5 Czarnych zasobów zdrowia psychicznego do zwalczania szkodliwych skutków rasizmu

Można powiedzieć, że całkiem nieźle radziłem sobie z poruszaniem się po ciemności w świecie białej supremacji. Pchnąłem się na skraj wypalenia, aby udowodnić, że jestem „dobrym” uczniem, „dobrym” pracownikiem, „dobrym” członkiem społeczeństwa. Nie używałam swojego kulturalnego slangu i starałam się nie „zagrażać” w żaden sposób. Ale w środku zżerały mnie depresja i niepokój, napędzane przez lata bycia zepchniętym na skraj przez reakcje społeczne na czerń. W zeszłym tygodniu doszedłem do granic swoich możliwości.

Podsumowując moje emocje związane z zabójstwem George'a Floyda, Breonny Taylor, Ahmauda Arbery'ego - i wielu, wielu innych przed nimi - doszło do szczytu, co doprowadziło mnie do głośne, bolesne zawodzenie. Mój chłopak, który jest pochodzenia meksykańskiego, trzymał mnie, gdy szlochałam, pozwalając mi poczuć wszystko, co mogłam bez oceniania. Przyznaje, że nie rozumie, jak mogłoby wyglądać moje życie jako czarnej niespokojnej kobiety, ale obiecuje pozostać sprzymierzeńcem w mojej codziennej walce nie tylko z niesprawiedliwością społeczną, ale także z cierpieniem psychicznym, które powoduje mnie i wielu podobnych do mnie każdego dnia.

„Zabójstwo George'a Floyda, Ahmauda Arbery'ego i wszystkie te sytuacje potęgują codzienny stres Afroamerykanów - ponieważ nawet jeśli nie przytrafia się to tobie, wiesz, że może, lub komuś Ci zależy, w sposób, z którym biali Amerykanie nie muszą sobie radzić ”, mówi Zdrowie psycholog dr Beverly Tatum, była emerytowana prezydent Spelman College i ekspert ds. stosunków rasowych. „Troska o własne bezpieczeństwo jest głównym źródłem stresu. Stres psychiczny wpływa na samopoczucie fizyczne ”. Dodaje, że jeśli jesteś zestresowany lub niespokojny, wpływ na zdrowie fizyczne doprowadzi do skrócenia średniej długości życia.

Ogólnie rzecz biorąc, średnia długość życia Afroamerykanów wynosi 75,2 lat, w porównaniu do 78,9 lat. lat dla białych Amerykanów. Biorąc pod uwagę, że Afroamerykanie cierpią z powodu wyższych wskaźników wcześniej istniejących schorzeń, takich jak wysokie ciśnienie krwi i choroby serca (a teraz umierają nieproporcjonalnie z powodu epidemii COVID-19), dodanie fizjologicznego stresu jako czynnika w naszym skróconym życiu sprawia, że ​​wiemy, gdzie te trzy dodatkowe lata minęły jeszcze gorzej.

Jako czarnoskóra kobieta troszczy się o własne bezpieczeństwo, od minimalizowania niewinnych działań, które inni mogą podejmować jako groźne, do unikania wszelkich kontaktów z organami ścigania, które mogłyby doprowadzić do mojego nieuzasadnionego aresztowania lub, co gorsza - mojego własną śmierć. Ta nadpobudliwość odbiła się na mojej psychice, objawiając się w sposób, który szkodzi mojej jakości snu i zmusza mnie do unikania interakcji społecznych z tymi, których mogę nie znać. Nie jest przesadą stwierdzenie, że biała supremacja zaszkodziła mojemu zdrowiu psychicznemu w sposób, z którym muszę żyć do końca życia, dopóki istnieje rasizm. Jeśli rasizm nie zabija mnie bezpośrednio, może pośrednio.

