Aspołeczne zaburzenie osobowości

Omówienie

Antyspołeczne zaburzenie osobowości, czasami nazywane socjopatią, to zaburzenie psychiczne, w którym osoba konsekwentnie nie zwraca uwagi na dobro i zło oraz ignoruje prawa i uczucia innych. Osoby z antyspołecznym zaburzeniem osobowości mają tendencję do antagonizowania, manipulowania lub traktowania innych surowo lub z bezduszną obojętnością. Nie okazują winy ani wyrzutów sumienia za swoje zachowanie.

Osoby z antyspołecznym zaburzeniem osobowości często naruszają prawo, stając się przestępcami. Mogą kłamać, zachowywać się gwałtownie lub impulsywnie oraz mieć problemy z używaniem narkotyków i alkoholu. Z powodu tych cech osoby z tym zaburzeniem zazwyczaj nie mogą wypełniać obowiązków związanych z rodziną, pracą lub szkołą.

Objawy

Objawy i objawy antyspołecznego zaburzenia osobowości mogą obejmować:

• Lekceważenie dobra i zła
• Uporczywe kłamstwo lub oszustwo w celu wykorzystania innych
• Bezduszność, cyniczność i brak szacunku dla innych
• Używanie uroku lub dowcipu, aby manipulować innymi dla osobistych korzyści lub przyjemności.
• Arogancja, poczucie wyższości i bycie skrajnie upartym
• Powtarzające się problemy z prawem, w tym zachowania przestępcze
• Wielokrotne naruszanie praw innych poprzez zastraszanie i nieuczciwość
• Impulsywność lub brak planowania z wyprzedzeniem
• Wrogość, znaczna drażliwość, pobudzenie, agresja lub przemoc
• Brak empatia dla innych i brak wyrzutów sumienia z powodu krzywdzenia innych
• niepotrzebne podejmowanie ryzyka lub niebezpieczne zachowanie bez względu na bezpieczeństwo siebie lub innych
• Słabe lub obraźliwe relacje
• Nieuwzględnienie negatywnych konsekwencji zachowania lub nieuczenie się od nich
• Bycie konsekwentnie nieodpowiedzialne i powtarzające się niewypełnianie obowiązków zawodowych lub finansowych

Dorośli z antyspołecznym zaburzeniem osobowości zwykle wykazują objawy zaburzeń zachowania przed ukończeniem 15 roku życia. Oznaki i objawy zaburzeń zachowania obejmują poważne, uporczywe zachowanie problemy, takie jak:

• Agresja wobec ludzi i zwierząt
• Zniszczenie mienia
• Oszustwo
• Kradzież
• Poważne naruszenie zasad

Chociaż antyspołeczne zaburzenie osobowości jest uważane za trwające całe życie, u niektórych osób niektóre objawy - szczególnie destrukcyjne i przestępcze zachowania - mogą z czasem ulec osłabieniu. Ale nie jest jasne, czy ten spadek jest wynikiem starzenia się, czy zwiększonej świadomości konsekwencji zachowań aspołecznych.

Kiedy iść do lekarza

Osoby z antyspołecznymi zaburzeniami osobowości raczej nie będą samodzielnie szukać pomocy. Jeśli podejrzewasz, że zaburzenie może mieć przyjaciel lub członek rodziny, możesz delikatnie zasugerować, aby poszukał pomocy u specjalisty zdrowia psychicznego i zaproponował, że pomoże jej znaleźć.

Przyczyny

Osobowość to połączenie myśli, emocji i zachowań, które sprawiają, że każdy jest wyjątkowy. To sposób, w jaki ludzie postrzegają, rozumieją i odnoszą się do świata zewnętrznego, a także jak siebie widzą. Formy osobowości w dzieciństwie, ukształtowane przez interakcję odziedziczonych tendencji i czynników środowiskowych.

Dokładna przyczyna antyspołecznego zaburzenia osobowości nie jest znana, ale:

• Geny mogą jesteś podatny na rozwój osobowości aspołecznej - a sytuacje życiowe mogą wywołać jego rozwój
• Zmiany w funkcjonowaniu mózgu mogły wpłynąć na rozwój mózgu

Czynniki ryzyka

Wydaje się, że pewne czynniki zwiększają ryzyko wystąpienia antyspołecznych zaburzeń osobowości, takie jak:

• Diagnoza zaburzeń zachowania w dzieciństwie
• Historia antyspołecznego zaburzenia osobowości w rodzinie lub inne zaburzenia osobowości lub zaburzenia zdrowia psychicznego
• wykorzystywanie lub zaniedbywanie w dzieciństwie
• niestabilne, pełne przemocy lub chaotyczne życie rodzinne w dzieciństwie

Mężczyźni są bardziej narażeni na aspołeczne zaburzenie osobowości niż kobiety.

