Piper cubeba

Piper cubeba , papryka sześcienna lub ogoniasta to roślina z rodzaju Piper , uprawiany ze względu na owoce i olejki eteryczne. Jest uprawiany głównie na Jawie i Sumatrze, stąd czasami nazywany jest pieprzem Java. Owoce są zbierane przed osiągnięciem dojrzałości i starannie suszone. Handlowy cubeb składa się z suszonych jagód, podobnych wyglądem do czarnego pieprzu, ale z dołączonymi szypułkami - „ogonkami” w „pieprzu ogoniastym”. Wysuszona owocnia jest pomarszczona, a jej kolor waha się od szarobrązowego do czarnego. Nasiona są twarde, białe i oleiste. Zapach cubebu jest opisywany jako przyjemny i aromatyczny, a smak jako ostry, cierpki, lekko gorzki i trwały. Jest opisywany jako smakujący jak ziele angielskie lub skrzyżowanie ziela angielskiego z czarnym pieprzem.

Cubeb przybył do Europy przez Indie w ramach handlu z Arabami. Nazwa cubeb pochodzi od arabskiego kabāba (كبابة) i pochodzi od starofrancuskiego quibibes . Cubeb jest wymieniany w pismach alchemicznych pod jego arabską nazwą. W swoim Theatrum Botanicum John Parkinson opowiada, że ​​król Portugalii zakazał sprzedaży kubebu w celu promowania czarnego pieprzu ( Piper nigrum ) około 1640 roku. wieku do zastosowań leczniczych, ale od tego czasu praktycznie zniknęła z europejskiego rynku. Nadal jest stosowany jako środek aromatyzujący do dżinów i papierosów na Zachodzie oraz jako przyprawa do żywności w Indonezji.

Spis treści

• 1 Historia
• 2 Chemia
• 3 Zastosowania
  • 3.1 Historia medycyny ludowej
  • 3.2 Kulinarne
  • 3.3 Papierosy i alkohole
  • 3.4 Inne
• 4 Zobacz także
• 5 Bibliografia
  • 5.1 Uwagi
  • 5.2 Cytowane prace

• 3.1 Historia medycyny ludowej
• 3.2 Kulinarne
• 3.3 Papierosy i alkohole
• 3.4 Inne

• 5.1 Uwagi
• 5.2 Cytowane prace

Historia

W IV wieku pne Teofrast wspomniał o komakonie , włączając go z cynamonem i kasją jako składnik aromatycznych wyrobów cukierniczych. Guillaume Budé i Claudius Salmasius zidentyfikowali komakon z cubeb, prawdopodobnie ze względu na podobieństwo, jakie to słowo ma do jawajskiej nazwy cubeb, kumukus . Jest to postrzegane jako ciekawy dowód greckiego handlu z Jawą w czasach wcześniejszych niż teofrast. Jest mało prawdopodobne, że Grecy kupili je gdzie indziej, ponieważ jawajscy hodowcy chronili swój monopol na handel, sterylizując jagody przez spopielanie, zapewniając, że winorośl nie będzie mogła być uprawiana gdzie indziej.

W czasach dynastii Tang, kubeb został przywieziony do Chin ze Śrivijaya. W Indiach przyprawę zaczęto nazywać kabab chini , czyli „chiński cubeb”, prawdopodobnie dlatego, że Chińczycy brali udział w handlu, ale bardziej prawdopodobne, że była ważnym przedmiotem z Chinami. W Chinach ten pieprz był nazywany zarówno vilenga , jak i vidanga , pokrewnym słowem sanskryckim. Li Hsun pomyślał, że rośnie na tym samym drzewie co czarny pieprz. Lekarze Tang podawali go w celu przywrócenia apetytu, leczenia „oparów demonów”, przyciemnienia włosów i perfumowania ciała. Jednak nie ma dowodów na to, że cubeb był używany jako przyprawa w Chinach.

Księga tysiąca i jednej nocy , opracowana w IX wieku, wspomina o kubebie jako środek na bezpłodność, pokazując, że był już używany przez Arabów do celów leczniczych. Cubeb został wprowadzony do kuchni arabskiej około X wieku. Podróże Marco Polo , napisane pod koniec XIII wieku, opisuje Jawę jako producenta kubebu, a także innych cennych przypraw. W XIV wieku cubeb został sprowadzony do Europy z Wybrzeża Zbożowego, pod nazwą pieprz, przez kupców z Rouen i Lippe. XIV-wieczna opowieść o moralności, będąca przykładem obżarstwa franciszkańskiego pisarza Francesca Eiximenisa, opisuje nawyki żywieniowe światowego duchownego, który po kąpieli spożywa dziwaczną miksturę z żółtek jajek z cynamonem i kubkiem, prawdopodobnie jako afrodyzjak.

Mieszkańcy Europy uważali Cubeba za odrażającego dla demonów, podobnie jak ludność Chin. Ludovico Maria Sinistrari, katolicki ksiądz, który pisał o metodach egzorcyzmów pod koniec XVII wieku, zawiera kadzidło jako składnik kadzidła, aby odpędzić inkuba. Nawet dziś jego formułę na kadzidło cytują neopogańscy autorzy, z których niektórzy twierdzą również, że cubeb może być używany w miłosnych saszetkach i zaklęciach.

