, określony poziom dochodów, a nawet pewien poziom satysfakcji .

Filtrowanie polega na pobieraniu negatywnych szczegółów i powiększaniu ich, jednocześnie odfiltrowując wszystkie pozytywne aspekty sytuacji.

Na przykład, osoba może wyłowić pojedynczy, nieprzyjemny szczegół i zastanowić się nad wyłącznie, aby ich wizja rzeczywistości stała się zaciemniona lub zniekształcona.

To jest cienkie królu, że wszystko, co ludzie robią lub mówią, jest konkretną reakcją na ciebie. Na przykład - i robiłem to już wiele razy - myśląc, że zły nastrój przyjaciela wynika z tego, że zrobiłem coś, co go zirytowało, więc szukam w umyśle powodów, by winić siebie. Porównujesz się również z innymi, próbując określić, kto jest mądrzejszy, lepiej wyglądający itp.

Podstawowym założeniem jest to, że Twoja wartość jest kwestionowana.

Dlatego jesteś nieustannie zmuszany do sprawdź swoją wartość jako osoby, porównując siebie z innymi. Jeśli wyjdziesz lepiej, otrzymasz chwilę ulgi. Jeśli wypadniesz krótko, poczujesz się osłabiony. Podstawowy błąd w myśleniu polega na tym, że interpretujesz każde doświadczenie, każdą rozmowę, każdy wygląd jako wskazówkę dotyczącą własnej wartości i wartości.

Nadmierne uogólnienie prowadzi do ogólnego wniosku na podstawie pojedynczego incydentu lub dowodu. Jeśli raz wydarzy się coś złego, spodziewamy się, że będzie się to zdarzało w kółko.

Osoba może postrzegać pojedyncze, nieprzyjemne wydarzenie jako niekończący się wzór porażki. Używanie „zawsze” i „nigdy” to wskazówki, że ten styl myślenia działa.

To zniekształcenie może prowadzić do ograniczonego życia, ponieważ unikasz przyszłych niepowodzeń w oparciu o pojedynczy incydent lub wydarzenie. Wyciągasz pochopne wnioski, a osoby nie mówią nic, jakbyś wiedział, co czują i dlaczego zachowują się tak, jak robią. W szczególności jesteśmy w stanie określić, jak ludzie się do nas czują. Na przykład osoba może dojść do wniosku, że ktoś reaguje na nią negatywnie i nie zadaje sobie trudu, aby dowiedzieć się, czy ma rację. Innym przykładem jest to, że osoba może przewidywać, że sprawy potoczą się źle i będzie przekonana, że ​​jej przewidywania są już ustalonymi faktami.

Podobnie jak w przypadku nadmiernych uogólnień, po prostu szalone jest wierzyć, że można poprawnie poznać powody ich zachowania. Ich działania mogą być celowe lub nie.

Osoba może nawet nie być świadoma tego, co robi (z mojego doświadczenia wynika, że ​​tak często się zdarza). Ich działania mogą być skierowane przeciwko tobie lub nie. Ich działania mogą mieć niezamierzone konsekwencje lub mogą wynikać z wypadku lub przypadku.

Oceniamy innych na podstawie zachowania, a siebie oceniamy na podstawie zamiarów. Trudno jest określić przyczynę, gdy można zaobserwować tylko skutek czegoś.

Bądź świadomy tego, co mówisz do siebie. Zadaj sobie pytanie: „Co chodzi mi po głowie?” lub „Co jest w tej sytuacji, która mnie denerwuje?”

Podważaj swoje myśli. Pamiętaj, tylko dlatego, że myślisz, że coś nie oznacza, że ​​to prawda. Zadaj sobie pytanie: „Czy ta myśl jest pomocna?”; „Czy jestem realistą?”; „Czy inni ludzie w tej sytuacji pomyśleliby o takich myślach?”; „Czy to przykład jednej z powszechnych pułapek umysłowych?”

Rozważ następujące strategie i zadaj sobie niektóre z tych pytań: