Cukrzyca typu 1

Omówienie

Cukrzyca typu 1, niegdyś znana jako cukrzyca młodzieńcza lub cukrzyca insulinozależna, jest stanem przewlekłym, w którym trzustka wytwarza niewiele insuliny lub nie wytwarza jej wcale. Insulina jest hormonem potrzebnym do wprowadzenia cukru (glukozy) do komórek w celu wytworzenia energii.

Różne czynniki, w tym genetyka i niektóre wirusy, mogą przyczyniać się do cukrzycy typu 1. Chociaż cukrzyca typu 1 zwykle pojawia się w dzieciństwie lub w okresie dojrzewania, może rozwinąć się u dorosłych.

Pomimo aktywnych badań na cukrzycę typu 1 nie ma lekarstwa. Leczenie koncentruje się na kontrolowaniu poziomu cukru we krwi za pomocą insuliny, diety i stylu życia, aby zapobiec powikłaniom.

Objawy

Oznaki i objawy cukrzycy typu 1 mogą pojawić się stosunkowo nagle i mogą obejmować:

• Zwiększone pragnienie
• Częste oddawanie moczu
• Moczenie nocne u dzieci, które wcześniej nie moczyły łóżka w nocy
• Skrajny głód
• Niezamierzona utrata masy ciała
• Drażliwość i inne zmiany nastroju
• Zmęczenie i osłabienie
• Niewyraźne widzenie

Kiedy iść do lekarza

Skonsultuj się z lekarzem, jeśli zauważysz którykolwiek z powyższych objawów u siebie lub swojego dziecka.

Przyczyny

Dokładna przyczyna cukrzycy typu 1 jest nieznana. Zwykle własny układ odpornościowy organizmu - który zwykle zwalcza szkodliwe bakterie i wirusy - omyłkowo niszczy komórki trzustki produkujące insulinę (wysepki lub wysepki Langerhansa). Inne możliwe przyczyny to:

• Genetyka
• Narażenie na wirusy i inne czynniki środowiskowe

Rola insuliny

Gdy znaczna liczba komórek wysp trzustkowych zostanie zniszczona, będziesz wytwarzać mało insuliny lub wcale. Insulina to hormon, który pochodzi z gruczołu znajdującego się za i poniżej żołądka (trzustki).

• Trzustka wydziela insulinę do krwiobiegu.
• Insulina krąży, umożliwiając cukier dostać się do komórek.
• Insulina obniża ilość cukru we krwi.
• Wraz ze spadkiem poziomu cukru we krwi spada wydzielanie insuliny z trzustki.

Rola glukozy

Glukoza - cukier - jest głównym źródłem energii dla komórek tworzących mięśnie i inne tkanki.

• Glukoza pochodzi z dwóch głównych źródeł: pożywienia i wątroby.
• Cukier jest wchłaniany do krwiobiegu, gdzie dostaje się do komórek za pomocą insuliny.
• Twoja wątroba przechowuje glukozę jako glikogen.
• Gdy poziom glukozy jest niski, na przykład gdy nie jadłeś od dłuższego czasu, wątroba rozkłada zmagazynowany glikogen na glukozę, aby utrzymać poziom glukozy w normalnym zakresie.

W cukrzycy typu 1 t tutaj nie ma insuliny, która wpuściłaby glukozę do komórek, więc cukier gromadzi się w krwiobiegu. Może to powodować komplikacje zagrażające życiu.

Czynniki ryzyka

Niektóre znane czynniki ryzyka cukrzycy typu 1 obejmują:

• Wywiad rodzinny. Każdy, kto ma rodzica lub rodzeństwa z cukrzycą typu 1, ma nieznacznie zwiększone ryzyko zachorowania.
• Genetyka. Obecność niektórych genów wskazuje na zwiększone ryzyko rozwoju cukrzycy typu 1.
• Geografia. Częstość występowania cukrzycy typu 1 wzrasta w miarę oddalania się od równika.
• Wiek. Chociaż cukrzyca typu 1 może pojawić się w każdym wieku, pojawia się w dwóch zauważalnych szczytach. Pierwszy szczyt występuje u dzieci w wieku od 4 do 7 lat, a drugi u dzieci w wieku od 10 do 14 lat.

Powikłania

Z biegiem czasu typ 1 powikłania cukrzycy mogą wpływać na główne narządy organizmu, w tym serce, naczynia krwionośne, nerwy, oczy i nerki. Utrzymanie prawidłowego poziomu cukru we krwi może radykalnie zmniejszyć ryzyko wielu powikłań.

Ostatecznie powikłania cukrzycy mogą powodować kalectwo lub nawet zagrażać życiu.

• Choroby serca i naczyń krwionośnych . Cukrzyca dramatycznie zwiększa ryzyko różnych problemów sercowo-naczyniowych, w tym choroby wieńcowej z bólem w klatce piersiowej (dławica piersiowa), zawału serca, udaru, zwężenia tętnic (miażdżycy) i wysokiego ciśnienia krwi.

• Uszkodzenie nerwów (neuropatia). Nadmiar cukru może uszkodzić ściany drobnych naczyń krwionośnych (naczyń włosowatych), które odżywiają nerwy, szczególnie w nogach. Może to powodować mrowienie, drętwienie, pieczenie lub ból, który zwykle zaczyna się na czubkach palców u nóg lub palców i stopniowo rozprzestrzenia się w górę. Słabo kontrolowany poziom cukru we krwi może ostatecznie spowodować utratę czucia w dotkniętych chorobą kończynach.

