Chlamydia trachomatis

Omówienie

Chlamydia (kluh-MID-e-uh) trachomatis (truh-KOH-muh-tis) to powszechna infekcja przenoszona drogą płciową (STI) wywoływana przez bakterie. Możesz nie wiedzieć, że masz chlamydię, ponieważ wiele osób nie ma objawów, takich jak ból narządów płciowych i wydzielina z pochwy lub penisa.

Chlamydia trachomatis dotyka głównie młode kobiety, ale może wystąpić w obu przypadkach. mężczyźni i kobiety we wszystkich grupach wiekowych. Leczenie nie jest trudne, ale nieleczone może prowadzić do poważniejszych problemów zdrowotnych.

Objawy

We wczesnym stadium zakażenia Chlamydia trachomatis często powodują niewiele oznak i objawów lub nie powodują ich wcale. Nawet gdy pojawiają się oznaki i objawy, są często łagodne, przez co łatwo je przeoczyć.

Oznaki i objawy zakażenia Chlamydia trachomatis mogą obejmować:

• Bolesne oddawanie moczu
• Upławy u kobiet
• Wydzielina z prącia u mężczyzn
• Bolesny stosunek płciowy u kobiet
• Krwawienie między miesiączkami i po seksie u kobiet
• Ból jąder u mężczyzn

Chlamydia trachomatis może również infekować odbytnicę bez żadnych oznak lub objawów lub z bólem odbytu, wydzieliną lub krwawieniem. Kontakt z zakażonymi płynami ustrojowymi może również wywołać chlamydiowe infekcje oczu (zapalenie spojówek).

Kiedy iść do lekarza

Skontaktuj się z lekarzem, jeśli masz wydzielinę z pochwy, penisa lub odbytnicy lub jeśli odczuwasz ból podczas oddawania moczu. Jeśli dowiesz się, że twój partner seksualny ma chlamydię, skontaktuj się z lekarzem. Twój lekarz prawdopodobnie przepisze antybiotyk, nawet jeśli nie masz żadnych objawów.

Przyczyny

Bakteria Chlamydia trachomatis jest najczęściej przenoszona przez seks pochwowy, oralny i analny. Kobiety w ciąży mogą również przenosić chlamydię na swoje dzieci podczas porodu, powodując zapalenie płuc lub poważną infekcję oka u noworodków.

Czynniki ryzyka

Czynniki zwiększające ryzyko Chlamydia trachomatis obejmują:

• Aktywność seksualna przed 25 rokiem życia
• Posiadanie wielu partnerów seksualnych
• Niestałe używanie prezerwatywy
• Historia infekcja przenoszona drogą płciową

Powikłania

Chlamydia trachomatis może być związana z:

• Choroba zapalna miednicy (PID). PID to infekcja macicy i jajowodów, która powoduje ból miednicy i gorączkę. Ciężkie infekcje mogą wymagać hospitalizacji w celu dożylnego podania antybiotyków. PID może uszkodzić jajowody, jajniki i macicę, w tym szyjkę macicy.
• Infekcja w pobliżu jąder (zapalenie najądrza). Zakażenie chlamydiami może spowodować zapalenie zwiniętej rurki znajdującej się obok każdego jądra (najądrza). Infekcja może powodować gorączkę, ból moszny i obrzęk.
• Infekcja gruczołu krokowego. Rzadko organizm chlamydii może rozprzestrzenić się na gruczoł krokowy mężczyzny. Zapalenie gruczołu krokowego może powodować ból podczas stosunku płciowego lub po nim, gorączkę i dreszcze, bolesne oddawanie moczu i ból w dole pleców.
• Infekcje u noworodków. Zakażenie chlamydiami może przenosić się z kanału pochwy do dziecka podczas porodu, powodując zapalenie płuc lub poważną infekcję oka.
• Ciąża pozamaciczna. Dzieje się tak, gdy zapłodnione jajo wszczepia się i wyrasta poza macicę, zwykle w jajowodzie. Ciążę należy usunąć, aby zapobiec powikłaniom zagrażającym życiu, takim jak pęknięcie rurki. Infekcja chlamydią zwiększa to ryzyko.
• Niepłodność. Infekcje chlamydiami - nawet te, które nie dają żadnych oznak ani objawów - mogą powodować blizny i niedrożność jajowodów, co może powodować bezpłodność kobiet.
• Reaktywne zapalenie stawów. Osoby z Chlamydia trachomatis są bardziej narażone na rozwój reaktywnego zapalenia stawów, znanego również jako zespół Reitera. Ten stan zwykle dotyka stawy, oczy i cewkę moczową - przewód, który przenosi mocz z pęcherza na zewnątrz ciała.

