Choroba kraba

Omówienie

Choroba Krabbe (KRAH-buh) to dziedziczna choroba, która niszczy ochronną powłokę (mielinę) komórek nerwowych w mózgu i w całym układzie nerwowym.

W w większości przypadków objawy przedmiotowe i podmiotowe choroby Krabbego rozwijają się u niemowląt przed 6 miesiącem życia, a choroba zwykle kończy się śmiercią w wieku 2 lat. Kiedy rozwija się u starszych dzieci i dorosłych, przebieg choroby może się znacznie różnić.

Nie ma lekarstwa na chorobę Krabbe, a leczenie koncentruje się na opiece wspomagającej. Jednak przeszczepy komórek macierzystych okazały się skuteczne u niemowląt leczonych przed wystąpieniem objawów oraz u niektórych starszych dzieci i dorosłych.

Choroba Krabbe dotyka około 1 na 100 000 osób w Stanach Zjednoczonych. Znana jest również jako leukodystrofia komórek globoidalnych.

Objawy

W większości przypadków objawy przedmiotowe i podmiotowe choroby Krabbe'a pojawiają się w ciągu pierwszych 2 do 5 miesięcy życia. Zaczynają się stopniowo i stopniowo się pogarszać.

Niemowlęta

Typowe oznaki i objawy we wczesnym przebiegu choroby obejmują:

• Trudności w karmieniu
• Płacz niewyjaśniony
• Ekstremalna drażliwość
• Gorączka bez oznak infekcji
• Spadek czujności
• Opóźnienia w typowych etapy rozwoju
• Skurcze mięśni
• Utrata kontroli nad głową
• Częste wymioty

W miarę postępu choroby objawy przedmiotowe i podmiotowe stają się bardziej dotkliwe. Mogą to być:

• Napady drgawkowe
• Utrata zdolności rozwojowych
• Postępująca utrata słuchu i wzroku
• Sztywne, zwężone mięśnie
• Sztywna, stała postawa
• Postępująca utrata zdolności połykania i oddychania

Starsze dzieci i dorośli

Kiedy Krabbe choroba rozwija się później w dzieciństwie lub w wieku dorosłym, objawy mogą się znacznie różnić. Mogą to być:

• Postępująca utrata wzroku
• Trudności w chodzeniu (ataksja)
• Spadek umiejętności myślenia
• Utrata zręczność manualna
• osłabienie mięśni

Generalnie, im młodszy wiek występuje choroba Krabbe, tym szybciej choroba postępuje i tym większe jest prawdopodobieństwo, że śmierć.

U niektórych osób zdiagnozowanych w okresie dojrzewania lub dorosłości objawy mogą być mniej poważne, a podstawowym stanem jest osłabienie mięśni. Mogą nie mieć upośledzenia zdolności myślenia.

Kiedy iść do lekarza

Wczesne oznaki i objawy choroby Krabbe w okresie niemowlęcym mogą wskazywać na wiele chorób lub problemów rozwojowych. Dlatego ważne jest, aby uzyskać szybką i dokładną diagnozę, jeśli Twoje dziecko ma oznaki lub objawy choroby.

Oznaki i objawy najczęściej związane ze starszymi dziećmi i dorosłymi również nie są specyficzne dla choroby Krabbe i wymagają wczesna diagnoza.

Przyczyny

Choroba Krabbe jest spowodowana dziedziczeniem dwóch kopii zmienionego (zmutowanego) genu - po jednej od każdego z rodziców.

Gen zapewnia rodzaj planu produkcji białek. Jeśli w tym schemacie jest błąd, produkt białkowy może nie działać prawidłowo. W przypadku choroby Krabbe dwie zmutowane kopie konkretnego genu powodują niewielką lub żadną produkcję enzymu zwanego galaktocerebrozydazą (GALC).

Enzymy, takie jak GALC, są odpowiedzialne za rozkład pewnych substancji w centrum recyklingu komórek (lizosom). W chorobie Krabbe niedobór enzymów GALC powoduje gromadzenie się pewnych rodzajów tłuszczów zwanych galaktolipidami.

