Dynia

Dynia to odmiana dyni zimowej, która jest okrągła z gładką, lekko prążkowaną skórką i najczęściej ma kolor od głęboko żółtego do pomarańczowego. Gruba skorupa zawiera nasiona i miazgę. Nazwa jest najczęściej używana dla odmian Cucurbita pepo , ale niektóre odmiany Cucurbita maxima , C. argyrosperma i C. moschata o podobnym wyglądzie są również czasami nazywane „dynią”.

Dynia, pochodząca z Ameryki Północnej (północno-wschodni Meksyk i południowe Stany Zjednoczone), jest jedną z najstarszych udomowionych roślin, używaną jako już od 7500 do 5000 pne. Dynie są szeroko uprawiane do użytku komercyjnego, jako żywność, do celów estetycznych i rekreacyjnych. Na przykład ciasto dyniowe jest tradycyjną częścią posiłków na Święto Dziękczynienia w Kanadzie i Stanach Zjednoczonych, a dynie są często rzeźbione jako latarnie z dyni do dekoracji podczas Halloween, chociaż komercyjnie konserwowane purée z dyni i nadzienia z ciasta dyniowego są zwykle wytwarzane z inne rodzaje dyni zimowej niż te używane do latarni z dyni. Chiny i Indie łącznie odpowiadają za połowę światowej produkcji dyń.

Spis treści

• 1 Etymologia i terminologia
• 2 Opis
• 3 Taksonomia
  • 3.1 Gigantyczne dynie
• 4 Uprawa
• 5 Produkcja
  • 5.1 W Stanach Zjednoczonych
• 6 Odżywianie
• 7 Zastosowań
  • 7.1 Gotowanie
  • 7.2 Liście
  • 7.3 Nasiona
    • 7.3.1 Olej z pestek dyni
  • 7.4 Inne zastosowania
• 8 Kultura
  • 8.1 Halloween
  • 8.2 Chunking
  • 8.3 Festiwale i konkursy dyniowe
  • 8.4 Folklor i fikcja
• 9 Zobacz także
• 10 Bibliografia
• 11 Dodatkowe informacje
• 12 Linki zewnętrzne

• 3.1 Olbrzymie dynie

• 5.1 W Stanach Zjednoczonych

• 7.1 Gotowanie
• 7.2 Liście
• 7.3 Nasiona
  • 7.3.1 Olej z pestek dyni
• 7.4 Inne zastosowania

• 7.3.1 Olej z pestek dyni

• 8.1 Halloween
• 8.2 Chu nking
• 8.3 Festiwale i konkursy dyniowe
• 8.4 Folklor i fikcja

Etymologia i terminologia

Według Oxford English Słownik , angielskie słowo dynia pochodzi od starogreckiego słowa pepon (πέπων) oznaczającego „melon”. Zgodnie z tą teorią termin przeszedł przez łacińskie słowo peponem i środkowofrancuskie słowo pompon do wczesnego nowożytnego angielskiego pompion , które zostało zmienione na dynia przez XVII-wiecznych angielskich kolonistów, wkrótce po spotkaniu z dyniami po ich przybyciu do północno-wschodnich Stanów Zjednoczonych.

Alternatywne wyprowadzenie dla dyni to słowo Massachusett oznaczające owoc, pôhpukun , co oznacza „rośnie dookoła”. Termin ten prawdopodobnie byłby używany przez ludzi Wampanoagów (którzy mówią dialektem Wôpanâak z Massachusett), gdy przedstawiali dynie angielskim pielgrzymom w kolonii Plymouth, położonej w dzisiejszym Massachusetts. Angielskie słowo squash również pochodzi od słowa z Massachusett, które jest różnie przepisywane jako askꝏtasquash , ashk8tasqash lub, w blisko spokrewnionym języku Narragansett, askútasquash.

Termin dynia nie ma uzgodnionego znaczenia botanicznego ani naukowego i jest używany zamiennie z „dynią” i „dynią zimową”. W Ameryce Północnej i Wielkiej Brytanii dynia tradycyjnie odnosi się tylko do niektórych okrągłych pomarańczowych odmian dyniowatych, głównie pochodzących od Cucurbita pepo , podczas gdy w Nowej Zelandii i Australii Termin dynia ogólnie odnosi się do wszystkich dyni zimowych.