Powikłania

Co Powikłania, konsekwencje i problemy antyspołecznych zaburzeń osobowości mogą obejmować na przykład:

• Wykorzystywanie współmałżonków, znęcanie się nad dziećmi lub zaniedbanie
• Problemy z alkoholem lub używkami
• Przebywanie w więzieniu lub więzieniu
• Zachowania zabójcze lub samobójcze
• Posiadanie innych zaburzeń zdrowia psychicznego, takich jak depresja lub lęk
• Niski status społeczny i ekonomiczny oraz bezdomność
• Przedwczesna śmierć, zwykle w wyniku przemocy

Zapobieganie

Nie ma pewnego sposobu, aby zapobiec rozwojowi aspołecznych zaburzeń osobowości u osób zagrożonych. Ponieważ uważa się, że zachowanie aspołeczne ma swoje korzenie w dzieciństwie, rodzice, nauczyciele i pediatrzy mogą być w stanie dostrzec wczesne sygnały ostrzegawcze. Warto spróbować zidentyfikować osoby najbardziej narażone, na przykład dzieci wykazujące oznaki zaburzeń zachowania, a następnie zaoferować wczesną interwencję.

Diagnoza

Osoby z antyspołecznym zaburzeniem osobowości raczej nie uwierzą, że potrzebują pomocy. Mogą jednak zwrócić się o pomoc do lekarza pierwszego kontaktu z powodu innych objawów, takich jak depresja, lęk lub wybuchy złości, lub w celu leczenia nadużywania substancji psychoaktywnych.

Osoby z antyspołecznym zaburzeniem osobowości mogą nie podawać dokładnego opisu objawów i objawy. Kluczowym czynnikiem w diagnostyce jest to, jak osoba dotknięta chorobą odnosi się do innych. Za zgodą rodzina i przyjaciele mogą być w stanie udzielić przydatnych informacji.

Po ocenie lekarskiej w celu wykluczenia innych schorzeń, lekarz podstawowej opieki zdrowotnej może skierować do specjalisty zdrowia psychicznego w celu dalszej oceny.

Diagnoza aspołecznego zaburzenia osobowości jest zwykle oparta na:

• Ocena psychologiczna, która bada myśli, uczucia, relacje, wzorce zachowań i historię rodziny
• Historia osobista i medyczna
• Objawy wymienione w Diagnostycznym i statystycznym podręczniku zaburzeń psychicznych (DSM-5), opublikowanym przez Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne.

Chociaż typowo antyspołeczne zaburzenie osobowości nie jest diagnozowana przed ukończeniem 18 roku życia, niektóre oznaki i objawy mogą wystąpić w dzieciństwie lub we wczesnych latach nastoletnich. Zwykle istnieją dowody na objawy zaburzeń zachowania przed 15 rokiem życia.

Wczesne wykrycie antyspołecznego zaburzenia osobowości może poprawić długoterminowe wyniki.

Leczenie

Antyspołeczne zaburzenie osobowości jest trudna do wyleczenia, ale dla niektórych osób leczenie i ścisła obserwacja przez długi czas mogą być korzystne. Poszukaj lekarzy i specjalistów zdrowia psychicznego z doświadczeniem w leczeniu antyspołecznych zaburzeń osobowości.

Leczenie zależy od konkretnej sytuacji każdej osoby, jej chęci do udziału w leczeniu i nasilenia objawów.

Psychoterapia

Psychoterapia, zwana także psychoterapią, jest czasami stosowana w leczeniu antyspołecznych zaburzeń osobowości. Terapia może obejmować na przykład radzenie sobie z gniewem i przemocą, leczenie nadużywania alkoholu lub substancji psychoaktywnych oraz leczenie innych schorzeń psychicznych.

Jednak psychoterapia nie zawsze jest skuteczna, zwłaszcza jeśli objawy są poważne i dana osoba może Nie przyznawaj, że przyczynia się do poważnych problemów.