Uszkodzenie komórek nerwowych

Galaktolipidy normalnie występują w komórkach, które wytwarzają i utrzymują powłoka ochronna komórek nerwowych (mielina). Jednak obfitość galaktolipidów ma działanie toksyczne. Niektóre galaktolipidy wywołują autodestrukcję komórek tworzących mielinę.

Inne galaktolipidy są wychwytywane przez wyspecjalizowane komórki zjadające szczątki w układzie nerwowym zwane mikroglejem. Proces usuwania nadmiaru galaktolipidów przekształca te normalnie pomocne komórki w nieprawidłowe, toksyczne komórki zwane komórkami globoidalnymi, które sprzyjają zapaleniu niszczącemu mielinę.

Następująca później utrata mieliny (demielinizacja) zapobiega wysyłaniu i odbieraniu przez komórki nerwowe wiadomości.

Czynniki ryzyka

Mutacja genu związana z chorobą Krabbe'a powoduje chorobę tylko wtedy, gdy odziedziczone są dwie zmutowane kopie genu. Choroba wynikająca z dwóch zmutowanych kopii nazywana jest zaburzeniem autosomalnym recesywnym.

Jeśli każdy rodzic ma jedną zmutowaną kopię genu, ryzyko dla dziecka byłoby następujące:

• 25 procent szans na odziedziczenie dwóch zmutowanych kopii, co spowodowałoby chorobę
• 50% szans na odziedziczenie tylko jednej zmutowanej kopii, co spowodowałoby, że dziecko byłoby nosicielem mutacji, ale nie spowodowałoby samej choroby
• 25% szans na dziedziczenie dwóch normalnych kopii genu

Testy genetyczne

Badania genetyczne w celu zrozumienia ryzyka urodzenia dziecka z chorobą Krabbe można rozważyć w pewnych sytuacjach:

• Jeśli jedno lub oboje rodzice są prawdopodobnie nosicielami mutacji genu GALC z powodu znanej historii rodzinnej choroby Krabbe, para może chcieć poddać się testom, aby zrozumieć ryzyko we własnej rodzinie.
• Jeśli u jednego dziecka zostanie zdiagnozowana choroba Krabbe, rodzina może rozważyć testy genetyczne w celu zidentyfikowania innych dzieci, u których choroba może rozwinąć się w późniejszym życiu.
• Jeśli rodzice są znanymi nosicielami, mogą poprosić o prenatalne badanie genetyczne, aby ustalić, czy u ich dziecka choroba prawdopodobnie rozwinie się.
• Znani nosiciele, którzy stosują zapłodnienie in vitro, mogą poprosić o badanie genetyczne z zapłodnione jaja przed implantacją.

Należy dokładnie rozważyć testy genetyczne. Zapytaj swojego lekarza o usługi poradnictwa genetycznego, które mogą pomóc Ci zrozumieć korzyści, ograniczenia i konsekwencje testów genetycznych.

Powikłania

Może rozwinąć się szereg komplikacji - w tym infekcje i problemy z oddychaniem u dzieci z zaawansowaną chorobą Krabbe. W późniejszych stadiach choroby dzieci stają się niezdolne do pracy, są przykute do łóżek i ostatecznie popadają w stan wegetatywny.

Większość dzieci, u których rozwinęła się choroba Krabbego w okresie niemowlęcym, umiera przed ukończeniem 2 lat, najczęściej niewydolność oddechowa lub powikłania związane z unieruchomieniem i znacznie zmniejszone napięcie mięśniowe. Dzieci, u których choroba rozwinie się w późniejszym dzieciństwie, mogą mieć nieco dłuższą oczekiwaną długość życia, zwykle od dwóch do siedmiu lat po rozpoznaniu.

Diagnoza

Twój lekarz przeprowadzi ogólne badanie fizykalne i oceni oznaki i objawy, które mogą wskazywać na chorobę neurologiczną. Diagnoza choroby Krabbe opiera się na serii testów, które mogą obejmować następujące.

Testy laboratoryjne

Próbka krwi zostanie wysłana do laboratorium w celu oceny poziomu GALC aktywność enzymatyczna. Bardzo niski poziom aktywności GALC lub jej brak może wskazywać na chorobę Krabbe.

Chociaż wyniki pomagają lekarzowi w postawieniu diagnozy, nie dostarczają dowodów na to, jak szybko choroba może się rozwijać. Na przykład bardzo niska aktywność GALC nie zawsze oznacza, że ​​stan będzie się szybko rozwijał.