Opis

Dynie, podobnie jak inne dynie, pochodzą z północno-wschodniego Meksyku i południowych Stanów Zjednoczonych. Najstarszym dowodem były fragmenty dyni datowane na okres od 7000 do 5500 lat pne znalezione w Meksyku. Owoce dyni to rodzaj botanicznych jagód znanych jako pepo.

Tradycyjne C. dynie pepo na ogół ważą od 3 do 8 kilogramów (6 do 18 funtów), chociaż największe odmiany (z gatunku C. maxima ) regularnie osiągają wagę ponad 34 kg (75 funtów) .

Kolor dyni wywodzi się z pomarańczowych pigmentów karotenoidowych, w tym beta-kryptoksantyny, alfa i beta karotenu, z których wszystkie są związkami prowitaminy A przekształcanymi w organizmie w witaminę A.

Taksonomia

Wszystkie dynie to dynie zimowe, dojrzałe owoce niektórych gatunków z rodzaju Cucurbita . Cechy powszechnie używane do określenia „dyni” obejmują gładką i lekko prążkowaną skórkę oraz kolor od ciemnożółtego do pomarańczowego. Około 2005 roku białe dynie stały się coraz bardziej popularne w Stanach Zjednoczonych. Istnieją również inne kolory, w tym ciemnozielone (jak w przypadku niektórych dyni oleistych).

Gigantyczne dynie

Gigantyczne dynie to duże dynie o wyglądzie przypominającym dynie, które rosną do wyjątkowych rozmiarów, a największa z nich przekracza 1 tonę. Większość z nich to odmiany Cucurbita maxima , które zostały opracowane dzięki staraniom stowarzyszeń botanicznych i entuzjastów rolników.

Uprawa

Dynie są uprawiane na całym świecie dla z różnych powodów, od celów rolniczych (takich jak pasza dla zwierząt) po sprzedaż komercyjną i ozdobną. Z siedmiu kontynentów tylko Antarktyda nie jest w stanie wyprodukować dyni. Tradycyjna amerykańska dynia używana do lampionów to odmiana polna Connecticut.

Produkcja

W 2018 roku światowa produkcja dyni (w tym dyni i tykwy) wyniosła 27,6 miliona ton, a Chiny i Indie stanowią połowę całości. Ukraina i Rosja wyprodukowały po około milionie ton.

W Stanach Zjednoczonych

Jako jedna z najpopularniejszych upraw w Stanach Zjednoczonych, w 2017 roku ponad 680 milionów kilogramów (1,5 miliarda funtów ) dyń. Stany Zjednoczone, które produkują najwięcej dyni, to Illinois, Indiana, Ohio, Pensylwania i Kalifornia.

Według Departamentu Rolnictwa Illinois 95% upraw w USA przeznaczonych do przetworzenia jest uprawianych w Illinois. Nestlé, działające pod marką Libby's , produkuje 85% przetworzonej dyni w Stanach Zjednoczonych, w swoim zakładzie w Morton w stanie Illinois. Jesienią 2009 roku deszcze w Illinois zdewastowały plony Nestlé, co w połączeniu ze stosunkowo słabymi plonami w 2008 roku wyczerpującymi rezerwy w tym roku spowodowało niedobór, który dotknął cały kraj w okresie świątecznym. Kolejny niedobór, nieco mniej dotkliwy, wpłynął na plony 2015. Uprawa dyni uprawiana w zachodnich Stanach Zjednoczonych, która stanowi około 3-4% upraw krajowych, jest przeznaczona głównie na rynek ekologiczny.