  Uszkodzenie nerwów wpływających na przewód pokarmowy może powodować nudności, wymioty, biegunkę lub zaparcia. W przypadku mężczyzn zaburzenia erekcji mogą stanowić problem.

• Uszkodzenie nerek (nefropatia). Nerki zawierają miliony maleńkich skupisk naczyń krwionośnych, które filtrują odpady z krwi. Cukrzyca może uszkodzić ten delikatny system filtrujący. Poważne uszkodzenie może prowadzić do niewydolności nerek lub nieodwracalnej końcowej choroby nerek, która wymaga dializy lub przeszczepu nerki.
• Uszkodzenie oka. Cukrzyca może uszkodzić naczynia krwionośne siatkówki (retinopatia cukrzycowa), potencjalnie powodując ślepotę. Cukrzyca zwiększa również ryzyko innych poważnych schorzeń wzroku, takich jak zaćma i jaskra.
• Uszkodzenie stopy. Uszkodzenie nerwów w stopach lub słaby przepływ krwi do stóp zwiększa ryzyko różnych powikłań w stopach. Nieleczone skaleczenia i pęcherze mogą stać się poważnymi infekcjami, które ostatecznie mogą wymagać amputacji palca, stopy lub nogi.
• Choroby skóry i jamy ustnej. Cukrzyca może powodować większą podatność na infekcje skóry i jamy ustnej, w tym infekcje bakteryjne i grzybicze. Bardziej prawdopodobne są również choroby dziąseł i suchość w ustach.
• Powikłania ciąży. Wysoki poziom cukru we krwi może być niebezpieczny zarówno dla matki, jak i dla dziecka. Ryzyko poronienia, urodzenia martwego dziecka i wad wrodzonych wzrasta, gdy cukrzyca nie jest dobrze kontrolowana. W przypadku matki cukrzyca zwiększa ryzyko cukrzycowej kwasicy ketonowej, cukrzycowych problemów ze wzrokiem (retinopatii), wysokiego ciśnienia krwi wywołanego ciążą i stanu przedrzucawkowego.

Zapobieganie

Nie są znane sposób zapobiegania cukrzycy typu 1. Ale naukowcy pracują nad zapobieganiem chorobie lub dalszemu niszczeniu komórek wysp trzustkowych u osób, u których nowo zdiagnozowano.

Zapytaj swojego lekarza, czy możesz kwalifikować się do jednego z tych badań klinicznych, ale dokładnie rozważ ryzyko i korzyści z dowolnego leczenia dostępnego w badaniu.

Treść:

Diagnostyka

Testy diagnostyczne obejmują:

• Test hemoglobiny glikowanej (A1C). To badanie krwi wskazuje twój średni poziom cukru we krwi z ostatnich dwóch do trzech miesięcy. Mierzy procent cukru we krwi przyłączony do białka przenoszącego tlen w krwinkach czerwonych (hemoglobina). Im wyższy poziom cukru we krwi, tym więcej hemoglobiny z dołączonym cukrem. Poziom HbA1c wynoszący 6,5% lub wyższy w dwóch oddzielnych testach wskazuje na cukrzycę.

Jeśli test HbA1c nie jest dostępny lub masz pewne warunki, które mogą sprawić, że wynik H1C będzie ciąża lub rzadka postać hemoglobiny (wariant hemoglobiny) - lekarz może zastosować następujące testy:

• Losowy test poziomu cukru we krwi. Próbka krwi zostanie pobrana w losowym czasie i może zostać potwierdzona przez powtórne badanie. Wartości cukru we krwi wyrażane są w miligramach na decylitr (mg / dl) lub milimolach na litr (mmol / l).
• Badanie poziomu cukru we krwi na czczo. Próbka krwi zostanie pobrana po całonocnym poście. Poziom cukru we krwi na czczo poniżej 100 mg / dl (5,6 mmol / l) jest normalny. Poziom cukru we krwi na czczo od 100 do 125 mg / dl (5,6 do 6,9 mmol / l) jest uważany za stan przedcukrzycowy. Jeśli w dwóch oddzielnych testach wynosi 126 mg / dl (7 mmol / l) lub więcej, masz cukrzycę.

Jeśli masz zdiagnozowaną cukrzycę, lekarz może również przeprowadzić badania krwi, aby sprawdzić obecność autoprzeciwciał, które są powszechne w cukrzycy typu 1. Testy te pomagają lekarzowi rozróżnić cukrzycę typu 1 i 2, gdy diagnoza jest niepewna. Obecność ketonów - produktów ubocznych rozkładu tłuszczu - w moczu również sugeruje cukrzycę typu 1, a nie typu 2.