Badania obrazowe

Twój lekarz może zlecić jeden lub więcej badań obrazowych, które mogą wykryć utratę mielina (demielinizacja) w dotkniętych obszarach mózgu. Mogą to być:

• Obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego (MRI), technologia wykorzystująca fale radiowe i pole magnetyczne do tworzenia szczegółowych obrazów 3-D
• Tomografia komputerowa (CT) , wyspecjalizowana technologia rentgenowska, która generuje obrazy 2-D

Badanie przewodnictwa nerwowego

Badanie przewodnictwa nerwowego ocenia szybkość, z jaką nerwy przewodzą sygnał - zasadniczo jak szybko mogą wysłać wiadomość. Specjalne urządzenie mierzy czas potrzebny na przemieszczenie się impulsu elektrycznego z jednego punktu na ciele do drugiego. Kiedy mielina jest upośledzona, przewodnictwo nerwowe jest wolniejsze.

Testy genetyczne

Test genetyczny można przeprowadzić na próbce krwi, aby potwierdzić diagnozę. Istnieją różne formy zmutowanego genu, które powodują chorobę Krabbe. Konkretny typ mutacji może dostarczyć pewnych wskazówek dotyczących spodziewanego przebiegu choroby.

Badania przesiewowe noworodków

W niektórych stanach badanie przesiewowe w kierunku choroby Krabbe jest częścią standardowego zestawu oceny dla noworodków. Wstępny test przesiewowy mierzy aktywność enzymu GALC. Jeśli aktywność enzymu jest niska, przeprowadza się kolejne testy GALC i testy genetyczne.

Stosowanie badań przesiewowych noworodków jest stosunkowo nowe. Naukowcy wciąż pracują nad zrozumieniem, jak najlepiej korzystać z tych testów, jak dobrze testy prowadzą do dokładnej diagnozy i jak dobrze przewidują przebieg choroby.

Dotychczasowe badania sugerują, że identyfikacja markerów choroby Krabbe'a zanim pojawią się objawy, może stworzyć wyjątkowe okno leczenia. Procedura leczenia zwana przeszczepem komórek macierzystych może poprawić przebieg choroby Krabbe, jeśli jest stosowana w pierwszych tygodniach życia.

Leczenie

W przypadku niemowląt, u których wystąpiły już objawy choroby Krabbe, obecnie nie ma leczenia, które mogłoby zmienić przebieg choroby. Dlatego leczenie koncentruje się na opanowaniu objawów i zapewnieniu opieki podtrzymującej. Interwencje mogą obejmować:

• Leki przeciwdrgawkowe stosowane w leczeniu napadów
• Leki łagodzące spastyczność i drażliwość mięśni
• Fizjoterapia w celu zminimalizowania pogorszenia napięcia mięśniowego
• Wsparcie żywieniowe, takie jak użycie zgłębnika do dostarczania płynów i składników odżywczych bezpośrednio do żołądka (zgłębnik żołądkowy)

Interwencje dla starszych dzieci lub dorosłych z mniej ciężkimi formy choroby mogą obejmować:

• Terapia zajęciowa mająca na celu osiągnięcie jak największej niezależności w codziennych czynnościach

Przeszczep komórek macierzystych

Hematopoetyczne komórki macierzyste to wyspecjalizowane komórki, które mogą rozwinąć się we wszystkie rodzaje komórek krwi w organizmie. Te komórki macierzyste są również źródłem mikrogleju, wyspecjalizowanych komórek zjadających resztki, które zasiedlają układ nerwowy. W chorobie Krabbe mikroglej przekształca się w toksyczne komórki globoidalne.

W przypadku przeszczepu komórek macierzystych komórki macierzyste dawcy są dostarczane do krwiobiegu biorcy przez rurkę zwaną centralnym cewnikiem żylnym. Komórki macierzyste dawcy pomagają organizmowi wytwarzać zdrowy mikroglej, który może zasiedlać układ nerwowy i dostarczać działające enzymy GALC. To leczenie może pomóc przywrócić pewien stopień normalnej produkcji i utrzymania mieliny.