Dynie to uprawa na ciepłe dni, którą sadzi się zwykle na początku lipca . Specyficzne warunki niezbędne do uprawy dyni wymagają, aby temperatura gleby na głębokości 8 cm (3 cale) wynosiła co najmniej 15,5 ° C (60 ° F), a gleba dobrze utrzymywała wodę. Uprawy dyni mogą ucierpieć, jeśli brakuje wody lub z powodu niskich temperatur (w tym przypadku poniżej 18 ° C lub 65 ° F). Szkodliwe są gleby piaszczyste o słabej retencji wody lub słabo osuszone gleby podmokłe po ulewnych deszczach. Dynie są jednak dość odporne i nawet jeśli wiele liści i części winorośli zostanie usuniętych lub uszkodzonych, roślina może bardzo szybko ponownie wyhodować wtórne winorośle, aby zastąpić to, co zostało usunięte.

Dynie produkują zarówno kwiat męski i żeński; muszą być zapładniane, zwykle przez pszczoły. W przeszłości dynie były zapylane przez rodzimą pszczołę dyniowatą Peponapis pruinosa , ale ta pszczoła zmniejszyła się, prawdopodobnie przynajmniej częściowo, na wrażliwość na pestycydy (imidaklopryd). Pszczoły naziemne, takie jak pszczoły dyniowe i trzmiele wschodnie, lepiej radzą sobie z większymi cząstkami pyłku wytwarzanymi przez dynie, ale obecnie większość nasadzeń komercyjnych jest zapylana przez ule pszczół miodnych, co umożliwia również produkcję i sprzedaż miodu wytwarzanego przez pszczoły z pyłku dyni. Jeden ul na akr (4000 m2 na ul lub 5 uli na 2 hektary) jest zalecany przez Departament Rolnictwa Stanów Zjednoczonych. Jeśli nie ma pszczół odpowiednich do zapylania, ogrodnicy często muszą zapylać ręcznie. Niedostatecznie zapylone dynie zwykle zaczynają rosnąć, ale przerywają rozwój przed pełnym rozwojem.

Odżywianie

• Jednostki
• μg = mikrogramy • mg = miligramy
• IU = jednostki międzynarodowe

W 100-gramowej ilości surowa dynia dostarcza 110 kilodżuli (26 kilokalorii) energii spożywczej i jest doskonałym źródłem (20% lub więcej dziennej wartości, DV) beta-karotenu prowitaminy A i witaminy A (53% DV) (tabela). Witamina C jest obecna w umiarkowanej zawartości (11% ZDS), ale żadne inne składniki odżywcze nie występują w znaczących ilościach (poniżej 10% ZDS, tabela). Dynia składa się w 92% z wody, 6,5% z węglowodanów, 0,1% tłuszczu i 1% białka (tabela).

Zastosowania

Gotowanie

Dynie są bardzo wszechstronne pod względem używa do gotowania. Większość części dyni jest jadalna, w tym mięsista skorupa, nasiona, liście, a nawet kwiaty. W Stanach Zjednoczonych i Kanadzie dynia jest popularnym pożywieniem na Halloween i Święto Dziękczynienia. Purée z dyni jest czasami przygotowywane i zamrażane do późniejszego użycia.

Po dojrzewaniu dyni można gotować, gotować na parze lub piec. W rodzimej Ameryce Północnej dynie są bardzo ważną, tradycyjną częścią jesiennych zbiorów, są spożywane w postaci puree i trafiają do zup i przecierów. Często robi się z niego ciasto dyniowe, którego różne rodzaje są tradycyjną podstawą kanadyjskich i amerykańskich świąt Dziękczynienia. W Kanadzie, Meksyku, Stanach Zjednoczonych, Europie i Chinach nasiona są często prażone i spożywane jako przekąska.