Po zakazie sprzedaży kulinarne użycie kubebu dramatycznie spadło w Europa i tylko jej zastosowanie lecznicze trwało do XIX wieku. Na początku XX wieku cubeb był regularnie wysyłany z Indonezji do Europy i Stanów Zjednoczonych. Handel stopniowo malał do średnio 135 ton (133 długich ton; 149 ton amerykańskich) rocznie i praktycznie ustał po 1940 r.

Chemia

Suszone jagody kubebu zawierają olejek eteryczny zawierający monoterpeny (sabinen 50%, α-thujene i carene) oraz seskwiterpeny (kariofilen, kopen, α- i β-kubeben, δ-kadinen, germacren), tlenki 1,4 - oraz 1,8-cyneol i kubebol alkoholu.

Około 15% olejku lotnego otrzymuje się przez destylację kubka wodą. Cubebene, płynna porcja, ma wzór C15H24 i występuje w dwóch formach, α- i β-. Różnią się one jedynie pozycją reszty alkenu, przy czym wiązanie podwójne jest endocykliczne (część pierścienia pięcioczłonowego) w α-kubebenie, jak pokazano, ale egzocykliczne w β-kubebenie. Jest to bladozielona lepka ciecz o ciepłym drzewnym, lekko kamforowym zapachu. Po rektyfikacji wodą lub po przetrzymywaniu, tworzy to rombowe kryształy kamfory kubebu.

Cubebin (C20H20O6) to krystaliczna substancja występująca w kubebach, odkryta przez Eugène Soubeiran i Hyacinthe Capitaine w 1839 roku. przygotowany z kubebenu lub z pulpy pozostałej po destylacji oliwy. Lek wraz z gumą, olejami tłuszczowymi i jabłczanami magnezu i wapnia zawiera także około 1% kwasu sześciennego i około 6% żywicy. Dawka owocu wynosi od 30 do 60 ziaren, a Farmakopea Brytyjska zawiera nalewkę w dawce od 4 do 1 dram.

Zastosowania

Historia medycyny ludowej

Arabscy ​​zielarze w średniowieczu byli zwykle zorientowani w alchemii, a cubeb był używany pod nazwą kababa do przygotowywania wody al butm (Patai 1995, s. 215). Współczesne zastosowanie cubebu w Anglii było w leczeniu rzeżączki, gdzie jego działanie antyseptyczne miało dużą wartość. William Wyatt Squire napisał w 1908 roku, że jagody sześcienne „działają specyficznie na błonę śluzową układu moczowo-płciowego. (Są) podawane we wszystkich stadiach rzeżączki” (Squire 1908, s. 462). National Botanic Pharmacopoeia wydrukowana w 1921 roku stwierdziła, że ​​cubeb był „doskonałym lekarstwem na mąkę albusową lub białą” (Scurrah 1921, s. 34).

Kulinarne

W Europie kubeb był w średniowieczu jedną z cennych przypraw. Mielono ją jako przyprawę do mięs lub stosowano w sosach. Średniowieczny przepis obejmuje kebab w robieniu sosów z sosami , które składają się z mleka migdałowego i kilku przypraw. Jako aromatyczne wyroby cukiernicze, cubeb był często kandyzowany i spożywany w całości. Ocet Kubebowy, ocet infuzowany kubkiem, kminkiem i czosnkiem, był używany do marynat mięsnych w Polsce w XIV wieku (Dembinska 1999, s. 199). Cubeb może być użyty do wzmocnienia smaku pikantnych zup.

Cubeb dotarł do Afryki drogą Arabów. W kuchni marokańskiej cubeb jest używany w pikantnych potrawach i ciastach, takich jak markouts , małe diamenty semoliny z miodem i daktylami. Czasami pojawia się również na liście składników słynnej mieszanki przypraw Ras el hanout . W kuchni indonezyjskiej, zwłaszcza w indonezyjskich gulés (curry), często używa się kubka.

Papierosy i alkohole

Cubeb był często używany w postaci papierosów w leczeniu astmy, przewlekłego zapalenia gardła i Katar sienny. Edgar Rice Burroughs, lubiący palić kubebowe papierosy, z humorem stwierdził, że gdyby nie palił tylu kubków, mógłby nigdy nie być Tarzan . Marshall's Prepared Cubeb Cigarettes był popularną marką, z wystarczającą sprzedażą, aby nadal można było ją wyprodukować podczas II wojny światowej.

W 2000 r. olej kubebowy znalazł się na liście składników występujących w papierosach, opublikowanej przez Departament Zdrowia i Opieki Społecznej w Karolinie Północnej.

Bombay Sapphire Gin jest aromatyzowany roślinami, w tym kubkiem i ziarnami raju. Marka powstała w 1987 roku, ale jej producent twierdzi, że opiera się na tajnej recepturze z 1761 roku. Pertsivka, ciemnobrązowa horilka o smaku ukraińskiego pieprzu o palącym smaku, przygotowywana jest z naparu z papryki cubeb i papryki.

Inne

Cubeb jest czasami używany do fałszowania olejku eterycznego z paczuli, co wymaga ostrożności od użytkowników paczuli. Z kolei cubeb jest fałszowany przez Piper baccatum (znany również jako „pnąca papryka Java”) i Piper caninum .