Ta terapia może poprawić wyniki u niemowląt, jeśli leczenie rozpocznie się przed wystąpieniem objawów - to znaczy, gdy diagnoza wynika z badania przesiewowego noworodków. Obecne dowody sugerują, że przeszczep komórek macierzystych jest najskuteczniejszy, gdy rozpoczyna się go przed osiągnięciem przez niemowlę 2 tygodnia życia.

Badania wykazały, że dzieci z przedobjawami leczone przeszczepem komórek macierzystych mogą mieć wolniejszy postęp choroby i lepszą jakość - i długość życia w porównaniu z dziećmi, które nie otrzymały przeszczepu komórek macierzystych przed wystąpieniem objawów. Jednak niemowlęta, które przeszły przeszczep komórek macierzystych przed pojawieniem się objawów, nadal mają znaczne trudności z mową, chodzeniem i innymi zdolnościami motorycznymi w dzieciństwie.

Starsze dzieci i dorośli z łagodnymi objawami choroby Krabbe również mogą skorzystać z tego leczenia. Podobnie jak w przypadku niemowląt, nasilenie objawów w czasie przeszczepu komórek macierzystych wpływa na wyniki leczenia.

Radzenie sobie i wsparcie

Organizacje oferujące wsparcie, zasoby edukacyjne, możliwości nawiązywania kontaktów i usługi dla rodzin radzenie sobie z chorobą Krabbe'a obejmuje:

United Leukodystrophy Foundation

Przygotowanie do wizyty

W niektórych przypadkach chorobę Krabbe'a rozpoznaje się u noworodków za pomocą badań przesiewowych przed pojawiają się objawy. Rozmowy z lekarzem Twojego dziecka i specjalistą chorób układu nerwowego (neurologiem) rozpoczynają się zaraz po potwierdzeniu diagnozy. Jednak w większości przypadków pojawienie się objawów powoduje poszukiwanie możliwych przyczyn.

Wizyty zdrowego dziecka

Ważne jest, aby zabierać dziecko na wszystkie regularnie zaplanowane wizyty u zdrowego dziecka i coroczne spotkania w dzieciństwie. Wizyty te są okazją dla lekarza dziecka do monitorowania rozwoju dziecka w kluczowych obszarach, takich jak:

• Wzrost
• napięcie mięśni
• siła mięśni
• Koordynacja
• Postawa
• Zdolności motoryczne dostosowane do wieku
• Zdolności sensoryczne - wzrok, słuch i dotyk

Pytania, na które powinieneś być przygotowany podczas regularnych badań kontrolnych, mogą obejmować następujące:

• Jakie masz obawy dotyczące wzrostu lub rozwoju dziecka?
• Jak dobrze on lub ona je?
• Jak Twoje dziecko reaguje na dotyk?
• Czy Twoje dziecko osiąga określone etapy rozwoju, takie jak przewracanie się, podnoszenie, siadanie, czołganie się, chodzenie lub mówienie?

Przygotowanie do kolejnych wizyt lekarskich

Jeśli spotykasz się z lekarzem z powodu niedawnego wystąpienia objawów, prawdopodobnie zaczniesz od wizyty u lekarza ogólnego lekarzem lub pediatrą Twojego dziecka. Po wstępnej ocenie lekarz może skierować Cię do neurologa.

Przygotuj się na udzielenie odpowiedzi na następujące pytania dotyczące Twoich objawów lub w imieniu dziecka:

• Jakie objawy lub objawy zauważyłeś? Kiedy to się zaczęło?
• Czy te oznaki lub objawy zmieniały się w czasie?
• Czy zauważasz jakieś zmiany w koncentracji dziecka?
• Czy Twoje dziecko miało gorączka?
• Czy zauważyłeś niezwykłą lub nadmierną drażliwość?
• Czy zauważyłeś zmiany w nawykach żywieniowych?

Pytania szczególnie dla starszych dzieci lub dorosłych mogą obejmować:

• Czy zmieniły się wyniki Twojego dziecka w szkole?
• Czy miałeś trudności z wykonywaniem normalnych zadań lub pracy związanej z pracą?
• Czy Ty lub Twoje dziecko jesteście leczeni z powodu innych schorzeń?
• Czy Ty lub Twoje dziecko niedawno zaczęliście przyjmować nowy lek?