Dynie, które są jeszcze małe i zielone, można spożywać w taki sam sposób, jak letnia dynia czy cukinia. Na Bliskim Wschodzie dynia jest używana do słodkich potraw; dobrze znany słodki przysmak nazywa się halawa yaqtin . Na subkontynencie indyjskim dynia jest gotowana z masłem, cukrem i przyprawami w naczyniu o nazwie kadu ka halwa . Z dyni przyrządza się sambar w kuchni Udupi. W chińskiej prowincji Guangxi liście dyni są spożywane jako gotowane warzywo lub w zupach. W Australii i Nowej Zelandii dynia jest często pieczona w połączeniu z innymi warzywami. W Japonii małe dynie podaje się w pikantnych daniach, w tym w tempurze. W Birmie dynie są używane zarówno do gotowania, jak i do deserów (kandyzowanych). Nasiona są popularnym zamiennikiem nasion słonecznika. W Tajlandii małe dynie gotowane na parze z kremem w środku i podawane jako deser. W Wietnamie dynie są powszechnie gotowane w zupach z wieprzowiną lub krewetkami. We Włoszech może być stosowany z serami jako pikantny farsz do ravioli. Ponadto dynia może być używana do aromatyzowania zarówno napojów alkoholowych, jak i bezalkoholowych.

W południowo-zachodnich Stanach Zjednoczonych i Meksyku kwiaty dyni i dyni są popularnym i szeroko dostępnym produktem spożywczym. Mogą być używane do ozdabiania potraw, można je obrobić w cieście, a następnie smażyć na oleju. Liście dyni to popularne warzywo w zachodnich i centralnych regionach Kenii; nazywane są seveve i są składnikiem odpowiednio mukimo , podczas gdy sama dynia jest zwykle gotowana lub gotowana na parze. Nasiona są popularne wśród dzieci, które przed jedzeniem pieczą je na patelni. Liście dyni są również spożywane w Zambii, gdzie nazywane są chibwabwa i są gotowane i gotowane z pastą z orzeszków ziemnych jako dodatek.

Liście

Liście dyni , zwykle C. moschata , są spożywane jako warzywo w kuchni koreańskiej.

W różnych częściach Indii i Madheshi przygotowuje się saag i kachri / pakoda z liści i kwiatów.

Nasiona

Pestki dyni, znane również jako pepitas , są jadalne i bogate w składniki odżywcze. Mają około 1,5 cm długości, są płaskie, asymetrycznie owalne, w kolorze jasnozielonym i zwykle pokryte białą łuską, chociaż niektóre odmiany dyni produkują nasiona bez nich. Pestki dyni to popularna przekąska, którą można znaleźć w większości sklepów spożywczych bez łusek lub częściowo. W jednej uncji pestki dyni są dobrym źródłem białka, magnezu, miedzi i cynku.

Olej z pestek dyni, gęsty olej tłoczony z prażonych pestek dyni, ma czerwony lub zielony kolor w zależności od warstwy oleju grubość, właściwości pojemnika i przesunięcie barwy widzenia obserwatora. Podczas gotowania lub jako dressing do sałatek olej z pestek dyni jest zwykle mieszany z innymi olejami ze względu na jego mocny smak. Olej z pestek dyni zawiera kwasy tłuszczowe, takie jak kwas oleinowy i kwas alfa-linolenowy.

Inne zastosowania

Dynia w puszce jest często polecana przez lekarzy weterynarii jako suplement diety dla psów i kotów doświadczających pewnych dolegliwości trawiennych, takich jak zaparcia, biegunka lub kule włosowe. Wysoka zawartość błonnika wspomaga prawidłowe trawienie.

Surową dynię można karmić drób jako dodatek do zwykłej karmy zimą, aby pomóc w utrzymaniu produkcji jaj, która zwykle spada w zimnych miesiącach.

Dynie były używane przez rdzennych Amerykanów jako lekarstwo ludowe do leczenia pasożytów jelitowych i dolegliwości układu moczowego, a ten rodowity środek został przyjęty przez amerykańskich lekarzy na początku XIX wieku jako środek przeciw robakom przy wydalaniu robaków. W Niemczech i południowo-wschodniej Europie nasiona C. pepo były również stosowane jako środki ludowe w leczeniu drażliwego pęcherza i łagodnego przerostu prostaty. W Chinach C. Nasiona moschata były również używane w tradycyjnej medycynie chińskiej do leczenia schistosomatozy, choroby pasożytniczej i do usuwania robaków taśmowych. Chińskie badania wykazały, że połączenie ekstraktów z pestek dyni i orzechów areca było skuteczne w wydalaniu Taenia spp. tasiemców w ponad 89% przypadków.