Po rozpoznaniu

Będziesz regularnie odwiedzać lekarza omówić leczenie cukrzycy. Podczas tych wizyt lekarz sprawdzi poziom HbA1c. Docelowy cel HbA1c może się różnić w zależności od wieku i różnych innych czynników, ale American Diabetes Association ogólnie zaleca, aby poziom HbA1c był poniżej 7 procent, co przekłada się na szacunkową średnią glikemię 154 mg / dl (8,5 mmol / l). / p>

W porównaniu z powtarzanymi codziennymi badaniami poziomu cukru we krwi, badanie HbA1c lepiej wskazuje, jak dobrze działa Twój plan leczenia cukrzycy. Podwyższony poziom HbA1c może sygnalizować potrzebę zmiany schematu podawania insuliny, planu posiłków lub obu.

Oprócz badania HbA1c lekarz będzie również okresowo pobierał próbki krwi i moczu, aby sprawdzić poziom cholesterolu , czynność tarczycy, czynność wątroby i czynność nerek. Lekarz zbada Cię również, aby ocenić ciśnienie krwi i sprawdzi miejsca, w których mierzysz poziom cukru we krwi i podajesz insulinę.

Leczenie

Leczenie cukrzycy typu 1 obejmuje:

• Przyjmowanie insuliny
• Liczenie węglowodanów, tłuszczów i białek
• Częste monitorowanie poziomu cukru we krwi
• Zdrowe odżywianie
• Regularne ćwiczenia i utrzymywanie prawidłowej wagi

Celem jest utrzymanie poziomu cukru we krwi jak najbardziej zbliżonego do normy, aby opóźnić lub zapobiec komplikacje. Ogólnie rzecz biorąc, celem jest utrzymanie dziennego poziomu cukru we krwi przed posiłkami w zakresie od 80 do 130 mg / dl (4,44 do 7,2 mmol / l), a wartości poposiłkowej nie wyższej niż 180 mg / dl (10 mmol / l) przez dwie godziny. po jedzeniu.

Insulina i inne leki

Każdy, kto choruje na cukrzycę typu 1, wymaga terapii insuliną przez całe życie.

Istnieje wiele rodzajów insuliny i obejmują:

• Insulina krótko działająca (zwykła)
• Insulina szybko działająca
• Insulina o pośrednim czasie działania (NPH)
• Insulina długo działająca

Przykłady insuliny krótko działającej (zwykłej) obejmują insulinę Humulin R i Novolin R. Przykłady insuliny szybko działającej to insulina glulizynowa (Apidra), insulina lispro (Humalog) i insulina aspart (Novolog) . Insuliny długo działające obejmują insulinę glargine (Lantus, Toujeo Solostar), insulinę detemir (Levemir) i insulinę degludec (Tresiba). Insuliny o pośrednim czasie działania obejmują insulinę NPH (Novolin N, Humulin N).

Podawanie insuliny

Insuliny nie można przyjmować doustnie w celu obniżenia poziomu cukru we krwi, ponieważ enzymy żołądkowe rozkładają insulinę zapobiegając jego działaniu. Będziesz musiał go otrzymać za pomocą zastrzyków lub pompy insulinowej.

Zastrzyki. Do wstrzyknięcia insuliny pod skórę można użyć cienkiej igły i strzykawki lub wstrzykiwacza do insuliny. Wstrzykiwacze insuliny wyglądają podobnie do pisaków atramentowych i są dostępne w wersjach jednorazowych lub wielokrotnego napełniania.

Jeśli wybierzesz zastrzyki, prawdopodobnie będziesz potrzebować mieszanki rodzajów insuliny do stosowania w ciągu dnia i nocy. Wielokrotne codzienne zastrzyki zawierające kombinację insuliny długo działającej w połączeniu z insuliną szybko działającą lepiej naśladują normalne zużycie insuliny przez organizm niż starsze dawki insuliny, które wymagały tylko jednego lub dwóch zastrzyków dziennie. Wykazano, że reżim trzech lub więcej wstrzyknięć insuliny dziennie poprawia poziom cukru we krwi.

Pompa insulinowa. Nosisz to urządzenie, które jest mniej więcej wielkości telefonu komórkowego, na zewnątrz ciała. Rurka łączy zbiornik insuliny z cewnikiem umieszczonym pod skórą brzucha. Ten typ pompki można nosić na wiele sposobów, na przykład na pasku, w kieszeni lub ze specjalnie zaprojektowanymi pasami z pompką.

Dostępna jest również opcja pompki bezprzewodowej. Nosisz kapsułę, w której znajduje się zbiornik insuliny na ciele, który ma mały cewnik włożony pod skórę. Pojemnik z insuliną można nosić na brzuchu, dolnej części pleców, nodze lub ramieniu. Programowanie odbywa się za pomocą urządzenia bezprzewodowego, które komunikuje się z kapsułą.

Pompy są zaprogramowane do automatycznego dozowania określonych ilości szybko działającej insuliny. Ta stała dawka insuliny nazywana jest dawką podstawową i zastępuje długo działającą insulinę, której używałeś.

Kiedy jesz, programujesz pompę na podstawie ilości spożywanych węglowodanów i aktualny poziom cukru we krwi i poda tak zwaną bolusową dawkę insuliny, która pokryje posiłek i skoryguje poziom cukru we krwi, jeśli jest podwyższony. Niektóre badania wykazały, że u niektórych osób pompa insulinowa może być skuteczniejsza w kontrolowaniu poziomu cukru we krwi niż zastrzyki. Ale wiele osób osiąga dobry poziom cukru we krwi również dzięki zastrzykom. Pompa insulinowa w połączeniu z urządzeniem do ciągłego monitorowania glukozy (CGM) może zapewnić jeszcze ściślejszą kontrolę poziomu cukru we krwi.