LaToya Gaines, psycholog z Nowego Jorku, podkreśla nadmierną czujność jako powszechny objaw nie tylko traumy rasowej, ale także zespołu stresu pourazowego (PTSD), który jest często niedodiagnozowany u Afroamerykanów . W 2006 roku National Comorbidity Survey-Replication (NCS-R) i National Survey of American Life (NSAL) wykazały, że prawie 1 na 10 Afroamerykanów cierpi na PTSD, a naukowcy sugerują, że liczba ta może być jeszcze wyższa ze względu na brak diagnoza.

„Często, gdy osoby kolorowe szukają terapii urazowej, nie jest ona dostosowana do ich potrzeb z powodu braku odpowiednich elementów kulturowych, które pomogą rozpakować traumę” - mówi Gaines Health . „Wiele osób poszukuje terapeutów kolorowych, ponieważ ważne jest, aby czuli się związani w ten sposób, aby zrozumieć naturę swojej tożsamości i znaczenie kultywowania tych elementów w leczeniu”.

Ponieważ Zacząłem terapię w 2018 roku, widziałem tylko terapeutów kolorowych, co, jak mówi Gaines, było w stanie pomóc mi rozpakować osobiste traumy związane z rasą i poczuć się potwierdzone w moich doświadczeniach. To nie sprawiło, że moja terapia była doskonała, ale zapewniła bardzo potrzebny kontekst do przetrwania i życia w świecie, w którym niemal codziennie doświadczam traumy rasowej. Mogę otwarcie omówić bóle, których doświadczyłem w codziennych kontaktach z białą supremacją, szczerze i bez osądu, bez poczucia potrzeby chronienia emocji mojego terapeuty, gdy metaforycznie krwawię z ich rąk.

Każdy psycholog, z którym rozmawiałem, bardzo głośno mówi o Afroamerykanach korzystających z terapii w tych trudnych czasach. Chociaż terapia sama w sobie może być satysfakcjonująca dla wszystkich, często jest droga i trudna do wykonania bez ubezpieczenia zdrowotnego. Oto lista zasobów dotyczących zdrowia psychicznego, które mi polecili, a niektóre z nich osobiście wykorzystałem, aby Afroamerykanie mogli się przyjrzeć, gdy wszyscy przechodzimy tę zbiorową traumę.

Therapy For Black Girls to katalog podcastów, społeczności i terapeutów założony przez Joy Harden Bradford, czarną psychologa, która miała nadzieję wypełnić lukę między czarnymi kobietami a terapią. Gdyby nie jej podcast, nie sądzę, żebym w ogóle podszedł do terapii. Dzięki jej podcastowi i katalogowi niezwykle łatwo jest znaleźć terapeutę zorientowanego kulturowo podczas omawiania problemów zdrowia psychicznego, które często są unikalne dla czarnych kobiet - takich jak rasizm w miejscu pracy i radzenie sobie z mizoginią opartą na rasie.

Podobnie jak w przypadku terapii dla czarnych dziewcząt, terapia dla czarnych mężczyzn ma na celu pomóc czarnym mężczyznom znaleźć terapeutę, który jest poinformowany o wyjątkowych problemach ze zdrowiem psychicznym, z jakimi borykają się czarni mężczyźni. W przypadku czarnych mężczyzn cztery razy częściej popełniają samobójstwa niż czarnoskóre kobiety, przełamanie piętna przeciwko szukaniu pomocy psychiatrycznej jest szczególnie istotne. Therapy For Black Men ma w tym pomóc.

Melanina & amp; Mental Health zostało założone przez dwie czarne terapeutki w celu promowania psychicznego i emocjonalnego uzdrawiania w społecznościach czarnych i latynoskich poprzez wydarzenia w wielu miastach, katalog terapeutów i podcast. Organizacja chce wypełnić lukę między tożsamością czarną i brązową a leczeniem zdrowia psychicznego poprzez destygmatyzację i budowanie społeczności.

