5 sztuczek, aby przestać zwlekać na dobre

Miałem zamiar napisać ten artykuł dwa tygodnie temu. Stworzyłem dokument Worda (4 listopada, prawda?) Iw pełni zamierzałem zacząć walić na moim Macu. Musiałem jednak skontaktować się z kilkoma ekspertami w celu uzyskania porady, a to może być czasochłonne, więc zdecydowałem, że lepiej odłożyć tę historię na bok i zająć się czymś nieco łatwiejszym. Następnego dnia niestety miałem zamrożenie mózgu ”co się czasem zdarza”, więc pomyślałem, że odkładam to na kolejny dzień, kiedy będę miał trochę więcej mojo. Rzecz w tym, że następnego dnia też nie zainspirowałem mnie. A potem zaczęły się moje alergie, wrzuciłem Benadryl i ¦ dobrze rozumiesz zdjęcie, prawda?

Więc oto jest tydzień i zmieniam się później, i w końcu zakasuję rękawy, aby popracuj nad historią o prokrastynacji typu „poczekaj na to”.

Zawstydzony? Jasne. Ale chociaż mogę nie być dumny z mojej mentalności, która zawsze jest późniejsza, prawie nie jestem tutaj sam. W rzeczywistości badania pokazują, że aż 20% z nas to chroniczne zwlekanie.

Wiesz, kim jesteś: rachunki wizowe spadają na dalszy plan. Zwrot podatku dochodowego trafia do Wuja Sama z kilkutygodniowym opóźnieniem. I nie wdawajmy się nawet w zakupy w Wigilię (zastanawiasz się, czy CVS przywróci w tym roku tę uroczą fontannę czekoladowego fondue?).

Ale zanim zaczniesz odczuwać poczucie winy, wiedz, że: Prokrastynacja nie polega na odpuszczaniu lub braku zamiaru pracy; nie jest to też problem z zarządzaniem czasem. Co więcej, chodzi o samoregulację lub jej brak. To ten sześciolatek w każdym z nas, który mówi: nie chcę! Nie mam na to ochoty! mówi dr Timothy Pychyl, profesor psychologii na Uniwersytecie Carleton w Ottawie w Kanadzie i autor książki Solving the Procrastination Puzzle (9 USD, amazon.com).

Widzisz, w pełni zamierzamy przejdźmy do sprawy, dopiero później. Z tego powodu, choć może się to wydawać dziwne, wielu prokrastynatorów jest bardzo impulsywnych. Lub, jak to ujął Pychl: przyjemność z teraz jest ważniejsza od wszystkich przyszłych rzeczy. Przyszłe nagrody obniżamy na rzecz wcześniejszych ”, nawet jeśli nie są one zgodne z naszymi celami.

Ironia polega na tym, według Dana Gustavsona, badacza psychologii poznawczej i genetyki behawioralnej na University of Colorado w Boulder, że prokrastynacja rzadko sprawia, że ​​wszyscy jesteśmy tak szczęśliwi. Jest uczucie rosnącej presji, ponieważ opóźniasz tylko to, co nieuniknione, mówi Gustavson. Rozumiesz, że odkładanie zadania zaszkodzi ci tylko na dłuższą metę. Ale i tak to robisz.

Oczywiście nie wszystkie zwlekanie polega na uleganiu pokusie. Niektórzy prokrastynatorzy są w rzeczywistości perfekcjonistami. Zasadniczo są to ludzie, którzy tak bardzo martwią się, że dorównują standardom innych, że tracą na znaczeniu ”- mówią, poprawiając i poprawiając prace semestralne. Lub, jak to ujął Pychyl: rozwiązujesz swój strach przed postawieniem się na szali, opóźniając swoje działania.

Ale podczas tańczenia w terminach może nie wydawać się aż tak poważnych, odkładanie rzeczy z czasem może mieć poważne konsekwencje, które daleko wykraczają poza wytrącanie szefa lub profesora. Spójrzmy prawdzie w oczy: odkładanie serii ćwiczeń na półki lub opóźnianie wizyty u lekarza lub dentysty może mieć poważne konsekwencje dla zdrowia. Mówiąc najprościej, mówi Pychyl, im szybciej zajmiesz się problemem zdrowotnym, tym lepsze będą efekty. A stres, jaki stwarza prokrastynacja, nie jest również dobry dla twojego zdrowia.