Sztuczna trzustka

We wrześniu 2016 roku Food and Drug Administration zatwierdziła pierwszą sztuczną trzustkę dla osób z cukrzycą typu 1 w wieku 14 lat i starszych. Nazywa się to również dostarczaniem insuliny w zamkniętej pętli. Wszczepione urządzenie łączy ciągły monitor glukozy, który sprawdza poziom cukru we krwi co pięć minut, z pompą insulinową. Urządzenie automatycznie podaje odpowiednią ilość insuliny, gdy monitor wskazuje, że jest ona potrzebna.

Obecnie w badaniach klinicznych znajduje się więcej systemów sztucznej trzustki (pętli zamkniętej).

Inne leki

Dodatkowe leki mogą być również przepisywane osobom z cukrzycą typu 1, takie jak:

• Leki na nadciśnienie. Lekarz może przepisać inhibitory konwertazy angiotensyny (ACE) lub blokery receptora angiotensyny II (ARB), aby pomóc w utrzymaniu zdrowych nerek. Te leki są zalecane osobom z cukrzycą, u których ciśnienie krwi przekracza 140/90 milimetrów słupa rtęci (mm Hg).
• Aspiryna. Twój lekarz może zalecić codzienne przyjmowanie aspiryny dla dzieci lub zwykłej aspiryny w celu ochrony serca.
• Leki obniżające poziom cholesterolu. Wytyczne dotyczące cholesterolu wydają się być bardziej agresywne dla osób z cukrzycą ze względu na podwyższone ryzyko chorób serca. American Diabetes Association zaleca, aby cholesterol lipoprotein o niskiej gęstości (LDL lub zły) był poniżej 100 mg / dl (2,6 mmol / l). Zaleca się, aby stężenie lipoprotein o dużej gęstości (HDL lub dobrego) cholesterolu przekraczało 50 mg / dl (1,3 mmol / l) u kobiet i ponad 40 mg / dl (1 mmol / l) u mężczyzn. Triglicerydy, inny rodzaj tłuszczu we krwi, są idealne, gdy ich zawartość jest mniejsza niż 150 mg / dl (1,7 mmol / l).

Monitorowanie poziomu cukru we krwi

W zależności od jaki rodzaj insulinoterapii wybierzesz lub potrzebujesz, może być konieczne sprawdzanie i zapisywanie poziomu cukru we krwi co najmniej cztery razy dziennie.

American Diabetes Association zaleca badanie poziomu cukru we krwi przed posiłkami i przekąskami, przed w łóżku, przed ćwiczeniami lub prowadzeniem pojazdu, a także w przypadku podejrzenia niskiego poziomu cukru we krwi. Uważne monitorowanie to jedyny sposób, aby upewnić się, że poziom cukru we krwi pozostaje w docelowym zakresie - a częstsze monitorowanie może obniżyć poziom HbA1c.

Nawet jeśli przyjmujesz insulinę i jesz według sztywnego harmonogramu, poziom cukru we krwi poziomy mogą zmieniać się w nieprzewidywalny sposób. Dowiesz się, jak zmienia się poziom cukru we krwi w odpowiedzi na jedzenie, aktywność, choroby, leki, stres, zmiany hormonalne i alkohol.

Ciągłe monitorowanie poziomu glukozy (CGM) to najnowszy sposób monitorowania poziomu cukru we krwi i mogą być szczególnie pomocne w zapobieganiu hipoglikemii. Wykazano, że urządzenia obniżają HbA1c.

Ciągłe glukometry przyczepiają się do ciała za pomocą cienkiej igły tuż pod skórą, która co kilka minut sprawdza poziom glukozy we krwi. CGM nie jest jeszcze uważane za tak dokładne, jak standardowe monitorowanie poziomu cukru we krwi, więc w tej chwili nadal ważne jest, aby ręcznie sprawdzać poziom cukru we krwi.

Zdrowe odżywianie i monitorowanie węglowodanów

Nie ma coś takiego jak dieta cukrzycowa. Jednak ważne jest, aby w swojej diecie koncentrować się na pożywnych, niskotłuszczowych i bogatych w błonnik produktach, takich jak:

• Owoce
• Warzywa
• Pełnoziarniste

Twój dietetyk zaleci spożywanie mniejszej ilości produktów pochodzenia zwierzęcego i rafinowanych węglowodanów, takich jak biały chleb i słodycze. Ten plan zdrowego odżywiania jest zalecany nawet osobom bez cukrzycy.

Musisz nauczyć się liczyć ilość węglowodanów w spożywanych pokarmach, aby zapewnić sobie wystarczającą ilość insuliny, aby je odpowiednio metabolizować. węglowodany. Zarejestrowany dietetyk może pomóc w opracowaniu planu posiłków dostosowanego do Twoich potrzeb.

Aktywność fizyczna

Każdy potrzebuje regularnych ćwiczeń aerobowych, a osoby z cukrzycą typu 1 nie są wyjątkiem. Po pierwsze, poproś lekarza o ćwiczenie. Następnie wybierz czynności, które lubisz, takie jak spacery lub pływanie, i uczyń je częścią swojej codziennej rutyny. Staraj się wykonywać co najmniej 150 minut ćwiczeń aerobowych tygodniowo, nie więcej niż dwa dni bez żadnych ćwiczeń. Celem dla dzieci jest co najmniej godzina ruchu dziennie.