Kultura

Halloween

Dynie są zwykle rzeźbione w ozdobne lampiony zwane latarniami z dyni na Halloween. Tradycyjnie Wielka Brytania i Irlandia rzeźbiły lampiony z warzyw, zwłaszcza z rzepy, mangelwurzel lub brukwi, nadal są one popularnym wyborem jako rzeźbione latarnie w Szkocji i Irlandii Północnej, chociaż Brytyjczycy kupili milion dyń na Halloween w 2004 roku. >

Praktyka rzeźbienia dyń na Halloween wywodzi się z irlandzkiego mitu o mężczyźnie o imieniu „Skąpy Jack”. Rzepa była tradycyjnie używana w Irlandii i Szkocji podczas Halloween, ale imigranci do Ameryki Północnej używali rodzimej dyni, która jest zarówno łatwo dostępna, jak i znacznie większa - dzięki czemu jest łatwiejsza do krojenia niż rzepa. Dopiero w 1837 r. jack-o'-lantern pojawia się jako określenie rzeźbionej latarni warzywnej, a skojarzenie rzeźbionej latarni z dyni z Halloween zostało odnotowane w 1866 roku.

W W Stanach Zjednoczonych rzeźbiona dynia została po raz pierwszy związana z sezonem żniwnym, na długo przed tym, zanim stała się symbolem Halloween. W 1900 roku artykuł na temat rozrywki w Święto Dziękczynienia zalecał zapaloną latarnię z dyni jako część uroczystości, które zachęcają dzieci i rodziny do wspólnego tworzenia własnych lampionów z dyni.

Stowarzyszenie dynie z żniwami i ciasto dyniowe na kanadyjskim i amerykańskim Święcie Dziękczynienia wzmacniają jego kultową rolę. Starbucks przekształcił to stowarzyszenie w marketing dzięki swojej latte z przyprawami dyniowymi, wprowadzonej w 2003 r. Doprowadziło to do zauważalnego trendu w Ameryce Północnej w produktach spożywczych o smaku dyni i przypraw. Dzieje się tak pomimo faktu, że mieszkańcy Ameryki Północnej rzadko kupują całe dynie do jedzenia inaczej niż podczas rzeźbienia lampionów z dyni. Farmerka z Illinois, Sarah Frey, nazywana jest „Dyniową Królową Ameryki” i sprzedaje około pięciu milionów dyń rocznie, głównie do użytku jako lampiony.

Kawałki

Kawałki dyni to konkurencyjna działalność, w której zespoły budują różne mechaniczne urządzenia zaprojektowane do rzucania dyni tak daleko, jak to możliwe. Najczęstszymi mechanizmami są katapulty, trebusze, balisty i armatki powietrzne. Niektóre kawałki dyni hodują i hodują specjalne odmiany dyni w wyspecjalizowanych warunkach, aby zwiększyć szanse dyni na przeżycie rzutu.

Festiwale i konkursy dyni

Hodowcy olbrzymich dyń często rywalizują, dynie są najbardziej masywne. Festiwale są często poświęcone dyni i tym konkursom.

Rekord najcięższej dyni świata, 1190,5 kg (2624,6 funta), został ustanowiony w Belgii w 2016 roku.

W Stanach Zjednoczonych W Stanach Zjednoczonych, mieście Half Moon Bay w Kalifornii, co roku odbywa się Festiwal Sztuki i Dyni, w tym mistrzostwa świata w dyniowym ważeniu.

Folklor i fikcja

folklor i kultura popularna między dyniami a zjawiskami nadprzyrodzonymi, takie jak:

• Zwyczaj rzeźbienia lampionów z dyni wywodzi się z folkloru o zagubionej duszy wędrującej po ziemi.
• W bajce Kopciuszek wróżka zamienia dynię w powóz tytułowego bohatera, ale o północy zmienia się w dynię.
• W niektórych adaptacjach Waszyngtonu Opowieść o duchach Irvinga The Legend of Sleepy Hollow , mówi się, że bezgłowy jeździec używa dyni jako zastępczej głowy.