Agenezja pochwy

Omówienie

Agenezja pochwy (a-JEN-uh-sis) jest rzadkim zaburzeniem, które występuje, gdy pochwa się nie rozwija, a macica może rozwijać się tylko częściowo lub wcale . Ten stan występuje przed urodzeniem i może być również związany z nieprawidłowościami nerek, serca lub układu kostnego.

Stan ten jest również znany jako aplazja Mullera lub zespół Mayera-Rokitansky'ego-Kustera-Hausera (MRKH). Dostępne są zarówno zabiegi chirurgiczne, jak i niechirurgiczne.

Po leczeniu możesz mieć normalne życie seksualne. Kobiety z brakującą lub częściowo brakującą macicą nie mogą zajść w ciążę. Jeśli jednak masz zdrowe jajniki, możliwe jest, że urodzenie dziecka będzie możliwe dzięki zapłodnieniu in vitro z użyciem nośnika ciążowego.

Objawy

Oznaki agenezji pochwy często pozostają niezauważone, dopóki dziewczęta osiągają wiek dojrzewania, ale nie miesiączkują (brak miesiączki). Niektóre kobiety mają miesięczne skurcze lub bóle brzucha.

Jeśli nie miałaś miesiączki w wieku 15 lat, skontaktuj się z lekarzem.

Przyczyny

Nie jest jasne, co powoduje agenezję pochwy. Naukowcy uważają, że w pewnym momencie w ciągu pierwszych 20 tygodni ciąży rurki zwane przewodami mullera nie rozwijają się prawidłowo. Zwykle jeden z tych przewodów rozwija się w macicy i pochwie, a drugi w jajowody.

Powikłania

Przed leczeniem agenezja pochwy może wpływać na Twoje relacje seksualne.

Po zabiegu powinieneś mieć normalne, satysfakcjonujące życie seksualne. Jeśli jednak dotyczy to również macicy, nie będziesz w stanie samodzielnie zajść w ciążę.

Diagnoza

W zależności od Twojego wieku pediatra lub ginekolog zdiagnozuje Twój stan na podstawie Twojej historii medycznej i badania fizykalnego. Rozpoznanie agenezji pochwy może się zdarzyć w różnych momentach życia, na przykład:

• Jako dziecko, jeśli rodzice lub lekarz odkryją, że nie masz otworu pochwowego ani odbytu
• Jako młoda dziewczyna, podczas badania w kierunku podejrzenia problemu z nerkami
• W okresie dojrzewania, kiedy miesiączki nie zaczynają się nawet po rozwinięciu piersi, masz włosy pod pachami i łonowe.

Aby określić opcje leczenia, lekarz może zalecić inne badania, w tym:

• Badania krwi. Badania krwi w celu oceny chromosomów i pomiaru poziomu hormonów mogą potwierdzić diagnozę i wykluczyć inne schorzenia.
• Ultradźwięki. Obrazy USG pokazują lekarzowi, czy masz macicę i jajniki oraz gdzie znajdują się nerki.
• Rezonans magnetyczny (MRI). MRI daje lekarzowi szczegółowy obraz dróg rodnych i nerek.

Leczenie

Leczenie agenezji pochwy często występuje u późnych nastolatków lub wczesnych lat dwudziestych, ale ty może poczekać, aż będziesz starszy. Jeśli rodzice dowiedzieli się o Twoim stanie, gdy byłaś niemowlęciem lub młodą dziewczyną, możesz rozpocząć leczenie wcześniej.

W zależności od Twojego indywidualnego stanu, lekarz może zalecić jeden z poniższych kursów leczenia.

Samorozbudowa

Pierwszym krokiem jest zalecenie samorozprężania. Samorozszerzenie może pozwolić na utworzenie pochwy bez operacji. Naciskasz mały, okrągły pręt (rozszerzacz) na skórę lub wewnątrz istniejącej pochwy przez 30 minut do dwóch godzin dziennie.

Twoja skóra łatwiej się rozciąga po ciepłej kąpieli, więc może to być najlepsze czas to zrobić. W miarę upływu tygodni przechodzisz na większe rozszerzacze. Uzyskanie pożądanego rezultatu może zająć kilka miesięcy.

Rozszerzenie pochwy podczas stosunku

Ta metoda nie została jeszcze dobrze zbadana, ale opcja samorozszerzenia jest Poszerzenie pochwy przez częste stosunki kobiet, które mają chętnych partnerów.

Często potrzebne jest sztuczne nawilżenie. Krwawienie i ból to możliwe skutki uboczne, szczególnie na początku. Jeśli chcesz wypróbować tę metodę, porozmawiaj ze swoim lekarzem o najlepszym sposobie postępowania.

Chirurgia

Jeśli samorozszerzenie nie działa, operacja opcją może być funkcjonalna pochwa (plastyka pochwy). Lekarze zwykle odkładają zabiegi chirurgiczne do czasu, aż osiągniesz dojrzałość do późniejszego poszerzenia.