Pamiętaj, że aktywność fizyczna obniża poziom cukru we krwi. Jeśli zaczynasz nową aktywność, sprawdzaj poziom cukru we krwi częściej niż zwykle, dopóki nie dowiesz się, jak ta aktywność wpływa na poziom cukru we krwi. Konieczne może być dostosowanie planu posiłków lub dawek insuliny, aby zrekompensować zwiększoną aktywność.

Obawy sytuacyjne

Pewne okoliczności życiowe wymagają innych rozważań.

• Prowadzenie. Hipoglikemia może wystąpić w dowolnym momencie. Zawsze, gdy siadasz za kierownicą, dobrze jest sprawdzać poziom cukru we krwi. Jeśli jest poniżej 70 mg / dl (3,9 mmol / l), zjedz przekąskę z 15 gramami węglowodanów. Spróbuj ponownie za 15 minut, aby upewnić się, że osiągnął bezpieczny poziom.
• Działam. Cukrzyca typu 1 może stanowić wyzwanie w miejscu pracy. Na przykład, jeśli wykonujesz pracę wymagającą prowadzenia pojazdów lub obsługiwania ciężkich maszyn, hipoglikemia może stanowić poważne zagrożenie dla Ciebie i osób wokół Ciebie. Być może będziesz musiał współpracować z lekarzem i pracodawcą, aby zapewnić pewne udogodnienia, takie jak dodatkowe przerwy na badanie poziomu cukru we krwi oraz szybki dostęp do jedzenia i napojów. Obowiązują przepisy federalne i stanowe, które wymagają od pracodawców zapewnienia rozsądnych udogodnień osobom chorym na cukrzycę.

Ciąża. Ponieważ ryzyko powikłań ciąży jest wyższe w przypadku kobiet z cukrzycą typu 1, eksperci zalecają, aby kobiety poddały się ocenie przed zajściem w ciążę i aby odczyty HbA1c były mniejsze niż 6,5% przed próbą zajścia w ciążę.

Ryzyko wad wrodzonych jest zwiększona u kobiet z cukrzycą typu 1, zwłaszcza gdy cukrzyca jest słabo kontrolowana w ciągu pierwszych sześciu do ośmiu tygodni ciąży. Ostrożne leczenie cukrzycy podczas ciąży może zmniejszyć ryzyko powikłań.

• Starość. Dla osób słabych, chorych lub z deficytami poznawczymi ścisła kontrola poziomu cukru we krwi może nie być praktyczna i może zwiększać ryzyko hipoglikemii. Dla wielu osób z cukrzycą typu 1, mniej rygorystyczny cel HbA1c poniżej 8 procent może być odpowiedni.

Potencjalne przyszłe metody leczenia

• Przeszczep trzustki. Po udanym przeszczepie trzustki nie potrzebujesz już insuliny. Ale przeszczepy trzustki nie zawsze kończą się powodzeniem - a procedura stwarza poważne ryzyko. Ponieważ ryzyko to może być bardziej niebezpieczne niż sama cukrzyca, przeszczepy trzustki są zwykle zarezerwowane dla osób z bardzo trudną do opanowania cukrzycą lub dla osób, które również wymagają przeszczepu nerki.
• Przeszczep komórek wysp trzustkowych. Naukowcy eksperymentują z przeszczepem komórek wysp trzustkowych, który dostarcza nowych komórek produkujących insulinę z trzustki dawcy. Chociaż ta eksperymentalna procedura miała w przeszłości pewne problemy, nowe techniki i lepsze leki zapobiegające odrzuceniu komórek wysp trzustkowych mogą zwiększyć przyszłe szanse na odniesienie sukcesu w leczeniu.

Oznaki kłopotów

Pomimo wszelkich starań czasami mogą wystąpić problemy. Niektóre krótkotrwałe powikłania cukrzycy typu 1, takie jak hipoglikemia, wymagają natychmiastowej pomocy.

Niski poziom cukru we krwi (hipoglikemia). Dzieje się tak, gdy poziom cukru we krwi spadnie poniżej docelowego zakresu. Zapytaj swojego lekarza, co jest dla Ciebie uważane za niski poziom cukru we krwi. Poziom cukru we krwi może spaść z wielu powodów, takich jak pomijanie posiłków, spożywanie mniejszej ilości węglowodanów niż jest to zalecane w planie posiłków, zwiększenie aktywności fizycznej lub wstrzyknięcie zbyt dużej ilości insuliny.

Poznaj objawy hipoglikemii, i sprawdź poziom cukru we krwi, jeśli uważasz, że jego poziom spada. W razie wątpliwości zawsze sprawdzaj poziom cukru we krwi. Wczesne oznaki i objawy niskiego poziomu cukru we krwi obejmują:

• Pocenie się
• Drżenie
• Głód
• Zawroty głowy lub oszołomienie
• Szybkie lub nieregularne tętno
• Zmęczenie
• Bóle głowy
• Drażliwość

Późniejsze oznaki i objawy niskiego poziom cukru we krwi, który czasami może być mylony z zatruciem alkoholem u nastolatków i dorosłych, obejmuje:

• Letarg
• Zamieszanie
• Zmiany w zachowaniu, czasami dramatyczne
• Słaba koordynacja
• Drgawki

Nocna hipoglikemia może powodować budzenie się w przepoconej piżamie lub ból głowy. Ze względu na naturalny efekt odbicia hipoglikemia w nocy może czasami powodować niezwykle wysoki odczyt poziomu cukru we krwi z samego rana, znany również jako efekt Somogyi.