Wiadomość otrzymana. Ale jak uwolnić się od nawyku, z którym sobie poradzę później? Zapoznaj się z tymi strategiami „trzymaj się tego”.

W świecie iPhone'ów, Kindle i innych pokus technicznych, rozpraszanie się mnożyło się ”, nic dziwnego, ponieważ wszystko jest na wyciągnięcie ręki. Możesz sobie powiedzieć, że sprawdzenie tych wiadomości zajmie tylko minutę, ale 10 minut później nadal to robisz. Co więcej, wielu z nas potajemnie wita przerwy (czy to techniczne, czy ludzkie), ponieważ zabierają nas od tego, nad czym pracujemy.

Ale spójrz na to: badanie przeprowadzone w Szkole Informacji i Informatyki Donalda Brena na Uniwersytecie Kalifornijskim w Irvine wykazało, że przeciętny pracownik jest przerywany co trzy minuty ”, czyli prawie 20 razy na godzinę. Co gorsza, badania pokazują, że nie wracasz od razu do tego, co robiłeś, zanim ktoś Ci przeszkodził; powrót na właściwe tory zajmuje około 23 minut. Dlatego zanim zaczniesz zagłębiać się w jakiekolwiek zadanie lub przydział, spróbuj odciąć się od wszystkiego, co może odwrócić twoją uwagę. Wyłącz telefon i schowaj słoik ze słodyczami na biurku, który tylko zachęca rozmownych współpracowników do zatrzymania się i wystrzelenia bryzy.

Zazwyczaj nie czujemy się tak zdenerwowani chwilowym odrzuceniem zadania, ponieważ oszukujemy się, myśląc, że później będziemy bardziej w nastroju (i poczujemy się bardziej zainspirowani) ”, co, spójrzmy prawdzie w oczy, jest dość życzeniowe myślący. Może więc pora, abyś zapoznał się ze swoim przyszłym ja (wiesz, ta, która jutro będzie poważnie zestresowana, kiedy będzie musiała uporać się z całą tą pracą z szybko zbliżającym się terminem). Przez większość czasu myślimy o naszym przyszłym ja jako o nieznajomym, kimś, z kim nie jesteśmy aż tak związani. Ale ważne jest, aby zdać sobie sprawę z tego, jak twoje obecne ja wpływa na twoje przyszłe ja, mówi Pychyl. Poświęć kilka sekund, aby naprawdę pomyśleć o tym, o ile lepiej poczujesz się w nadchodzących dniach i tygodniach, jeśli teraz zakasujesz rękawy.

Ogólne cele, takie jak „jutro pójdę na siłownię, na pewno” nie znaczą zbyt wiele. Będąc bardziej precyzyjnym (tak jak w przypadku, zamierzam przeznaczyć 45 minut o 7:30 na uderzenie na siłownię), łatwiej jest pozostać na dobrej drodze, mówi Gustavson. Kolejna sztuczka: spraw, aby ignorowanie zadania było prawie niemożliwe. Jeśli chcesz ćwiczyć po powrocie z pracy do domu, mówi Pychl, upewnij się, że Twoje ubrania treningowe znajdują się blisko drzwi, aby po powrocie do domu praktycznie się o nie potknąć.

Zastraszony dużym zadaniem? Wypróbuj tę sztuczkę: po prostu powiedz sobie: Wiesz, popracuję nad tym przez pięć minut, a potem przestanę. Zabawne jest to, że kiedy już się zagłębisz, najprawdopodobniej zdasz sobie sprawę, że nie jest to wcale takie trudne ani stresujące, jak myślałeś ”i kontynuuj. Lub, jak to ujął Pychyl: po prostu zakręć pedałami i przypomnij sobie, że w każdej chwili możesz zejść z roweru. Zanim się zorientujesz, zagłębisz się w to, czego się obawiałeś. Kolejna sztuczka: podziel swój cel na łatwe do opanowania fragmenty do wykonania w ciągu dnia lub tygodnia. W końcu, mówi Gustovson, złożone zadanie to nie tylko jedno ”to wiele małych rzeczy.