Zapobieganie

Najpewniejszy sposób zapobiegania chlamydii infekcja polega na powstrzymaniu się od czynności seksualnych. Krótko mówiąc, możesz:

• Używać prezerwatyw. Podczas każdego kontaktu seksualnego używaj męskiej prezerwatywy lateksowej lub żeńskiej prezerwatywy poliuretanowej. Prezerwatywy używane prawidłowo podczas każdego stosunku seksualnego zmniejszają, ale nie eliminują ryzyka infekcji.
• Ogranicz liczbę partnerów seksualnych. Posiadanie wielu partnerów seksualnych naraża Cię na wysokie ryzyko zarażenia się chlamydią i innymi infekcjami przenoszonymi drogą płciową.
• Regularnie poddawaj się badaniom przesiewowym. Jeśli jesteś aktywny seksualnie, szczególnie jeśli masz wielu partnerów, porozmawiaj ze swoim lekarzem o tym, jak często powinieneś być badany pod kątem chlamydii i innych infekcji przenoszonych drogą płciową.
• Unikaj douching. Douching zmniejsza liczbę dobrych bakterii w pochwie, co może zwiększać ryzyko infekcji.

Diagnoza

Centers for Disease Control and Prevention zaleca badania przesiewowe na obecność chlamydii dla:

• aktywnych seksualnie kobiet w wieku 25 lat lub młodszych. W tej grupie odsetek zakażeń chlamydiami jest najwyższy, dlatego zaleca się coroczne badanie przesiewowe. Nawet jeśli byłeś testowany w zeszłym roku, zrób to, gdy masz nowego partnera seksualnego.
• Kobiety w ciąży. Podczas pierwszego badania prenatalnego powinnaś zostać przebadana na obecność chlamydii. Jeśli masz wysokie ryzyko infekcji - z powodu zmiany partnera seksualnego lub ponieważ twój stały partner może być zarażony - zrób test ponownie w późniejszym okresie ciąży.
• Kobiety i mężczyźni w grupie wysokiego ryzyka. Osoby, które mają wielu partnerów seksualnych, którzy nie zawsze używają prezerwatywy lub mężczyźni uprawiający seks z mężczyznami, powinni rozważyć częste badania przesiewowe na obecność chlamydii. Inne markery wysokiego ryzyka to obecne zakażenie inną infekcją przenoszoną drogą płciową i możliwe narażenie na chorobę przenoszoną drogą płciową przez zakażonego partnera.

Badania przesiewowe i rozpoznanie chlamydii są stosunkowo proste. Testy obejmują:

• Badanie moczu. Próbka moczu jest analizowana w laboratorium na obecność tej infekcji.

• Wymaz. W przypadku kobiet lekarz pobiera wymaz wydzieliny z szyjki macicy w celu posiewu lub badania antygenu na obecność chlamydii. Można to zrobić podczas rutynowego testu cytologicznego. Niektóre kobiety wolą samodzielnie pobierać wymaz z pochwy, co, jak wykazano, jest tak samo diagnostyczne, jak wymazy z pochwy.

  W przypadku mężczyzn lekarz wkłada cienki wymaz na koniec penisa, aby pobrać próbkę z cewka moczowa. W niektórych przypadkach lekarz pobierze wymaz z odbytu.

Jeśli byłeś leczony z powodu początkowej infekcji chlamydią, powinieneś zostać ponownie przebadany za około trzy miesiące.

Leczenie

Chlamydia trachomatis jest leczona antybiotykami. Możesz otrzymać jednorazową dawkę lub będziesz musiał przyjmować lek codziennie lub kilka razy dziennie przez pięć do 10 dni.

W większości przypadków infekcja ustępuje w ciągu jednego do dwóch tygodni. W tym czasie powinieneś powstrzymać się od seksu. Twój partner seksualny lub partnerzy również wymagają leczenia, nawet jeśli nie mają żadnych objawów. W przeciwnym razie infekcja może być przenoszona między partnerami seksualnymi.

Chlamydia lub leczenie jej w przeszłości nie przeszkadzają w ponownym zachorowaniu.

Kliniczne testy

Przygotowanie do wizyty

Jeśli uważasz, że masz infekcję przenoszoną drogą płciową, taką jak Chlamydia trachomatis, skontaktuj się z lekarzem rodzinnym.

Co możesz zrobić

Przed wizytą przygotuj się, aby odpowiedzieć na następujące pytania:

• Kiedy zaczęły się twoje objawy?
• Czy coś je poprawia lub pogarsza?
• Jakie leki i suplementy bierzesz regularnie?

Możesz również przygotować listę pytań do swojego lekarza. Przykładowe pytania:

• Czy powinienem poddać się testom na inne infekcje przenoszone drogą płciową?
• Czy mój partner powinien zostać poddany testom lub leczeniu w kierunku zakażenia chlamydią?
• Czy powinienem Unikam seksu podczas leczenia? Jak długo mam czekać?
• Jak mogę zapobiec zakażeniu chlamydią w przyszłości?

Czego można oczekiwać od swojego lekarza

Twój lekarz jest prawdopodobnie zada Ci kilka pytań, takich jak:

• Czy masz nowego partnera seksualnego lub wielu partnerów?
• Czy konsekwentnie używasz prezerwatyw?
• Czy odczuwasz ból miednicy?
• Czy odczuwasz ból podczas oddawania moczu?
• Czy masz rany lub nietypowe wydzieliny?