Sclerocarya birrea

Sclerocarya birrea

Poupartia birrea (A. Rich.) Aubrév Spondias birrea (A. Rich.)

Sclerocarya birrea (starogrecki σκληρός, sklērós , „hard” i κάρυον, káryon , "orzech" w odniesieniu do pestki wewnątrz mięsistego owocu), powszechnie znany jako marula, jest średniej wielkości drzewem liściastym, pochodzącym z lasów miombo w Afryce Południowej, pasma Sudano-Sahelian w Afryce Zachodniej, i Madagaskar.

Spis treści

1 Opis
2 Taksonomia
3 Zastosowania
- 3.1 Tradycyjne zastosowania
- 3.2 Zastosowania komercyjne
- 3.3 Zastosowania przez inne gatunki
4 Galeria
5 Odnośniki
6 Linki zewnętrzne

3.1 Tradycyjne zastosowania
3.2 Zastosowania komercyjne
3.3 Zastosowania innych gatunków

Opis

Drzewo jest pojedynczym pniem z szeroko rozłożystą koroną. Charakteryzuje się szarą, nakrapianą korą. Drzewo dorasta do 18 m wysokości, głównie na niskich wysokościach i na otwartych lasach. Rozmieszczenie tego gatunku w Afryce i na Madagaskarze podążało za Bantu w ich migracji. Istnieją dowody na udomowienie drzew marula przez człowieka, ponieważ drzewa występujące na terenach rolniczych mają zwykle większe owoce.

Owoce, które dojrzewają od grudnia do marca, mają jasnożółtą skórkę (egzokarp), z białym miąższem (mezokarp). Opadają na ziemię, gdy są niedojrzałe i zielone, a następnie dojrzewają na ziemi do żółtego koloru. Owoce to pestkowce z pojedynczym nasieniem otoczonym endokarpem, chociaż może być obecnych do czterech nasion. Są soczyste i cierpkie o mocnym i wyrazistym smaku. Wewnątrz znajduje się grubościenny kamień wielkości orzecha włoskiego (endokarp). Te kamienie, gdy wyschną, odsłaniają nasiona, zrzucając 2 (czasami 3) małe okrągłe zatyczki na jednym końcu. Nasiona mają delikatny orzechowy smak i są bardzo poszukiwane, zwłaszcza przez małe gryzonie, które wiedzą, jak gryźć dokładnie tam, gdzie znajdują się korki.

Drzewa są dwupienne, co oznacza, że są drzewa męskie i żeńskie. Męskie drzewa wytwarzają wiele męskich kwiatów na końcowym gronie. Mają czerwone działki i płatki oraz około 20 pręcików na kwiatek. W rzadkich przypadkach męski kwiat może wytworzyć ginekomastię, przez co staje się biseksualny. Kwiaty żeńskie rosną pojedynczo na własnej szypułce i mają prątniczki.

Sclerocarya birrea dzieli się na trzy podgatunki: podgatunek. birrea , subsp. caffra i subsp. multifoliolata. Te podgatunki wyróżniają się zmianami w kształcie i wielkości liści. Rosną również w różnych obszarach Afryki. Subsp. birrea występuje w północnej Afryce, subsp. caffra występuje w południowej Afryce i subsp. multifoliolata występuje tylko w Tanzanii. Liście są naprzemiennie, złożone i nieparipinnately podzielone. Kształty ulotek wahają się od okrągłych do eliptycznych.

Taksonomia

Nazwa rodzajowa Sclerocarya pochodzi od starożytnych greckich słów „skleros” oznaczających „twardy” i „Karyon” oznacza „orzech”. Odnosi się to do twardej pestki owocu. Specyficzny epitet „birrea” pochodzi od potocznej nazwy „birr”, używanej dla tego typu drzew w Senegalu. Marula należy do tej samej rodziny Anacardiaceae co mango, nerkowiec, pistacje i sumak i jest blisko spokrewniona z rodzajem Poupartia z Madagaskaru.

Popularne nazwy obejmują galaretowatą śliwkę, kot cierń, morula, cydr, marula, orzech maroola / śliwka, aw języku afrikaans, maroela. Drzewo marula jest chronione w Afryce Południowej.

Zastosowania

Tradycyjne zastosowania

Owoce są tradycyjnie wykorzystywane w Afryce jako żywność i mają duże znaczenie społeczno-gospodarcze. Sok owocowy i miazgę miesza się z wodą i przechowuje w pojemniku przez 1-3 dni fermentacji, aby uzyskać piwo marula, tradycyjny napój alkoholowy. Destylowany napój alkoholowy (maroela-mampoer) wytwarzany z owoców jest przywoływany w opowieściach południowoafrykańskiego pisarza Hermana Charlesa Bosmana. Olejek marula jest stosowany miejscowo do nawilżania skóry oraz jako olej jadalny w diecie mieszkańców San w Afryce Południowej.

Zastosowania komercyjne

Na poziomie przemysłowym owoce maruli drzewo jest zbierane ze środowiska naturalnego przez członków społeczności wiejskich, na których terenach rosną drzewa. Te zbiory i sprzedaż owoców mają miejsce tylko w ciągu dwóch do trzech miesięcy, ale stanowią ważny dochód dla ubogich mieszkańców wsi. Może to być ważne źródło dochodu dla biednych kobiet wiejskich. Owoce są dostarczane do zakładów przetwórczych, gdzie miazga owocowa, pestki, pestki i olej z pestek są ekstrahowane i przechowywane w celu przetworzenia przez cały rok.

Owoce są wykorzystywane do produkcji likieru śmietankowego Amarula, a także sprzedawane jako mrożone przecier stosowany w mieszankach soków. Olejek marula jest używany jako składnik kosmetyków.

Stosowany przez inne gatunki

Zasugerowano, że owoc marula jest preferowanym pożywieniem dla przodków, zamieszkujących lasy postaci muszki owocówki, Drosophila melanogaster , która była znacznie bardziej wybiórcza w wyborze owoców, muchy, które udomowiły się, by żyć w pobliżu ludzi. Muszki owocówki przodków są wywoływane przez izowalerianian etylu estru marula w owocu marula. Owoc maruli jest również spożywany przez różne zwierzęta w Afryce Południowej. W filmie dokumentalnym Animals Are Beautiful People Jamiego Uysa, wydanym w 1974 roku, niektóre sceny przedstawiają słonie, strusie, guźce i pawiany upojenia się sfermentowanymi owocami maruli. Chociaż owoce są powszechnie zjadane przez słonie, zwierzęta potrzebowałyby ogromnej ilości sfermentowanych maruli, aby mieć na nie jakikolwiek wpływ, a inne zwierzęta wolą dojrzałe owoce. Ilość wody wypijanej przez słonie każdego dnia również osłabiłaby działanie owoców do tego stopnia, że nie miałyby na nie wpływu. Żyrafy, nosorożce i słonie pasą się na drzewie marula, a głównym konsumentem są słonie. Słonie zjadają korę, gałęzie i owoce maruli, co może ograniczać rozprzestrzenianie się drzew. Uszkodzona kora w wyniku zgryzania może posłużyć do identyfikacji drzew marula, jako że słonie preferują je jako celownik. Słonie rozprowadzają nasiona maruli w swoim łajnie.