Jeśli masz niski odczyt poziomu cukru we krwi:

• Spożywaj od 15 do 20 gramów szybko działających węglowodanów, takich jak sok owocowy, tabletki z glukozą, cukierki, zwykłe napoje gazowane (nie dietetyczne) lub inne źródło cukru. Unikaj potraw z dodatkiem tłuszczu, które nie podnoszą poziomu cukru we krwi tak szybko, ponieważ tłuszcz spowalnia wchłanianie cukru.
• Ponownie zmień poziom cukru we krwi za około 15 minut, aby upewnić się, że jest normalny.
• Jeśli jest nadal niski, weź kolejne 15 do 20 gramów węglowodanów i powtórz test w ciągu kolejnych 15 minut.
• Powtarzaj, aż uzyskasz normalny odczyt.
• Jedz mieszane źródło pożywienia, takie jak orzeszki ziemne masło i krakersy, aby pomóc ustabilizować poziom cukru we krwi.

Jeśli glukometr nie jest łatwo dostępny, mimo wszystko należy leczyć niski poziom cukru we krwi, jeśli masz objawy hipoglikemii, a następnie wykonać jak najszybciej.

Nieleczony niski poziom cukru we krwi spowoduje utratę przytomności. W takim przypadku może być konieczne awaryjne wstrzyknięcie glukagonu - hormonu, który stymuluje uwalnianie cukru do krwi. Upewnij się, że w domu, w pracy i poza domem masz zawsze pod ręką zestaw ratunkowy zawierający glukagon, którego data ważności nie wygasła. Upewnij się, że współpracownicy, rodzina i przyjaciele wiedzą, jak używać zestawu na wypadek, gdybyś nie był w stanie wykonać zastrzyku.

Nieświadomość hipoglikemii. Niektórzy ludzie mogą stracić zdolność wyczuwania, że ​​ich poziom cukru we krwi spada, co nazywa się nieświadomością hipoglikemii. Ciało nie reaguje już na niski poziom cukru we krwi objawami takimi jak zawroty głowy lub bóle głowy. Im częściej występuje niski poziom cukru we krwi, tym większe prawdopodobieństwo wystąpienia nieświadomości hipoglikemii. Jeśli możesz uniknąć epizodu hipoglikemii przez kilka tygodni, możesz zacząć być bardziej świadomy zbliżającego się spadku. Czasami podniesienie docelowego poziomu cukru we krwi (na przykład z 80 do 120 mg / DL do 100 do 140 mg / DL) przynajmniej tymczasowo może również pomóc poprawić świadomość hipoglikemii.

Wysoki poziom cukru we krwi (hiperglikemia). Twój poziom cukru we krwi może wzrosnąć z wielu powodów, takich jak spożywanie zbyt dużych ilości jedzenia, spożywanie niewłaściwych rodzajów żywności, niewystarczająca ilość insuliny lub walka z chorobą.

Uważaj na:

• Trudności z koncentracją

Jeśli podejrzewasz hiperglikemię, sprawdź poziom cukru we krwi. Jeśli poziom cukru we krwi jest wyższy niż docelowy zakres, prawdopodobnie będziesz musiał zastosować korektę - dodatkową dawkę insuliny, która powinna przywrócić normalny poziom cukru we krwi. Wysoki poziom cukru we krwi nie spada tak szybko, jak rośnie. Zapytaj swojego lekarza, jak długo należy czekać do ponownego sprawdzenia. Jeśli używasz pompy insulinowej, losowe odczyty wysokiego poziomu cukru we krwi mogą oznaczać konieczność zmiany miejsca umieszczenia pompy.

Jeśli odczyt poziomu cukru we krwi przekracza 240 mg / dl (13,3 mmol / l), wykonaj test pod kątem ketony za pomocą testera moczu. Nie ćwicz, jeśli poziom cukru we krwi przekracza 240 mg / dl lub jeśli obecne są ketony. Jeśli obecne są tylko śladowe lub niewielkie ilości ketonów, wypij dodatkowe płyny, aby wypłukać ketony.

Jeśli poziom cukru we krwi stale przekracza 300 mg / dl (16,7 mmol / l) lub jeśli mocz ketony pozostają wysokie pomimo przyjęcia odpowiednich korygujących dawek insuliny, wezwij lekarza lub poszukaj pomocy w nagłych wypadkach.

Zwiększone stężenie ketonów w moczu (cukrzycowa kwasica ketonowa). Jeśli twoje komórki są głodne energii, twoje ciało może zacząć rozkładać tłuszcz - wytwarzając toksyczne kwasy znane jako ketony. Cukrzycowa kwasica ketonowa to stan zagrażający życiu.