Open Path Collective, choć nie jest skierowany specjalnie do osób kolorowych, pomaga zmniejszyć obciążenie finansowe, które często pochodzi z terapii. Wraz ze zmieniającymi się kosztami, Open Path Collective stara się być bezpieczną przestrzenią dla zmarginalizowanych tożsamości, w których można by poddać się terapii. (Mniejszości, zwłaszcza Afroamerykanie, rzadziej mają ubezpieczenie zdrowotne). Jeśli koszt terapii jest onieśmielający, jest to doskonały punkt wyjścia.

Ethel’s Club to klub towarzyski i wellness skierowany do osób kolorowych. Jako członek-założyciel uczestniczyłem w wielu wydarzeniach mających na celu poprawę społeczności, kreatywności i zdrowia wśród osób kolorowych. Teraz, gdy fizyczny klub został zamknięty z powodu pandemii, klub przestawił się na zapewnianie członkom wirtualnych wydarzeń z zakresu odnowy biologicznej, a jeszcze niedawno bezpłatne zasoby zdrowia psychicznego dla osób niebędących członkami.

Poza terapią, wiele osób kieruje swoją energię na protestowanie przeciwko zmianom, a kiedy robi się to z myślą o konkretnym celu politycznym, protesty mogą być skuteczne. Jako osoba, która nie protestuje fizycznie z powodów osobistych, zdecydowałem się zamiast tego zabiegać o darowizny dla organizacji antyrasistowskich, podpisywać petycje wzywające do sprawiedliwości rasowej i, co najważniejsze, dbać o siebie, gdy często jest to trudne.

„Jako czarnoskórzy ludzie, zwłaszcza czarnoskóre kobiety, mamy ochotę dbać o siebie i skupiać się na sobie jako samolubne” - mówi Amber Thornton, psycholog i konsultant ds. zdrowia z siedzibą w Waszyngtonie, Zdrowie . „Kiedy dzieją się takie rzeczy, czujemy, że to za mało, ale to dużo. Antyrasistowska aktywistka Audre Lorde powiedziała to dawno temu: „Samoopieka jest formą wojny politycznej.” Kiedy żyjesz w społeczeństwie, w którym twoje życie nie jest cenione, docenianie swojego życia bardzo i znacząco jest rzecznictwem i aktywizmem. ”

Ostatnio dbanie o siebie oznaczało dla mnie ćwiczenie wrażliwości - nie banie się mówić swoim rówieśnikom, zwłaszcza moim białym, kiedy potrzebuję pomocy lub czasu dla siebie. Trudno jest ćwiczyć, kiedy mój niepokój i nadmierna czujność zmusiły mnie do wypalenia się, aby zachować wizerunek „dobrego” czarnego człowieka. Jednak ciągle uczę się, że zakończenie rasizmu po prostu nie jest moim krzyżem. To zbiorowy wysiłek, który zaczyna się od uprzywilejowanej większości.

Oddzielona od świata fizycznego przez koronawirusa, a mimo to stale dostrojona cyfrowo z powodu ogólnoświatowych traum, które dotykają innych osób pochodzenia afrykańskiego, moja jedyna nadzieja na ucieczkę od rasizmu była wyjątkowo krótkotrwała. Narodziła się kolejna nadzieja: że członkowie mojej społeczności mogą wykorzystać kwarantannę i ostatnie wydarzenia na świecie jako okazję do dyskusji, jak rasizm ukształtował nasze zdrowie psychiczne indywidualnie i zbiorowo. Rasizm może nigdy nie odejść, ale najlepsze, co możemy zrobić, to dbać o siebie nawzajem, gdy walczymy w dobrej walce.

Jak napisała zmarła poetka Maya Angelou: „Zostawiając za sobą noce strachu i terroru / Wstaję / W cudownie jasny świt / Wstaję / Przynosząc dary, które dali moi przodkowie, jestem snem i nadzieją niewolnika. Wstaję, wstaję, wstaję ”.