Sosna pinyon

Zobacz tekst.

Grupa sosny pinyon lub piñon rośnie w południowo-zachodniej Ameryce Północnej, szczególnie w Nowym Meksyku, Arizonie i Utah . Drzewa dają jadalne orzechy, które są podstawowym pożywieniem rdzennych Amerykanów i są powszechnie spożywane jako przekąska i składnik nowej kuchni meksykańskiej. Nazwa pochodzi od hiszpańskiego pino piñonero , nazwy używanej zarówno dla odmian amerykańskich, jak i pospolitej w Hiszpanii pinii, która produkuje również jadalne orzechy typowe dla kuchni śródziemnomorskiej. Techniki zbioru prehistorycznych Indian amerykańskich są nadal używane do zbierania nasion pinyonu do użytku osobistego lub komercjalizacji. Orzechy pinyon lub nasiona są bogate w tłuszcze i kalorie.

Drewno pinyon, zwłaszcza po spaleniu, ma charakterystyczny zapach, dzięki czemu jest powszechnym drewnem stosowanym u chimenów. Wiadomo również, że sosny Pinyon wpływają na glebę, w której rosną, poprzez zwiększanie stężenia zarówno makroskładników, jak i mikroelementów.

Wiadomo, że niektóre gatunki hybrydyzują, z których najbardziej zauważalne są P. quadrifolia z P. monophylla i P. edulis z P. monophylla .

Dwuigłowy piñon ( Pinus edulis ) to oficjalne drzewo stanu Nowego Meksyku.

Spis treści

• 1 historia ewolucji
• 2 gatunki
• 3 nasiona piñona w kuchni rdzennych Amerykanów
• 4 Tradycyjna metoda zbioru
• 5 Relacje z dziką przyrodą
• 6 Odniesienia
• 7 Linki zewnętrzne

Historia ewolucji

Ewolucyjne pochodzenie piñonów wydaje się, że pokrywa się z orogenią Laramide.

Gatunek

Zaobserwowano zróżnicowanie genetyczne sosny sosny związanej z roślinożernością owadów i stresem środowiskowym. Istnieje osiem gatunków prawdziwego pinyona ( Pinus podsekcja Cembroides):

• Pinus cembroides - pinyon meksykański
• Pinus orizabensis - Orizaba pinyon
• Pinus johannis - pinyon Johanna (obejmuje P. discolor - border pinyon)
• Pinus culminicola - Potosi pinyon
• Pinus remota - pinyon teksański lub pinyon pinyon teksański
• Pinus edulis - pinion dwuigłowy lub pinyon Colorado
• Pinus monophylla - pinyon jednolistny
• Pinus quadrifolia - Parry pinyon (obejmuje P. juarezensis ).

Te dodatkowe meksykańskie gatunki są również spokrewnione i najczęściej nazywane są pinyonami:

• Pinus rzedowskii - sosna Rzedowskiego
• Pinus pinceana - płacząca pinyon
• Pinus maximartinezii - pinyon duży stożek
• Pinus nelsonii - pinyon Nelsona

Trzy gatunki sosny szczeciniastej występujące w wysokich górach południowo-zachodniej Stany Zjednoczone i l sosny acebark z Azji są blisko spokrewnione z sosnami pinyon.

Nasiona pinion w kuchni rdzennych Amerykanów

Nasiona sosny pinyon, zwanej „orzeszkami pinii” lub „piñóns”, są ważnym pożywieniem dla Indian amerykańskich żyjących w górach na południowym zachodzie Ameryki Północnej. Wszystkie gatunki sosny produkują jadalne nasiona, ale w Ameryce Północnej tylko pinyon produkuje nasiona wystarczająco duże, aby być głównym źródłem pożywienia.