Oznaki i objawy tego poważnego stanu obejmują:

• Nudności
• Wymioty
• Ból brzucha
• Słodki, owocowy zapach z oddechu
• Utrata masy ciała

Jeśli podejrzewasz kwasicę ketonową, sprawdź mocz pod kątem nadmiaru ketonów za pomocą dostępny bez recepty zestaw do badania ketonów. Jeśli masz duże ilości ketonów w moczu, natychmiast skontaktuj się z lekarzem lub poszukaj pomocy w nagłych wypadkach. Zadzwoń również do lekarza, jeśli wymiotowałeś więcej niż raz i masz ketony w moczu.

Badania kliniczne

Styl życia i domowe sposoby

Staranne zarządzanie Cukrzyca typu 1 może zmniejszyć ryzyko poważnych - nawet zagrażających życiu - powikłań. Rozważ następujące wskazówki:

• Podejmij zobowiązanie dotyczące leczenia cukrzycy. Przyjmuj leki zgodnie z zaleceniami. Dowiedz się wszystkiego o cukrzycy typu 1. Niech zdrowe odżywianie i aktywność fizyczna będą częścią codziennej rutyny. Nawiąż kontakt z edukatorem diabetologicznym i poproś o pomoc zespół medyczny.
• Przedstaw się. Noś metkę lub bransoletkę z informacją, że masz cukrzycę. Trzymaj w pobliżu zestaw glukagonu na wypadek niskiego poziomu cukru we krwi - i upewnij się, że Twoi przyjaciele i bliscy wiedzą, jak go używać.
• Umów się na coroczne badanie fizykalne i regularne badania wzroku. Twoje regularne badania kontrolne pod kątem cukrzycy nie zastępują corocznych badań fizycznych ani rutynowych badań wzroku. Podczas badania lekarz będzie szukał wszelkich powikłań związanych z cukrzycą, a także będzie badał inne problemy zdrowotne. Twój specjalista ds. Okulistyki sprawdzi oznaki uszkodzenia siatkówki, zaćmy i jaskry.

Dbaj o aktualność swoich szczepień. Wysoki poziom cukru we krwi może osłabić układ odpornościowy. Każdego roku zaszczep się przeciwko grypie. Twój lekarz prawdopodobnie zaleci również szczepionkę przeciw zapaleniu płuc.

Centers for Disease Control and Prevention (CDC) zaleca szczepienie przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu B, jeśli nie byłeś wcześniej szczepiony przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu B i jesteś osobą dorosłą w ​​wieku od 19 do 59 lat z cukrzycą typu 1 lub 2. CDC zaleca jak najszybsze szczepienie po rozpoznaniu cukrzycy typu 1 lub 2. Jeśli masz 60 lat lub więcej, masz cukrzycę i wcześniej nie otrzymałeś szczepionki, porozmawiaj ze swoim lekarzem o tym, czy jest ona odpowiednia dla Ciebie.

• Zwróć uwagę na swoje stopy. Codziennie myj stopy w letniej wodzie. Delikatnie osusz je, szczególnie między palcami. Nawilż stopy balsamem. Codziennie sprawdzaj swoje stopy pod kątem pęcherzy, skaleczeń, owrzodzeń, zaczerwienień lub obrzęków. Skonsultuj się z lekarzem, jeśli masz ból lub inny problem ze stopą, który nie goi się.
• Kontroluj ciśnienie krwi i poziom cholesterolu. Spożywanie zdrowej żywności i regularne ćwiczenia mogą znacznie przyczynić się do kontrolowania wysokiego ciśnienia krwi i cholesterolu. Mogą być też potrzebne leki.
• Jeśli palisz lub używasz innych form tytoniu, poproś lekarza o pomoc w rzuceniu palenia. Palenie zwiększa ryzyko powikłań cukrzycy, w tym zawału serca, udaru, uszkodzenia nerwów i chorób nerek. Porozmawiaj ze swoim lekarzem o sposobach rzucenia palenia lub zaprzestania używania innych rodzajów tytoniu.
• Jeśli pijesz alkohol, rób to odpowiedzialnie. Alkohol może powodować wysoki lub niski poziom cukru we krwi, w zależności od tego, ile pijesz i czy jesz w tym samym czasie. Jeśli zdecydujesz się pić, rób to z umiarem i zawsze podczas posiłku. Sprawdzaj poziom cukru we krwi przed pójściem spać.
• Traktuj stres poważnie. Hormony wytwarzane przez organizm w odpowiedzi na długotrwały stres mogą uniemożliwić prawidłowe działanie insuliny, co może jeszcze bardziej stresować i frustrować. Cofnij się o krok i ustal pewne granice. Ustal priorytety swoich zadań. Naucz się technik relaksacyjnych. Dużo śpij.

Radzenie sobie i wsparcie

Cukrzyca może wpływać na emocje zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio. Źle kontrolowany poziom cukru we krwi może bezpośrednio wpływać na emocje, powodując zmiany w zachowaniu, takie jak drażliwość. Może się zdarzyć, że poczujesz urazę z powodu swojej cukrzycy.

Osoby chore na cukrzycę są narażone na zwiększone ryzyko depresji i cierpienia związanego z cukrzycą, co może być powodem, dla którego wielu specjalistów diabetologów regularnie włącza pracownika socjalnego lub psychologa do ich zespołu diabetologicznego.