Opcje chirurgii pochwowej obejmują:

• Zastosowanie przeszczepu skóry (procedura McIndoe ). W procedurze McIndoe chirurg wykorzystuje skórę z pośladków do utworzenia pochwy. Twój chirurg wykonuje nacięcie w miejscu, w którym masz pochwę, wprowadza przeszczep skóry, aby utworzyć strukturę i umieszcza pleśń w nowo utworzonym kanale. Pleśń pozostaje na swoim miejscu przez tydzień.

  Następnie należy użyć rozszerzacza pochwy, podobnego do twardego tamponu, który należy zdjąć podczas korzystania z łazienki lub podczas stosunku płciowego. Po około trzech miesiącach rozszerzacz będziesz używać tylko w nocy. Współżycie seksualne ze sztucznym nawilżaniem i okazjonalnym rozszerzaniem pomaga utrzymać funkcjonalną pochwę.

• Wprowadzenie wyrobu medycznego (procedura Vecchietti). Podczas zabiegu Vecchietti Twój chirurg umieszcza oliwkowe urządzenie w otworze pochwy. Używając cienkiego, oświetlonego przyrządu do obserwacji (laparoskopu) jako przewodnika, chirurg łączy urządzenie w kształcie oliwki z oddzielnym urządzeniem trakcyjnym w dolnej części brzucha.

  Każdego dnia napinasz urządzenie trakcyjne, stopniowo ciągnąc za urządzenie w kształcie oliwki do wewnątrz, aby utworzyć pochwę przez około tydzień. Gdy lekarz usunie urządzenie, będziesz potrzebować dalszego ręcznego rozszerzania. Współżycie seksualne prawdopodobnie będzie wymagało sztucznego nawilżenia.

• Wykorzystanie części okrężnicy (plastyka pochwy jelit). W przypadku waginoplastyki jelita grubego chirurg kieruje część okrężnicy do otworu w okolicy narządów płciowych, tworząc nową pochwę. Twój chirurg następnie ponownie łączy pozostałą okrężnicę. Po zabiegu nie będziesz musiał codziennie używać rozszerzacza pochwy i jest mniej prawdopodobne, że będziesz potrzebować sztucznego nawilżania podczas stosunku płciowego.

Radzenie sobie i wsparcie

Uczenie się, że masz agenezję pochwy, może być trudne. Dlatego twój lekarz zaleci, aby psycholog lub pracownik socjalny był częścią twojego zespołu terapeutycznego. Ci specjaliści mogą odpowiedzieć na Twoje pytania i pomóc Ci uporać się z niektórymi trudniejszymi aspektami agenezji pochwy, takimi jak możliwa bezpłodność.

Niektóre kobiety wolą kontaktować się z grupą wsparcia kobiet, które przechodzą przez ta sama rzecz. Możesz znaleźć grupę wsparcia online lub zapytać lekarza, czy zna grupę.

Przygotowanie do wizyty

Prawdopodobnie zaczniesz od omówienie objawów z lekarzem pierwszego kontaktu lub pediatrą dziecka. Prawdopodobnie skieruje Cię do lekarza specjalizującego się w dziedzinie zdrowia kobiet (ginekologa).

Co możesz zrobić

Aby przygotować się do wizyty:

• Sporządź listę wszelkich objawów, które masz, w tym te, które mogą wydawać się niezwiązane z powodem wizyty.
• Sporządź listę wszystkich przyjmowanych leków, w tym leków na receptę i bez recepty, witaminy i suplementy oraz zanotuj dawki.
• Poproś członka rodziny lub przyjaciela, aby przyjechał z Tobą, jeśli czujesz się z tym dobrze. Czasami zapamiętanie wszystkich informacji podanych podczas wizyty może być trudne. Ktoś, kto idzie z tobą, może pamiętać coś, co przeoczyłeś lub zapomniałeś.
• Przygotuj pytania do swojego lekarza, aby nie zapomnieć o wszystkim, co jest dla Ciebie ważne.

Oto kilka podstawowych pytań, które należy zadać:

• Jaka jest prawdopodobna przyczyna mojego stanu?
• Czy potrzebne są jakieś testy?
• Czy mój stan jest przejściowy lub długotrwały?
• Jakie metody leczenia są dostępne i co Pan poleca?
• Czy są jakieś ograniczenia, których muszę przestrzegać?
• Czy powinienem zgłosić się do specjalisty?
• Czy są broszury lub inne materiały drukowane, które mogę mieć? Jakie strony internetowe polecasz?

Czego można oczekiwać od swojego lekarza

Pytania, które może zadać lekarz, obejmują:

• Jakie objawy ze strony pochwy doświadczasz?
• Od jak dawna występują u Ciebie te objawy?
• Czy miałaś miesiączkę?
• Jak duży stres powodują u Ciebie objawy?
• Czy jesteś aktywny seksualnie?
• Czy stan ogranicza twoją aktywność seksualną?