Pinyon prawdopodobnie był źródłem pożywienia od czasu przybycia Homo sapiens w Wielkim Basenie i na południowym zachodzie Ameryki (Oasisamerica). Dowody archeologiczne wskazują, że w Wielkim Basenie zasięg sosny sosnowej rozszerzył się na północ po epoce lodowcowej, osiągając najbardziej wysuniętą na północ (i obecną) granicę w południowym Idaho około 4000 pne. Wcześni rdzenni Amerykanie niewątpliwie zbierali jadalne nasiona, ale przynajmniej na niektórych obszarach dowody na zbieranie dużych ilości orzechów pinyon pojawiają się dopiero około 600 roku n.e. Zwiększone użycie orzechów pinyon było prawdopodobnie związane ze wzrostem populacji ludzi i spadkiem liczby zwierząt łownych, co zmusiło mieszkańców Wielkiego Basenu do poszukiwania dodatkowych źródeł pożywienia.

Odpowiedniość nasion pinyonu jako podstawowa żywność jest ograniczona z powodu zawodności zbiorów. Obfite uprawy szyszek i nasion występują tylko co dwa do siedmiu lat, średnio co cztery lata. Lata wysokiej produkcji nasion są zazwyczaj takie same na wielu obszarach zasięgu pinyonu.

Tradycyjna metoda zbioru

W 1878 roku przyrodnik John Muir opisał indyjski sposób zbierania nasion pinyonu w Nevadzie. We wrześniu i październiku żniwiarze strącali szyszki z pinyonów za pomocą żerdzi, układali je w stos, położyli na wierzchu chrust, podpalili i lekko przypalili szyszki pinyon ogniem. Palenie wypaliło lepką żywicę pokrywającą szyszki i poluzowało nasiona. Następnie szyszki suszono na słońcu, aż nasiona można było łatwo wyjąć. Muir powiedział, że Indianie uważnie obserwowali pinyony przez cały rok i mogli przewidzieć niedobór lub obfitość plonów na miesiące przed żniwami. W 1891 roku B. H. Dutcher obserwował zbiór nasion pinyon przez Indian Panamint (lud Timbisha) w paśmie Panamint nad doliną śmierci w Kalifornii. Metoda zbioru była podobna do powyższej, z tym wyjątkiem, że nasiona pinyonu wyekstrahowano natychmiast po wypaleniu szyszek w ogniu chrustu.

Obie powyższe relacje opisywały metodę ekstrakcji nasion z zielonych szyszek . Inną metodą jest pozostawienie szyszek na drzewach do czasu ich wyschnięcia i zrumienienia, a następnie ubijanie ich patykiem, wytrącając szyszki lub uwalniając nasiona z szyszek, które następnie spadają na ziemię, gdzie można je zebrać. Koczowniczy lud łowiecki z Wielkiego Basenu zjadał zwykle nasiona pinyonu zimą po żniwach; rolnicy Pueblo z doliny Rio Grande w Nowym Meksyku mogli przechowywać je przez dwa lub trzy lata w dołach.

Każdy stożek pinyon produkuje od 10 do 30 nasion, a produktywny drzewostan pinyon w dobrym roku może produkują 250 funtów (110 kg) na 1 akrze (0,40 ha) ziemi. Przeciętny pracownik może w ciągu jednego dnia zebrać około 22 funtów (10,0 kg) niełuskanych nasion pinyonu. Produkcja 22 funtów niełuskanych nasion pinyonu na jednego pracownika - ponad połowę mniej niż w przypadku nasion łuskanych - wynosi prawie 30 000 kalorii. To duża korzyść za wysiłek włożony przez łowców-zbieraczy. Co więcej, nasiona pinyon są bogate w tłuszcz, często brakuje ich łowcom-zbieraczom.

Relacje z dzikimi zwierzętami

Sójka zwyczajna ( Gymnorhinus cyanocephalus ) bierze swoją nazwę od drzewa, a orzechy pinyon stanowią ważną część jego diety. Jest to bardzo ważne dla regeneracji lasów sosnowych, ponieważ gromadzi dużą ilość nasion w ziemi do późniejszego wykorzystania, a nadmiar niewykorzystanych nasion jest w idealnej pozycji do wyrośnięcia na nowe drzewa. Sójka meksykańska jest również ważna dla rozprzestrzeniania się niektórych gatunków pinyon, podobnie jak, rzadziej, dziadek do orzechów Clark's. Wiele innych gatunków zwierząt również je orzechy pinyon, nie rozpraszając ich.