Może się okazać, że pomocna będzie rozmowa z innymi osobami z cukrzycą typu 1. Grupy wsparcia są dostępne zarówno online, jak i osobiście. Członkowie grupy często wiedzą o najnowszych metodach leczenia i mają tendencję do dzielenia się własnymi doświadczeniami lub pomocnymi informacjami, na przykład gdzie znaleźć liczbę węglowodanów w ulubionej restauracji na wynos.

Jeśli interesuje Cię grupa wsparcia, Twój lekarz może zalecić taki w Twojej okolicy. Możesz też odwiedzić strony internetowe American Diabetes Association (ADA) lub Juvenile Diabetes Research Foundation (JDRF), aby uzyskać informacje o grupach wsparcia i sprawdzić lokalne działania dla osób z cukrzycą typu 1. Możesz również skontaktować się z ADA pod numerem 800-DIABETES (800-342-2383) lub JDRF pod numerem 800-533-CURE (800-533-2873).

Przygotowanie do wizyty

Jeśli podejrzewasz, że Ty lub Twoje dziecko możecie mieć cukrzycę typu 1, natychmiast poddaj się ocenie. Proste badanie krwi może poinformować lekarza, czy potrzebujesz dalszej oceny i leczenia.

Po postawieniu diagnozy będziesz potrzebować ścisłej kontroli lekarskiej, aż poziom cukru we krwi się ustabilizuje. Lekarz specjalizujący się w zaburzeniach hormonalnych (endokrynolog) na ogół koordynuje opiekę diabetologiczną. Twój zespół opieki zdrowotnej prawdopodobnie będzie obejmował:

• Certyfikowany edukator diabetologiczny
• Dietetyk
• Pracownik socjalny lub specjalista zdrowia psychicznego
• Farmaceuta
• Dentysta
• Lekarz specjalizujący się w pielęgnacji oczu (okulista)
• Lekarz specjalizujący się w leczeniu stóp (podiatra)

Kiedy już nauczysz się podstaw leczenia cukrzycy typu 1, endokrynolog prawdopodobnie zaleci badania kontrolne co kilka miesięcy. Dokładne coroczne badanie i regularne badania stóp i oczu są również ważne - zwłaszcza jeśli masz trudności z kontrolowaniem cukrzycy, jeśli masz wysokie ciśnienie krwi lub chorobę nerek lub jesteś w ciąży.

Te wskazówki pomogą Ci przygotować się do wizyt i dowiedzieć się, czego możesz się spodziewać od lekarza.

Co możesz zrobić

• Zapisz wszystkie pytania, które masz pojawić się. Po rozpoczęciu leczenia insuliną początkowe objawy cukrzycy powinny ustąpić. Jednak możesz mieć nowe problemy, którymi musisz się zająć, takie jak powtarzające się epizody niskiego poziomu cukru we krwi lub sposoby radzenia sobie z wysokim poziomem cukru we krwi po zjedzeniu określonych potraw.
• Zapisz kluczowe dane osobowe, w tym wszelkie główne stresy lub ostatnie zmiany w życiu. Wiele czynników może wpływać na kontrolę cukrzycy, w tym stres.
• Sporządź listę wszystkich przyjmowanych leków, witamin i suplementów.
• Podczas regularnych badań kontrolnych miej przy sobie książkę. zapisanych wartości glukozy lub glukometru na wizytę.
• Zapisz pytania, które chcesz zadać swojemu lekarzowi.

Przygotowanie listy pytań pomoże Ci maksymalnie wykorzystać swój czas z lekarzem i resztą zespołu opieki zdrowotnej. W przypadku cukrzycy typu 1 tematy, które chcesz wyjaśnić z lekarzem, dietetykiem lub edukatorem diabetologicznym, obejmują:

• Częstotliwość i terminy monitorowania stężenia glukozy we krwi
• Insulinoterapia - rodzaje stosowana insulina, czas dawkowania, wielkość dawki
• Podawanie insuliny - zastrzyki a pompa
• Niski poziom cukru we krwi - jak rozpoznać i leczyć
• Wysoki poziom cukru we krwi - jak rozpoznać i leczyć
• Ketony - badanie i leczenie
• Odżywianie - rodzaje żywności i ich wpływ na poziom cukru we krwi
• Liczenie węglowodanów
• Ćwiczenia - dostosowanie spożycia insuliny i pokarmu do aktywności
• Postępowanie medyczne - jak często odwiedzać lekarza i innych specjalistów opieki diabetologicznej
• Postępowanie w dniu choroby

Czego możesz oczekiwać od swojego lekarza

Twój lekarz prawdopodobnie zada Ci szereg pytań, w tym:

• Jak komfortowo radzisz sobie z cukrzycą?
• Jak często czy masz epizody niskiego poziomu cukru we krwi?
• Czy wiesz, kiedy poziom cukru we krwi spada?
• Jak wygląda typowa codzienna dieta?
• Czy jesteś ćwiczysz? Jeśli tak, to jak często?
• Średnio, ile insuliny używasz dziennie?

Co możesz zrobić w międzyczasie

Jeśli masz problemy z zarządzaniem poziomem cukru we krwi lub masz pytania, nie wahaj się skontaktować z zespołem opieki zdrowotnej pomiędzy wizytami.