Leki

Nie ma leków specjalnie zatwierdzonych przez FDA do leczenia antyspołecznych zaburzeń osobowości. Lekarze mogą przepisywać leki na schorzenia czasami związane z antyspołecznymi zaburzeniami osobowości, takie jak lęk lub depresja, lub na objawy agresji. Niektóre leki są zwykle przepisywane ostrożnie, ponieważ mogą być nadużywane.

Radzenie sobie i wsparcie

Umiejętności członków rodziny

Osoby z antyspołecznym zaburzeniem osobowości często się zachowują i unieszczęśliwiać innych - bez poczucia wyrzutów sumienia. Jeśli masz ukochaną osobę z aspołecznym zaburzeniem osobowości, ważne jest, abyś również uzyskał pomoc dla siebie.

Specjalista zdrowia psychicznego może nauczyć Cię umiejętności wyznaczania granic i pomagania chronić się przed agresją, przemoc i złość wspólne dla aspołecznych zaburzeń osobowości. Może również polecić strategie radzenia sobie.

Poszukaj specjalisty zdrowia psychicznego, który ma przeszkolenie i doświadczenie w radzeniu sobie z antyspołecznymi zaburzeniami osobowości. Poproś zespół terapeutyczny swojej ukochanej o skierowanie. Mogą również być w stanie polecić grupy wsparcia dla rodzin i przyjaciół dotkniętych aspołecznym zaburzeniem osobowości.

Przygotowanie do wizyty

Jeśli ocena medyczna wykluczy fizyczne przyczyny Twojego zachowania, Lekarz podstawowej opieki zdrowotnej może skierować do specjalisty zajmującego się zdrowiem psychicznym, takiego jak psychiatra lub psycholog.

Jeśli to możliwe, zabierz na wizytę członka rodziny lub przyjaciela. Za twoją zgodą ktoś, kto zna cię od dawna, może być w stanie odpowiedzieć na pytania lub podzielić się z lekarzem informacjami, o których nie myślisz.

Co możesz zrobić

Przed wizytą zrób listę:

• Wszelkie objawy zauważone przez Ciebie lub Twoją rodzinę i przez jaki okres
• Najważniejsze informacje osobiste i medyczne, w tym aktualne lub choroby psychiczne, choroby psychiczne, traumatyczne przeżycia lub główne czynniki stresogenne w rodzinie lub w rodzinie.
• Wszystkie przyjmowane leki, w tym nazwy i dawki leków, ziół, witamin lub innych suplementów.
• Pytania, które chcesz zadać lekarzowi, aby jak najlepiej wykorzystać wizytę

Oto kilka podstawowych pytań, które należy zadać lekarzowi:

• Co jest prawdopodobne powodując moje objawy?
• Jakie są inne możliwe przyczyny?
• Jakie metody leczenia będą najprawdopodobniej skuteczne w moim przypadku?
• Jak bardzo mogę oczekiwać, że moje objawy poprawić leczenie?
• Jak często będę potrzebować leczenia i jak długo?
• Czy są jakieś leki, które mogą pomóc? Czy tak, jakie są możliwe skutki uboczne?
• Czy istnieje ogólna alternatywa dla przepisywanego leku?
• Czy są jakieś materiały drukowane, które mogę mieć? Jakie strony internetowe polecasz?

Nie wahaj się zadawać innych pytań podczas wizyty.

Czego możesz oczekiwać od swojego lekarza

Twój lekarz prawdopodobnie zada Ci kilka pytań, takich jak:

• Jakie są Twoje objawy?
• Kiedy Ty lub Twoja rodzina zauważyliście te objawy?
• W jaki sposób objawy wpływają na Twoje życie?
• Czy krewni lub przyjaciele wyrażali zaniepokojenie Twoim zachowaniem?
• Czy masz bliskie relacje?
• Jeśli nie jesteś zadowolony z pracy, szkoły lub związków, jak myślisz, co powoduje Twoje problemy?
• Czy kiedykolwiek myślałeś o skrzywdzeniu siebie lub innych? Czy kiedykolwiek to zrobiłeś?
• Czy któryś z Twoich krewnych, na przykład rodzic lub rodzeństwo, został zdiagnozowany lub leczony z powodu choroby psychicznej?

Bądź gotowy aby odpowiedzieć na te pytania, aby zarezerwować czas na przejrzenie punktów, którym chcesz poświęcić więcej czasu.